Psychological adaptation to childhood cancer:underlying mechanisms

Als een kind kanker krijgt is dat zowel voor het kind als voor de ouders erg ingrijpend. Het dagelijks leven verandert drastisch door de vele ziekenhuisbezoeken en de bijwerkingen van de vaak intensieve behandeling. Het zou aannemelijk zijn dat dit gepaard gaat met ernstige stress en psychische problematiek. Uit onderzoek blijkt echter dat de meeste kinderen met kanker (en hun ouders) weinig psychische klachten hebben. Hoe komt het dat het kind met kanker en de ouders zo veerkrachtig zijn?In dit proefschrift werden mogelijk onderliggende mechanismen van veerkracht in kinderen (en ouders) met kanker onderzocht. Het onderzoek richtte zich op het eerste jaar na diagnose. Specifiek werd gekeken naar het verloop van zorggerelateerde stress bij de ouders (moeders) en naar copingmechanismen bij de kinderen (adolescenten). Uit de resultaten bleek dat de moeders snel aan de zorgtaken (bv. letten op bijwerkingen, medicijnen geven, praten met artsen/verpleegkundigen) gewend raakten. De adolescenten lieten op hun beurt allerlei reacties zien die in de literatuur geassocieerd zijn met goede aanpassing aan ziekte, zoals verlaagd pessimisme, bijstellen van moeilijk haalbare doelen, oog hebben voor de positieve kanten van ziekte (bv. ik weet nu: hoeveel er van me gehouden wordt, wat echt belangrijk is in het leven). Het feit dat deze reacties (snelle afname van zorggerelateerde stress, adaptieve copingmechanismen) relatief kort na diagnose optreden zou kunnen verklaren waarom kinderen met kanker (en ouders) zo veerkrachtig zijn. Inzicht in deze mechanismen biedt mogelijkheden voor de ontwikkeling van interventies voor kinderen (en ouders) bij wie het aanpassingsproces minder goed verloopt.The diagnosis of childhood cancer and the subsequent treatment regimen can be challenging for children and their parents. Daily life changes dramatically as a result of frequent hospital visits and treatment side effects. It would be reasonable to expect that children (and their parents) experience high levels of stress and psychological problems. However, most children with cancer, as well as their parents, demonstrate remarkable resilience. How can this be explained? This thesis aimed to gain more insight into the mechanisms underlying adaptive functioning of children with cancer (and parents) during the first year post-diagnosis. In particular, we focused on the course of caregiving stress in parents (mothers) and coping mechanisms in children (adolescents). The results showed that the mothers became used to the demands of caregiving (e.g., observation of side effects; the administration of medications; communication with physicians/ nurses) within a relatively short period of time. The adolescents, in turn, displayed a range of adaptive responses such as low pessimism, goal adjustment, and benefit finding (e.g., the illness showed me how much I am loved and has taught me what really matters in life).The fact that these responses (rapid decrease in caregiving stress, adaptive coping mechanisms) appeared relatively early in the disease trajectory may explain the adaptive competence of children with cancer and their parents. A better understanding of the mechanisms of resilience provides healthcare workers with tools to help the subgroup of children/parents who adjust less well to cancer

Life Satisfaction among the Poorest of the Poor:A Study in Urban Slum Communities in India

This study investigates the level and predictors of life satisfaction in people living in slums in Kolkata, India. Participants of six slum settlements (n = 164; 91% female) were interviewed and data on age, gender, poverty indicators and life satisfaction were collected. The results showed that the level of global life satisfaction in this sample of slum residents did not significantly differ from that of a representative sample of another large Indian city. In terms of life-domain satisfaction, the slum residents were most satisfied with their social relationships and least satisfied with their financial situation. Global life satisfaction was predicted by age, income and non-monetary poverty indicators (deprivation in terms of health, education and living standards) (R-2 15.4%). The current study supports previous findings showing that people living in slums tend to report higher levels of life satisfaction than one might expect given the deprivation of objective circumstances of their lives. Furthermore, the results suggest that factors other than objective poverty make life more, or less, satisfying. The findings are discussed in terms of theory about psychological adaptation to poverty

