19 research outputs found
Eye Movements, Strabismus, Amblyopia and Neuro-Ophthalmology Vergence Adaptation to Short-Duration Stimuli in Early Childhood
PURPOSE. To investigate whether nonstrabismic typically developing young children are capable of exhibiting vergence adaptation. METHODS. Fifteen adults (19.5-35.8 years) and 34 children (2.5-7.3 years) provided usable data. None wore habitual refractive correction. Eye position and accommodation were recorded using Purkinje image eye tracking and eccentric photorefraction (MCS PowerRefractor). Vergence was measured in three conditions while the participant viewed naturalistic targets at 33 cm. Viewing was monocular for at least 60 seconds and then binocular for either 5 seconds (5-second condition), 60 seconds (60-second), or 60 seconds through a 10-pd base-out prism (prism 60-second). The right eye was then occluded again for 60 seconds and an exponential function was fit to these data to assess the impact of adaptation on alignment. RESULTS. The 63% time constant was significantly longer for the prism 60-second condition (mean ¼ 11.5 seconds) compared to both the 5-second (5.3 seconds; P ¼ 0.015) and the 60-second conditions (7.1 seconds; P ¼ 0.035), with no significant difference between children and adults (P > 0.4). Correlations between the 63% time constant (prism 60-second condition) and age, refractive error, interpupillary distance (IPD), or baseline heterophoria were not significant (P > 0.4). The final stable monocular alignment, measured after binocular viewing, was similar to the baseline initial alignment across all conditions and ages. CONCLUSIONS. For a limited-duration near task, 2-to 7-year-old children showed comparable levels of vergence adaptation to adults. In a typically developing visual system, where IPD and refractive error are maturing, this adaptation could help maintain eye alignment
Anisometropía y Ambliopía, y su Asociación a la Visión de Profundidad en Policlínico Club de Leones – Arequipa Setiembre 2018 – Enero 2019
Objetivo general: Determinar la relación entre anisometropía y ambliopía, y su
asociación a la visión de profundidad.
Métodos: El presente trabajo de Investigación se realizó en las Instalaciones del
Policlínico Club de Leones, Arequipa. Se desarrolló en el periodo comprendido entre
Septiembre del año 2018 y Enero del año 2019.
Se realizó un estudio de investigación aplicada, de tipo descriptivo, observacional,
prospectivo, transversal, de relación. La muestra estuvo constituida por pacientes que
acudieron a consulta externa en el periodo de tiempo antes mencionado quienes
presentaron un error refractivo entre ambos ojos mayor a 2 dioptrías de diferencia
(Anisometropía), y que se encontraran en un rango de edades entre los 4 y 40 años de
edad; siendo en total una población de 45 pacientes. A quienes se les procedió a
determinar la AV von y sin correctores (lentes), el descarte de presencia o no de
ambliopía; y posteriormente se aplicó el TNO Steresotest para medir si había pérdida en
la visión de profundidad (estereopsia). Las variables han sido investigadas y se ha
recopilado la información mediante fichas de recolección de datos, la cual fue validada
por médico especialista en Oftalmología.
Las variables para su procesamiento han requerido del Chi cuadrado con un nivel de
significancia del 5%.
Resultados: El 96.6% de los pacientes que acudieron a consulta externa por el servicio
de oftalmología del Policlínico Club de Leones presentaron anisometropía cilíndrica,
mientras que sólo el 4.4% de los pacientes tiene anisometropía hipermetrópica. Según la
prueba de chi cuadrado, se demostró
que el grado de anisometropía y el grado de ambliopía presentan relación estadística
significativa (P<0.05); siendo así, que el 13.3% de los pacientes que acudieron a consulta
externa por el servicio de oftalmología del Policlínico Club de Leones con ambliopía leve
tienen un grado de anisometropía entre 2.0 - 2.5 y 2.51 - 3.0.
De acuerdo a los resultados de la investigación se acepta la hipótesis alterna; ya que,
existe relación entre el grado de anisometropía y ambliopía, y éstas variables están
asociadas a alteraciones de la visión de profundidad.
Palabras Clave: Anisometropía, ambliopía, visión de profundidad, hipermetropíaTesi
Contattologia pediatrica: applicazione di lenti a contatto nei bambini dalla nascita ai sei anni.
