Brexit and the future of European Criminal Law : a Polish perspective

Due to a very high number of Polish nationals residing in the United Kingdom (UK), almost half of the European Arrest Warrants (“EAW”) issued in Poland over recent years have been executed in the UK. One of the advantages of the EAW is the bypassing of rules preventing the extradition of a state’s own nationals. According to Polish law, in the case of extradition under an international agreement, the possibility of extraditing Polish nationals must be included in the agreement. One of many possible repercussions of Brexit – replacement of the EAW with a “traditional” extradition procedure – may result in substantial slowing down of the extradition and making the procedure much more expensive. This risk seems to be confirmed by some recent Polish cases discussed in this brief paper

Limitations of the change of first instance judgment by the second instance court (a constitutional perspective)

The recent (2015) change of the art. 437 para 1 kpk. (Polish Code of Criminal Procedure) is very important in terms of second instance judgments in criminal cases. The new reformatory ruling (correcting the first instance sentence rather than ordering a new trail) is now the rule, not the exception as it was before. Some limitations of such reformatio still exist, mostly if the judgment is affected with a particularly serious infringement. Such change of paradigm has a profound impact on the model of criminal procedure and may be analysed from numerous points of view, the most important being from the constitutional perspective. The paper analyses the constitutional issues of the limitations of possible change (reformatio) of the first instance judgment by the second instance court.Barbara Nita-Światłowska: [email protected] Światłowski: [email protected] Nita-Światłowska – profesor nadzwyczajny w Katedrze Prawa Cywilnego i Gospodarczego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, sędzia Sądu Apelacyjnego w Krakowie.Barbara Nita-Światłowska – Associate Professor in the Department of Civil Law and Commercial Law at the Cracow University of Economics, judge of the Court of Appeal in Cracow.Andrzej Światłowski – profesor nadzwyczajny, p.o. kierownik Katedry Postępowania Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego.Andrzej Światłowski – Associate Professor, head of the Department of Criminal Procedure at the Jagiellonian University.Barbara Nita-Światłowska - Uniwersytet Ekonomiczny w KrakowieAndrzej Światłowski - Uniwersytet JagiellońskiBachrach A., System środków odwoławczych. Procesowe i ustrojowe powiązania, „Państwo i Prawo” 1959, nr 7.Bratoszewski J., Gardocki L., Gostyński Z., Przyjemski S., Stefański R.A., Zabłocki S., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. III, Warszawa 2004.Cieślak M., Merytoryczne pogorszenie sytuacji oskarżonego w sądzie odwoławczym na skutek złożonej na jego niekorzyść rewizji lub rewizji nadzwyczajnej, „Państwo i Prawo” 1964, nr 8-9.Doda Z., Recenzja pracy A. Kaft ala – System środków odwoławczych w polskim procesie karnym (Rozważania modelowe), „Państwo i Prawo” 1973, nr 4.Doda Z., Gaberle A., Kontrola odwoławcza w procesie karnym, Warszawa 1997.Fingas M., Orzekanie reformatoryjne w instancji odwoławczej w polskim procesie karnym, Warszawa 2016.Gaberle A., Funkcje kontroli instancyjnej (zagadnienia podstawowe), (w:) A. Gaberle, S. Waltoś (red.), Środki zaskarżenia w procesie karnym. Księga pamiątkowa ku czci prof. Zbigniewa Dody, Kraków 2000.Hermeliński W., Nita B., Orzekanie reformatoryjne na podstawie nowych ustaleń faktycznych w postępowaniu karnym, „Państwo i Prawo” 2009, nr 4.Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Komentarz do artykułów 297-467, (w:) P. Hofmański (red.), Kodeks postępowania karnego, t. II, Warszawa 2007.Kaftal A., System środków odwoławczych w polskim procesie karnym (Rozważania modelowe), Warszawa 1972.Mioduski K., Model postępowania rewizyjnego w polskim procesie karnym, „Państwo i Prawo” 1968, nr 8-9.Nita B., Światłowski A., Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2008 r. (V KK 389/07), opublikowanego w OSNKW 2008, z. 8, poz. 61, „Palestra” 2009, nr 7-8.Pojnar P., Prawo sądu odwoławczego do własnych ustaleń faktycznych a zasada kontroli procesu – rozważania de lege lata i de lege ferenda, (w:) J. Czapska, A. Gaberle, A. Światłowski, A. Zoll (red.), Zasady procesu karnego wobec wyzwań współczesności. Księga ku czci profesora Stanisława Waltosia, Warszawa 2000.Waszczyński J., Postępowanie dowodowe przed sądem wojewódzkim jako instancją rewizyjną według kpk., „Nowe Prawo” 1956, nr 1.Werny K., Die Berufung gegen Urteile nach § 412 StPO und die Änderung des § 328 StPO, „Neue Juristische Wochenschrift ” 1988, nr 4.23112313

