Poor oral hygiene and show of caries in 12 year old children

Abstract Poor oral hygiene leads to the presence of dental plaque which is a non-mineralized organized content of microorganisms in the organic matrix of carbohydrates located on the teeth surface. The amount of the plaque and the number of bacteria in the saliva are directly related to the threat of caries in every individual. This shell on the surface of the teeth is difficult to remove, is colorless and invisible, but with coloring it can be seen, and it can be removed only by mechanical cleaning. That, which is noted in the modern literature is increasingly considered that is more the result of the disruption of the ecological balance of the oral cavity, than the result of poor diet or lack of oral hygiene. Aim: Our aim is to determine the index of the oral hygiene and its association with the show of dental caries. Material and method: The study included 70 subjects (35 male, 35 female), aged 12, randomly selected. The research was realizedby the recommendations for action resulting from the basic criteria for the assessment of oral and dental health that are recommended by World Health Organization (WHO). For the assessment of the oral hygiene habits and the presence of soft plaque we used the simplified method of Greene Vermillion which evaluates six surfaces of six teeth that are representative sample of the entire dentition. Results: The results indicate higher values for distribution of OHI (Oral Hygiene Index)-the index distribution among male (0.51 ± 0.57, X ± SD), unlike the subjects who were female (0.49 ± 0.76, X ± SD), with significance (p <0 , 01). Discussion: Our obtained results undoubtedly show in addition to numerous authors’ claims that in patients with poor oral hygiene caries is more often. In children with poor oral hygiene and consummation of sweets between meals are the two most intensive risk factors for appearance of caries. As a result of poor oral hygiene higher values of plaque index in children are determined. Keywords caries, dental plaque, oral hygiene, oral hygiene index, saliva

Орално здравје и превентива на орални заболувања - практикум

Практикумот „Орално здравје и превентива на орални заболувања - практикум” е наменет за студентите на Дентална медицина и за Стручните студии за забен техничар - протетичар. Конципиран е во дванаесет тематски вежби. Во првата вежба: Прием на пациент, преглед и идентификација на факторите на ризик за нарушување на оралното здравје се опишува првиот прием на пациентот, како се зема анамнеза или распит на пациентот, а потоа како се пристапува кон прегледот на пациентот и утврдување на можностите за нарушување на оралното здравје. Во следните пет вежби: Нотирање на состојбата на оралната хигиена, Мотивација за одржување на оралната хигиена и Обука на пациентот за одржување на оралната хигиена, Орално здравје и орална хигиена, Видови техники за орална хигиена и Видови средства за орална хигиена, на постепен и детален начин се обработуваат тематски делови на задолжителната и секојдневна орална хигиена. Во шестата вежба: Исхрана и орално здравје се зборува за влијанието и значајноста на исхраната врз општото и особено врз оралното здравје. Во седмата вежба: Забен кариес, дентален плак, забен камен се опишуваат превентивните аспекти кои овозможуваат спречување на создавање забни наслаги во мека и тврда форма (дентален плак и забен камен) како и превентивните мерки за спречување на појава на кариес. Во осмата вежба: Гингивити – класификација, гравидарен гингивитис накусо е опфатена поделбата на воспаленијата на гингивите со посебен осврт на воспаление на гингивата кај бремени жени. Во деветтата вежба се зборува за Видови стоматолошки интервенции, распределени по стоматолошките научни области. Во десеттата вежба: Отстранување на меки и тврди наслаги, пигментација на заби се обработуваат рачните и машинските методи на отстранување на забните наслаги. Во единаесеттата вежба: Едукативни програми за орално здравје, студентите ќе се запознаат со деловите на едукативните програми. Во последната вежба: Стоматолошки картон, ортодонтски картон и медицинска документација, се обработуваат содржините кои што треба да ги има еден здравствен стоматолошки картон во физичка форма и електронска форма, со посебен осврт кон ортодонтскиот картон, но и со важноста на подготовката и уредното водење на медицинската и стоматолошка документација

