Analysis of Banditry Writing with the Examples from Kemal Tahir and Yaşar Kemal

anemonIn this study, as a fundamental problem in the writing of banditry, it is aimed to draw attention to the contradictory contents of the rebelled bandit in the state records and to the perception of the social bandits in the folklore. A theoretical ground on how Yaşar Kemal and Kemal Tahir have a methodological preference in the context of banditry have been tried to be established by mentioning some names which can be examples for the discussions of historical reality of these two materials that can be used by those who will work in this field. Moreover, it was tried to discuss the view of two of our writers about the folklore and folk poets and the view of Kemal Tahir about state phenomenon in terms of banditry.Bu çalışmada eşkıyalık yazımında temel bir problem olarak devlet kayıtlarındaki asi/şaki eşkıya ile folklordaki sosyal eşkıya algısının birbirine zıt muhtevasına dikkat çekilmek istenmiştir.  Bu sahada çalışacak olanların malzeme olarak kullanabileceği bu iki materyalin tarihi gerçekliğine dair tartışmalara örnek teşkil edecek bazı isimler zikredilerek Yaşar Kemal ve Kemal Tahir’in eşkıyalık bağlamında nasıl bir metodolojik tercihte bulunduklarına dair kuramsal bir zemin oluşturulmaya çalışılmıştır. Ayrıca yine eşkıyalık üzerinden söz konusu iki yazarımızın folklor ve halk şairlerine, Kemal Tahir’in ise devlet olgusuna bakışı tartışılmaya çalışılmıştır.26258

TÜRKİYE SEKÜLERLEŞİYOR MU TARTIŞMASINA SOSYO-POLİTİK BİR KATKI: NİLÜFER GÖLE ÖRNEĞİ

Modernitenin siyaset, toplum, din üzerindeki etkilerine ve bu olguları nasıl dönüştürdüğüne dairpek çok farklı yaklaşım vardır. Bu yaklaşımların odak noktasını din ile seküler kavramlarıoluşturmuştur. Klasik yaklaşım, Batı modernitesinin sekülerleştirdiğini, dinin siyasal ve toplumsaletkilerini tamamen ortadan kaldırdığını ya da azalttığını iddia etmiştir. Klasik teze karşı yeniparadigma, sekülerin yerine dini olanın yükselişine dikkat çekmiştir. Ancak bu iki paradigmadan farklıolarak Nilüfer Göle, seküler ile din arasındaki ilişkiyi Batı merkezli bir idealite yerine Batı-dışıtoplumların kendine mahsus modernleşme tecrübeleri üzerinden yeniden okumuştur. Bu çalışmadaGöle’nin Türk modernleşmesine yönelik analizleri üzerinden kamusal alanların ve mekânlarınkurgulanan ve sahnelenen yüzleri değerlendirilecek; kamusal alanlardan dışlanan merkez-kaçunsurların meydan okumaları ve bu alanlara talip olmaları sonucu kamusal mekânları nasıldönüştürdükleri ve kendilerinin de neye dönüştükleri yazarın perspektifinden sekülerleşme tartışmalarıbağlamında ele alınacaktır. Çalışma konusu bağlamında yazarın değindiği temel kavram ve yaklaşımlariçerik analizi yöntemine uygun olarak kritik edilmeye çalışılmıştır.There are many different approaches to the impact of modernity on politics, society, religion and how it transforms these phenomena. Concepts of religion and secular have been the focus of these approaches. The classical approach claimed that Western modernity secularized, completely abolished or diminished the political and social influences of religion. In opposition to classical thesis, new paradigm pointed therise of the religious out rather than the secular. However, unlike these two paradigms, Nilüfer Göle re-read the relationship between secular and religion through the unique modernization experiences of non-Western societies rather than a Western-centered ideal. In this study, the fictionalized faces of public realms and will be evaluated with in the secularization context over Göle’s analyses of Turkish modernization. Basic concepts and approaches mentioned by the author in the context of the subject are studied under the content analysis method

