Urinary tract infections in patients with diabetes mellitus

Artykuł dotyczy zakażeń układu moczowego (ZUM) jako istotnego problemu u chorych na cukrzycę związanego ze zwiększonym ryzykiem ostrego odmiedniczkowego zapalenia i rozwoju niewydolności nerek. Przedstawiono najważniejsze odrębności dotyczące ZUM w tej grupie chorych - zmiany zachodzące w układzie moczowym w przebiegu cukrzycy, etiologię zakażeń oraz sposób leczenia i postępowania profilaktycznego w przypadku nawrotów ZUM. Autorzy zwracają uwagę, że najistotniejszą różnicą w postępowaniu, w porównaniu z chorymi bez cukrzycy, jest konieczność dłuższego leczenia w/w chorych oraz szczególna dbałość o euglikemię, ponadto wybór antybiotyku i czas jego stosowania musi uwzględniać nie tylko potencjalną szkodliwość dla miąższu nerek, ale również większe prawdopodobieństwo występowania szczepów opornych na chemioterapeutyki.In the present article authors discuss the matter of urinary tract infections (UTIs) as a serious problem in diabetic patients associated with the high risk factor for acute pyelonephritis and progression of renal insufficiency. The article presents the major differences in development of UTIs in diabetes - clinical dysfunctions in urinary tract, etiology, treatment and prophylactic procedures in case of recurrent UTIs. Authors indicate that the most important case in clinical treatment of UTIs in diabetic patients is prolonged antibiotic therapy and maintaining of euglycemia. Moreover, the dose and duration of antibiotic treatment should be adequate to renal insufficiency and probability of occurrence of antibiotic resistant microorganisms

The impact of anemia on the course and short-term prognosis in patients with first ever ischemic stroke

Background Anemia is the risk factor for cerebrovascular events. The aim of this study was to evaluate the prevalence of anemia among patients with first-ever stroke and its impact on neurological state in the acute phase of the disease and the degree of disability in short-term follow-up. Patients and methods The prospective study included 107 patients aged 72.81±11.12 with the first-ever stroke. Each patient underwent CT of the head and blood tests, including Hb concentration on the first day of hospitalization. We have analyzed the neurological state on the first day of stroke by NIHSS and the functional status on the 14th day after the onset of stroke by mRankin scale in patients with and without anemia. Patients with anemia were additionally divided according to Hb level (less or over 11g/dl). Results Patients with Hb≤11g/dl significantly more often achieved a score of 4–5 points on mRankin scale on the 14th day of stroke compared to patients with anemia and Hb>11g/dl. Independent predictors of a worse functional status on the 14th day of stroke in patients with anemia include the neurological state on the 1st day and the hemispheric location of stroke; an independent predictor of death was the neurological state on the 1st day of onset. Conclusion Mild anemia did not influence significantly the neurological condition in acute phase of stroke but worsened the functional status in subacute phase of stroke. The neurological state on the first day of stroke and the hemispheric location of cerebral ischemia are independent factors of poor prognosis in patients with anemia in short-term follow-up

Dylematy diagnostyczne u chorych z niedokrwistością. Zespół pustego siodła - opis przypadku

