Chronic Intermittent Hypoxemia in Patients with Obstuctive Sleep Apnea Syndrome Causes Reduction of Peripheral Nerve Motor Fibers (Unit Number)

Objective:Obstructive Sleep Apnea syndrome (OSAS) is a chronic intermittent hypoxic process. In this study, we aimed to investigate electrophysiologically the changes in number of skeletal muscle motor unit due to chronic intermittent hypoxemia in cases followed up with the diagnosis of OSAS.Materials and Methods:According to the apnea-hypopnea index (AHI), patients divided into two groups (group 1: AHI 0.5). Maximum M mean area of nerve medianus was 50.8±20.4 (16.1-121.7) in group 1 and 48.6±20.05 (10.5-111.4) in group 2 (p=0.55). The mean MUNE values were 155.3±41.17 (46.6- 251.7) in group 1 and 127.7±40.2 (22.8-235) in group 2 (p<0.00).Conclusion:The MUNE method demonstrates that chronic intermittent hypoxemia during sleep causes reduction of the motor unit number in OSAS patients and is an independent risk factor for subclinical polyneuropathy

İlaç tüketim verilerini kullanarak kronik hastalık prevelans tahmini

TEZ4659Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2003.Kaynakça (s. 85-92) var.vii, 94 s. ; 30 cm.

6-12 yaş okul çağı çocuklarında tüberkülin taraması ve tüberkülin risk faktörleri araştırması

TEZ2957Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1997.Kaynakça (s. 90-93) var.viii, 95 s. ; 30 cm.

Çoklu travmalı olgularda kalp enzimleri ve sitokinler ile travma şiddeti ve mortalitenin ilişkisi

AMAÇ Çalışmamızda çeşitli travma şiddet ölçekleriyle zedelenme oranlarını belirlediğimiz çoklu travma hastalarında; bu şiddet oranlarının kalp etkilenimi üzerine etkilerini yardımcı tanı araçları ile birlikte değerlendirerek kıyaslamayı hedefledik. GEREÇ VE YÖNTEM İleriye dönük olarak planlanan bu çalışma, fakülte etik kurul onayı alındıktan sonra acil servise başvuran 15 yaşın üzerinde çoklu travmalı 100 hasta değerlendirilerek yapıldı. Hastalarda yaralanma şiddeti ölçeği (ISS), Glaskow koma skalası (GCK), revize edilmiş travma skoru (RTS) gibi travma şiddet ölçekleri kullanılarak travmanın şiddeti belirlendikten sonra, biyokimya ve radyolojik tanı araçlarından faydalanılarak kalp etkilenimi değerlendirildi. BULGULAR Çalışma süresince 100 hasta (78 erkek, 22 kadın; ortalama yaş 33; dağılım 15-70 yaş) değerlendirildi. Çoklu travma hastalarının 92’sinin (%92) künt travma, bunlardan da 77’sinin (%77) trafik kazası sonucu olduğu belirlendi. Hastaların %63’ünde çoğunluğu sinüs taşikardisi (%36) olan elektrokardiyogramda (EKG) bozukluğu bulgusu görüldü. Olguların 31’inde çoğunluğunu ventrikül işlev bozukluğunun (n=24) oluşturduğu anormal ekokardiyogram (EKO) bulguları saptandı. Travma şiddeti yüksek olan 19 olgunun 14’ü trafik kazası nedeniyle hayatını kaybetti. İki grup arasında travma skorları istatistiksel olarak anlamlıydı. SONUÇ Çoklu travma hastalarında kalp etkilenimini en iyi gösteren travma ölçeğinin ISS olduğu belirlendi. Yüksek travma şiddetine sahip çoklu travmalı hastalara, kalp etkilenimi olabileceği düşünülerek, kalp ritm bozukluğu ve hemodinamik bozukluk açısından kalp monitörizasyonu ve yakın takip yapılmalıdır.BACKGROUND In this study, we aimed to determine the effects of trauma severity on cardiac involvement through evaluating the trauma severity score together with diagnostic tests in multiple trauma patients. A trauma score was determined using various trauma severity scales. METHODS After obtaining the approval of the ethics committee of the faculty, this prospective study was performed through evaluating 100 multiple trauma patients, aged over 15 years, who applied to our Emergency Department (ED). After determining the trauma severity score using instruments such as the Injury Severity Score (ISS), Glasgow Coma Scale (GCS), and Revised Trauma Score (RTS), the cardiac condition was evaluated using biochemical and radiological diagnostic tests. RESULTS During the study period, 100 patients were evaluated (78 male, 22 female; mean age: 33.2&plusmn;15.4; range 15 to 70 years). It was determined that 92 (92%) were blunt trauma cases, and 77 (77%) of them were due to traffic accidents. The majority of cases showed electrocardiogram (ECG) abnormalities (63%) and sinus tachycardia (36%). Abnormal echocardiogram (ECHO) findings, mostly accompanied by ventricular defects (n=24), were determined in 31 of the cases. Nineteen cases with high trauma severity score resulted in death, and 14 of all deaths were secondary to traffic accidents. Trauma scores were found to show a significant difference between the two groups. CONCLUSION The ISS trauma scale was determined to be the most effective in terms of indicating heart involvement in patients with multiple traumas. Close follow-up and cardiac monitoring should be applied to patients with high trauma severity scores considering possible cardiac rhythm changes and hemodynamic disturbances due to cardiac involvement

