Bioresorbable everolimus-eluting vascular scaffold in patients with ST-segment elevation myocardial infarction: Optical coherence tomography evaluation and clinical outcomes

Background: Bioresorbable vascular scaffold (BVS) implantation is a new, promising treat­ment method of coronary artery disease. Preliminary data in patients with stable angina are encouraging. However, the utility of BVS was not sufficiently evaluated in the setting of acute thrombotic lesions. The aim of this study was an optical coherence tomography (OCT) assessment of acute procedural result of the everolimus-eluting BVS implantation in patients with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) and evaluation of mid-term clinical outcomes. Methods: OCT examination was conducted in 23 STEMI patients who underwent primary angioplasty with BVS implantation. Off-line qualitative and quantitative coronary angiography and OCT analyses were performed by an independent core laboratory. Results: Successful procedural and clinical results were achieved in 95.7% of patients, and device success was observed in all patients. In OCT evaluation, most of the struts (95.4 ± ± 7.96%) were well apposed, 4.6 ± 5.71% were classified as malapposed. The final minimum lumen diameter was 2.6 ± 0.35 mm, minimum scaffold area was 6.9 ± 1.54 mm2 and final residual stenosis was 8.8 ± 24.37%. Edge dissections were found in 3 (7.7%) lesions. Median follow-up period was 229 (interquartile range 199–248) days. One myocardial infarction, due to sub-acute stent thrombosis, occurred in a patient who discontinued pharmacotherapy. Conclusions: The study shows that everolimus-eluting BVS implantation in STEMI is safe and feasible. The OCT evaluation confirmed excellent acute performance with appropriate scaffold expansion and low rate of malapposition.  

Stężenie IgG, IgM i markerów stanu zapalnego w surowicy krwi u chorych z ostrym zespołem wieńcowym: badania pilotażowe

Background: A number of biomarkers have been found that might help to predict the risk of acute coronary syndrome (ACS) in adults. Aim: To analyse the association between immunoglobulins concentration and other inflammatory markers such as C-reactive protein (CRP) and fibrinogen that show correlation with the risk of ACS. Methods: The study population consists of 52 consecutive patients with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) or unstable angina/non-STEMI. Concentrations of total protein, albumin, alpha-1 globulin, beta globulin, gamma protein, immunoglobulin in class A (IgA), G (IgG), M (IgM) and E (IgE), creatinine kinase (CK), creatinine kinase MB (CK-MB), CRP and fibrinogen were quantified. Results: In the ACS patients, there was a significant increase in gamma globulin, CRP and fibrinogen. IgG was elevated only in the STEMI group and correlated with fibrinogen (R = 0.48, p < 0.01). Conclusions: 1. IgG appears to be the only immunoglobulin associated with ACS in the STEMI group. 2. Fibrinogen reveals features of a reactive biomarker of ACS. 3. CRP appears to be closely related to the causative process in coronary artery disease patients.Wstęp: Na podstawie przeprowadzanych badań zidentyfikowano wiele biomarkerów, które mogą potencjalne służyć predykcji ryzyka ostrego zespołu wieńcowego (OZW) u osób dorosłych. Cel: Celem pracy była ocena związku między stężeniem immunoglobulin a stężeniem innych markerów stanu zapalnego korelujących z ryzykiem OZW, takich jak białko C-reaktywne (CRP) i fibrynogen. Metody: Do badania włączono 52 kolejnych chorych z zawałem serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST (STEMI) lub niestabilną chorobą wieńcową/zawałem serca bez uniesienia odcinka ST (UA/NSTEMI). Wykonano pomiary stężeń dla białka całkowitego, albumin, alafa-1-globuliny, białka beta, białka gamma, immunoglobulin w klasie A (IgA), G (IgG), M (IgM) i E (IgE), kinazy kreatyninowej (CK), kinazy kreatyninowej MB (CK-MB), CRP i fibrynogenu. Wyniki: U chorych z OZW zaobserwowano istotny wzrost stężenia gamma globuliny, CRP i fibrynogenu. Stężenie IgG było podwyższone wyłącznie w grupie STEMI i korelowało ze stężeniem fibrynogenu (R = 0,48; p < 0,01). Wnioski: 1. IgG wydaje się być jedyną immunoglobuliną, której stężenie zmienia się u chorych ze STEMI. 2. Stężenia fibrynogenu wskazują na reaktywne zachowanie tego parametru w odpowiedzi na OZW. 3. Dynamika stężenia CRP wydaje się związana z przyczynowym procesem prowadzącym do OZW

Porównanie dostępu promieniowego z dostępem udowym w przezskórnych interwencjach wieńcowych u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST: badanie OCEAN RACE

