Spread areas on Kütahya (Turkey) of some endemic plants and reevaluation according to new IUCN danger categories

Bu çalışma İçbatı Anadoludaki Kütahya il hudutları içinde yayılış gösterin endemik taksonların öncelikle Kütahya’daki lokalitelerini, sonrasında ise Türkiye’nin diğer bölgelerindeki yayılışını ortaya koymak ve IUCN tehlike kategorilerini bu veriler ışığında yeniden değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Kütahya il sınırları içerisinde 39 familyaya ait 291 endemik ve 4 nadir takson bulunmaktadır. Bu taksonlardan 16 tanesi sadece Kütahya il hudutları içinde, 45 takson Ege bölgesinde, diğer taksonlar ise Ege bölgesi haricinde diğer bölgelerde de yayılış göstermektedir. En fazla endemik taksona sahip familya 43 taksonla Asteraceae (Compositae), ikinci 35 taksonla Fabaceae (Leguminosae), üçüncü 29 taksonla Scrophulariaceae, dördüncü 27 taksonla Lamiaceae (Labiatae), beşinci 18 türle Brassicaceae (Cruciferae) familyalarıdır. İlin en yüksek dağı olan Murat Dağı 114 taksonla en fazla endemik taksona sahip dağdır. Kütahya’da bulunan endemik bitkilerin fitocoğrafya bölge dağılımları; Iran-Turan (93 takson), Akdeniz (72 takson) ve Avrupa-Sibirya (10 takson). Bu çalışmanın sonuçları kullanılarak endemik taksonların tehlike sınıfları yeniden değerlendirilmiş ve bazılarının tehlike sınıfları güncellenmiştir. Yeni IUCN tehlike kategorilerine göre alanda; CR (Çok tehlikede) kategorisinde 2, EN (Tehlikede) kategorisinde 17, VU (Zarar görebilir) kategorisinde 30, LR (Az tehdit altında) kategorisine giren cd (Koruma önlemi gerektiren) alt kategorisinde 28, nt (Tehdit altına girebilir) alt kategorisinde 23, lc (En az endişe verici) alt kategorisinde 190, DD (Veri yetersiz) kategorisinde bir taksonun varlığı belirlenmiştir.This study is carried to determine the localities of endemic taxa of Kütahya, in the inner Western part of Anatolia, and later to delineate their spread in other parts of Turkey and to reevaluate IUCN categories in light of these data. According to this, there are 291 endemic taxa and 4 rare taxa belonging to 39 families are determined in the boundaries of Kütahya. Only, 16 taxa were spread on city of Kütahya. 45 taxa were spread on Aegean region; other taxa were spread on outside of Aegean region. Most families contain more taxa are Asteraceae (43 taxa), Fabaceae (35 taxa), Scrophulariaceae (29 taxa), Lamiaceae (27 taxa) and Brassicaceae (18 taxa). The endemic taxa numbers (114 taxa) of endemic taxa on the Murat Mountain (the highest altitude of Kütahya) are more than other localities. The phytogeographic elements of endemic plants of Kütahya are represented as follows: Irano-Turanian 93 taxa, Mediterranean 72 taxa and Europe-Siberian region 10 taxa. The threatened catagories of these endemics taxa were reevaluated and certain danger categories are updated by using literature. According to the new IUCN danger categories as follows; 2 taxa in CR (critically endangered) category, 17 taxa in EN (endangered) category, 30 taxa in VU (vulnerable), 28 taxa in the cd (conservation) sub-category of LR (lower risk), 23 taxa in the nt (near threatened) sub-cetagory of LR, 190 taxa in lc (least concern) sub-category of LR and one takson in DD (data deficient) categories were determined

A study on the flora of some natural and cultural sites of Hatay province (Turkey)

