Pedagogue in Therapy and Care Work with Person with Dementia

This paper is concerned with the new issue in pedagogical reflection, the role of pedagogue in therapy and care work with people suffering from dementia. The topic was analysed from a theoretical and practical perspective. Foundations for pedagogical work with persons with dementia and their caregivers described in geragogical concepts (integrative geragogy, dementagogy, personalistic geragogy, person-centred care) were the point of reference for the view on pedagogue arising from the preliminary study conducted in three care facilities. An integral approach to care and therapy in dementia was partially fulfilled in the examined environments, as reflected by the staff’s attitudes to those with dementia and their care from across diverse organisational limitations.Pedagog w pracy terapeutycznej i opiekuńczej z osobą cierpiącą na demencjęArtykuł dotyczy nowego zagadnienia w refleksji pedagogicznej – roli pedagoga w terapii i opiece osób z demencją. Temat został zanalizowany w perspektywie teoretycznej i praktycznej. Podstawy pracy pedagogicznej z osobami z demencją zawarte w koncepcjach geragogicznych (geragogika integratywna, dementagogika, geragogika personalistyczna, opieka skoncentrowana na osobie) stanowią punkt odniesienia dla obrazu pracy pedagoga wynikającego z badań wstępnych przeprowadzonych w trzech placówkach opiekuńczych. Integralne podejście do opieki i terapii jest częściowo realizowane w badanych środowiskach. Znajduje odzwierciedlenie w postawach personelu wobec osób chorych oraz opieki, napotyka jednak różnego rodzaju ograniczenia organizacyjne

Możliwości, ograniczenia i wyzwania rozwoju osób w podeszłym wieku: perspektywa filozofii i pedagogiki personalistycznej

The aim of the article is to present the perspective of human development in aging, its chances, limitations and challenges, including individual and contemporary social context. The assumed interpretative standpoint is personalistic philosophy and pedagogy that enables to derive the thesis about the possibility of lifelong human development, including the old age, and the need to support the person in it. The foundation for the development in aging is ontological and axiological structure of a person. The way of its accomplishment is indicated by subjective actions and its specificity is described by the developmental antinomy between spiritual and physical dimension of the elderly person's life. Old age is full of brightness and shadows resulting from psychophysical changes, existential situations and social attitudes that condition the developmental possibilities. The basis of their fulfillment is a conscious acceptance of the aging process – old age regains its sense and meaning when it is recognized, affirmed and valued on individual and social level. However, the human development in aging is highly individualized and depends on inner openness for changes and  readiness to resolve crises specific for that period of life. Critical analysis presented in the article reflects an interdisciplinary approach based on hermeneutic interpretation of scientific and popular texts from the field of philosophy, pedagogy, psychology and other social sciences that undertake the problem of  aging and human development.Celem artykułu jest prezentacja perspektywy – możliwości, ograniczeń i wyzwań – rozwoju człowieka starszego w wymiarze indywidualnym i w aktualnym kontekście społecznym. Przyjętą optyką interpretacyjną jest personalistyczna filozofia i pedagogika, pozwalające na wysunięcie tezy mówiącej o możliwości rozwoju człowieka przez całe życie (w tym w starości) oraz potrzebie wspierania go w tym procesie. Podstawę rozwoju w starości stanowi ontyczna i aksjologiczna struktura osoby, sposób realizacji wyznacza podmiotowe działanie, a specyfikę określa antynomia rozwojowa, zaznaczająca się między wymiarem duchowym i cielesnym w życiu człowieka starszego. Starość jest pełna blasków i cieni wynikających ze zmian psychofizycznych organizmu, sytuacji egzystencjalnych oraz postaw społecznych, warunkujących w istotny sposób możliwości rozwojowe. Podstawą ich realizacji jest świadoma akceptacja procesu starzenia się – starość odzyskuje swój sens i znaczenie, gdy jest poznana, uznana i dowartościowana w wymiarze indywidualnym i społecznym. Ostatecznie jednak realizacja wyzwań rozwojowych jest kwestią wysoko zindywidualizowaną opartą na wewnętrznej gotowości do zmian i pokonywania kryzysów starości. Dokonana krytyczna analiza ma charakter interdyscyplinarny i oparta jest o kwerendę tekstów naukowych i popularnych z zakresu filozofii, pedagogiki, psychologii i innych nauk społecznych dotyczących problematyki starości i rozwoju człowieka w podeszłym wieku