The characteristics of patients with stable and exacerbated chronic obstructive pulmonary disease (COPD) admitted to our hospital

AMAÇ: Bu çalışmada, hastanemize başvuran stabil ve alevlenme önemindeki KOAH'lı hastaların karakteristik özelliklerini belirlemek amaçlanmıştır. YÖNTEM: Aralık 1999-Ocak 2001 tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Hastalıkları kliniğine başvuran 113 stabil ve 31 alevlenme dönemindeki KOAH hastası çalışmaya alınmıştır. Bu hastaların sosyodemografik özellikleri, sigara alışkanlıkları, solunum fonksiyon testleri ve arteriyel kan gazı parametreleri incelenmiştir. Sonuçlar: Stabil KOAH'lı hasta grubunun yaş ortalaması ile [62.6±8.2 (yıl±SS)], KOAH alevlenme grubunun yaş ortalaması [64.2±7.3 (yıl±SS)] arasında belirgin bir fark yoktu. KOAH alevlenme grubunun ortalama FEVi değerinin [37.1 ±19.7 (%beklenen)], stabil KOAH'lı hastaların ortalama FEVi değerinden [53.2±20.3 (%beklenen)] daha düşük olduğu görülmüştür (p-0.02). Arteriyel kan gazı incelemelerinde, alevlenme dönemdeki KOAH'lı hastaların PaÖ2, ve O2 saturasyon değerlerinin, stabil KOAH'lı hastalara göre daha düşük olduğu, PaCO^nin ise yüksek olduğu saptanmıştır (p<0.05). Stabil KOAH grubunun %17.7'si eğitimsiz iken KOAH alevlenme grubunda bu oran %22.6 idi. Stabil KOAH'lı hastaların %55.8'nin aylık geliri 250 $(400 milyon TL) altında, KOAH alevlenme grubunda bu oran$ (400 millions TL) in stable COPD group was 55.8%, this percentage in exacerbated COPD group was 80.6% (p=0.01). Cigarette smoking intensity was significantly higher in patients with exacerbated COPD (47.0±18.5 [pack-years±SD]) than in patients with stable COPD (39.4±14.6 [pack-years±SD]) (p=0.004)