Bu araştırma 2015-2016 yılları arasında Hatay ilinde bulunan; Erzin Doğal Sit Alanı, Gölbaşı Gölü, Habib-i Neccar Dağı ve Antakya Kalesi, Saint Pierre Kilisesi ve Harabeleri, Harbiye Şelaleleri ve Yenişehir Gölü çalışma alanlarını kapsamaktadır. Araştırma sonucunda 52 familyaya ait, 129 cins, 108 tür, 25 alttür ve 22 varyete olmak üzere, toplam 155 takson belirlenmiştir. Araştırma alanında belirlenen taksonlardan 7 tanesi endemik olup, endemizm oranı %4.5'dir. Çalışma alanında belirlenen taksonların fitocoğrafik bölgelere dağılımı şu şekildedir; Akdeniz (Doğu Akdeniz dâhil) 57 takson (%36.8), İranTuran 7 takson (%4.5), Avrupa-Sibirya 6 takson (%3.9), geniş yayılışlı 37 takson (%23.9) ve bilinmeyen 48 (%30.9) taksondur. Çalışma alanında takson sayısı bakımından en büyük familyalar Fabaceae (22), Lamiaceae (15), Asteraceae (13) ve Liliaceae (9)' dir. Çalışma alanında takson sayısı bakımından en büyük cinsler Vicia (4), Silene (3), Stachys (3), Quercus (3), Salvia (3) ve Muscari (3)'dir.This research was conducted between 2015-2016. Study areas are; Erzin Natural Protected Area, Gölbaşı Lake, Habib-i Neccar Mountain and Antakya Castle, Saint Pierre Church and Harebs, the Harbiye Waterfalls and Yenişehir Lake located in Hatay province (Turkey). As a result of the research, 155 taxa belonging to 52 families, 129 genera, 108 species, 25 subspecies and 22 varieties were determined. 7 taxa identified in the research area are endemic and the rate of endemism is 4.5%. The distribution of taxa determined in the study area to phytogeographical regions is as follows; Mediterranean (including Eastern Mediterranean) 57 taxa (36.8%), Iran-Turan 7 taxa (4.5%), EuroSiberian 6 taxa (3.9%), 37 widespread taxa (23.9%) and 48 (30.9%) unknown taxa. Fabaceae (22), Lamiaceae (15), Asteraceae (13) and Liliaceae (9) are the largest families in terms of taxa’s numbers in the study area. Vicia (4), Silene (3), Stachys(3), Quercus(3), Salvia (3) and Muscari (3) are the largest genera in terms of taxa’s number in the study area

The studies on the flora and vegetation of Çelikhan around (Adiyaman/Turkey)

Bu çalışma 2011-2020 tarihleri arasında Adıyaman (Türkiye) ilinin Çelikhan ilçesi ve yakın çevresinin flora ve vejetasyon yapısının incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Alanda 79 familyaya ait 329 cins ve 867 takson tespit edilmiştir. Taksonlardan 2 tanesi Pteridophyta bölümüne, 864 takson ise Spermatophyta bölümüne aittir. Endemik takson sayısı 139 (%16)’dur. Fitocoğrafik bölgeler içindeki taksonların dağılımı şu şekildedir: İran–Turan elementi 220 takson (%25,4), Akdeniz elementi 86 takson (%9,9) ve AvrupaSibirya elementi 31 takson (%3,6)’dur. Takson sayısı bakımından en büyük ilk 10 familya sırasıyla; Asteraceae (102), Fabaceae (85), Lamiaceae (62), Caryophyllaceae (57), Brassicaceae (54), Poaceae (47), Boraginaceae (40), Rosaceae (39), Rubiaceae (28) ve Apiaceae (26)’dir. Takson sayısı bakımından en büyük ilk 11 cins sırasıyla; Astragalus (28), Silene/Allium (16), Veronica/Euphorbia/Galium (13), Minuartia (11), Alyssum/Onosma/Asperula/Trifolium (10)’dur. Ulubaba Dağında bulunan Rheum telianum İlçim ve Akdağ’da bulunan Allium dönmezii Mutlu & Karakuş taksonları bilim dünyası için yeni takson olarak kayıtlara geçmiştir. Çat Baraj Gölü Havzasında yapılan vejetasyon çalışması sonuçları ile floristik listesi ilk defa bu çalışmada verilmiştir. Araştırma alanında Braun-Blanquet metoduna göre yapılan vejetasyon çalışmalarında 190 örnek parsel değerlendirilmiş ve bilim dünyası için yeni 19 bitki birliğinin varlığı ortaya konmuştur. Bu birliklerden 6 tanesi orman ve çalı, 13 tanesi step ve alpin step vejetasyon tipine aittir.This study was carried out between 2011 and 2020 in order to examine the flora and vegetation structure of Çelikhan district of Adiyaman (Turkey) province and its close surroundings. Accordingly, 329 generaes and 867 taxa belonging to 79 families were identified in the relevant area. Two of the taxa belong to the Pteridophyta section and 864 taxa to the Spermatophyta section. Also, the number of endemic taxa was found to be as 139 (16%). Considering the distribution of taxa in phyto-geographical regions; Irano-Turanian element, Mediterranean element and Euro-Siberian element included 220 taxa (25,4%), 86 taxa (9,9%) and 31 taxa (3,6%), respectively. The first 10 families in terms of taxa number were Asteraceae (102), Fabaceae (85), Lamiaceae (62), Caryophyllaceae (57), Brassicaceae (54), Poaceae (47), Boraginaceae (40), Rosaceae (39), Rubiaceae (28) and Apiaceae (26), respectively. In terms of number of taxa, the first 11 genera were determined as Astragalus (28), Silene/Allium (16), Veronica/Euphorbia/Galium (13), Minuartia (11), Alyssum/Onosma/Asperula/Trifolium (10). Of those taxa identified; Rheum telianum İlçim at Ulubaba Mountain and Allium donmezii Mutlu & Karakuş at Akdağ have been registered as new taxa. Herewith the current study, the floristic list is given for the first time for the Çat Dam Lake Basin. In the field of research, 190 minimal areas were evaluated in vegetation studies conducted according to the Braun-Blanquet method and the existence of 19 ne

