Tissue expression of S100 proteins in gallbladder mucosa of the patients with calculous cholecystitis

 Proteins of S100 group, produced by phagocytes represent endogenous activators of innate immune responses. Role of these proteins in the etiopathogenesis of cholelithiasis remains unknown. The studies aimed at the morphometric evaluation of S100A8 and S100A9 protein expression in gallbladder mucosa in patients with acute and chronic calculous cholecystitis (n = 71). The presence of proteins was detected by immunohistochemistry while quantitative analysis employed the spatial visualization technique. We found the immunopositive expression of the two studied S100 proteins in neutrophils and monocytes/macrophages of the gallbladder’s wall and a higher expression in acute cholecystitis. Quantitative study revealed higher immunoexpression of S100A9 over S100A8 in both studied groups of patients. Moreover, a reciprocal linear relationship between the expression of the studied proteins and a positive correlation between expression of either S100A8 or S100A9 and inflammatory activity (grading) in the gallbladder wall were found. The expression of S100A8 protein in the chronic cholecystitis group and in older patients correlated with leukocytosis, which suggests the role of S100A8 particularly at the chronic stage of cholecystitis. The obtained results indicated close relationship between S100A8 and S100A9 proteins in their proinflammatory functions. The increased expression of only one of them can be recognized as a useful index of local inflammatory activity in calculous cholecystitis.

Increased morning ADP-dependent platelet aggregation persists despite dual antiplatelet therapy in patients with first ST-segment elevation myocardial infarction: Preliminary report

Background: Numerous trials have reported on the morning increase in the occurrence of myocardial infarction, stroke and sudden cardiac death. Similarly, enhanced morning platelet aggregation has been observed in healthy individuals and in subjects with coronary artery disease without adequate antiplatelet treatment. The purpose of the study was to assess circadian variation in platelet aggregation in patients with first ST-elevation myocardial infarction (STEMI) treated with primary percutaneous coronary interventions (pPCI) and dual antiplatelet therapy. Methods: Fifteen consecutive patients (12 men and 3 women) were prospectively recruited into the study. Blood samples were collected at 6.00 a.m., 10.00 a.m., 2.00 p.m. and 7.00 p.m. on the third day of hospitalization. Aggregation in response to arachidonic acid and adenosine diphosphate (ADP) was assessed in the whole blood on a new generation impedance aggregometer. Results: A morning increase of 75% in ADP-dependent platelet aggregation was noted in the study population (p < 0.04). In contrast, we failed to show any significant diurnal variation in arachidonic acid-mediated platelet aggregation. The magnitude of the morning surge in platelet aggregation after ADP stimulation did not correlate with its baseline level. Conclusions: Increased morning ADP-dependent platelet aggregation persists despite dual antiplatelet therapy in patients with first STEMI undergoing pPCI. The clinical significance of this finding remains to be demonstrated

Diurnal variation in platelet inhibition by clopidogrel

Morning increase in the occurrence of myocardial infarction, stroke and sudden cardiac death is a well-recognized phenomenon, which is in line with a morning enhancement of platelet aggregation. We investigated whether platelet inhibition during clopidogrel and aspirin therapy varies during the day. Fifty-nine consecutive patients (45 men and 14 women) with first ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI) treated with primary percutaneous coronary interventions (pPCI) on dual antiplatelet therapy were prospectively enrolled into the study. Blood samples were collected 4 days after start of clopidogrel treatment at 6.00 a.m., 10.00 a.m., 2.00 p.m. and 7.00 p.m. Arachidonic acid and adenosine diphosphate (ADP)-induced platelet aggregation were assessed by impedance aggregometry. Platelet inhibition by clopidogrel was lowest in the midmorning: median ADP-induced platelet aggregation was 55%, 17% and 27% higher at 10.00 a.m. compared to 6.00 a.m., 2.00 p.m. and 7.00 p.m., respectively ( p<0.002). Nonresponsiveness to clopidogrel defined according to the device manufacturer was 2.4-fold more frequent in the midmorning than in the early morning. We observed a more pronounced midmorning increase in ADP-induced platelet aggregation in diabetic patients when compared to non-diabetics. In contrast, no diurnal variation in the antiplatelet effect of aspirin was observed. In conclusion, in patients presenting with STEMI undergoing pPCI, platelet inhibition by clopidogrel is less strong in the midmorning hours. This periodicity in platelet aggregation in patients on dual antiplatelet therapy should be taken into consideration when assessing platelet function in clinical studies

One-year outcomes of left main coronary artery stenting in patients with cardiogenic shock

