19 research outputs found

    Eye Movements, Strabismus, Amblyopia and Neuro-Ophthalmology Vergence Adaptation to Short-Duration Stimuli in Early Childhood

    Get PDF
    PURPOSE. To investigate whether nonstrabismic typically developing young children are capable of exhibiting vergence adaptation. METHODS. Fifteen adults (19.5-35.8 years) and 34 children (2.5-7.3 years) provided usable data. None wore habitual refractive correction. Eye position and accommodation were recorded using Purkinje image eye tracking and eccentric photorefraction (MCS PowerRefractor). Vergence was measured in three conditions while the participant viewed naturalistic targets at 33 cm. Viewing was monocular for at least 60 seconds and then binocular for either 5 seconds (5-second condition), 60 seconds (60-second), or 60 seconds through a 10-pd base-out prism (prism 60-second). The right eye was then occluded again for 60 seconds and an exponential function was fit to these data to assess the impact of adaptation on alignment. RESULTS. The 63% time constant was significantly longer for the prism 60-second condition (mean ¼ 11.5 seconds) compared to both the 5-second (5.3 seconds; P ¼ 0.015) and the 60-second conditions (7.1 seconds; P ¼ 0.035), with no significant difference between children and adults (P > 0.4). Correlations between the 63% time constant (prism 60-second condition) and age, refractive error, interpupillary distance (IPD), or baseline heterophoria were not significant (P > 0.4). The final stable monocular alignment, measured after binocular viewing, was similar to the baseline initial alignment across all conditions and ages. CONCLUSIONS. For a limited-duration near task, 2-to 7-year-old children showed comparable levels of vergence adaptation to adults. In a typically developing visual system, where IPD and refractive error are maturing, this adaptation could help maintain eye alignment

    Anisometropía y Ambliopía, y su Asociación a la Visión de Profundidad en Policlínico Club de Leones – Arequipa Setiembre 2018 – Enero 2019

    Get PDF
    Objetivo general: Determinar la relación entre anisometropía y ambliopía, y su asociación a la visión de profundidad. Métodos: El presente trabajo de Investigación se realizó en las Instalaciones del Policlínico Club de Leones, Arequipa. Se desarrolló en el periodo comprendido entre Septiembre del año 2018 y Enero del año 2019. Se realizó un estudio de investigación aplicada, de tipo descriptivo, observacional, prospectivo, transversal, de relación. La muestra estuvo constituida por pacientes que acudieron a consulta externa en el periodo de tiempo antes mencionado quienes presentaron un error refractivo entre ambos ojos mayor a 2 dioptrías de diferencia (Anisometropía), y que se encontraran en un rango de edades entre los 4 y 40 años de edad; siendo en total una población de 45 pacientes. A quienes se les procedió a determinar la AV von y sin correctores (lentes), el descarte de presencia o no de ambliopía; y posteriormente se aplicó el TNO Steresotest para medir si había pérdida en la visión de profundidad (estereopsia). Las variables han sido investigadas y se ha recopilado la información mediante fichas de recolección de datos, la cual fue validada por médico especialista en Oftalmología. Las variables para su procesamiento han requerido del Chi cuadrado con un nivel de significancia del 5%. Resultados: El 96.6% de los pacientes que acudieron a consulta externa por el servicio de oftalmología del Policlínico Club de Leones presentaron anisometropía cilíndrica, mientras que sólo el 4.4% de los pacientes tiene anisometropía hipermetrópica. Según la prueba de chi cuadrado, se demostró que el grado de anisometropía y el grado de ambliopía presentan relación estadística significativa (P<0.05); siendo así, que el 13.3% de los pacientes que acudieron a consulta externa por el servicio de oftalmología del Policlínico Club de Leones con ambliopía leve tienen un grado de anisometropía entre 2.0 - 2.5 y 2.51 - 3.0. De acuerdo a los resultados de la investigación se acepta la hipótesis alterna; ya que, existe relación entre el grado de anisometropía y ambliopía, y éstas variables están asociadas a alteraciones de la visión de profundidad. Palabras Clave: Anisometropía, ambliopía, visión de profundidad, hipermetropíaTesi

    Contattologia pediatrica: applicazione di lenti a contatto nei bambini dalla nascita ai sei anni.