Детска стоматологија

ПРЕДГОВОР Почитувани студенти, Пред Вас се наоѓа скриптата со чија што помош ќе можете да се запознаете со основите на детска стоматологија. Со нејзина помош ќе се запознаете со однесувањата на малите пациенти во стоматолошката ординација, со морфолошките карактеристики на млечните заби како и со видовите на дентален кариес кои можат да ја зафатат млечната дентиција. Во оваа скрипта посебен дел е издвоен и за денталните повреди кои можат да ја зафатат млечната и трајната дентиција, заедно со неправилностите во развитокот на забите и причините за нивното настанување. На крајот од скриптата се опишани и интерцептивните мерки заедно со протетската рехабилитација за млечни и трајни заби. Оваа скрипта е наменета, примарно, за студентите на стручен забен техничар - протетичар, но таа може да се користи и од страна на студентите на дентална медицина, можат да ја користат специјализантите а исто така може да се користи и во стручните средни училишта. Авторот е свесен за можни недостатоци на оваа скрипта, со мотивација на студентите за насочување кон потребата за корекција на нив. Авторо

Трауматски дентални повреди во млечна дентиција

Трауматските дентални повреди на млечната дентиција и усната празнина се вообичаени појави кај децата и младите. Според една неодамнешна меѓународна епидемиолошка студија за трауматски дентални повреди (ТДП) кои ги вклучуваат млечните заби преваленцата во светот изнесува 22,7%. Тие често се појавуваат кај малите деца додека учат да лазат, одат, трчаат и ја осознаваат нивната физичка околина. Овие повреди често претставуваат болни, вознемирувачки ситуации и може да резултираат со негативни долгорочни физички, естетски и психолошки последици за детето. Различни студии ги испитувале факторите на ризик кои ја зголемуваат веројатноста за ТДП во млечната дентиција. Децата со зголемен оверџет и несоодветна покриеност на усните имаат поголема инциденца на забни повреди. Во млечната дентиција, ризикот од дентална траума е три пати поголем со зголемен оверџет поголем од 6 mm, додека децата со оверџет помал од 3,5 mm имаат половина помала веројатност да настрадаат од дентална траума. Пронајдена е и позитивна поврзаност помеѓу предниот отворен загриз и трауматските повреди. Трауматските дентални повреди може да се класифицираат на повреди на меките ткива, повреди на тврди ткива (на пример, фрактури) и пародонтални повреди (на пример, луксации). Подвижноста на забите, бојата, осетливоста на дигиталниот притисок и положбата или поместувањето на забот/забите треба да се евидентираат при првичната посета. Бојата на повредените и неповредените заби исто така треба да се евидентира при секоја следна посета. Промената на бојата претставува честа компликација по повреди од типот на луксација. Обично се забележува 10 до 14 дена по настанатата повреда. Клинички, забите со сива промена на бојата можат да се вратат во првобитната боја, да бидат пожолтени или да останат сиви. Забите со темна промена на бојата може да бидат клинички асимптоматски без радиографски знаци на некроза до природна негова замена. Третман на коренскиот канал не се препорачува доколку нема клинички знаци на инфекција на пулпата. Радиографските снимки се важно дијагностичко средство за дијагностицирање на ТДП и служат како основно средство за споредба во наредните посети. Интраоралната радиографија може да вклучува периапикална радиографија (сензор/филм со големина 0, техника на паралела) или оклузална радиографија (сензор/филм со големина 2). Санирањето на трауматските дентални повреди на млечните заби има за цел да го спречи оштетувањето на трајниот заб заменик во развој, да ја ублажи болката и да ги минимизира можните компликации, како инфекција. Во моментов има ограничени докази за поддршка на многу од опциите за третман на млечната дентиција. Соработката на детето во итен случај, времето за замена на забот и влијанието врз оклузијата се важни ситуации кои влијаат на третманот. Конзервативниот пристап кој вклучува набљудување е често најсоодветна опција. Екстракцијата на трауматизираниот заб обично е потребно во случај на фрактура на заб со зафатеност на пулпата, повреди на луксација блиску до трајниот заб во развој и оние кои ја попречуваат оклузијата. На првата посета, треба да се направи брзо упатување до соодветниот тим за лекување на ТДП. Клучни зборови: трауматски дентални повреди, млечна дентиција, дентална траума, ТД