Chances, Limitations and Challenges of the Development of the Elderly: Perspective of Personalistic Philosophy and Pedagogy

Celem artykułu jest prezentacja perspektywy – możliwości, ograniczeń i wyzwań – rozwoju człowieka starszego w wymiarze indywidualnym i w aktualnym kontekście społecznym. Przyjętą optyką interpretacyjną jest personalistyczna filozofia i pedagogika, pozwalające na wysunięcie tezy mówiącej o możliwości rozwoju człowieka przez całe życie (w tym w starości) oraz potrzebie wspierania go w tym procesie. Podstawę rozwoju w starości stanowi ontyczna i aksjologiczna struktura osoby, sposób realizacji wyznacza podmiotowe działanie, a specyfikę określa antynomia rozwojowa, zaznaczająca się między wymiarem duchowym i cielesnym w życiu człowieka starszego. Starość jest pełna blasków i cieni wynikających ze zmian psychofizycznych organizmu, sytuacji egzystencjalnych oraz postaw społecznych, warunkujących w istotny sposób możliwości rozwojowe. Podstawą ich realizacji jest świadoma akceptacja procesu starzenia się – starość odzyskuje swój sens i znaczenie, gdy jest poznana, uznana i dowartościowana w wymiarze indywidualnym i społecznym. Ostatecznie jednak realizacja wyzwań rozwojowych jest kwestią wysoko zindywidualizowaną opartą na wewnętrznej gotowości do zmian i pokonywania kryzysów starości. Dokonana krytyczna analiza ma charakter interdyscyplinarny i oparta jest o kwerendę tekstów naukowych i popularnych z zakresu filozofii, pedagogiki, psychologii i innych nauk społecznych dotyczących problematyki starości i rozwoju człowieka w podeszłym wieku.The aim of the article is to present the perspective of human development in aging, its chances, limitations and challenges, including individual and contemporary social context. The assumed interpretative standpoint is personalistic philosophy and pedagogy that enables to derive the thesis about the possibility of lifelong human development, including the old age, and the need to support the person in it. The foundation for the development in aging is ontological and axiological structure of a person. The way of its accomplishment is indicated by subjective actions and its specificity is described by the developmental antinomy between spiritual and physical dimension of the elderly person's life. Old age is full of brightness and shadows resulting from psychophysical changes, existential situations and social attitudes that condition the developmental possibilities. The basis of their fulfillment is a conscious acceptance of the aging process – old age regains its sense and meaning when it is recognized, affirmed and valued on individual and social level. However, the human development in aging is highly individualized and depends on inner openness for changes and  readiness to resolve crises specific for that period of life. Critical analysis presented in the article reflects an interdisciplinary approach based on hermeneutic interpretation of scientific and popular texts from the field of philosophy, pedagogy, psychology and other social sciences that undertake the problem of  aging and human development

Forms of support for seniors in their local circle (on the example of the work of the Northwest Indiana Community Action Corporation in the United States)

The aim of this paper is to provide a description of “examples of good practice” in the area of local forms of support for the elderly as represented by the Northwest Indiana Community Action (NWICA) in the United States. The content of the article includes the characteristics of NWICA and its place in the social support system in US. It also includes a detailed presentation of the kinds of support that are available to older people and their families through the agency of NWICA, such as access services, in-home services and community-based services, and their efficiency in creating conditions for “aging with dignity where in the place of residence.” Also the issue of the application of social support solutions developed in US to the Polish environment has been examined. The main outcome of the presented material is to provide direction for social policy that supports the role of the local community in supporting the elderly, and limits unnecessary institutionalization

