Factors affecting the structure and elasticity of thoracic aorta

Wstęp Celem pracy była ocena za pomocą echokardiograficznego badania przezprzełykowego (TEE) czynników wpływających na strukturę i elastyczność aorty piersiowej. Materiał i metody Badaniami objęto 102 chorych (26 kobiet) w wieku 57 &plusmn; 10 lat. Na podstawie danych z wywiadu analizowano obecność czynników ryzyka miażdżycy. U wszystkich chorych wykonano ze wskazań klinicznych badanie TEE, które rozszerzono o ocenę aorty piersiowej. Analizowano średnicę aorty, grubość błony środkowo-wewnętrznej oraz wskaźniki elastyczności aorty. Wyniki Średnica aorty oraz grubość błony środkowo- wewnętrznej była dodatnio skorelowana z wiekiem (odpowiednio: r = 0,22, p = 0,03; r = 0,27, p = 0,005). Moduł Younga i moduł elastyczności &#946; również były dodatnio skorelowane z wiekiem (odpowiednio: r = 0,42, p < 0,0001; r = 0,37, p = 0,0002). Chorzy z nadciśnieniem tętniczym charakteryzowali się grubszą błoną środkowo-wewnętrzną (0,10 &plusmn; 0,03 vs. 0,13 &plusmn; 0.04, p < 0,05). Zaawansowana miażdżyca wiązała się ze zwiększoną sztywnością jej ściany. Wniosek Głównymi czynnikami determinującymi sztywność aorty są wiek i zaawansowanie miażdżycy.Background The purpose of the study was to evaluate by means of transesophageal echocardiography (TEE) the factors affecting the structure and elasticity of the thoracic aorta. Material and methods The study population consisted of 102 patients (26 women) aged 57 &plusmn; 10 years. Information of risk factors of atherosclerosis was obtained by interview. All patients underwent TEE for other reasons, examination was completed by imaging of the thoracic aorta. Results Aortic diameter, the intima-media thickness and distensibility indices were measured. Diameter and thickness of thoracic aorta were positively correlated with age (r = 0.22, p = 0.03; r = 0.27 p = 0.005 respectively). Young&#8217;s modulus and B modulus were also related to age (r = 0.42, p < 0.0001; r = 0.37, p = 0.0002 respectively). Hypertensive subjects had higher wall thickness (0.10 &plusmn; 0.03 vs. 0.13 &plusmn; 0.04, p < 0.05). Advanced atherosclerosis of the aorta was related to higher stiffness of the aorta. Conclusion Aortic elasticity is related mostly to age and atherosclerosis

4-(3-Fluoro­phen­yl)-1-(propan-2-yl­idene)thio­semicarbazone

The title compound, C10H12FN3S, crystallizes in the same space group (P21/c) as two polymorphic forms of 4-phenyl-1-(propan-2-yl­idene)thio­semicarbazone [Jian et al. (2005). Acta Cryst. E61, o653–o654; Venkatraman et al. (2005). Acta Cryst. E61, o3914–o3916]. The arrangement of mol­ecules relative to the twofold screw axes is similar to that in the crystal structure of the lower density polymorph. In the solid state, the mol­ecular conformation is stabilized by an intra­molecular N—H⋯N hydrogen bond. The mol­ecules form centrosymmetric R 2 2(8) dimers in the crystal through pairs of N—H⋯S hydrogen bonds

