Stubbs en More factor voor kip en kipdelen

Het vaststellen van de Stubbs en More factor van kip en kipdelen, zoals gebruikt wordt in de formule voor het zgn. "Meat Content" (een parameter voor het vleesgehalte). Omdat tegenwoordig ook in samengesteld vleesprodukt kippevlees verwerkt wordt, is de factor van belang om het Meat Content te berekenen. Onderzocht zijn drie kipdelen: Pootvlees + vel, S.M. - factor = 3,30 (n = 14) Eetbaar deel, S.M. - factor = 3,47 (n = 14) Borstvlees, S.M. - factor = 3,82 (n = 64) Als gemiddelde factor werd bepaald: 3,53

Model voor het berekenen van ijklijnen

Bij de bepaling van het aflatoxine B1 gehalte werd met behulp van een standaardreeks een ijklijn geconstrueerd volgens de kleinste kwadraten methode met toepassing van een wegingsfactor g=1. Een lineariteitsplot wordt gebruikt om te selecteren welke ijkpunten van de standaardreeks worden opgenomen in de ijklijn. Deze twee procedures gaan uit van een verschillend model voor de meetfouten

De mate van besmetting met zearalenon van Nederlandse snijmais in 1984

Het gehalte van zearalenon, een door schimmels geproduceerd gif, is in gehakselde snijmais bepaald. De gevonden gehalten waren lager dan die in het jaar daarvoor en zijn zo laag dat er geen gevaar voor vee of de consumptie van vlees, van met mais gevoerde dieren, te verwachten i

De mogelijkheden van de ELISA-techniek als screeningsmethode voor de bepaling van aflatoxine B1 in veevoeders en grondstoffen

Doel van dit onderzoek is: aan de hand van een literatuurstudie de mogelijkheden aangeven die de ELISA-techniek heeft ten opzichte van de bepaling van aflatoxine B1 in veevoeders en grondstoffen

Oriënterend onderzoek vleesidentificering op basis van aminozuurpatroon

Nagaan of het aminozuurpatroon van diverse soorten vlees (onverhit en verhit) zodanig uniek is, dat het als eigenschap ter identificering en kwantificering gebruikt kan worden. Monsters kip, varken, paard en rund werden onderzocht op aminozuursamenstelling, vet, eiwit en vocht. De monsters waren zowel ongekookt (vers) als gekookt vlees (15 min)

Beperkte evaluatie van een ELISA kit voor het bepalen van Diarrhetic Shellfish Poisons : met name okadainezuur

Naast een reeds in ontwikkeling zijnde methode me t gebruik van HPLC is er zeer recentelijk een ELISA-kit van Japanse origine op de markt gekomen voor de bepaling van DSP (Diarrhetic Shellfish Paisons). Deze kit is getest met een viertal mosselen welke positief waren bevonden met de rat bio-assay

Onderzoek naar aflatoxine B1 in mengvoeders en grondstoffen : jaaroverzicht 1989

Het rapport geeft een overzicht van de resultaten , welke zijn verkregen bij het onderzoek van monsters rundveevoeder (n=287 ), grondnotenschroot (n=46) en een aantal diverse grondstoffen (n=30) naar het gehalte aan aflatoxine B1. De resultaten zijn verkregen met behulp van een methode gebaseerd op solid phase extractie als clean up, gevolgd door een HPLC-analyse waarbij een post-column derivatisering met broom plaatsvindt. Detectie van het derivaat gebeurt door middel van fluorescentie. Overschrijdingen van het maximum toelaatbaar gehalte voor aflatoxine B1 in rundveevoeders (0,010 mg/kg bij een vochtgehalte van 12%), werden met de officiële EG-methode vastgesteld in dertien monsters rundveevoeder. De mediaan in rundveevoeders (n=287) bedroeg 0,006 mg/kg en de range (0,001-0,050 mg/kg. In de loop van 1989 werd een dalende trend waargenomen in het gehalte aan aflatoxine B1 in rundveevoeders. In grondnotenschroot bedroeg de mediaanbesmetting 0,026 mg/kg aflatoxine B1 op produkt (range (0,005-0,40 mg/kg (n=46)). Deze mediaan is sterk verlaagd ten opzichte van 1988 (factor 5). De hoogste waarden werden gemeten in monsters afkomstig uit Soedan (mediaan 0,093 mg/kg ). Een overschrijding van de norm voor grondnoten (0,2 mg/kg) werd in drie monsters van Soedanese afkomst geconstateerd. Voor palmpitschilfers werd een mediaanwaarde berekend van <0,005 mg/kg (n=18). Het rapport heeft, voor wat betreft de grondstoffen, betrekking op de maanden januari t/m juli 1989. Na deze periode zijn de analyses in grondstoffen overgenomen door het laboratorium van het Comité van Graanhandelaren te Europoort-Rotterdam

Overzicht van de onderzoekresultaten van kroketten, bitterballen en frikandellen in 1982

De analyseresultaten van 1982 zijn samengevat in een aantal tabellen en histogrammen, welke zijn vergeleken met de resultaten van 1981 (verslag 82.11). De kwaliteit van de in 1982 onderzochte monsters frikandellen is slechter dan die in 1981 zijn onderzocht. De meest gevonden afwijkingen waren een te hoog koolhydraatgehalte en een te hoge collageen/eiwitverhouding