PERSONALISTIC CONCEPT OF AGING AND ITS IMPLICATIONS FOR THE PEDAGOGY OF PERSON

Starość jest jednym ze współczesnych wyzwań pedagogicznych. Rozwijane są coraz szerzej teoretyczne i praktyczne aspekty geragogiki. Personalistyczna koncepcja człowieka stanowić może dla nich odpowiednią podstawę. Wynikająca z niej realistyczna i pozytywna, ugruntowana metafizycznie i etycznie wizja starości jako czasu najbliższego osiągnięcia pełni osobowego rozwoju uzasadnia podejmowanie działań wychowawczych dotyczących tego etapu życia. Przyjmować mogą one postać wychowania do starości, w starości i przez starość oraz obejmować osoby i społeczeństwa. Potencjalny projekt integralnego, permanentnego wychowania w perspektywie starości napotyka jednak obiektywne przeszkody uwarunkowane specyfiką funkcjonowania osób starszych i środowisk, w których żyją. Przeżywanie starości na miarę posiadanej godności osobowej, będące celem personalistycznej pedagogii starości zaprezentowanej w artykule, stanowi możliwe, lecz wymagające wyzwanie dla seniorów i starzejących się społeczeństw.Old age is one of contemporary educational challenges. Theoretical and practical aspects of educational gerontology are constantly developed. Personalistic concept of human might provide the adequate foundation for them. Realistic and positive, grounded metaphysically and ethically, view on aging perceived as the time closest to the personal fulfilment, that arises from it, justifies undertaking educational actions concerning this period of life. They might create the scope of education ‘to’, ‘in’, and ‘through’ aging and include persons and societies. Potential project of permanent, integral education related to aging comes across objective obstacles conditioned by the specificity of elderly persons’ existence including environments they live in. To live the old age with dignity, what is the aim of personalistic education concerning aging presented in the article, is a particular, possible but demanding, challenge for seniors and aging societies

Duchowy wymiar opieki: studium praktyk opiekuńczych wobec starszych sióstr zakonnych

Celem studium było zbadanie, w jaki sposób opiekunowie odpowiadają na duchowe potrzeby starszych sióstr w katolickich wspólnotach zakonnych. Wywiadem objęto czterech opiekunów – dwóch ze Stanów Zjednoczonych oraz dwóch zPolski. Skierowane do nich pytania koncentrowały się wokół sposobów tworzenia, organizowania, realizowania i rozszerzania planów opieki w odpowiedzi na duchowe potrzeby, pojawiające się w codziennej praktyce każdej z placówek. Badania przeprowadzone w USA i Polsce doprowadziły do uzyskania wspólnych wyników, odnoszących się do ustalonych nawyków członków wspólnot oraz intuicyjnej postawy opiekunów, którzy dostrzegali wartość holistycznego podejścia do opieki, polegając bardziej na spontaniczności i intuicji niż na planowaniu. Rezultaty badań dostarczają wstępnego wglądu w proces duchowej opieki – głównie poprzez określenie czynników, które wpływają na duchowe potrzeby podopiecznych oraz sposoby ich zaspokajania przez opiekunów. Niemniej jednak zalecana jest ocena przyjmowanych przez nich intuicyjnych strategii opieki w toku dalszych badań.The purpose of the study was to explore how caregivers respond to the spiritual needs of elderly women religious (Catholic Sisters). The research interviews involved four caregivers – two from the United States and two from Poland. The interview questions posed to caregivers focused on how plans of care were developed, organized, delivered and extended into responses to spiritual needs on a daily basis in the respective facilities. The research conducted both in the US and in Poland resulted in common findings related to the religious members' routines and an intuitive attitude of caregivers who valued a holistic approach to care, relying more on spontaneity and intuition than on designed planning. Spiritual needs were also framed by physical requirements and life history. Results provide the initial insight in the process of spiritual care – mainly by determining the conditions that influence spiritual needs and ways of fulfilling them by caregivers, but assessment of the intuitive strategies is recommended as research is extended