Natuurbeleid, biodiversiteit en EHS: doen we het wel goed?

Dit is essay is geschreven op verzoek van het Natuurplanbureau in het kader van verkenningen naar het rendement van het natuurbeleid

Nederlandse biodiversiteit blijft teruglopen

Investeringen in de Ecologische Hoofdstructuur hebben er niet voor kunnen zorgen dat de doelstellingen van het biodiversiteitsbeleid werden gehaald. 'We zijn ook te ongeduldig. Veel systemen hebben tientallen jaren nodig om te herstellen.

Het landschap opnieuw uitvinden

In het onderhandelingsakkoord dat regering en provincies hebben gesloten neemt het rijk geen verantwoordelijkheid meer voor het landschap. Onderwerpen als nationale landschappen, landschap generiek, leefbaarheid en toegankelijkheid van het boerenland staan in het lijstje vervallen rijkstaken. Het landschapsconcept verbreden, is het antwoord van Paul Opda

EcoTRADE : Investigating the suitability of tradable permits for biodiversity conservation in changing landscapes

Habitat restoration has been employed in the context of ecological compensation, to offset negative impacts on ecosystems as a result of development projects. Compensation measures are aimed at maintaining the size and quality of ecological networks. These measures are decided on a case-by-case basis, as a response to development. Traditionally, there is a preference to restore the same type of habitat near the location of impact. This practice ignores three main issues however: 1) the current spatial configuration of ecological networks may not be sufficient to maintain species at the long term, given ecosystem dynamics and climate change, 2) conservation budgets are perhaps more effectively spent on restoration of other, scarcer habitat types, and 3) restoration costs and potential differ per location, for which there is scope to achieve conservation targets more cost-efficiently. Furthermore, the current reactive nature of compensation practice does not stimulate a strategic approach to conservation that is flexible in response to ongoing changes

Integrerend en ontwerpend onderzoek nodig : kennis biodiversiteit beter benutten

Soortenrijkdom wordt sterk be"invloed door de oppervlakte en ruimtelijke verdeling van ecosystemen. Dit wetenschappelijke feit is steeds vaker als notie aanwezig in de ruimtelijke planvorming. De achterliggende kennis wordt echter weinig gebruikt, omdat deze niet aansluit bij de besluitvormingsprocessen over aanpassing van het landschap, en omdat de maatschappelijke waarde van biodiversiteit niet kan worden afgewogen tegen die van andere landschapsfuncties

Op zoek naar het duurzame landschap, hoe wetenschap en praktijk van elkaar leren

Binnen de wetenschap wordt vooruitgang vaak gestuurd door voort te bouwen op bestaande methoden. Dat betekent vaak innovatie met kleine stapjes binnen de eigen discipline. Een vraag uit de praktijk daarentegen daagt uit tot grote stappen en tot combineren van kennis uit allerlei wetenschappelijke disciplines. De auteur is vanuit zijn landschapsecologische basis op zoek gegaan naar raakpunten in de sociale wetenschappen, zoals de ruimtelijke planning en de bestuurskunde. Dit boekje is het verslag van die zoektocht, met verrassende ontdekkingen

Is er nog natuur buiten de EHS?

Met alle aandacht voor de ecologische hoofdstructuur lijkt het er soms op, dat alle natuur binnen de kaders van EHS valt. De auteur pleit voor een concept, dat uitgaat van de functionele waarde van natuur en landschap: de beschrijving en kwantificering daarvan in termen van kosten en baten voor welvaart, welzijn en welbevinden

Natura 2000: veerkrachtige gebieden of significante gevolgen?

De Natuurbeschermingswet 1998 is nu drie jaar van kracht. Sinds de invoering in 2005 brengt deze wet veel verwarring. Heikel punt is de interpretatie van het begrip ‘significante gevolgen’. Te vaak drijft toetsing hieraan bestuurders in de hoek van vermeende juridische zekerheid met bijbehorende administratieve lastendruk voor de initiatiefnemer. In dit artikel stellen de auteurs dat onzekerheid bij het beoordelen van significante gevolgen onvermijdelijk is. Als maatschappij moeten we leren omgaan met onzekerheden in besluitvorming. In plaats van investeren in het verkleinen van de onzekerheid, kan men beter investeren in een veerkrachtige natuur