Background: The high in-hospital mortality of patients with cardiogenic shock is being reduced thanks to coronary interventions. The aim of the study was to evaluate the outcomes of angioplasty and stenting in patients with cardiogenic shock caused by left main coronary artery (LMCA) disease. Methods: A group of 71 consecutive patients managed for LMCA disease in an emergency setting (38 patients in cardiogenic shock and 33 without shock symptoms) were followed up clinically and angiographically for one year. Periprocedural and late mortality was assessed as well as the incidence of restenosis and coronary re-interventions. Results: There were 17 deaths in the study population (23.9%). One-year survival in the subgroup with cardiogenic shock was 57.9% (22 patients) with 15 periprocedural deaths and 1 death 3 months after the procedure. Restenosis and associated target lesion revascularization were documented in 5 patients (29.4%) with and 4 patients (16.0%) without cardiogenic shock. Multivariate analysis revealed the following independent predictors of cardiogenic shock in patients undergoing emergency LMCA angioplasty: STEMI as the reason for intervention (OR 14.1; 95% CI 3.71&#8211;53.7; p < 0.0002) and a small minimal lumen diameter before the procedure (OR 0.43; 95% CI 0.2&#8211;0.93; p < 0.04). The only independent predictor of the death in patients with cardiogenic shock was a small minimal lumen diameter after the procedure (OR 0.31; 95% CI 0.1&#8211;0.99, p < 0.05). Conclusions: High mortality was observed in the study population, especially in the subgroup with cardiogenic shock. Most deaths were periprocedural. Because of the high rate of restenosis, periodical angiographic follow-up is necessary, preferably twice in the first 6 months after stent implantation. (Cardiol J 2007; 14: 67&#8211;75

Wpływ wyboru fazy bramkowania na jakość rekonstruowanych obrazów tętnic wieńcowych w wielorzędowej spiralnej tomografii komputerowej

Background: Motion artifacts caused by cardiac movement disturb the imaging of coronary arteries with multidetector-row spiral computed tomography. The aim of this study was to determine the phase of the heart rate which provides the best quality of coronary artery imaging in retrospective ECG-gated CT. Material/Methods: Forty-five cardiac CT angiograms of 26 patients were retrospectively evaluated. The examinations were performed with a 4-detector-row tomograph. ECG-gated retrospective reconstructions were relatively delayed at 0%, 12.5%, 25%, 37.5%, 50%, 62.5%, 75%, and 87.5% of the cardiac cycle. Selected coronary arteries of the highest diagnostic quality were estimated in the eight phases of the cardiac cycle. Results: Only arteries of very high image quality were selected for analysis: left coronary artery trunks (44 cases, incl. 37 stented), anterior interventricular branches (36, incl. 3 stented), circumflex branches (16), right coronary artery branches (23), and posterior interventricular branches (4). The reconstruction phase had a statistically significant impact on the quality of imaging (p < .0003). Depending on the case, optimal imaging was noted in various phases, except in the 12.5% phase. The 75% phase appeared to be the best of all those examined (p < .05), both in the group of arteries without stents (p < .0006) and in those stented (p < .05). In some cases of repeated examinations the best phases differed within the same patient. Conclusions: Although 75% is usually the best reconstruction phase, the optimal phase should be established individually for the patient, artery, segment, and type of tomograph for the best imaging quality

Predicted and observed in-hospital mortality after left main coronary artery stenting in 204 patients

Background: The purpose of this study was to compare risk predicted using available risk scores and actual outcomes in patients with left main coronary artery disease undergoing percutaneous coronary intervention with stent implantation (PCI LM). Methods: We studied 204 patients treated with elective or emergent coronary angioplasty. We estimated in-hospital mortality using the EuroSCORE, Parsonnet and GRACE risk scores and compared this data with actual in-hospital mortality. Results: There were no deaths among 62 patients undergoing elective PCI LM regardless of the estimated risk. Acute coronary syndrome (ACS) was diagnosed in all 142 patients undergoing emergent PCI LM. Mortality in this group was 24% (34/142). Area under receiver operating characteristic curve (AUC) values for the EuroSCORE, Parsonnet and GRACE risk scores in patients with ACS were 0.812 (p = 0.0001), 0.857 (p = 0.0001), and 0.870 (p = 0.0001), respectively. No statistically significant differences were found when these AUC values for different evaluated risk scores were compared. Overall, the EuroSCORE and Parsonnet risk scores had no discriminative value, as all deaths occurred in the highest risk group. Only the GRACE risk score discriminated risk among intermediate- and high-risk patients with ACS. Conlusions: The EuroSCORE and Parsonnet scoring systems are of no value in predicting periprocedural mortality risk in patients undergoing elective PCI LM. Overall, discriminative ability of the EuroSCORE, Parsonnet, and GRACE risk scores in unselected patients with ACS undergoing emergent PCI LM was good. In this group of patients, the EuroSCORE and Parsonnet scoring systems had no discriminative value in low and moderate risk patients. Only the GRACE risk score discriminated risk among intermediate and high risk patients. (Cardiol J 2008; 15: 268-276

Ocena wyników inwazyjnego leczenia zwężenia pnia lewej tętnicy wieńcowej u chorych we wstrząsie kardiogennym