Background: Percutaneous treatment of patients with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) has become the standard and default mode of management as recommended by the European Society of Cardiology guidelines for managing acute myocardial infarction in patients presenting with STEMI. The choice of vascular access is made by the operator and has a potential impact on the safety and efficacy of the procedure and outcomes.Aim: To understand the influence of a radial approach on bleeding complications and angiographic success, we performed a prospective, controlled randomised trial.Methods: Patients were allocated to radial (TR) or femoral (TF) vascular access. The primary endpoints were major bleeding by the REPLACE-2 scale and minor bleeding by the EASY scale (TR arm) or the FEMORAL scale (TF arm). Other outcomes included procedural data, in-hospital and long-term survival.Results: There were 103 patients analysed in total, 52 in the TR arm and 51 in the TF arm. The demographic and clinical baseline characteristics were well matched between the two study groups. The frequency of the primary endpoint was the same in both arms (TR: 25.0% vs. TF: 33.3%, p = 0.238). In per protocol analysis, there was a significant benefit of the TR approach among independent operators (17.4% vs. 36.8%, p = 0.038). Major bleeding by the REPLACE-2 scale occurred in 4.2% of patients (TR: 5.8% vs. TF: 3.9%, p = 0.509). There were no differences in terms of the rate of major cardiac adverse events, which happened in 10.7% of the study population (TR: 9.6% vs. TF: 11.8%, p = 0.48). In the TF arm, there was a trend towards a higher risk of local bleedings (TR: 22.4% vs. TF: 37.7%, p = 0.081) and a significantly higher frequency of local haematoma (class III, EASY/FEMORAL) (TR: 0% vs. TF: 9.8%, p = 0.027).Conclusions: There were no significant differences between the TR and TF approaches in terms of clinical efficacy and patient safety. However, patients treated by independent operators might benefit from TR access. The overall complication risk of percutaneous coronary intervention treatment of STEMI patients remains low.Wstęp: Przezskórne leczenie chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) jest postępowaniem zalecanym w wytycznych Europejskiego i Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Wyboru dotyczącego dostępu naczyniowego dokonuje operator i ma to potencjalnie istotny wpływ na ryzyko powikłań krwotocznych oraz skuteczność zabiegową.Cel: W celu oceny korzyści ze stosowania dostępu promieniowego przeprowadzono prospektywne, randomizowane badanie kliniczne.Metody: Chorych przydzielono do grupy leczonej z dostępu od tętnicy promieniowej (TR) lub udowej (TF). Pierwszorzędowym złożonym punktem końcowym było wystąpienie dużego krwawienia ocenianego wg skali REPLACE-2 lub małegokrwawienia wg skali EASY (grupa TR) lub skali FEMORAL (grupa TF). Ponadto oceniano skuteczność zabiegową i przeżycie wewnątrzszpitalne oraz odległe.Wyniki: Analizie poddano 103 chorych, 52 z grupy TR i 51 z grupy TF. Badane populacje nie różniły się pod względem wyjściowej charakterystyki klinicznej i demograficznej. Pierwszorzędowy punkt końcowych wystąpił równie często w obugrupach (TR: 25,0% vs. TF: 33,3%; p = 0,238). Wyniki analizy per protocol wykazały istotną statystycznie korzyść w grupie TR leczonej przez samodzielnych operatorów (17,4% vs. 36,8%; p = 0,038). Duże krwawienia wg skali REPLACE-2 wystąpiły u 4,2% pacjentów (TR: 5,8% vs. TF: 3,9%; p = 0,509). Nie stwierdzono istotnych różnic pod względem dużych zdarzeń sercowo-naczyniowych, które zaobserwowano u 10,7% chorych (TR: 9,6% vs. TF: 11,8%; p = 0,48). W grupie TF wystąpiły: trend wyższego ryzyka krwawień miejscowych (TR: 22,4% vs. TF: 37,7%; p = 0,081) i istotnie większa liczba miejscowych krwiaków w klasie III EASY/FEMORAL (TR: 0% vs. TF: 9,8%, p = 0,027).Wnioski: Nie wykazano znamiennych różnic między dostępem TR i TF pod względem bezpieczeństwa i skuteczności angioplastyki wieńcowej u chorych ze STEMI. Pacjenci leczeni przez samodzielnych operatorów potencjalnie mogą odnieść korzyść z dostępu TR. Potwierdzono wysoką skuteczność i bezpieczeństwo leczenia przezskórnego chorych ze STEMI

Skala FEMORAL: nowa klasyfikacja krwawień miejscowych wśród pacjentów z STEMI leczonych przezskórną interwencją wieńcową. Subanaliza randomizowanego, kontrolowanego badania OCEAN RACE