Traumatic dental injuries in the primary dentition

Traumatic dental injuries to the primary dentition and oral cavity are common occurrences in children and young people. A recent international epidemiological study on traumatic dental injuries (TDIs) involving primary teeth revealed a worldwide prevalence of 22.7%. They frequently occur in young children as they learn to crawl, walk, run and embrace their physical environment. These injuries often represent painful, distressing events and may result in adverse long-term physical, aesthetic and psychological consequences for the child. Various studies have examined the risk factors that increase the likelihood of TDIs in the primary dentition. Children with increased overjet and inadequate lip coverage have a higher incidence of dental injuries. In primary dentition, the risk of dental trauma is three times greater with an increased overjet greater than 6 mm, whereas children with an overjet less than 3.5 mm are half as likely to suffer from dental trauma. A positive association between anterior open bite and traumatic injuries has also been found. Traumatic dental injuries can be classified into soft tissue injuries, hard tissues injuries (e.g., fractures), and periodontal injuries (e.g., luxations). Tooth mobility, color, tenderness to manual pressure, and the position or displacement of the tooth/teeth should be recorded at the initial assessment. The color of injured and uninjured teeth should also be recorded at every clinic visit. Discoloration is a recognized common complication following luxation injuries. It is usually seen 10 to 14 days after the original injury. Clinically, teeth with grey discoloration can recover to their original color, become yellowed or remain grey. Teeth with dark discoloration can remain clinically asymptomatic with no radiographic signs of necrosis until natural exfoliation. Root canal treatment is not recommended for discolored teeth unless there are clinical signs of infection of the pulp. Radiographs are an important diagnostic tool for diagnosing TDIs and serve as a baseline when compared to follow-up appointments. Intra-oral radiographs may include periapical radiographs (size 0 sensor/film, paralleling technique) or occlusal radiographs (size 2 sensor/film). The management of traumatic dental injuries to the primary dentition aims to prevent damage to the developing permanent tooth germ, alleviate pain, and minimize possible complications, such as infection. There is currently limited evidence to support many of the treatment options of primary dentition. The child's cooperation in an emergency, the time for natural exfoliation of the tooth, and the impact on the occlusion are all important considerations that influence treatment. A conservative approach involving observation is often the most appropriate option. But, extracting the traumatized tooth is usually required in cases of tooth fracture with pulp involvement, luxation injuries close to the developing permanent tooth, and those that interfere with occlusion. At the initial presentation, a rapid referral should be made to a child-orientated team with expertise in managing TDIs

Flow of stimulated saliva and buffer capacity in children with primary dentition

Maintaining the health of all oral tissues - oral homeostasis is realized in the presence of many ingredients that are in association with inorganic and organic components of mixed saliva. Saliva consists of several components, of which the basic components in mixed saliva in healthy people is a conglomerate of inorganic and organic ingredients that provide physiological function and protection of all oral tissues. The characteristics of saliva make it participate in the processes of: protection, to enable mechanical rinsing and removal of mobile food debris and sugars, and thus reduces the availability of acidogenic bacteria responsible for the process of demineralization of the enamel. We focused the study on determining the amount of stimulated saliva and determining the buffering capacity of saliva in children with deciduous teeth. The study included 74 respondents divided into two groups: I.31 respondents with cap = 0 (control group) and II.43 respondents with caries (study group). We did the saliva sampling in the morning at least one hour after the last meal and brushing our teeth, in the absence of the respondents who are in the process of preparing for the dental treatment. The saliva pH assessment was performed with ready-made factory tests DENTOBUFF - test (Vivadent, Schaan, Lihtenstein), which includes a system-indicator for changing the color to determine the pH value of saliva. On the test strip with the pipette substrate from the set we applied a drop of saliva and after 5 minutes, enough time for reaction, we compared the obtained color with a Dentobuff strip color chart. The data analysis was performed in statistical programs Statistica 7.1 for Windows and SPSS Statistics 17.0. Data on stimulated saliva flow and salivary buffer capacity in children with deciduous teeth indicated that there was no significant difference between the two groups (p> 0.05); We can conclude that most of the salivary parameters can be successfully used for caries screening and that they are considered as the most adequate means of rounding up the good oral health that will keep the children alive and well. Key words: saliva, primary dentition, buffering capacit

Вкупен антиоксидансен капацитет и дентален кариес кај деца на возраст од 12 години