Method of prosecuting for the offences specified in Article 294 § 1 of the Penal Code if a victim is a family member of the perpetrator

Umiarkowane zainteresowanie doktryny budzi doniosły praktycznie problem trybu ścigania przestępstw przeciwko mieniu kwalifikowanych w związku z art. 294 § 1 lub § 2 Kodeksu karnego, jeśli sprawca dopuścił się takiego przestępstwa na szkodę osoby najbliższej. W typie podstawowym przestępstwa wymienione w art. 294 § 1 Kodeksu karnego są niewątpliwie ścigane z urzędu, ale na wniosek pokrzywdzonego, jeśli ten jest osobą najbliższą dla sprawcy. Wątpliwość dotyczy tego, czy tak samo jest w wypadku typów kwalifikowanych, czy może następuje wtedy powrót do reguły, jaką jest ściganie bezwzględnie publicznoskargowe. W artykule wykazano, że prawidłowy jest pierwszy z tych poglądów, a więc do ścigania wymagany jest wniosek pokrzywdzonego będącego osobą najbliższą, co nie pozbawia takiego pokrzywdzonego koniecznej ochrony w wypadku, gdy jest osobą nieporadną lub niezdolną do samodzielnego złożenia odpowiedniego wniosku.Most of the offences listed in Article 294 § 1 Criminal Code (Poland) are normally prosecuted ex-officio. However, if the victim in particular case is a perpetrator’s next of kin (according to the Article 115 $ 11 Criminal Code) the prosecution is also public, but the complaint of the injured person (victim) is required. It is not entirely clear, whether aggravating factors specified in art. 294 §§ 1 or 2 (significant value of the property stolen, damaged etc. and significant cultural value of such property) change the mode of prosecuting to ex-officio, or the mode remains the conditional one – with the requirement of the injured person’s complaint preserved. The problem is discussed and the view is put forward, that neither significant value nor significant cultural value change the mode of prosecuting, therefore prosecuting of both offences specified in Article 294 §§ 1 and 2 Criminal Code requires the complaint of the victim, if he/she is the perpetrator’s next of kin

Brexit and the application of the specialty rule to persons previously surrendered on the basis of the European arrest warrant

Even before UK left the EU, the complications that Brexit would cause in the area of international cooperation in criminal matters were noted. The possible problems were to be eliminated by the Agreement on the withdrawal of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland from the European Union and the European Atomic Energy Community (2019/C 384 I/01). Despite the fact that this agreement contains an extensive regulation in respect to cooperation in criminal matters, it did not solve all the problems. The answer to the question how to proceed if there are grounds to start the criminal proceedings against a person who has been surrendered by the UK to Poland prior to Brexit on the grounds of EAW, in particular, to what extent such person is protected by the specialty rule, seems to be not entirely clear

Procedural obstacle specified in Art. 17 (1) (6) of the Code of Criminal Procedure in view of changes of periods of limitation : (constitutional context)

The procedural obstacle of limitation involves a prohibition of initiating proceedings or, if they have already been initiated, a requirement that they be discontinued. The amending statute adopted in 2015 changed the wording of Art. 102 of the Criminal Code (CC) to provide that if, within the time period provided for in Art. 100 CC proceedings were initiated against the person, the offence commited by the person ceased to be punishable upon a lapse of an uniform period of 5 years of the end of that time period. In 2016 the legislature changed the period of limitation again. In the amending statute of 2015, the legislator failed to provide an inter-temporal rule that would resolve the conflicts between Art. 102 CC in the previously applicable wording determined by the 2015 amending statute. On the other hand, pursuant to the 2016 amending statute, in case of offences committed before the entry into force of that statute, the provisions on limitation applied in the wording as amended by the 2016 statute except if the period of limitation had elapsed. This article is an attempt at analysing the above-mentioned problems from the perspective of constitutional standards of criminal trial