Wstęp: Wysoka śmiertelność wewnątrzszpitalna chorych we wstrząsie kardiogennym zmniejsza się dzięki stosowaniu terapii interwencyjnej. Celem pracy była ocena wyników leczenia pacjentów we wstrząsie kardiogennym, spowodowanym chorobą pnia lewej tętnicy wieńcowej, za pomocą angioplastyki z implantacją stentów. Metody: Grupę 71 kolejnych osób, leczonych ze wskazań nagłych z powodu choroby pnia lewej tętnicy wieńcowej (38 we wstrząsie kardiogennym podczas przyjęcia i 33 bez objawów wstrząsu) poddano rocznej klinicznej i angiograficznej obserwacji. Oceniano śmiertelność okołozabiegową oraz w obserwacji odległej, a także częstość występowania restenozy i ponownych interwencji wieńcowych. Wyniki: W badanej grupie odnotowano 17 zgonów (23,9%). Z grupy pacjentów ze wstrząsem kardiogennym okres 12 miesięcy po zabiegu przeżyło 22 chorych (57,9%). U 15 osób zgon wystąpił w okresie okołozabiegowym, a 1 pacjent zmarł po 3 miesiącach. Restenozę i związaną z nią ponowną rewaskularyzację stwierdzono u 5 osób (29,4%) ze wstrząsem kardiogennym i u 4 osób (16,0%) bez wstrząsu kardiogennego. W analizie wieloczynnikowej do niezależnych czynników predykcyjnych wystąpienia wstrząsu kardiogennego w grupie pacjentów poddanych angioplastyce pnia lewej tętnicy wieńcowej w trybie pilnym należały: zawał serca z uniesieniem odcinka ST jako przyczyna zabiegu (OR 14,1; 95% CI 3,71-53,7; p < 0,0002) oraz mały minimalny wymiar światła przed zabiegiem (OR 0,43; 95% CI 0,2-0,93; p < 0,04). Natomiast jedyny niezależny czynnik predykcyjny zgonu wśród pacjentów ze wstrząsem kardiogennym to mały minimalny wymiar światła po zabiegu (OR 0,31; 95% CI 0,1-0,99, p < 0,05). Wnioski: W badanej populacji stwierdzono dużą śmiertelność, zwłaszcza w grupie chorych ze wstrząsem kardiogennym. Zgony występują najczęściej w okresie okołozabiegowym. Ze względu na wciąż dużą częstość przypadków restenozy konieczne jest przeprowadzanie okresowych kontrolnych badań angiograficznych, najlepiej 2-krotnie w ciągu pierwszych 6 miesięcy po zabiegu. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 18-26

Wyniki implantacji stentu do pnia lewej tętnicy wieńcowej u 70 pacjentów - ocena kliniczna

Wstęp: Zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej coraz częściej leczy się za pomocą przezskórnej angioplastyki z implantacją stentu. Celem pracy była ocena wyników terapii z wykorzystaniem tej metody w grupie 70 pacjentów. Materiał i metody: Badaną grupę po zabiegu poddano rocznej klinicznej i angiograficznej obserwacji. Oceniano śmiertelność okołozabiegową oraz w obserwacji odległej oraz częstość występowania restenozy i interwencji wieńcowych po 3, 6 i 12 miesiącach. Wyniki: W badanej grupie odnotowano 12 zgonów (17,1%), w tym 11 okołozabiegowo i 1 po 3 miesiącach. Wszystkie zgony wystąpiły u chorych leczonych ze wskazań nagłych (29,3%). Stwierdzono 8 przypadków restenozy (14%) wśród pacjentów, którzy przeżyli. Zanotowano 16 interwencji wieńcowych w okresie obserwacji (28% żyjących pacjentów). Znamiennie częściej obserwowano wystąpienie restenozy w przypadku lokalizacji stentu w rozwidleniu LMS z zaopatrzeniem gałęzi międzykomorowej przedniej i/lub gałęzi okalającej (27% restenoz w tej grupie vs. 3% w grupie z inną lokalizacją). Istotnie częściej restenozę stwierdzano u chorych na cukrzycę (36% tej grupy) niż u osób bez cukrzycy (7%). Wnioski: W badanej populacji obserwowano dużą śmiertelność w grupie pacjentów leczonych ze wskazań nagłych. Dobre wyniki dotyczące śmiertelności w grupie chorych poddanej planowej terapii (0%) skłaniają do wykonywania elektywnego zabiegu przezskórnej angioplastyki u dużej grupy osób, z wyłączeniem chorych na cukrzycę oraz z niekorzystną lokalizacją anatomiczną zmiany w LMS. (Folia Cardiol. 2004; 11: 555&#8211;560

Wszczepienie stentu z powodu jatrogennego rozwarstwienia pnia lewej tętnicy wieńcowej. Obraz przed i po zabiegu w angiografii oraz wielorzędowej tomografii komputerowej

W pracy przedstawiono przypadek 55-letniego pacjenta z niezauważonym przed 4 laty jatrogennym rozwarstwieniem pnia lewej tętnicy wieńcowej, u którego (po ustaleniu rozpoznania) wykonano przezskórną angioplastykę z implantacją stentu z dobrym wynikiem bezpośrednim oraz w kontrolnym badaniu koronarograficznym po 3 miesiącach. U pacjenta przeprowadzono również kontrolną tomografię komputerową wielorzędową serca, której wyniki potwierdzono w koronarografii i w angiografii ilościowej. (Folia Cardiol. 2003; 10: 817&#8211;821