Background: Local bleedings related to vascular access site in percutaneous procedures are relatively common complications. However, no uniform definitions exist to classify them.Aim: To compare minor bleedings related to transradial (TR) and transfemoral (TF) percutaneous coronary intervention (PCI) approaches in ST elevation myocardial infarction (STEMI). In addition, a new classification of TF access-related bleeding — the FEMORAL scale — was proposed.Methods: OCEAN RACE is a prospective, randomised, open-label, clinical trial performed in STEMI patients treated with primary PCI. Patients were randomly assigned to the TR or TF arm. Bleedings related to the TR approach were assessed by the EASY scale, whereas bleedings related to the TF approach were classified according to the new FEMORAL scale. A combined analysis of all bleedings was performed using the TIMI scale.Results: There were 103 patients analysed, including 52 in the TR arm and 51 in the TF arm. Analysis of demographic and clinical baseline characteristics revealed no significant differences between the two study groups. In-hospital bleedings related to the access site were observed in 29.8% of patients. In the TR group, a trend towards lower risk of local bleedings was observed compared to the TF group (TR: 22.4% vs. TF: 37.7%, p = 0.081). Analysis of each class of access site bleeding according to EASY/FEMORAL scales showed that patients in the TR group had a significantly lower risk of class III local haematoma compared to the TF group (TR: 0% vs. TF: 9.8%, p = 0.027). The risk of bleeding in other classes was comparable in both groups. A trend towards less frequent minimal bleedings according to the TIMI scale was observed in the TR group (HR: 0.41, 95% CI: 0.152–1.112, p = 0.059).Conclusions: TF patients had a higher risk of access-related bleedings than TR patients. The FEMORAL scale was effective in the classification of TF access-related bleedings. Although the popularity of TF access in PCI decreases, this approach isincreasingly used in transcatheter aortic valve implantation, renal denervation and closure of paravalvular leaks. Therefore a scale accessing local bleeding in the TF approach may be useful.Wstęp: Krwawienia miejscowe związane z dostępem naczyniowym w przezskórnych interwencjach wieńcowych (PCI) są stosunkowo częstym powikłaniem, nadal jednak brakuje jednolitych definicji dotyczących ich klasyfikacji.Cel: Celem badania było porównanie miejscowych krwawień związanych z dostępem promieniowym (TR) oraz dostępem udowym (TF) w PCI u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). Ponadto zaproponowano nową klasyfikację krwawień związanych z dostępem udowym — skalę FEMORAL.Metody: OCEAN RACE to prospektywne, kontrolowane, randomizowane badanie kliniczne, które przeprowadzono w grupie osób z STEMI leczonych pierwotną PCI. Pacjentów losowo przydzielano do grup TR i TF. Krwawienia miejscowe związane z TR klasyfikowano na podstawie skali EASY, natomiast krwawienia związane z TF wg nowej skali FEMORAL. W celu wykonania złożonej analizy wszystkich krwawień oceniono je wg skali TIMI.Wyniki: Przenalizowano dane 103 pacjentów, wśród nich 52 z grupy TR oraz 51 z grupy TF. Ocena wyjściowej charakterystyki badanej populacji nie wykazała istotnych statystycznie różnic między porównywanymi grupami. Wewnątrzszpitalne krwawienia związane z miejscem dostępu zaobserwowano u 29,8% osób. Zanotowano trend w kierunku niższego ryzyka krwawień miejscowych w grupie TR w porównaniu z grupą TF (TR: 22,4% vs. TF: 37,7%; p = 0,081). Analiza poszczególnych klas wykazała istotnie częstsze występowanie krwiaków podskórnych w klasie III wg EASY/FEMORAL u chorych leczonych z dostępu udowego (TR: 0% vs. TF: 9,8%, p = 0,027). Ryzyko krwawienia w pozostałych klasach było podobne w obu grupach. Ponadto zaobserwowano trend w kierunku mniejszej częstości krwawień minimalnych wg skali TIMI w grupie TR (HR:0,41; 95% CI: 0,152–1,112; p = 0,059).Wnioski: Pacjenci leczeni z dostępu TF charakteryzowali się wyższym ryzykiem krwawień związanych z dostępem naczyniowym niż chorzy leczeni z dostępu TR. Skala FEMORAL była skuteczna w ocenie krwawień miejscowych związanych z TF. Chociaż częstość stosowania TF zmniejsza się, dostęp ten jest coraz częściej wykorzystywany w takich procedurach, jak przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej, implantacja MitraClip czy zamykanie ubytków przegrody międzyprzedsionkowej i międzykomorowej, dlatego skala służąca do oceny krwawień związanych z TF może być przydatna w praktyce klinicznej.

Ocena progresji neoaterosklerozy po 3 i 9 latach od implantacji stentów uwalniających sirolimus i paklitaksel z wykorzystaniem optycznej koherentnej tomografii.