An etnobotanic research on plants used in handicraft in Adıyaman

Bu çalışmada, Adıyaman ilinde yapılan etnobotanik araştırmalar kapsamında halk arasında el sanatlarında kullanılan bitkiler araştırılmıştır. Çalışmada halkın mutfak eşyası, sepet, nazarlık, süpürge, oyuncak vb. çeşitli el sanatlarında yararlandığı bitkiler belirlenerek bu bitkilerin kullanım şekilleri ortaya konmuştur. Çalışma; Adıyaman merkez ve merkeze bağlı 8 ilçe ile bu ilçelerdeki 30 yerleşim biriminde gerçekleştirilmiştir. Ayrıca bölgede kurulan 3 yerel pazarda araştırma yapılmıştır. Araştırmalar sonucunda 25 familyaya ait toplam 39 taksonun yörede el sanatlarında kullanıldığı tespit edilmiştir. En çok kullanımın olduğu ilk 5 familya; Betulaceae (14), Platanaceae (11), Salicaceae (10), Fagaceae (9) ve Poaceae (8). En çok yararlanılan ilk 5 takson ise; Platanus orientalis (11), Juglans reyi (10), Carpinus orientalis(9), Quercus infectoria (7) ve Phragmites australis(7) şeklindedir. Bitkilerin en çok dal ve gövde kısımlarından yararlanılmaktadır. Bunları çoktan aza doğru; meyve, yaprak, çiçek, tohum ve mazı takip etmektedir. Bitkilerden; 27 mobilya/ahşap malzemesi (beşik, baston vb.), 17 mutfak eşyası (kaşık, kepçe vb.), 9 adet süs, nazarlık ve tesbih vb., 7 adet hayvan barınağı (arı kovanı, kafes vb.), 6 adet oyun ve oyuncak, 5 adet yapı ve çit malzemesi, 5 adet müzik aleti, 5 adet ip/halat vb., 3 adet sepet/hasır, 3 adet süpürge ve 3 adet boya yapımında yararlanıldığı tespit edilmiştir. Merdane yapımında kullanılan Fraxinus angustifolia subsp. syriaca ve Süpürge yapımında kullanılan Scrophularia canina subsp. bicolor’ın kullanımını ilk defa bu çalışma ile ortaya konmuştur.In this study, the plants used in handicrafts among the people in Adıyaman were investigated. The plants that the people used in various handicrafts such as kitchen items, basket, amulet, broom and toys were determined and the usage patterns of these plants were revealed. The study was carried out in Adıyaman center and 8 districts and 30 settlements connected to them. In addition, research was conducted in local markets established in the region. As a result of the research, it was determined that a total of 39 taxa belonging to 25 families were used in handicrafts in the region. The first 5 families with the most use; Betulaceae (14), Platanaceae (11), Salicaceae (10), Fagaceae (9) and Poaceae (8). The most used 5 taxa are; Platanus orientalis (11), Juglans regia (10), Carpinus orientalis (9), Quercus infectoria (7) and Phragmites australis (7). The branches and trunk parts of the plants are mostly used. These are from many to less; followed by fruit, leaves, flowers, seeds and gall. From plants; 27 furniture / wooden items (cradle, walking stick, etc.), 17 kitchen items (spoon, ladle, etc.), 9 ornaments, amulets and rosaries etc., 7 animal shelters (beehives, cages etc.), 6 games and toys, 5 building and fence materials, 5 musical instruments, 5 ropes etc., 3 baskets/wicker, 3 brooms and 3 paints. The use of Fraxinus angustifolia subsp. syriaca used in roller production and Scrophularia canina subsp. bicolor used in broom production were revealed for the first time with this study

A floristic research on Karatepe-Aslantaş National Park and some protected natural/cultural areas (Osmaniye, Türkiye)