La contattologia pediatrica è un ramo dell’optometria che spesso viene trascurato da molti professionisti per l’apparente difficoltà dovuta all’età dei piccoli pazienti. Ma le lenti a contatto possono essere una soluzione a volte indispensabile e unica per la risoluzione di problematiche che altrimenti potrebbero non essere risolte. Nel 1980 Teller ha rilevato come l’acuità visiva già dopo 7/8 mesi superi abbondantemente i 3-4/10 e lo sviluppo sociale e emozionale del bambino in questo periodo attraversa la fase del “chi sono e dove sono?”. È il momento in cui si sviluppa anche la binocularità, quando cioè comincia a percepire gli oggetti come solidi e tridimensionali. Ci possono essere, però, condizioni che fanno da ostacolo al normale sviluppo della visione binoculare, come, ad esempio, un vizio refrattivo congenito o acquisito (miopia, ipermetropia, afachia, astigmatismo) spesso elevato e monolaterale. La mancanza di una visione binoculare può portare poi all’insorgenza di ambliopia. Anomalie oculari come anidridia, coloboma o albinismo richiedono poi l’ausilio di lenti a contatto cosmetiche per evitare la fotofobia. Questo elaborato analizza le varie tappe dello sviluppo oculare e cognitivo del bambino, le patologie e i difetti refrattivi per cui possono essere utili e necessarie le lenti a contatto in età prescolare, valutando i vari tipi di lenti disponibili e il modo in cui devono essere applicate nei bambini, tenendo ben presente che per l’approccio con questi pazienti è fondamentale prima di tutto instaurare un rapporto di fiducia con i genitori
Visual aspects of the population with Down's syndrome
Introduction:
Down
syndrome
(DS)
is
a
chromosomal
alteration
with
a
third
copy
of
chromosome
21,
associated
with
mental
disabilities
and
physical
anomalies,
which
affect
the
eyes
and
visual
function,
as
well
as
other
parts
of
the
body.
Objectives:
To
produce
an
extensive
literature
review
of
the
main
vision
anomalies
found
in
DS
individuals
and
to
analyse
and
compare
the
data
obtained
from
a
group
of
DS
subjects
examined.
Methodology:
A
routine
visual
examination
was
designed
and
applied
to
a
group
of
22
subjects
with
DS
from
Fundació
Down
Lleida.
Visual
acuity
was
measured
with
Visual
Acuity
Chart
Test
Light
House
at
3m.
Frisby
stereoacuity
test
was
used
to
assess
the
state
of
binocular
vision.
Over
refraction
was
used
to
ensure
good
refractive
correction.
Accuracy
of
accommodation
response
was
assessed
by
determining
the
lag
of
accommodation
with
the
Nott
technique
and
a
modified
Nott
at
20
cm.
Colour
vision
was
also
tested
with
Ishihara
(38
plates
chart).
Results:
The
results
show
lower
binocular
visual
acuity
(0.5±0.17
decimal
scale),
higher
incidence
for
refractive
error,
being
hyperopia
the
most
common
refractive
error
in
females,
and
a
greater
lag
of
accommodation
in
DS
subjects
compared
to
normal.
With-‐the-‐rule
and
oblique
astigmatism
are
the
most
frequent.
Stereopsis
is
poor
and
no
colour
vision
deficiencies
were
found
in
the
sample
studied.
Conclusions:
The
results
observed
are
in
general
consistent
with
those
found
in
the
literature.
DS
subjects
show
an
increased
incidence
of
refractive
errors
and
poor
accommodative
response,
which
may
interfere
with
their
learning
process.
It
is
therefore,
of
utmost
importance
that
these
subjects
are
examined
as
early
as
possible
in
order
to
detect
and
correct
any
visual
deficiencies.Introducció:El Síndrome de Down (SD) és una alteració cromosòmica amb una tercera còpia del cromosoma 21 associada amb discapacitat mental i anomalies físiques, que afecten els ulls i la funció visual, així com altres parts del cos. Objectius: Realitzar una extensa recopilació bibliogràfica de les principals anomalies de la visió que es troben en individus SD, i analitzar i comparar les dades obtingudes a partir d'un grup de subjectes amb síndrome de Down examinada. Metodologia: Un examen de rutina visual va ser dissenyat i realitzat a 22 subjectes amb SD de la Fundació de Down Lleida. L'agudesa visual es va mesurar amb el test d'agudesa visual Light House, a 3m. El test d’estereoagudesa de Frisby es va utilitzar per avaluar l'estat de la visió binocular. Es va dur a terme la sobreerrefracció dels subjectes a fi d’assegurar una bona correcció refractiva. La resposta acomodativa es va avaluar mitjançant la determinació del desfasament d’acomodació amb la tècnica de Nott i Nott modificat a 20 cm. La visió del color també va ser examinada amb el test d’Ishihara (38 cartes). Resultats: Els resultats mostren una agudesa visual baixa binocular (0.50±0.17 escala decimal), major incidència de defectes de refracció, sent la hipermetropia l'error refractiu més comú en les dones, i un major retard d'acomodació en subjectes amb SD en comparació a normals. Astigmatismes a favor de regla i oblics són els més freqüents. L’Estereopsis és pobre i no es van trobar deficiències de la visió del color a la mostra. Conclusions: Els resultats observats són en general consistents amb els trobats en la literatura. Els individus amb SD mostren una major incidència de defectes de refracció i pobre resposta acomodativa que poden interferir amb el seu procés d'aprenentatge. És per tant, molt important que aquests s'examinin tan aviat com sigui possible, per tal de detectar i corregir les possibles deficiències visuals.Introducción:
El
Síndrome
de
Down
(SD)
es
una
alteración
del
cromosoma
21
asociado
a
discapacidades
mentales
y
anomalías
físicas
que
afectan
a
los
ojos
y
a
la
función
visual,
como
en
otras
partes
del
organismo.