Empty sella syndrome is defined as a group of clinical symptoms developing as a result of herniation of the subarachnoid space within the sella, which is often associated with some degree of flattening of the pituitary gland. It is usually recognized incidentally during brain imaging studies performed for different indications, and in most cases this condition is asymptomatic. However, it may result in impairment of various endocrine glands, for which the pituitary gland produces its crinins. Despite the high incidence of empty sella syndrome (up to about 5% of the population) it is commonly ignored as the cause of various symptoms. We present a case of 55-year-old patient admitted to the department of internal medicine due to anaemia and progressive weakness, with recognized hypothyroidism and adrenal gland insufficiency in the course of empty sella syndrome. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (4): 400-403)Zespół pustego siodła definiuje się jako grupę objawów klinicznych rozwijających się w wyniku wpuklania się przestrzeni podpajęczynówkowej do siodła tureckiego, co często powoduje ucisk przysadki. Zespół ten zwykle rozpoznaje się przypadkowo podczas badań obrazowych mózgu przeprowadzonych z różnych wskazań i w większości przypadków nie powoduje on żadnych objawów. Czasami jednak skutkuje on zaburzeniami czynności różnych gruczołów wydzielania wewnętrznego, spowodowanymi upośledzeniem produkcji przez przysadkę hormonów tropowych dla tych gruczołów. Mimo stosunkowo częstego występowania zespołu pustego siodła (u ok. 5% populacji), zwykle nie bierze się go pod uwagę jako możliwej przyczyny różnych symptomów. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 55-letniego pacjenta, przyjętego na oddział chorób wewnętrznych z powodu niedokrwistości i postępującego osłabienia, u którego rozpoznano niedoczynność tarczycy i niewydolność kory nadnerczy w przebiegu zespołu pustego siodła. (Endokrynol Pol 2010; 61 (4): 400-403

Evaluation of individual absolute fracture risk in obese perimenopausal women

Powszechnie uznaje się, że większa masa ciała wiąże się z większą gęstością mineralną kości oraz zmniejszonym tempem ubytku masy kostnej. Z drugiej strony, pojawiają się prace, w których autorzy donoszą, że nadmiar tkanki tłuszczowej nie wykazuje ochronnego wpływu na ubytek masy kostnej. Ponieważ wyniki dostępnych badań są rozbieżne i nie pozwalają na jednoznaczne wnioskowanie co do wpływu otyłości na tkankę kostną, autorzy pracy zdecydowali się ocenić 10-letnie bezwzględne ryzyko złamania u otyłych kobiet w wieku okołomenopauzalnym. Badaniem objęto grupę 60 otyłych kobiet. Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych kobiet w porównywalnym wieku. Badanie gęstości mineralnej kości w obrębie szyjki kości udowej oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykonano metodą absorpcjometrii podwójnej energii promieniowania rentgenowskiego przy użyciu aparatu Lunar DPXL. Dziesięcioletnie bezwzględne ryzyko złamania obliczono zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia/ Polskiej Fundacji Osteoporozy. Otyłe kobiety charakteryzowały się większą gęstością mineralną kości w obrębie szyjki kości udowej oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz mniejszym10-letnim bezwzględnym ryzykiem złamania w porównaniu z kobietami z prawidłową masą ciała.It is widely known that an elevated body weight correlates with increased bone mass and a lower rate of bone loss. However, some authors have suggested that excessive fat mass may not protect against a decrease in bone mass. As results of recent studies have diverged, and it is still unclear whether or not obesity has a beneficial effect on bone, we decided to evaluate the individual absolute fracture risk in obese perimenopausal women. Sixty obese perimenopausal women were enrolled into the study. The control group consisted of 15 healthy women of comparable age. Dual energy X-ray absorptiometry (DXA) of the lumbar spine and femoral neck to measure bone mineral density (BMD) was performed using the Lunar DPXL apparatus. Absolute 10-year fracture risk was calculated as a multiplication of relative risk, according to the guidelines of the WHO/Polish Foundation of Osteoporosis. Obese women have significantly a higher BMD both of the lumbar spine and the femoral neck and a significantly lower 10-year absolute fracture risk in comparison to healthy controls

Prevention of catheter thrombosis according to current recommendations and reimbursement policy