Uwarunkowania grubości błony wewnętrzno-środkowej dużych tętnic obwodowych

Wstęp: Pogrubienie błony wewnętrzno-środkowej (IMT) tętnic szyjnych &#8212; rzadziej &#8212; udowych uważa się za równoważne z rozwojem miażdżycy. Celem pracy była ocena powiązań pomiędzy grubością IMT tętnic szyjnych wspólnych oraz tętnic udowych wspólnych a uznanymi czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych (73% mężczyzn) w wieku 29&#8211;75 lat (średnio 55,6 &plusmn; 9,7 roku), przyjętych do szpitala w celu przeprowadzenia koronarografii uzupełniającej postępowanie diagnostyczne w kierunku choroby wieńcowej wykonano badanie ultarsonograficzne tętnic szyjnych wspólnych oraz udowych wspólnych. W każdej tętnicy oceniono IMT ściany dalszej. Przeanalizowano związki IMT poszczególnych tętnic z uznanymi czynnikami miażdżycy. Wyniki: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych i udowych wspólnych korelowała z wiekiem (odpowiednio r = 0,27, p < 0,0001 i r = 0,1, p < 0,06) i grubością blaszek miażdżycowych wykrywanych w tętnicach obwodowych (tętnice szyjne: r = 0,13, p < 0,003, tętnice udowe: r = 0,25, p < 0,0001). Średnie wartości grubości błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych były wyższe &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,68 &plusmn; 0,17 mm, kobiety: 0,64 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,05) i u osób z nadciśnieniem tętniczym (0,70 &plusmn; 0,21 mm i 0,64 &plusmn; 0,17 mm, p < 0,005), zaś tętnic udowych wspólnych &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,78 &plusmn; 0,28 i kobiety: 0,68 &plusmn; 0,24 mm, p < 0,0001), u osób z hipercholesterolemią (0,86 &plusmn; 0,3 mm i 0,78 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03) i u palaczy tytoniu (0,79 &plusmn; 0,28 mm i 0,73 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03). Grubsze błony wewnętrzno-środkowe odnotowano również u chorych z miażdżycą badanych tętnic obwodowych: tętnicy szyjnej wspólnej lewej (0,70 &plusmn; 0,20 mm i 0,63 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,003), tętnicy szyjnej wspólnej prawej (0,66 &plusmn; 0,19 mm i 0,61 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,03), tętnicy udowej wspólnej lewej (0,81 &plusmn; 0,33 i 0,66 &plusmn; 0,2, p < 0,0001) i tętnicy udowej wspólnej prawej (0,83 &plusmn; 0,38 mm i 0,67 &plusmn; 0,2 mm, p = 0,0002). Wnioski: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych i udowych jest istotnie większa u osób z miażdżycą tętnic obwodowych. Wpływa na to wiele czynników systemowych i miejscowych. W przypadku tętnic szyjnych zależy ona przede wszystkim od płci, wieku i nadciśnienia tętniczego, a w przypadku tętnic udowych wspólnych &#8212; od płci, wieku, palenia tytoniu oraz stężenia cholesterolu frakcji LDL i HDL w osoczu krwi żylnej. (Folia Cardiol. 2005; 12: 382&#8211;393

Analiza czynników klinicznych wpływających na średnicę tętnic obwodowych u pacjentów poddawanych koronarografii

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena zależności między średnicą tętnic szyjnych i udowych oraz chorobą wieńcową, a także jej czynnikami ryzyka miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych zakwalifikowanych do koronarografii wykonano badanie ultradźwiękowe tętnic szyjnych i udowych. Oceniono grubość błony wewnętrzno-środkowej i średnicę tętnic oraz występowanie oraz grubość blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych wspólnych i udowych wspólnych. Przeanalizowano związki między średnicą tętnic obwodowych i miażdżycą tętnic wieńcowych oraz jej czynnikami ryzyka. Wyniki: Średnice tętnic szyjnych wspólnych (prawej i lewej) korelowały z wiekiem, wskaźnikiem masy ciała (BMI), wartościami ciśnienia skurczowego, ciśnieniem fali tętna, stężeniem cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej, grubością błony wewnętrzno-środkowej obu tętnic szyjnych oraz zlokalizowanymi w nich blaszkami miażdżycowymi, a także z zaawansowaniem miażdżycy w tętnicach wieńcowych. Większe średnice tętnic szyjnych obserwowano w grupie osób z chorobą wieńcową, u palaczy tytoniu oraz u chorych na cukrzycę. Średnice obu tętnic udowych wspólnych u mężczyzn korelowały z BMI, stężeniem cholesterolu całkowitego w osoczu krwi żylnej i jego frakcji LDL, grubością blaszek miażdżycowych w tętnicach udowych oraz ze wskaźnikiem Gensiniego. Średnice tętnic udowych wspólnych u kobiet były skorelowane z wiekiem, BMI, stężeniem triglicerydów w osoczu krwi żylnej i wskaźnikiem Gensiniego. Większe średnice tętnic udowych obserwowano w grupie osób bez hipercholesterolemii w porównaniu z pacjentami z hipercholesterolemią. Wnioski: Średnice tętnic szyjnych oraz udowych wspólnych zależą od wielu czynników systemowych i lokalnych, w tym od płci, wieku, BMI, nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii, cukrzycy i palenia tytoniu, przy czym wpływ niektórych z nich jest różny w tętnicach szyjnych i udowych. Średnice tętnic szyjnych korelują dodatnio z zaawansowaniem choroby wieńcowej, natomiast tętnic udowych wspólnych - ujemnie

Analiza czynników klinicznych wpływających na średnicę tętnic obwodowych u pacjentów poddawanych koronarografii