Tıp öğrencilerinin sosyal sorun çözme ve başetme becerileri

Amaç: Bu çalışmanın amacı, tıp öğrencilerinin sosyal problem değerlendirmekti. Gereç ve Yöntem: İlişkisel tanımlayıcı çalışmada, veriler 457 tıp öğrencisinden toplanmıştır. Sosyal Problem Çözme Envanteri ve Sosyal Problem Başa Çıkma Davranışları Envanteri kullanılmıştır. Bulgular: Öğrenciler bir sorunla karşı karşıya kaldıklarında en çok, arkadaşlarıyla (% 87.1), özel kişilerle (% 85.4) ve aile üyeleriyle konuşmayı (% 81.6), uyumayı (%82.6) ve (79.8%) yemek yemeyi tercih ediyorlardı. Riskli kabul edilebilen davranış sergileyenlerin oranı; şans oyunları oynama (% 16.9), saldırgan ve şiddet içeren davranışlarda bulunma (% 18.9), alkol içki tüketme (% 18.7), sigara içme (% 17.6) ve madde kullanımı (% 3.8) idi. Sosyal Problem Çözme Envanteri ve Sosyal Problem Başa Çıkma Davranışları Envanteri toplam puanları arasında pozitif yönde bir ilişki vardı. Gelişmemiş sosyal sorun çözme becerisinin olumsuz davranışların riskini 3.1 kat arttırdığı saptandı. Sonuç: Sosyal sorun çözme becerisi başa çıkma davranışları ile ilişkilidir ve bu davranışları öngörebilir. Geleceğin hekimleri ve rol modelleri olan tıp öğrencilerinin klinik problem çözme becerileri yanısıra sosyal sorun çözme becerilerini de geliştirmelerine gereksinim vardırPurpose: The aim of this study was to evaluate medical students' social problem solving and coping skills. Material and Methods: In this correlational descriptive study, data were gathered from 457 medical students. Social Problem Solving Inventory and Social Problem Coping Behaviours Inventory were used. Results: The most preferred activities when the students face a problem were talking with friends (87.1%), talking with special persons (85.4%), sleeping (82.6%), talking with family members (81.6%), and eating (79.8%). The ratio of the behaviors that can be deemed risky were exhibiting aggressive and violent behaviors (18.9%), drinking alcohol (18.7%), smoking (17.6%), playing games of chance (16.9%), and using substance (3.8%). There was a positive relationship between total scores of Social Problem Solving Inventory and Social Problem Coping Behaviours Inventory. It is found that immature social problem solving ability has increased the risk of unfavourable behaviours by 3.1 fold. Conclusion: Social problem solving ability is significantly correlated with coping behaviours and may predict it. Medical students who are the doctors and the role models of the future need to develop their social problem solving skills in addition to clinical problem solving skill

Lumbosacral morphology in lumbar disc herniation: a "chicken and egg" issue

Objective: The aim of this study was to analyze the relationship, if any, between lumbar disc herniation and lumbosacral morphology.Methods: Intervertebral disc angles (IDA), lumbar lordosis angle (LLA), lumbosacral lordosis angle (LSLA), lumbosacral angle (LSA), and sacral tilt (ST) were measured on lumbar magnetic resonance imaging of 224 patients with LDH (n=151) and without LDH (n=73) and were then compared.Results: Regarding LLA, LSLA, LSA and ST, there were no significant differences between the 2 groups. The smallest IDA of each level (except L2-L3) was detected at the same level with disc herniation. When the relationship between the grade of disc herniation and IDA was evaluated in patients with LDH, angles of L3-L4 and L4-L5 levels were significantly smaller in patients with extruded disc herniation (p=0.009 and p=0.013, respectively).Conclusion: Despite changes in IDA by grade and level of disc herniation, no relation was found between lumbosacral alignment and LDH.Objective: The aim of this study was to analyze the relationship, if any, between lumbar disc herniation and lumbosacral morphology.Methods: Intervertebral disc angles (IDA), lumbar lordosis angle (LLA), lumbosacral lordosis angle (LSLA), lumbosacral angle (LSA), and sacral tilt (ST) were measured on lumbar magnetic resonance imaging of 224 patients with LDH (n=151) and without LDH (n=73) and were then compared.Results: Regarding LLA, LSLA, LSA and ST, there were no significant differences between the 2 groups. The smallest IDA of each level (except L2-L3) was detected at the same level with disc herniation. When the relationship between the grade of disc herniation and IDA was evaluated in patients with LDH, angles of L3-L4 and L4-L5 levels were significantly smaller in patients with extruded disc herniation (p=0.009 and p=0.013, respectively).Conclusion: Despite changes in IDA by grade and level of disc herniation, no relation was found between lumbosacral alignment and LDH

Çoklu travmalı olgularda kalp enzimleri ve sitokinler ile travma şiddeti ve mortalitenin ilişkisi