Araştırma alanları Osmaniye (Türkiye) ilinde bulunan Karatepe-Aslantaş Milli Parkı, Harun Reşit Kalesi, Haruniye Kaplıcaları ve Şarlak Şelalesidir. Bu çalışma 2015-2016 yılları arasında yapılmıştır. Çalışma sonucunda 59 familyaya ait 139 cins, 135 tür, 23 alttür ve 6 varyete olmak üzere toplam 164 takson tespit edilmiştir. Çalışma alanında tespit edilen taksonlardan 15 tanesi endemik olup, endemizm oranı %9.1’dir. Araştırma alanında taksonların fitocoğrafik bölgelere dağılımı şöyledir: Akdeniz (Doğu Akdeniz dâhil) 63 takson (%38.4), Avrupa-Sibirya 10 takson (%6.1), İran-Turan 7 takson (%4.3), Geniş yayılışlı 39 takson (%23.8) ve bilinmeyen 45 (%27.4) taksondur. Araştırma alanında takson sayısı bakımından en büyük familyalar Fabaceae (26), Asteraceae (13), Lamiaceae (13), Brassicaceae (7) ve Rosaceae (7)’dir. Araştırma alanında takson sayısı bakımından en büyük cinsler Securigera DC. (3), Centaurea L. (3), Quercus L. (3) ve Salvia L. (3)’dır.Research areas are the National Park of Karatepe-Aslantaş, Harun Reşit Castle, Haruniye Springs, and Şarlak Falls located in Osmaniye, Turkey. This study was conducted between 2015 and 2016. As a result of this study, 164 taxa belonging to 59 families, 139 genera, 135 species, 23 subspecies, and 6 varieties were determined. Fifteen taxa identified in the study area were endemic and the rate of endemism was 9.1%. The distribution of taxa in phytogeographic regions in the research area is as follows: Mediterranean (including the Eastern Mediterranean) 63 taxa (38.4%), Euro-Siberian 10 taxa (6.1%), Irano-Turanian 7 taxa (4.3%), 39 widespread taxa (23.8%) and 45 unknown taxa (27.4%). Fabaceae (26), Asteraceae (13), Lamiaceae (13), Brassicaceae (7), and Rosaceae (7) are the largest families in terms of the number of taxa in the research area. Securigera DC. (3), Centaurea L. (3), Quercus L. (3), and Salvia L. (3) are the largest genera in terms of the number of taxa in the research area

Anatomy and essential oil composition of Salvia marashica A. İlçim, F. Celep & Doğan

Türkiye'ye endemik bir tür olan Salvia marashica'nın morfolojisi, anatomisi ve uçucu yağ bileşenleri incelenmiştir. Dikdörtgen gövde anatomisi, ekzodermal yapı, unifasiyal yapraklar, belirgin büyük bir iletim demetinin varlığı ve küçük yanal demetlerin olmadığı anatomik karakterler gözlenmiştir. Salvia marashica'nın hidrodistillenmesiyle elde edilen uçucu yağların kimyasal bileşimi GC ve GC-MS ile araştırılmıştır. Yetmiş bileşen, α-pinen (%27.01), β-Pinen (%5.72), Sabinen (%5.26), Limonen (%17.09), β-Karyofillen (15.08), Terpinen (2.04) ve 1,8 sineol (%7.87' si) Salvia marashica'nın esansiyel yağlarından elde edilmiştirThe morphology, anatomy and essential oil components of the aerial parts of Salvia marashica an endemic species in Turkey, were studied. Some anatomical characters such as rectangular stem anatomy, exodermal structure, unifasial leaves, one large obvious vascular bundle in the center, and anatomic characteristics without small lateral bundles were observed. The chemical composition of essential oils obtained by hydrodistillation of Salvia marashica was investigated by GC and GCMS. Seventy constituents, α-pinene (27.01%), β-Pinene (5.72%), Sabinene (5.26%), Limonene (17.09%), β-Caryophyllene (15.08), Terpinene (2.04) and 1, 8 cineole (7.87%) were obtained the essential oil extracted from the Salvia marashica

Determination of fatty acids and elements in Allium nemrutdaghense Kit Tan & F. Sorger endemic plant

© 2017 Biharean Biologist, Oradea, Romania.In this study, we performed first literaturally known fatty acid and trace element analyses of the plant Allium nemrutdaghense. The fatty acid and trace element analyses were determined by using GC and ICP-OES. Among fatty acid levels, myristic acid, palmitic acid, oleic acid, and linoleic acid levels were determined as 19.420%, 17.240%, 5.169%, and 39.397%, respectively. The plant bulb was found containing Ni, Ba, Al, Cu, Fe, Mn, Zn and Cr with respective quantities of 0.83, 10.25, 6.91, 2.23, 34.75, 16.04, 21.16, 0.45 μg/g, and K, Na at 14.70, 0.04 mg/g (dry matter) quantities, respectively. In particular, this study reports the biochemical parameters of the Allium nemrutdaghense endemic plant for the first time. Thus, it could be important for the future medical studies