Objetivos:
Realizar
una
extensa
recopilación
bibliográfica
de
las
principales
anomalías
de
la
visión
que
se
encuentran
en
individuos
SD,
y
analizar
y
comparar
los
datos
obtenidos
a
partir
de
un
grupo
de
sujetos
de
SD
examinados.
Metodología:
Un
examen
visual
de
rutina
fue
diseñado
y
realizado
a
un
grupo
de
22
sujetos
con
síndrome
de
Down
de
la
Fundación
de
Down
Lleida.
La
agudeza
visual
se
midió
con
el
test
de
agudeza
visual
Light
House
a
3m.
El
test
de
estereoagudeza
de
Frisby
se
utilizó
para
evaluar
el
estado
de
la
visión
binocular.
La
sobrerrefracción
se
utilizó
para
asegurar
una
buena
corrección
refractiva.
La
precisión
de
la
respuesta
acomodativa
se
evaluó
mediante
la
determinación
del
desase
de
acomodación
con
la
técnica
de
Nott
y
Nott
modificado
a
20
cm.
La
visión
del
color
también
fue
examinado
con
el
test
de
Ishihara
(38
cartas). Resultados:
Los
resultados
muestran
una
agudeza
visual
binocular
baja
(0.50±0.17
en
escala
decimal),
una
mayor
incidencia
de
defectos
de
refracción,
siendo
la
hipermetropía
el
defecto
refractivo
más
común
en
mujeres,
y
retardo
de
acomodación,
especialmente
en
distancias
más
cercanas,
en
sujetos
con
Síndrome
de
Down
en
comparación
a
sujetos
normales.
El
astigmatismo
a
favor
de
regla
y
oblicuo
son
mas
incidentes.
La
estereopsis
es
pobre
y
no
se
observaron
deficiencias
de
la
visión
del
color.
Conclusiones:
Los
resultados
observados
son
en
general
consistentes
con
los
encontrados
en
la
literatura.
Los
sujetos
con
SD
muestran
una
mayor
incidencia
de
defectos
de
refracción
y
pobre
respuesta
acomodativa
que
pueden
interferir
con
su
proceso
de
aprendizaje.
Es
por
lo
tanto,
de
suma
importancia
que
estos
individuos
se
examinan
tan
pronto
como
sea
posible
con
el
fin
de
detectar
y
corregir
las
posibles
deficiencias
visuales
Higher order monochromatic aberrations of the human infant eye
The monochromatic optical aberrations of the eye degrade retinal image quality. Any significant aberrations during postnatal development could contribute to infants' immature visual performance and provide signals for the control of eye growth. Aberrations of human infant eyes from 5 to 7 weeks old were compared with those of adult subjects using a model of an adultlike infant eye that accounted for differences in both eye and pupil size. Data were collected using the COAS Shack-Hartmann wavefront sensor. The results demonstrate that the higher order aberrations of the 5-to-7-week-old eye are less than a factor of 2 greater than predicted for an adultlike infant eye of this age. The data are discussed in the context of infants' visual performance and the signals available for controlling growth of the eye
Eye Movements, Strabismus, Amblyopia, and Neuro-Ophthalmology Near Heterophoria in Early Childhood
PURPOSE. The purpose of this study was to measure near heterophoria in young children to determine the impact of early growth and development on the alignment of the eyes. METHODS. Fifty young children ( ‡2 and <7 years of age; range of spherical equivalent refractive error À1.25 diopters [D] to þ3.75 D) and 13 adults participated. Their eye position and accommodation responses, in the absence of optical correction, were measured using simultaneous Purkinje image tracking and photorefraction technology (MCS PowerRefractor, PR). The resulting heterophorias, and both accommodative convergence/accommodation (AC/A) and convergence accommodation/convergence (CA/C) ratios were then computed as a function of age, refractive error, and an alternating cover test. RESULTS. The mean heterophoria after approximately 60 seconds of dissociation at a 33-cm viewing distance was 5.0 prism diopters (pd) of exophoria (SD 6 3.7) in the children (78% of children > 2 pd exophoric) and 5.6 pd of exophoria (SD 6 4.7) in adults (69% of adults > 2pd exophoric; a nonsignificant difference), with no effect of age between 2 and 6 years. In these children, heterophoria was not significantly correlated with AC/A (r ¼ 0.25), CA/C (r ¼ 0.12), or refractive error (r ¼ 0.21). The mean difference between heterophoria measurements from the PR and the clinical cover test was À2.4 pd (SD ¼ 63.4), with an exophoric bias in the PR measurements. CONCLUSIONS. Despite developmental maturation of interpupillary distance, refractive error, and AC/A, in a typical sample of young children the predominant dissociated position is one of exophoria