AMAÇ Çalışmamızda çeşitli travma şiddet ölçekleriyle zedelenme oranlarını belirlediğimiz çoklu travma hastalarında; bu şiddet oranlarının kalp etkilenimi üzerine etkilerini yardımcı tanı araçları ile birlikte değerlendirerek kıyaslamayı hedefledik. GEREÇ VE YÖNTEM İleriye dönük olarak planlanan bu çalışma, fakülte etik kurul onayı alındıktan sonra acil servise başvuran 15 yaşın üzerinde çoklu travmalı 100 hasta değerlendirilerek yapıldı. Hastalarda yaralanma şiddeti ölçeği (ISS), Glaskow koma skalası (GCK), revize edilmiş travma skoru (RTS) gibi travma şiddet ölçekleri kullanılarak travmanın şiddeti belirlendikten sonra, biyokimya ve radyolojik tanı araçlarından faydalanılarak kalp etkilenimi değerlendirildi. BULGULAR Çalışma süresince 100 hasta (78 erkek, 22 kadın; ortalama yaş 33; dağılım 15-70 yaş) değerlendirildi. Çoklu travma hastalarının 92’sinin (%92) künt travma, bunlardan da 77’sinin (%77) trafik kazası sonucu olduğu belirlendi. Hastaların %63’ünde çoğunluğu sinüs taşikardisi (%36) olan elektrokardiyogramda (EKG) bozukluğu bulgusu görüldü. Olguların 31’inde çoğunluğunu ventrikül işlev bozukluğunun (n=24) oluşturduğu anormal ekokardiyogram (EKO) bulguları saptandı. Travma şiddeti yüksek olan 19 olgunun 14’ü trafik kazası nedeniyle hayatını kaybetti. İki grup arasında travma skorları istatistiksel olarak anlamlıydı. SONUÇ Çoklu travma hastalarında kalp etkilenimini en iyi gösteren travma ölçeğinin ISS olduğu belirlendi. Yüksek travma şiddetine sahip çoklu travmalı hastalara, kalp etkilenimi olabileceği düşünülerek, kalp ritm bozukluğu ve hemodinamik bozukluk açısından kalp monitörizasyonu ve yakın takip yapılmalıdır.BACKGROUND In this study, we aimed to determine the effects of trauma severity on cardiac involvement through evaluating the trauma severity score together with diagnostic tests in multiple trauma patients. A trauma score was determined using various trauma severity scales. METHODS After obtaining the approval of the ethics committee of the faculty, this prospective study was performed through evaluating 100 multiple trauma patients, aged over 15 years, who applied to our Emergency Department (ED). After determining the trauma severity score using instruments such as the Injury Severity Score (ISS), Glasgow Coma Scale (GCS), and Revised Trauma Score (RTS), the cardiac condition was evaluated using biochemical and radiological diagnostic tests. RESULTS During the study period, 100 patients were evaluated (78 male, 22 female; mean age: 33.2±15.4; range 15 to 70 years). It was determined that 92 (92%) were blunt trauma cases, and 77 (77%) of them were due to traffic accidents. The majority of cases showed electrocardiogram (ECG) abnormalities (63%) and sinus tachycardia (36%). Abnormal echocardiogram (ECHO) findings, mostly accompanied by ventricular defects (n=24), were determined in 31 of the cases. Nineteen cases with high trauma severity score resulted in death, and 14 of all deaths were secondary to traffic accidents. Trauma scores were found to show a significant difference between the two groups. CONCLUSION The ISS trauma scale was determined to be the most effective in terms of indicating heart involvement in patients with multiple traumas. Close follow-up and cardiac monitoring should be applied to patients with high trauma severity scores considering possible cardiac rhythm changes and hemodynamic disturbances due to cardiac involvement

