Gezinsbegeleiding achter de voordeur. Een evaluatie volgens de methode Theory of Change

Sinds 2007 voert Bureau Frontlijn in Rotterdam het Programma Praktijkbegeleiding uit. Dit bureau heeft tot taak om nieuwe methoden en aanpakken van stedelijk beleid in Rotterdam te ontwikkelen en, indien werkzaam, over te dragen aan reguliere diensten van het Rotterdams stadsbestuur. In het Programma Praktijkbegeleiding worden zogenoemde achterstandsgezinnen op pragmatische wijze begeleid in de verbetering van hun thuissituatie. Hierbij speelt het wegnemen van risicofactoren in de opvoed- en opgroeisituatie een grote rol. Met behulp van stagiaires worden gezinnen op zes leefvelden terzijde gestaan, te weten: wonen, werk & inkomen, gezondheid & hulpverlening, scholing, sociale participatie en veiligheid. De bedoeling van deze studie is niet alleen om dit Rotterdamse project te evalueren, maar ook om een – in Nederland – nieuwe evaluatiemethode uit te proberen. Het betreft de Theory of Change (ToC) methode, die ontwikkeld is door Carol Weiss (1995)

Literatuurstudie risicojongeren: onderwijs, arbeid, zorg en veiligheid

De Directie Jeugd & Onderwijs Rotterdam wil graag meer inzicht krijgen in de definitie van de groep risicojongeren, de precieze omvang van deze groep, de aard van de problematiek en de mogelijke oplossingen. Bovendien heeft de Directie Jeugd en Onderwijs Rotterdam behoefte aan wetenschappelijk inzicht in de (on)mogelijkheden van een integrale benadering van risicojongeren. In opdracht van de Directie Jeugd en Onderwijs Rotterdam heeft de Kenniswerkplaats Rotterdams Talent (KWP) voorliggende studie uitgevoerd naar de problematiek en aanpak van risicojongeren in Rotterda

Knowledge partnerships between schools and universities: modelling the process of connection and relations

The purpose of this paper is to throw light on sustained research–practice collaborations (called ‘schemes’ here) aimed at improving educational outcomes. The empirical work combines a survey of thirteen school–university knowledge-exchange schemes in six European countries, with four case studies drawn from these. Three theoretical models of knowledge use are employed to aid analysis of these cases. It is suggested that a judicious mix of the three perspectives helps in understanding what makes such collaborations successful. Stages in the cyclical process of improving practice through use of research are described, beginning with frank analysis of pre-existing ways of thinking and culminating in the challenge of altering established practice.The authors were brought together through the EIPPEE network (Evidence Informed Policy and Practice in Education in Europe) supported by the European Commission.Peer Reviewe