    Get PDF
    La contattologia pediatrica è un ramo dell’optometria che spesso viene trascurato da molti professionisti per l’apparente difficoltà dovuta all’età dei piccoli pazienti. Ma le lenti a contatto possono essere una soluzione a volte indispensabile e unica per la risoluzione di problematiche che altrimenti potrebbero non essere risolte. Nel 1980 Teller ha rilevato come l’acuità visiva già dopo 7/8 mesi superi abbondantemente i 3-4/10 e lo sviluppo sociale e emozionale del bambino in questo periodo attraversa la fase del “chi sono e dove sono?”. È il momento in cui si sviluppa anche la binocularità, quando cioè comincia a percepire gli oggetti come solidi e tridimensionali. Ci possono essere, però, condizioni che fanno da ostacolo al normale sviluppo della visione binoculare, come, ad esempio, un vizio refrattivo congenito o acquisito (miopia, ipermetropia, afachia, astigmatismo) spesso elevato e monolaterale. La mancanza di una visione binoculare può portare poi all’insorgenza di ambliopia. Anomalie oculari come anidridia, coloboma o albinismo richiedono poi l’ausilio di lenti a contatto cosmetiche per evitare la fotofobia. Questo elaborato analizza le varie tappe dello sviluppo oculare e cognitivo del bambino, le patologie e i difetti refrattivi per cui possono essere utili e necessarie le lenti a contatto in età prescolare, valutando i vari tipi di lenti disponibili e il modo in cui devono essere applicate nei bambini, tenendo ben presente che per l’approccio con questi pazienti è fondamentale prima di tutto instaurare un rapporto di fiducia con i genitori

    Visual aspects of the population with Down's syndrome

    Get PDF
    Introduction: Down syndrome (DS) is a chromosomal alteration with a third copy of chromosome 21, associated with mental disabilities and physical anomalies, which affect the eyes and visual function, as well as other parts of the body. Objectives: To produce an extensive literature review of the main vision anomalies found in DS individuals and to analyse and compare the data obtained from a group of DS subjects examined. Methodology: A routine visual examination was designed and applied to a group of 22 subjects with DS from Fundació Down Lleida. Visual acuity was measured with Visual Acuity Chart Test Light House at 3m. Frisby stereoacuity test was used to assess the state of binocular vision. Over refraction was used to ensure good refractive correction. Accuracy of accommodation response was assessed by determining the lag of accommodation with the Nott technique and a modified Nott at 20 cm. Colour vision was also tested with Ishihara (38 plates chart). Results: The results show lower binocular visual acuity (0.5±0.17 decimal scale), higher incidence for refractive error, being hyperopia the most common refractive error in females, and a greater lag of accommodation in DS subjects compared to normal. With-­‐the-­‐rule and oblique astigmatism are the most frequent. Stereopsis is poor and no colour vision deficiencies were found in the sample studied. Conclusions: The results observed are in general consistent with those found in the literature. DS subjects show an increased incidence of refractive errors and poor accommodative response, which may interfere with their learning process. It is therefore, of utmost importance that these subjects are examined as early as possible in order to detect and correct any visual deficiencies.Introducció:El Síndrome de Down (SD) és una alteració cromosòmica amb una tercera còpia del cromosoma 21 associada amb discapacitat mental i anomalies físiques, que afecten els ulls i la funció visual, així com altres parts del cos. Objectius: Realitzar una extensa recopilació bibliogràfica de les principals anomalies de la visió que es troben en individus SD, i analitzar i comparar les dades obtingudes a partir d'un grup de subjectes amb síndrome de Down examinada. Metodologia: Un examen de rutina visual va ser dissenyat i realitzat a 22 subjectes amb SD de la Fundació de Down Lleida. L'agudesa visual es va mesurar amb el test d'agudesa visual Light House, a 3m. El test d’estereoagudesa de Frisby es va utilitzar per avaluar l'estat de la visió binocular. Es va dur a terme la sobreerrefracció dels subjectes a fi d’assegurar una bona correcció refractiva. La resposta acomodativa es va avaluar mitjançant la determinació del desfasament d’acomodació amb la tècnica de Nott i Nott modificat a 20 cm. La visió del color també va ser examinada amb el test d’Ishihara (38 cartes). Resultats: Els resultats mostren una agudesa visual baixa binocular (0.50±0.17 escala decimal), major incidència de defectes de refracció, sent la hipermetropia l'error refractiu més comú en les dones, i un major retard d'acomodació en subjectes amb SD en comparació a normals. Astigmatismes a favor de regla i oblics són els més freqüents. L’Estereopsis és pobre i no es van trobar deficiències de la visió del color a la mostra. Conclusions: Els resultats observats són en general consistents amb els trobats en la literatura. Els individus amb SD mostren una major incidència de defectes de refracció i pobre resposta acomodativa que poden interferir amb el seu procés d'aprenentatge. És per tant, molt important que aquests s'examinin tan aviat com sigui possible, per tal de detectar i corregir les possibles deficiències visuals.Introducción: El Síndrome de Down (SD) es una alteración del cromosoma 21 asociado a discapacidades mentales y anomalías físicas que afectan a los ojos y a la función visual, como en otras partes del organismo. Objetivos: Realizar una extensa recopilación bibliográfica de las principales anomalías de la visión que se encuentran en individuos SD, y analizar y comparar los datos obtenidos a partir de un grupo de sujetos de SD examinados. Metodología: Un examen visual de rutina fue diseñado y realizado a un grupo de 22 sujetos con síndrome de Down de la Fundación de Down Lleida. La agudeza visual se midió con el test de agudeza visual Light House a 3m. El test de estereoagudeza de Frisby se utilizó para evaluar el estado de la visión binocular. La sobrerrefracción se utilizó para asegurar una buena corrección refractiva. La precisión de la respuesta acomodativa se evaluó mediante la determinación del desase de acomodación con la técnica de Nott y Nott modificado a 20 cm. La visión del color también fue examinado con el test de Ishihara (38 cartas). Resultados: Los resultados muestran una agudeza visual binocular baja (0.50±0.17 en escala decimal), una mayor incidencia de defectos de refracción, siendo la hipermetropía el defecto refractivo más común en mujeres, y retardo de acomodación, especialmente en distancias más cercanas, en sujetos con Síndrome de Down en comparación a sujetos normales. El astigmatismo a favor de regla y oblicuo son mas incidentes. La estereopsis es pobre y no se observaron deficiencias de la visión del color. Conclusiones: Los resultados observados son en general consistentes con los encontrados en la literatura. Los sujetos con SD muestran una mayor incidencia de defectos de refracción y pobre respuesta acomodativa que pueden interferir con su proceso de aprendizaje. Es por lo tanto, de suma importancia que estos individuos se examinan tan pronto como sea posible con el fin de detectar y corregir las posibles deficiencias visuales