Analysis of altered mental status in Turkey

The aim of this study was to determine the frequency and etiology of altered mental status in adults at an Emergency Department. Medical records of 790 patients with altered mental status were reviewed. Out of 790 patients, 414 (52.3%) were male, 376 (47.7%) were female. Mean age was 45.65 +/- 15.5 years. Etiologic factors were neurological (n = 566; 71.6%), head trauma (n = 82; 10.4%), endocrine/metabolic (n = 48; 6.1%), cardiovascular/pulmonary (n = 49; 6.2%), infectious (n = 30; 3.8%), gynecologic and obstetric (n = 2; 0.4%), toxicologic (n = 12; 1.5%). Of patients, 40% were in deep coma, 11% were confused, 20% were in agitated confusion, 15% were lethargic, and 14% were in stupor. Eighteen percent of were hypertensive. Total mortality rate was 20.1% (n=159). Common causes of death were cerebrovascular disease and trauma. Most patients presenting with altered mental status seem to be elderly with the most frequent cause being cerebrovascular accidents. Fatality rate is very high

Antakya yöresinde yüksek anti-HCV seroprevalansı ve risk faktörleri

Amaç: Bu çalışma güney Anadolu’nun bir sınır şehrinde anti-hepatit C virus seroprevalansını saptamak, ikincil olarak da bu popülasyondaki potansiyel risk faktörlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 685 erkek, 742 kadın toplam 1427 birey alındı. Risk faktörleri bir anket formu ile sorgulandı. Tüm kan örnekleri anti-hepatit C virus için 3. jenerasyon enzyme- linked immunosorbent assays yöntemi ile analiz edildi. Bulgular: Toplam anti-hepatit C virus prevalansı 3.1% (44/1427) saptandı. Erkeklerde anti-hepatit C virus pozitişiği (3.6%) kadınlara göre daha fazla (2.6%) idi ve prevalans yaşla birlikte artmaktaydı. Anti-hepatit C virus prevalansı ilkokul mezunları (3.4%) (OR: 4.1, 95% CI: 1.5-11.6, p= 0.0001) ve eğitimsizlerde (5.0%) (OR:2.7, 95% CI: 1.1-7.4, p=0.021) ortaokul ve üstü eğitimlilere göre anlamlı ölçüde daha yüksekti. Anti-hepatit C virus pozitişiği evlilerde (3.7%) bekarlara (0.0%) göre daha fazla idi (OR:8.7, 95% CI: 1.2-63.7, p=0.003). Diş müdahalesi, evde doğum, provakatif düşük, yurt dışında çalışma, hipertansiyon, diabetes mellitus öyküsüne sahip olmak artmış anti-hepatit C virus pozitişiği için anlamlı bulundu. Sonuç: Çalışmanın yapıldığı bölgede anti-hepatit C virus seroprevalansı ülke geneli ile karşılaştırıldığında daha yüksekti. Eğitimsiz, öncesinde diş müdahalesi ve komşu ülkelerde çalışmış olmak bu yüksek oranda etkili faktörler olarak gözükmektedir.Background/aims: This study was conducted as a seroprevalence study on hepatitis C virus infection in a small city located in southern Anatolia, to estimate the prevalence of hepatitis C virus and to explore the potential risk factors for hepatitis C virus infection at this population level. Material and Methods: A total of 1427 (685 male (48%), 742 female) subjects agreed to participate in the study. Risk factors were examined using a questionnaire. All blood samples were tested using third-generation anti-hepatitis C virus enzyme-linked immunosorbent assays. Results: The overall anti-hepatitis C virus prevalence was 3.1% (44/1427). There was a steady rise in the prevalence of anti-hepatitis C virus positivity with age; the anti-hepatitis C virus prevalence was slightly higher in men (3.6%) than women (2.6%). The prevalence of anti-hepatitis C virus positivity was significantly higher in primary school graduates (3.4%) (odds ratio [OR]: 4.1, 95% confidence interval [CI]: 1.5-11.6, p=0.0001) and in illiterate subjects (5.0%) (OR: 2.7, 95% CI: 1.1-7.4, p=0.021) compared to secondary-plus graduates. Anti-hepatitis C virus positivity was higher (3.7%) in married subjects (OR: 8.7, 95% CI: 1.2-63.7, p=0.003) compared to single subjects (0.0%). Having dental procedure, delivery at home, provocative abortion, working abroad, hypertension, and diabetes mellitus were factors found to increase the anti-hepatitis C virus positivity significantly. Conclusions: In the region of the current study, the anti-hepatitis C virus seroprevalence was higher compared to the whole country. Illiteracy, previous dental procedures, and working abroad in neighboring countries seem to be factors that relate to this high ratio