Psychological adaptation to childhood cancer:underlying mechanisms

Als een kind kanker krijgt is dat zowel voor het kind als voor de ouders erg ingrijpend. Het dagelijks leven verandert drastisch door de vele ziekenhuisbezoeken en de bijwerkingen van de vaak intensieve behandeling. Het zou aannemelijk zijn dat dit gepaard gaat met ernstige stress en psychische problematiek. Uit onderzoek blijkt echter dat de meeste kinderen met kanker (en hun ouders) weinig psychische klachten hebben. Hoe komt het dat het kind met kanker en de ouders zo veerkrachtig zijn? In dit proefschrift werden mogelijk onderliggende mechanismen van veerkracht in kinderen (en ouders) met kanker onderzocht. Het onderzoek richtte zich op het eerste jaar na diagnose. Specifiek werd gekeken naar het verloop van zorggerelateerde stress bij de ouders (moeders) en naar copingmechanismen bij de kinderen (adolescenten). Uit de resultaten bleek dat de moeders snel aan de zorgtaken (bv. letten op bijwerkingen, medicijnen geven, praten met artsen/verpleegkundigen) gewend raakten. De adolescenten lieten op hun beurt allerlei reacties zien die in de literatuur geassocieerd zijn met goede aanpassing aan ziekte, zoals verlaagd pessimisme, bijstellen van moeilijk haalbare doelen, oog hebben voor de positieve kanten van ziekte (bv. ik weet nu: hoeveel er van me gehouden wordt, wat echt belangrijk is in het leven). Het feit dat deze reacties (snelle afname van zorggerelateerde stress, adaptieve copingmechanismen) relatief kort na diagnose optreden zou kunnen verklaren waarom kinderen met kanker (en ouders) zo veerkrachtig zijn. Inzicht in deze mechanismen biedt mogelijkheden voor de ontwikkeling van interventies voor kinderen (en ouders) bij wie het aanpassingsproces minder goed verloopt

Eating and feeding problems in children with cancer:Prevalence, related factors, and consequences

Background & aims: During treatment for cancer, children experience many side effects such as lack of appetite, nausea, and vomiting. As a result, ensuring adequate intake puts pressure on both the child and the parent. This study aims to determine the prevalence, causes and consequences of eating and feeding problems in children treated for cancer. Methods: Parents of 85 children with cancer completed the Behavioral Pediatrics Feeding Assessment Scale (BPFAS) and symptoms, BMI, energy intake, feeding style, and parental distress were measured at 0, 3, 6 and 12 months after diagnosis. Results: Parent-reports revealed that almost a quarter of the children experienced eating disorder: 15.7% experienced problems related to diminished intake and 8.6% related to excessive intake. Prevalence of feeding disorders related to parents’ behavior was 21.1%. In children <8 years prevalence of eating and feeding disorders was significantly higher: 31% and 36% for child and parent behavior respectively. Younger age, poor pre-illness eating behavior, increase in symptoms and a demanding feeding style were associated with more eating problems. Excessive eating resulted in higher energy intake, however, no association was found between eating problems and nutritional status. Food refusal resulted in more parental distress. Conclusions: Especially younger children with cancer are at risk for eating and feeding problems. In addition, poor pre-illness eating behavior, symptoms and a demanding feeding style aggravate eating problems. Therefore, interventions should focus at diminishing side effects of treatment and instructing parents to be less demanding regarding their child's eating behavior

Sub-groups (profiles) of individuals experiencing post-traumatic growth during the COVID-19 pandemic

Objective: Some people experience post-traumatic growth (PTG), entailing positive changes such as a greater appreciation of life following traumatic events. We examined PTG in the context of the negative consequences of the COVID-19 pandemic, notably working from home and social distancing. We aimed to assess whether distinct sub-groups (profiles) of individuals experiencing PTG could be identified by how they appraised and coped with the COVID-19 pandemic. Method: For this cross-sectional study, we used convenience sampling. In total, 951 participants from the general population completed an online questionnaire with items focusing on primary and secondary appraisal, positive reappraisal, rumination, and coping flexibility. For the latent profile analysis, we selected a sample of 392 individuals who had experienced moderate degrees of pandemic-related PTG, reporting at least two of the 10 positive changes in the PTG Inventory-Short Form. Results: We identified two distinct profiles among people experiencing PTG. The first was characterised by low levels of primary appraisal and stressfulness and higher levels of secondary appraisal (e.g., resilient group), increased coping flexibility and greater use of positive reappraisal. The second was characterised by higher levels of stressfulness and primary appraisal (e.g., stressed group) and greater use of rumination. Conclusion: The two sub-groups evidently appraised and coped with the COVID-19 pandemic differently. Therefore, future research should account for these different profiles of people experiencing PTG