TO REMOVE THE MYSTICAL VEIL OVER DEMOCRACY: SCHUMPETER’S CRITICISM RAISED AGAINST THE CLASSICAL DOCTRINE OF DEMOCRACY

Demokrasinin bir yönetim biçimi olarak ele alınmasının tarihi oldukça eski olmasına rağmen bu yönetim biçiminin belirli değerler temelinde idealize edilme tarihi nispeten yenidir. Antik Yunan’dan itibaren “kimlerin kimleri kimler çıkarına yönetecekleri” sorunsalı bağlamında ele alınan demokrasi zamanla “genel irade”, “halkın egemenliği”, “insan hakları”, “özgürlükler” vs gibi “yüksek değerlerin” garantörü ve bu değerlerin tahakkuk edebilmelerinin zorunlu dayanağı şeklinde tarif edilmeye başlanmıştır. Schumpeter’in “demokrasinin klasik doktrini” olarak adlandırdığı bu yaklaşım; aksiyolojik bir demokrasi yorumu geliştirmiştir. Demokrasinin aldığı bu yeni yorumlama biçimine yönelik birtakım itirazlar yöneltilmiştir. Bunlar arasında en kayda değer olanlardan biri Avusturyalı iktisatçı ve politik bilimci Josef Alois Schumpeter’dir. Bu tarz bir demokrasi telakkisini ve onun müstenid olduğu insan tasavvurunu kritize eden yazar “demokrasinin klasik doktrini” olarak isimlendirdiği siyasal öğretiye önemli eleştiriler getirmiştir. Yazar öncelikle 18. yüzyılda hatları netleşen söz konusu doktrinin temel bileşenlerini tespit etmeye çalışır. Bu doktrinin yaslandığı temel kavramları ve prensipleri tartışmaya açan düşünür daha sonra bunların taşıdığı içsel çelişkilere odaklanır. Bir çeşit illüzyon olarak gördüğü demokrasinin klasik yorumunu eleştiren Schumpeter teorideki muhteva ile pratikteki sonuçlar arasındaki farklara işaret ederek demokrasinin üzerindeki “ mistik örtüyü” kaldırmayı amaçlar. Sonunda aslında demokrasinin gerçekte ne olduğu ile ilgili kişisel kanaatini serdeder. Bu çalışmada Schumpeter’in demokrasinin klasik yorumuna getirdiği eleştiriler kendi yorumlama tarzı üzerinden ele alınmış ve yazarın demokrasi tanımlaması ile çalışma sonlandırılmıştır.The history of taking democracy as a form of government is quite old. However, the date of idealization of this form of governance on the basis of certain values is relatively new. Democracy, the matter at hand in the context of the problematic of 'who will govern whom in whoose benefit' has started to be defined in due course as the guarantor of ''high values'' such as; ”general will“, ”popular sovereignty”, ''human rights “,” liberties'' etc. and the mandatory basis for these values to be accrued. This approach, which Schumpeter calls the 'classical doctrine of democracy' has developed an axiological interpretation of democracy. Some objections have been raised to this new interpretation of democracy. One of the most notable of these is the Austrian economist and political scientist Josef Alois Schumpeter. The author who criticizes consideration of this kind of democracy and conception of humanity based on it, has given considerable criticism to the political doctrine with his own words as 'the classical doctrine of democracy'. The author first attempts to identify the basic components of the mentioned doctrine which became clear in the 18th century.The philosoper who opens up the basic concepts and principles to which this doctrine is based on, then focuses on the internal contradictions that they carry. Schumpeter, who criticizes the classical interpretation of democracy, which he sees as some kind of illusion, aims to remove the 'mystical cover' on democracy by pointing out the differences between the content in theory and the practical results. In the end, he actually propounds his personal opinion about what democracy really is. In this study, Schumpeter's criticisms of the classical interpretation of democracy were handled in terms of his own style of interpretation, and the study was concluded with the author's definition of democracy

