De brekingsindex van het oogvocht als objektieve kwaliteitsmethode voor vis

The possibilities of the refractive index (RI ) of the eye fluid as a freshness test for fish were investigated. Procedure details were studied in order to improve the usefulness of the method. The following fishes were used : cod (Gadus morhua L), plaice (Pleuronectes platessa L), redfish (Sebastes marinus L) and blue ling (Molva byrkelange).It appears necessary to extract nearly the whole quantity of eye fluid. Checking the RI of left and right eye can be omitted. Centrifuging the eye fluid is not absolutely required but improves readability. Filtration has no practical value. Keeping the eye fluid during 24 hrs at I ° C results only in a very slight increase in RI : if necessary, determinations can be postponed without harm. The temperature of the refractometer must be maintained at 20° C ± 1,5o C. At fairly constant room temperature, no thermostat is required for routine analyses. A handrefractometer appears to be of little use.With redfish and blue ling, no satisfactory results are obtained. Spoilage curves of cod and plaice on the other hand agree fairly well with organoleptic judgment. The RI seems to be a useful freshness test with those species. Quality gradings are proposed.Advantages and limitations of the method were investigated. The RI can be determined very quickly with simple apparatus and by non specialised personnel. However, no determination is possible on beheaded of proccssed fish or on fish with very small eyes. As variations among individuals can be large, a sufficient number of fishes should always be taken for analysis

Draining Sustainable Profit Fase 2: laboratoriumexperimenten betreffende benutting van drainwater voor het kweken van algen voor oesterteelt

Drainwater dat vrij komt in de glastuinbouw bevat zouten en voedingsstoffen die bij lozing een belasting op de watersystemen geven, hetgeen lozingsheffingen met zich meebrengt en waardoor tevens waardevolle nutriënten verloren gaan. De uitdaging van het reduceren van de milieubelasting ligt in het hergebruiken van de nutriënten, waardoor een kostenpost kan worden omgezet in een renderende reststroom. Het (beperkte) zoutgehalte (3 promille of in geconcentreerde vorm 12 promille) van het drainwater maakt het water mogelijk geschikt voor de kweek van brakwater (en adaptieve mariene) algensoorten. Hierdoor worden waardevolle nutriënten onttrokken en wordt de anorganische belasting van het drainwater lager. Het gekweekte algenproduct kan geschikt zijn voor een aanvullende teelt van een aquacultuurproduct zoals schelpdieren, deze kunnen aan elkaar gekoppeld worden. Aangezien dergelijke mogelijkheden nieuw zijn, bestaan er nog een aantal onbekende factoren, zoals het selecteren van geschikte soorten algen voor kweek, de voedingswaarde van de oester en voedselveiligheidsrisico’s. Deze parameters zijn aan de hand van een desk studie gekoppeld aan laboratorium experimenten onderzocht

Trofische Interacties tussen Japanse oesters en mosselen - Een verkennend onderzoek

Dit rapport behandelt enkele aspecten over trofische interacties tussen mosselen en oesters. De Japanse oester is een filtreerder, net als de Zeeuwse mossel (Mytilus edulis) die hier van oorsprong voorkomt. Omdat ze beide op een zelfde manier aan hun voedsel komen kan het zijn dat ze met elkaar concurreren. De oester kan meer filtreren door zijn hogere filtratiesnelheid. Er is met een filtratieopstelling onderzocht of er een overeenkomst is in het dieet van de mossel en oester en of zij een voorkeur hebben voor een bepaalde partikelgrootte. Er zijn metingen verricht binnen de range 4 – 20 μm. Er is tevens gekeken naar een vergelijking van de filtratiesnelheden van mosselen en oesters. Verder is er gekeken of mosselen en oesters in staat zijn om larven van schelpdieren te filteren. Dit is gedaan middels maagonderzoek waarbij er tevens is gekeken naar de grootste deeltjes in de maag om een bovengrens te bepalen voor te consumeren deeltjes. Uit de filtratiegegevens kwam naar voren dat de mossel en oester binnen de onderzochte range geen voorkeur hebben voor een bepaalde partikelgrootte

De bepaling van chlooramphenicol in runder- en varkensurine met behulp van een immuno - chemische methode, quick card en bevestiging met hogedrukvloeistofchromatografie en UV-detektie

Er zijn twee methoden uitgewerkt voor de bepaling van chlooramphenicol in runder- en varkensurine. De screeningsmethode met behulp van een immunochemische kit, Quick Card, is een methode waarmee men snel en eenvoudig chlooramphenicol kwalitatief kan aantonen tot op het niveau van 0,01 mg CAP/1. Verder is een confirmatiemethode uitgewerkt, gebaseerd op déglucuronidering met betaglucuronidase, "solid-phase" extractie met Extrelut bij pH 10, zuivering met een silica Seppak en tolueen-water partitie