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena zależności między średnicą tętnic szyjnych i udowych oraz chorobą wieńcową, a także jej czynnikami ryzyka miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych zakwalifikowanych do koronarografii wykonano badanie ultradźwiękowe tętnic szyjnych i udowych. Oceniono grubość błony wewnętrzno-środkowej i średnicę tętnic oraz występowanie oraz grubość blaszek miażdżycowych w tętnicach szyjnych wspólnych i udowych wspólnych. Przeanalizowano związki między średnicą tętnic obwodowych i miażdżycą tętnic wieńcowych oraz jej czynnikami ryzyka. Wyniki: Średnice tętnic szyjnych wspólnych (prawej i lewej) korelowały z wiekiem, wskaźnikiem masy ciała (BMI), wartościami ciśnienia skurczowego, ciśnieniem fali tętna, stężeniem cholesterolu frakcji HDL w osoczu krwi żylnej, grubością błony wewnętrzno-środkowej obu tętnic szyjnych oraz zlokalizowanymi w nich blaszkami miażdżycowymi, a także z zaawansowaniem miażdżycy w tętnicach wieńcowych. Większe średnice tętnic szyjnych obserwowano w grupie osób z chorobą wieńcową, u palaczy tytoniu oraz u chorych na cukrzycę. Średnice obu tętnic udowych wspólnych u mężczyzn korelowały z BMI, stężeniem cholesterolu całkowitego w osoczu krwi żylnej i jego frakcji LDL, grubością blaszek miażdżycowych w tętnicach udowych oraz ze wskaźnikiem Gensiniego. Średnice tętnic udowych wspólnych u kobiet były skorelowane z wiekiem, BMI, stężeniem triglicerydów w osoczu krwi żylnej i wskaźnikiem Gensiniego. Większe średnice tętnic udowych obserwowano w grupie osób bez hipercholesterolemii w porównaniu z pacjentami z hipercholesterolemią. Wnioski: Średnice tętnic szyjnych oraz udowych wspólnych zależą od wielu czynników systemowych i lokalnych, w tym od płci, wieku, BMI, nadciśnienia tętniczego, hipercholesterolemii, cukrzycy i palenia tytoniu, przy czym wpływ niektórych z nich jest różny w tętnicach szyjnych i udowych. Średnice tętnic szyjnych korelują dodatnio z zaawansowaniem choroby wieńcowej, natomiast tętnic udowych wspólnych - ujemnie

Uwarunkowania grubości błony wewnętrzno-środkowej dużych tętnic obwodowych

Wstęp: Pogrubienie błony wewnętrzno-środkowej (IMT) tętnic szyjnych &#8212; rzadziej &#8212; udowych uważa się za równoważne z rozwojem miażdżycy. Celem pracy była ocena powiązań pomiędzy grubością IMT tętnic szyjnych wspólnych oraz tętnic udowych wspólnych a uznanymi czynnikami ryzyka rozwoju miażdżycy. Materiał i metody: U 410 kolejnych chorych (73% mężczyzn) w wieku 29&#8211;75 lat (średnio 55,6 &plusmn; 9,7 roku), przyjętych do szpitala w celu przeprowadzenia koronarografii uzupełniającej postępowanie diagnostyczne w kierunku choroby wieńcowej wykonano badanie ultarsonograficzne tętnic szyjnych wspólnych oraz udowych wspólnych. W każdej tętnicy oceniono IMT ściany dalszej. Przeanalizowano związki IMT poszczególnych tętnic z uznanymi czynnikami miażdżycy. Wyniki: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych i udowych wspólnych korelowała z wiekiem (odpowiednio r = 0,27, p < 0,0001 i r = 0,1, p < 0,06) i grubością blaszek miażdżycowych wykrywanych w tętnicach obwodowych (tętnice szyjne: r = 0,13, p < 0,003, tętnice udowe: r = 0,25, p < 0,0001). Średnie wartości grubości błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych wspólnych były wyższe &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,68 &plusmn; 0,17 mm, kobiety: 0,64 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,05) i u osób z nadciśnieniem tętniczym (0,70 &plusmn; 0,21 mm i 0,64 &plusmn; 0,17 mm, p < 0,005), zaś tętnic udowych wspólnych &#8212; u mężczyzn (mężczyźni: 0,78 &plusmn; 0,28 i kobiety: 0,68 &plusmn; 0,24 mm, p < 0,0001), u osób z hipercholesterolemią (0,86 &plusmn; 0,3 mm i 0,78 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03) i u palaczy tytoniu (0,79 &plusmn; 0,28 mm i 0,73 &plusmn; 0,27 mm, p < 0,03). Grubsze błony wewnętrzno-środkowe odnotowano również u chorych z miażdżycą badanych tętnic obwodowych: tętnicy szyjnej wspólnej lewej (0,70 &plusmn; 0,20 mm i 0,63 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,003), tętnicy szyjnej wspólnej prawej (0,66 &plusmn; 0,19 mm i 0,61 &plusmn; 0,16 mm, p < 0,03), tętnicy udowej wspólnej lewej (0,81 &plusmn; 0,33 i 0,66 &plusmn; 0,2, p < 0,0001) i tętnicy udowej wspólnej prawej (0,83 &plusmn; 0,38 mm i 0,67 &plusmn; 0,2 mm, p = 0,0002). Wnioski: Grubość błony wewnętrzno-środkowej tętnic szyjnych i udowych jest istotnie większa u osób z miażdżycą tętnic obwodowych. Wpływa na to wiele czynników systemowych i miejscowych. W przypadku tętnic szyjnych zależy ona przede wszystkim od płci, wieku i nadciśnienia tętniczego, a w przypadku tętnic udowych wspólnych &#8212; od płci, wieku, palenia tytoniu oraz stężenia cholesterolu frakcji LDL i HDL w osoczu krwi żylnej. (Folia Cardiol. 2005; 12: 382&#8211;393