Humanist or Bigot? Rereading Thomas More and His Utopia

Genellikle Ütopya eseri ile tanınan Thomas More’un diğer eserlerinin Türkçe literatürde benzer bir ilgiyle karşılandığını söylemek güçtür. Oysa bu eserlerde Türk-Osmanlı-İslam dünyasıyla doğrudan ilgili kısımlar mevcuttur. Söz konusu kitaplar Ütopya eseriyle birlikte okunduğunda, Ütopya'ya hâkim olduğu varsayılan ‘dostane-hümanist-sevgi’dilinin, Protestanlık ve Türk-Osmanlı-İslam kimliklerine karşı, yerini öfke ve nefret söylemine bıraktığı görülecektir. İşte bu çalışma, Thomas More’un Ütopya eserini diğereserleriyle birlikte, onların ışığında okumayı teklif etmektedir. Ütopya ile diğer eserleriarasında, genel anlamda özgürlükler ve hususen de din hürriyeti açısından, üslup veyaklaşım farkının nasıl mülahaza edilebileceğiyle ile ilgili sonuç bölümünde kısa bir değerlendirme yapılmıştırIt is difficult to say that other works of Thomas More, generally known with his Utopia, were met with a similar interest in the Turkish literature. However, there are sections in these Works that are directly related to theTurkish-Ottoman-Islamic world. When the books in question are read together with the Utopia, it will be seen that the language of ‘friendly-humanist-love’, which is assumed to dominate Utopia, is replaced by anger and hate speech against Protestantism and Turkish-Ottoman-Islamic identities. This study proposes to read Thomas More’s Utopia book with other Works and under their light. A brief evaluation has been made in the conclusion section about how the difference between style and approach can be observed between the author’s Utopia and his other works in terms of freedom in general and, in particular, freedom of religion

Humanist mi Bagnaz mi? Thomas More ve Utopya'sini Yeniden Okumak

It is difficult to say that other works of Thomas More, generally known with his Utopia, were met with a similar interest in the Turkish literature. However, there are sections in these Works that are directly related to theTurkish-Ottoman-Islamic world. When the books in question are read together with the Utopia, it will be seen that the language of 'friendly-humanist-love', which is assumed to dominate Utopia, is replaced by anger and hate speech against Protestantism and Turkish-Ottoman-Islamic identities. This study proposes to read Thomas More's Utopia book with other Works and under their light. A brief evaluation has been made in the conclusion section about how the difference between style and approach can be observed between the author's Utopia and his other works in terms of freedom in general and, in particular, freedom of religion. © 2020 TURKIYE ORTADOGU AMME IDARES IENSTITUSU. All rights reserved

A SOCIOPOLITICAL CONTRIBUTION TO THE DISCUSSION WHETHER THE TURKEY IS BEING SECULARIZED: THE EXAMPLE OF NİLÜFER GÖLE

Modernitenin siyaset, toplum, din üzerindeki etkilerine ve bu olguları nasıl dönüştürdüğüne dairpek çok farklı yaklaşım vardır. Bu yaklaşımların odak noktasını din ile seküler kavramlarıoluşturmuştur. Klasik yaklaşım, Batı modernitesinin sekülerleştirdiğini, dinin siyasal ve toplumsaletkilerini tamamen ortadan kaldırdığını ya da azalttığını iddia etmiştir. Klasik teze karşı yeniparadigma, sekülerin yerine dini olanın yükselişine dikkat çekmiştir. Ancak bu iki paradigmadan farklıolarak Nilüfer Göle, seküler ile din arasındaki ilişkiyi Batı merkezli bir idealite yerine Batı-dışıtoplumların kendine mahsus modernleşme tecrübeleri üzerinden yeniden okumuştur. Bu çalışmadaGöle’nin Türk modernleşmesine yönelik analizleri üzerinden kamusal alanların ve mekânlarınkurgulanan ve sahnelenen yüzleri değerlendirilecek; kamusal alanlardan dışlanan merkez-kaçunsurların meydan okumaları ve bu alanlara talip olmaları sonucu kamusal mekânları nasıldönüştürdükleri ve kendilerinin de neye dönüştükleri yazarın perspektifinden sekülerleşme tartışmalarıbağlamında ele alınacaktır. Çalışma konusu bağlamında yazarın değindiği temel kavram ve yaklaşımlariçerik analizi yöntemine uygun olarak kritik edilmeye çalışılmıştır.There are many different approaches to the impact of modernity on politics, society, religion and how it transforms these phenomena. Concepts of religion and secular have been the focus of these approaches. The classical approach claimed that Western modernity secularized, completely abolished or diminished the political and social influences of religion. In opposition to classical thesis, new paradigm pointed therise of the religious out rather than the secular. However, unlike these two paradigms, Nilüfer Göle re-read the relationship between secular and religion through the unique modernization experiences of non-Western societies rather than a Western-centered ideal. In this study, the fictionalized faces of public realms and will be evaluated with in the secularization context over Göle’s analyses of Turkish modernization. Basic concepts and approaches mentioned by the author in the context of the subject are studied under the content analysis method