Background: Early-generation drug-eluting stents (DESs) have been shown to accelerate neoatherogenesis. Limited optical coherence tomography (OCT) data on the very long-term neoatherosclerotic progression after DES implantation are available. Aim: The aim of this study was a serial OCT evaluation of neoatherosclerosis at three and nine years after implantation of sirolimus-eluting stents (SESs) and paclitaxel-eluting stents (PESs). Methods: Consecutive patients undergoing elective percutaneous coronary intervention with SES (Cypher, Cordis) or PES (Taxus, Boston Scientific) were included in this single-centre, longitudinal study. OCT analysis was performed after three and nine years by an independent core laboratory. Results: A total of 39 OCT recordings were assessed at three years after the index procedure; of them, 22 (eight SES and 14 PES) OCT pullbacks were evaluated in a paired analysis at three and nine years post implantation. Overall, neoatheroscle­rosis was identified in 23.1% of stents at three years and in 30.8% at nine years after the index procedure (p = 0.289). No features of significant neoatherosclerotic progression were found in either group between three- and nine-year assessment. Conclusions: At nine years after implantation of early-generation DES no significant neoatherosclerotic progression was observed among patients with uneventful follow-up at three years after PCI, as assessed by OCT. These observations need to be confirmed in larger studies including the current generation of DESs.Wstęp Stenty uwalniające lek wczesnej generacji zwiększają ryzyko neoaterosklerozy - nowych zmian miażdżycowych w obrębie neointimy. Dane dotyczące bardzo odległej analizy proliferacji neointimy ocenianej za pomocą optycznej koherentnej tomografii (OCT) po implantacji stentów uwalniających lek są ograniczone. Cel Celem badania była ocena zjawiska neoaterosklerozy 3 i 9 lat po implanatcji stentów uwalniających sirolimus (SES) oraz stentów uwalniających paklitaksel (PES). Metody i wyniki Badanie miało charakter obserwacyjny i jednoośrodkowy. Do analizy włączono pacjentów poddanych planowym zabiegom przezskórnych interwencji wieńcowych z implantacją SES (Cypher, Cordis) lub PES (Taxus, Boston Scientific). Analiza obrazów uzyskanych za pomocą OCT była przeprowadzona po 3 i 9 latach od zabiegu przez niezależne laboratorium analizy obrazów OCT. Łącznie 39 obrazów OCT zostało ocenionych 3 lata po zabiegu, wśród których 22 (8 SES i 14 PES) było poddanych powiązanej analizie 3 i 9 lat po zabiegu. Zjawisko neoaterosklerozy zaobserowano w 23,1% stentów 3 lata po zabiegu oraz w 30,8% 9 lat po zabiegu (p=0,289). Nie zanotowano znaczących różnic w progresji zmian w obu grupach w analizie 3- i 9-letniej. Wnioski W analizie 9-letniej po implantacji stentów uwalniających lek wczesnej generacji nie zaobserwowano progresji zmian neoaterosklerotycznych wśród pacjentów z niepowikłanym 3–letnim okresem obserwacji ocenianym za pomocą OCT

First serial optical Coherence Tomography Assessment at baseline, 12 and 24 months in STEMI patients treated with the second generation ABSORB™ Bioresorbable Vascular Scaffold

AIMS: The aim of the study was to assess the vascular healing response after Absorb bioresorbable vascular scaffold (BVS) implantation in patients with ST segment elevation myocardial infarction (STEMI) utilizing truly serial optical coherence tomography (OCT) examination at baseline, 12- and 24-months. METHODS AND RESULTS: This is the single-centre, prospective, longitudinal study with baseline, 12- and 24-month OCT evaluation of 18 STEMI patients treated with 22 Absorb BVS implantation. The healing pattern was evaluated based upon lumen area, neointimal hyperplasia, strut coverage and apposition. The lumen area decreased at 12 months compared to baseline (8.52± 1.69 mm2 vs. 7.0±1.70 mm2, p<0.01), but it did not change from that point onward up to 24 months (7.0±1.70mm2 vs. 6.94±1.65mm2, p= 0.92). At 12 months after the index procedure the mean neointimal thickness was 217±69 μm and further neointimal hyperplasia was observed between 12 and 24 months though less pronounced (Δ62±44μm, p<0.0001). Full circumferential coverage of the vessel wall by neointima was observed in 92% of frames at 24 months. The low number of malapposed struts at the index procedure (<5%) further decreased over the observation period and was found in only one patient at 12 and 24 months. The ratio of uncovered struts was low both at 12 and 24 months. CONCLUSIONS: This serial OCT analysis indicates continued healing process of the second generation BVS in STEMI population, as expressed by moderate neointimal growth, preserved lumen area and no late acquired malapposition