    Retinal image quality, alignment and stability during human infancy

    No full text

    Higher order monochromatic aberrations of the human infant eye

    No full text
    The monochromatic optical aberrations of the eye degrade retinal image quality. Any significant aberrations during postnatal development could contribute to infants&apos; immature visual performance and provide signals for the control of eye growth. Aberrations of human infant eyes from 5 to 7 weeks old were compared with those of adult subjects using a model of an adultlike infant eye that accounted for differences in both eye and pupil size. Data were collected using the COAS Shack-Hartmann wavefront sensor. The results demonstrate that the higher order aberrations of the 5-to-7-week-old eye are less than a factor of 2 greater than predicted for an adultlike infant eye of this age. The data are discussed in the context of infants&apos; visual performance and the signals available for controlling growth of the eye

    The stability of steady state accommodation in human infants

    No full text

    Sensitivity of vergence responses of 5- to 10-week-old human infants

    No full text

    Eye Movements, Strabismus, Amblyopia, and Neuro-Ophthalmology Near Heterophoria in Early Childhood

    No full text
    PURPOSE. The purpose of this study was to measure near heterophoria in young children to determine the impact of early growth and development on the alignment of the eyes. METHODS. Fifty young children ( ‡2 and &lt;7 years of age; range of spherical equivalent refractive error À1.25 diopters [D] to þ3.75 D) and 13 adults participated. Their eye position and accommodation responses, in the absence of optical correction, were measured using simultaneous Purkinje image tracking and photorefraction technology (MCS PowerRefractor, PR). The resulting heterophorias, and both accommodative convergence/accommodation (AC/A) and convergence accommodation/convergence (CA/C) ratios were then computed as a function of age, refractive error, and an alternating cover test. RESULTS. The mean heterophoria after approximately 60 seconds of dissociation at a 33-cm viewing distance was 5.0 prism diopters (pd) of exophoria (SD 6 3.7) in the children (78% of children &gt; 2 pd exophoric) and 5.6 pd of exophoria (SD 6 4.7) in adults (69% of adults &gt; 2pd exophoric; a nonsignificant difference), with no effect of age between 2 and 6 years. In these children, heterophoria was not significantly correlated with AC/A (r ¼ 0.25), CA/C (r ¼ 0.12), or refractive error (r ¼ 0.21). The mean difference between heterophoria measurements from the PR and the clinical cover test was À2.4 pd (SD ¼ 63.4), with an exophoric bias in the PR measurements. CONCLUSIONS. Despite developmental maturation of interpupillary distance, refractive error, and AC/A, in a typical sample of young children the predominant dissociated position is one of exophoria
    corecore