THE NODAL POINT THAT CONNECTS THE MAIN CONCEPTS OF TOPÇU’S CORPUS: MATTER-SOUL DUALITY

Nurettin Topçu; içinde yaşadığı cemiyetin sorunlarına yoğunlaşmış, derinlikli çözümler önermiş bir düşünürdür. Topçu, insanlığın ve özelde Türkiye’nin yaşadığı sorunları çeşitli cepheleriyle ele almaktadır. İktisadi, siyasi, itikadı ya da kültürel sahalarda bir takım tıkanıklıklara işaret etmekte, bunlara sebep olan amilleri masaya yatırmaktadır. Yazarın bütün sorunları, maddenin temsil etiği değerlerin ruhsal kıymetlere egemen olmasına irca ettiği söylenebilir. Yazarın önerdiği çözüm ise, maddeye karşı ruhun hâkimiyetini sağlayacak nizamın tesisinde aranmaktadır. İşte bu çalışmada Topçu külliyatı, mihveri olduğu düşünülen madde ve ruh kavramları bağlamında ele alınmıştır. Öncelikle; Topçu’nun maddeye ve ruha yüklediği anlamlar aktarılmış, daha sonra Topçu düşüncesinin ana temaları olarak görülebilecek temel kavramlar bu eksende çözümlenmeye çalışılmıştır. İçerik analizi yöntemine uygun olarak, bu çalışmada hem Topçu külliyatının ana kavram haritası çıkartılmaya, hem de bütün bu kavramları organik bir bütünlük içinde değerlendirmeyi mümkün kılacak bir “okuma biçimi” geliştirilmeye çalışılmıştır. Bu sayede, bir taraftan yazarın felsefesinin odak noktasına, diğer taraftan külliyatının sinir uçlarına temas etmek amaçlanmıştır.Nurettin Topçu is a philosopher who focuses on the problems of the society in which he lives and he proposes in-depth solutions. The author deals with the problems in various aspects that humanity -in particular, Turkey- encounters. He points to a number of deadlocks in economic, political, religious or cultural fields, and discusses the reasons that caused them. The author reducted it as: all the problems based on the values reprsented by matter are dominated by the spiritual values. The solution proposed by the author is the search for the establishment of an order to ensure the dominance of the soul against the matter. In this study, Topçu’s corpus is examined within the context of matter and soul concepts, which are thought to be the axis. Firstly, the meanings that Topçu imposed on matter and soul were transmitted and then the basic concepts that could be seen as the main themes of Topçu’s thought were attempted to be analyzed in this axis. In accordance with the content analysis method, in this study both the main concept map of the Topçu’s corpus has been extracted and a “readingstyle’ has been developed tomake it possible toevaluate all these concepts in an organic integrity. In thisway, the aim was to touch the focal point of author’s philosophy on theone hand and the nerve endings of his corpus on the other

TÜRKİYE’NİN ULUSLARARASI KONUMUNA DAİR İKİ YAKLAŞIM: FİKRET BAŞKAYA VE AHMET DAVUTOĞLU ÖRNEĞİ

Dünya sistemi içinde Türkiye’nin devletler hiyerarşisindeki yerini tespit etmek dış politika vizyonu açısından önem arz etmektedir. Bu yerin ne olduğuna yönelik farklı değerlendirmeler mevcuttur. Değerlendirmede bulunan kişilerin dayandıkları farklı dünya görüşleri Türkiye’nin uluslararası konumu hakkında farklı çıkarımlara yol açmaktadır. Bu çalışmada, iki farklı paradigma içinden konuşan/düşünen iki entelektüelin konuya yaklaşımları sunulmaya çalışılmıştır. Böylece uluslararası konumun her şeyden önce bir perspektif meselesi olduğu gösterilmek istenmiştir. Bu iki farklı yaklaşımın; tarihe, coğrafyaya, ekonomiye, kültüre ve sosyo-politik unsurlara yükledikleri anlamlarla dünya sistemi içinde Türkiye’nin konumunu nasıl okudukları anlaşılmaya çalışılmıştır. Fikret Başkaya’nın değerlendirme tarzında iktisadi unsurlar ağır basmaktayken Davutoğlu’nun tarihi, kültürel ve felsefik olguları ön plana çıkardığı görülmektedir