Антиоксидансите се важен дел од нашата исхрана и тие заедно со интрацелуларните антиоксидантни ензимски системи можат да спречат различни воспалителни, инфективни или туморски процеси. Од сите овие механизми, антиоксидансните системи со ниска молекуларна тежина се особено важни бидејќи тие ја претставуваат последната линија на одбрана против значајни лезии. Плунковниот антиоксидансен систем е составен од различни ензими (пероксидаза, каталаза, супероксид дисмутаза, глутатион пероксидаза), мали молекули на урична киселина, витамин Е, витамин Ц. Нивоата на антиоксиданси може да се променат како одговор на инфекција, воспаление или болест. Плунковната пероксидаза ги контролира плунковните бактерии кои можат да предизвикаат расипување на забите или пародонтална болест. Студијата опфаќа 71 дете (26 женски и 45 машки) на возраст од 12 години. Возрасната група од 12 години е избрана според препораките на СЗО, која ја препорачува таа возраст за глобално следење на забниот кариес и важи само за деца со трајна дентиција. За да го одредиме антиоксидансниот капацитет на плунка користевме готови тестови - анализа на тотален антиоксидансен капацитет (PAO), Biomedica Company USA. За испитуваната врска помеѓу вкупните антиоксиданси во плунката на децата со трајна дентиција и присуството на забен кариес за R = 0,60 (p 0,05), беше пронајдена умерено слаба незначителна корелација. Добиените вредности за вкупниот антиоксидативен капацитет кај испитаниците во контролната група варираат во интервалот 12,51 ± 8,76 mmol/l, кај испитаниците во експерименталната група во интервалот 48,21 ± 35,09 mmol/l, исто и во плунката на децата од експерименталната група е значително повисока од вредноста на децата во контролната група (p <0,001). Зголемувањето на вкупните антиоксиданси во плунката кај децата со трајна дентиција е придружено со зголемување на присуството на забен кариес кај децата. Клучни зборови: вкупен антиоксидансен капацитет, забен кариес, трајна дентициј

Intensity of dental caries and level of calcium and magnesium in saliva in 12-year-old children

Motivated by new challenges and insights, our paper represents an attempt to recognize the complexity of the etiology of dental caries in children, where the specific goals and focus of the research are aimed at the effects of saliva and its constituent components, therefore we directed the investigations to the following components: is there a significant inverse relationship between the intensity of dental caries and the level of calcium and magnesium in saliva and whether the examined salivary parameters and their optimal concentrations can be used as a diagnostic tool for caries activity. The research included 71 respondents, 26 female and 45 male aged 12 years. For the determination of calcium values in saliva we used ready-made tests - from BioTek Instruments, Inc. headquartered in Winooski, VT, USA. The principle of the methodology of the colorimetric test for the determination of calcium in saliva is based on the fact that calcium ions from the sample, saliva, in an alkaline environment react with the O-cresolphthalein complex, forming a complex with a purple color that absorbs light at 570 nm-578 nm. The intensity of the color was proportional to the concentration of calcium ions in the sample. For the determination of magnesium values in saliva we used ready-made tests - from BioTek Instruments, Inc. headquartered in Winooski, VT, USA. The principle of the method is with a photometric colorimetric test for the determination of magnesium in saliva, where in an alkaline environment magnesium ions from the sample, saliva, react with xylidyl blue, diazonium salt and form a complex with a purple-red color that maximally absorbs light at 520-546 nm. The intensity of the color is proportional to the concentration of magnesium ions in the sample. The examined relationship between the values of calcium and magnesium in the saliva of children with permanent dentition and the presence of the dental has a distinctly low negative insignificant correlation (p>0.05). The principle of the method is with a photometric colorimetric test for the determination of magnesium in saliva, where in an alkaline environment magnesium ions from the sample, saliva, react with xylidyl blue, diazonium salt and form a complex with a purple-red color that maximally absorbs light at 520-546 nm. The intensity of the color is proportional to the concentration of magnesium ions in the sample. The examined relationship between the values of calcium and magnesium in the saliva of children with permanent dentition and the presence of the dental has a distinctly low negative insignificant correlation (p>0.05)