N-Benzyl-(2,5-dioxopyrrolidin-1-yl)propanamide (AS-1) with hybrid structure as a candidate for a broad-spectrum antiepileptic drug

In our recent studies, we identified compound N-benzyl-2-(2,5-dioxopyrrolidin-1-yl)propanamide (AS-1) as a broad-spectrum hybrid anticonvulsant which showed potent protection across the most important animal acute seizure models such as the maximal electroshock (MES) test, the subcutaneous pentylenetetrazole (s.c. PTZ) test, and the 6-Hz (32 mA) test in mice. Therefore, AS-1 may be recognized as a candidate for new anticonvulsant effective in different types of human epilepsy with a favorable safety margin profile determined in the rotarod test in mice. In the aim of further pharmacological evaluation of AS-1, in the current study, we examined its activity in the 6-Hz (44 mA) test, which is known as the model of drug-resistant epilepsy. Furthermore, we determined also the antiseizure activity in the kindling model of epilepsy induced by repeated injection of pentylenetetrazole (PTZ) in mice. As a result, AS-1 revealed relatively potent protection in the 6-Hz (44 mA) test, as well as delayed the progression of kindling induced by repeated injection of PTZ in mice at doses of 15 mg/kg, 30 mg/kg, and 60 mg/kg. Importantly, the isobolographic analysis showed that a combination of AS-1 and valproic acid (VPA) at the fixed ratio of 1:1 displayed a supra-additive (synergistic) interaction against PTZinduced seizures inmice. Thus, AS-1may be potentially used in an add-on therapy with VPA. Moreover, incubation of zebrafish larvae with AS-1 substantially decreased the number, cumulative but not the mean duration of epileptiform-like events in electroencephalographic assay. Finally, the in vitro ADME-Tox studies revealed that AS-1 is characterized by a very good permeability in the parallel artificial membrane permeability assay test, excellent metabolic stability on human liver microsomes (HLMs), no significant influence on CYP3A4/CYP2D6 activity, and moderate inhibition of CYP2C9 in a concentration of 10 $\mu$M, as well as no hepatotoxic properties in HepG2 cells (concentration of 10 $\mu$M)

Discovery of (R)-N-benzyl-2-(2,5-dioxopyrrolidin-1-yl)propanamide [(R)-AS-1], a novel orally bioavailable EAAT2 modulator with drug-like properties and potent antiseizure activity in vivo

[Image: see text] (R)-7 [(R)-AS-1] showed broad-spectrum antiseizure activity across in vivo mouse seizure models: maximal electroshock (MES), 6 Hz (32/44 mA), acute pentylenetetrazol (PTZ), and PTZ-kindling. A remarkable separation between antiseizure activity and CNS-related adverse effects was also observed. In vitro studies with primary glia cultures and COS-7 cells expressing the glutamate transporter EAAT2 showed enhancement of glutamate uptake, revealing a stereoselective positive allosteric modulator (PAM) effect, further supported by molecular docking simulations. (R)-7 [(R)-AS-1] was not active in EAAT1 and EAAT3 assays and did not show significant off-target activity, including interactions with targets reported for marketed antiseizure drugs, indicative of a novel and unprecedented mechanism of action. Both in vivo pharmacokinetic and in vitro absorption, distribution, metabolism, excretion, toxicity (ADME-Tox) profiles confirmed the favorable drug-like potential of the compound. Thus, (R)-7 [(R)-AS-1] may be considered as the first-in-class small-molecule PAM of EAAT2 with potential for further preclinical and clinical development in epilepsy and possibly other CNS disorders

Association of Left Ventricular Hypertrophy with the Extent of Coronary Artery Disease in Hypertensive Patients

Wstęp: Przerost lewej komory serca jest ważnym czynnikiem ryzyka występowania incydentów sercowo-naczyniowych u chorych na nadciśnienie tętnicze. Celem badania było określenie zależności pomiędzy przerostem lewej komory, a zasięgiem zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych ocenianych koronarograficznie. Metody: Badaną grupę stanowiło 197 chorych na nadciśnienie tętnicze, w wieku 53 &plusmn; 9 lat, w tym 65 kobiet bez zawału serca w wywiadzie. Leki obniżające ciśnienie tętnicze otrzymywało 98% badanych osób. U 92 osób stwierdzono pierwszy stopień nadciśnienia tętniczego, a u 105 osób drugi stopień. Wskaźniki geometrii lewej komory: średnica jamy lewej komory (LKR), grubość przegrody międzykomorowej (PMK) i tylnej ściany lewej komory (TS) oceniano na podstawie badania echokardiograficznego w prezentacji M, natomiast zasięg choroby wieńcowej oceniono półilościowo poprzez wskaźnik Gensiniego (WG). Wyniki: W analizie dwu zmiennych powierzchnia ciała (BSA) korelowała z LKR (r = 0,33, p < 0,0001), TS (r = 0,46, p < 0,0001), PMK (r = 0,40, p < 0,0001), natomiast czas występowania nadciśnienia oraz WG korelowały z PMK (r = 0,18, p < 0,05 oraz r = 0,23, p < 0,001) i TS (r = 0,20, p < 0,01 oraz r = 0,23, p < 0,001), lecz nie z LKR. Krokowa wieloczynnikowa analiza regresji wykazała, że LKR zależał od BSA (b = 0,25, p < 0,01) (R = 0,37), natomiast TS od BSA (b = 0,39, p < 0,0001), okresu nadciśnienia (b = 0,24, p < 0,0001) i GS (b = 0,16, p < 0,05)(R = 0,57). W podobny sposób PMK było zależne od BSA (b = 0,34, p < 0,001), okresu nadciśnienia (b = 0,23, p < 0,01) i GS (b = 0,16, p < 0,05) (R= 0,57). Wnioski: Badanie wykazało niezależne powiązanie pomiędzy zasięgiem zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych a grubością przegrody międzykomorowej i tylnej ściany lewej komory. Przerost lewej komory serca jest zarówno podłożem, jak i wyrazem groźnych dla życia procesów patofizjologicznych.Background Left ventricular hypertrophy (LVH) is a risk factor for cardiac and vascular events in hypertensive patients (pts). The aim of the study was to evaluate the associaton of echocardiographic indices of LV geometry with the extent of coronary artery disease (CAD) in hypertensive patients catheterized on the basis of symptoms of angina. Methods Study group included 197 pts, age 53 &plusmn; 9 years, 65 women, without significant valvular disease and history of myocardial infarction. LV diastolic diameter (LVD), intraventricular septum (IVS) and posterior wall (PW) thickness were evaluated with M-mode echocardiography. Coronary artery disease extent was assessed with Gensini score (GS). Results In univariate analysis age was not correlated with any of LV geometry indices. Body surface area (BSA) was correlated with LVD (r = 0.33, p < 0.0001), PW (r = 0.46, p < 0.0001), IVS (r = 0.40, p < 0.0001). Both duration of hypertension and GS were correlated with IVS (r = 0.18, p < 0.05 and r = 0.23, p < 0.001) and PW (r = 0.20, p < 0.01 and r = 0.23, p < 0.001 ) but not with LVD. Stepwise multiple regression has shown that LVD was dependent only on BSA (ß = 0.25, p < 0.01) (R = 0,37). PW was dependent on BSA ((ß = 0.39, p < 0.0001), hypertension grade (ß = 0.24, p < 0,0001) and GS (ß = 0.16, p < 0.05)(R = 0.57). Similarly IVS was related to BSA (ß = 0.34, p < 0.001), hypertension grade (ß = 0.23, p < 0.01) and GS (ß = 0.16, p < 0.05) (R= 0.57). Conclusion The study revealed independent association between left ventricular septum and free wall thickness and the extent of atherosclerotic coronary artery disease in hypertensive patients with angina. That should be further elucidated