Патолошка состојба на плунковните жлезди - Сијалолитијаза

Резиме:Сијалолитијазата или калкулус на плунковните одводни канали се најчестата патолошка состојба на плунковните жлезди. Сијалолитијазата претставува повеќе од 50% од сите главни заболувања на плунковните жлезди кои се јавуваат кај постарата популација, но често се јавува и кај младите лица. Калкулусите се депозити на калциумови соли кои вршат опструкција на одводните канали на малите и големи плунковни жлезди, а не ретко ги зафаќаат и паренхиматозните делови на плунковните жлезди. Сијалолитот е изграден од органски супстанции какогликопротеини, мукополисахариди и клеточен дебрис, како и неоргански супстанции калциум карбонат и калциум фосфат. Најчесто имаат овална форма и при испитување со PCR методата се пронајдени остатоци од бактериска DNA. Заболувањето најчесто се јавува кај возрасни во средна годишна возраст, но можна е појавата и кај деца и помлади. Два до три пати е почеста појавата кај мажи од колку кај жени. Најчесто се јавува во една плункова жлезда, но кај околу 3% од случите се јавува истовремено во повеќе жлезди. Во поголемите жлезди калкулусите се почесто локализирани во главниот изводен канал отколку интрагландуларно. Симптомите на опструкција на плунковните жлезди од калкулуси почетно одат со благи колики, додека подоцна се јавува едем на зафатените плунковни жлезди.Симптомите се јавуваат кога покрај постоење на калкулусите во одводни канали ќе се јави нарушување во истекување на плунката, односно ќе дојде до враќање на плунка кон ацинусите –Backflou. Лекување на сијалолитијаза е примарно хируршки. Отстранувањето на калкулусите е индицирано во периодот кога нема знак за акутна инфекција во изводен канал или во самата жлезда. Ако е калкулусот е мал од 1 до 2мм а се наоѓа во близина или на самиот орифициум на изводниот канал, неговото отстранување може да биде со масажа на жлездата. Во други случаи доколку калкулусот се отстранува по хируршки пат. Сијалолитијазата како често заболување на постарата популација но и на помладата популација, заслужува посебно внимание бидејќи често оваа болест може да биде превенирана преку правилно одржување на оралната хигиена, санирање на оралните фактори кои доведуваат до нарушување на Ph вредноста на усната празнина, третман на придружните коморбидитенти состојби. Клучни зборови: Плунковна жлезда, калкулус, калциум фосфат, калциум карбонат, Warton –ов канал

The power saliva in diagnostic oral disease

Abstract: Saliva is an extracellular fluid produced and secreted by the salivary glands in the mouth. In humans, saliva is about 99% water, plus electrolytes, mucus, white blood cells, epithelial cells (from which dna can be extracted), enzymes (such as lipase and amylase), antimicrobial agents (such as secretory Iga and lysozymes) . Saliva is an important diagnostic method, it helps in determining certain disorders/diseases of the orofacial system. Some bad habits such as smoking increase the secretion of saliva most likely as a result of a defense mechanism of chemical irritation. Of the enzymes, amylase has a role to clean the oral cavity, and also a protective role against caries. Role of saliva in remineralization Remineralization is directly dependent on the presence of ions in saliva. Supersaturation of saliva represents a barrier to demineralization and is a necessary prerequisite for the remineralization process. Also, the degree of saliva secretion depends on the feeling of fear, damage to the salivary glands from radiation to the head and neck, tumor of these glands, thyroid gland deficiency or when using drugs that, as one of the side effects, also have an antisialogogonic effect . Supersaturation of saliva represents a barrier to demineralization and is a necessary prerequisite for the remineralization process. Buffer systems affect the possibility of neutralization of ingested or generated acids. Bicarbonate is the most important buffering system in saliva. Thanks to the physical, chemical and antibacterial properties of saliva. Saliva is an ion reservoir, a buffer and has an antimicrobial effect. It helps in digestion, dissolving food residues, acts as a solvent allowing food to interact with the gustatory papillae, maintains water balance and rinses away food residues. Physical protection - The role of saliva in the physical protection of soft tissues is based primarily on its role of lubrication, soaking the oral mucosa, and at the same time it moistens the food and helps in the formation of the bolus and its swallowing. The clearance of carbohydrates from the mouth takes place in two phases. Fast clearance in the first 6 min, then clearance is slower. The clearance of fluorides is much slower than the clearance of sugars, because fluorides have the ability to bind to hard tissues. Key words: antimicrobial, demineralization, diagnostic, protection, saliva. Field: Medical sciences and Healt