Istotnym problemem, związanym z wykorzystaniem nietunelizowanego i tunelizowanego cewnika dializacyjnego, są powikłania zakrzepowe, które w istotny sposób skracają czas ich użytkowania. Zakrzepica żylna w naczyniu, w którym znajduje się cewnik, może powadzić do dalszych powikłań, w tym zatorowości płucnej, zespołu pozakrzepowego, zwężenia naczynia oraz zakażeń. Powikłania odcewnikowe, krótszy czas użytkowania i konieczność wymiany cewnika zwiększają koszty ponoszone przez systemy opieki zdrowotnej i wiążą się ze zwiększeniem śmiertelności wśród dializowanych chorych, która jest około 1,32 razy większa niż u osób dializowanych z użyciem przetoki tętniczo-żylnej. Profilaktyka przeciwzakrzepowa dostępu naczyniowego u hemodializowanych chorych obejmuje zarówno środki stosowane do wypełniania kanałów cewnika, jak i leki podawane ogólnoustrojowo. Do zabezpieczania cewników w okresie międzydializacyjnym wykorzystuje się głównie roztwory heparynynie frakcjonowanej, cytrynianu sodu i taurolidyny. Interesującą alternatywą dla standardowego zabezpieczania cewników są leki trombolityczne. Spośród terapii ogólnoustrojowych najczęściej zaleca się stosowanie doustnych antykoagulantów w profilaktyce wtórnej, u chorych z nawracającymi epizodami zakrzepowymi. Natomiast stosowanie heparyny drobnocząsteczkowej nie ma oparcia w medycynie opartej na dowodach. Dlatego celem niniejszego artykułu jest przedstawienie profilaktyki przeciwzakrzepowej w aspekcie aktualnych zaleceń i możliwości refundacyjnych ustalonych przez Narodowy Fundusz Zdrowia.The main problems associated with the use of dialysis catheters, both uncuffed and cuffed ones, arethrombotic complications, that significantly shorten their use. Venous thrombosis due to catheterization, may lead to further complications, including pulmonary embolism, posthrombotic syndrome, vascular stenosis and infection. Catheter-related complications, shortened use of catheter and the need of its replacement, significantly increase the costs to the health care system and are associated with increased mortality in patients on dialysis, which is about 1.32 times higher than in those with arteriovenous fistula. Prevention of vascular accessthrombosis in patients undergoing hemodialysis is based on catheter locking solutions as well assystemic administrated drugs. Standard clinical practice to prevent catheter clotting between dialysis session, is the use of lock solution with unfractionized heparin, citrate or taurolidine. An interesting alternative to the standard antithrombotic therapy isthe use of thrombolytic agents. Systemic therapy with oral anticoagulants is recommended in patients with recurrent thrombotic events in secondary prevention only. Whereas, the use of low molecular weight heparins is not based on the evidence-based medicine data. Therefore, the purpose of this article is to take on the problem of catheter thrombosis in relation to the current recommendations and reimbursement policy

Epidemiology, therapy, and prognosis after stroke in chronic kidney disease

Ischemic stroke is one of the most common causes of death worldwide. Its occurrence closely correlates with the severity of chronic kidney disease (CKD) and albuminuria. Pharmacological prevention of stroke in patients with mild-to-moderate CKD does not differ significantly from the general recommendations. However, the beneficial effect of statins on reducing the risk of stroke remains unproven in patients with advanced CKD and on dialysis. The use of acetylsalicylic acid and oral anticoagulants increases the risk of serious bleeding complications and requires special care and additional monitoring. CKD cannot be considered a contraindication for carotid artery endarterectomy or stenting in patients with symptomatic carotid artery stenosis; likewise, CKD cannot be a contraindication for thrombolysis and thrombectomy in ischemic stroke patients. Admittedly, all these procedures are associated with an increased risk of adverse events compared to non-CKD patients. Early thrombolysis and especially thrombectomy improve poor outcomes in CKD patients. Post-stroke supportive treatment of CKD patients does not differ from the general standards, but the nephrological burden should be taken into consideration, especially when using antihypertensive, anticonvulsant, or edemareducing drugs. Statin use after stroke reduces 3-month mortality. Further research is needed to create specific CKD therapeutic algorithms for more effective management of ischemic stroke in patients with severe CKD and on dialysis

Cooperation of non-governmental organisations and local governments in health care system

Wspólnym celem organizacji pozarządowych i jednostek samorządu terytorialnego jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców, w tym również w zakresie ochrony zdrowia. Forma i głębokość wzajemnych relacji, zwłaszcza na poziomie lokalnym, jest terytorialnie zróżnicowana. Materiał badawczy zebrano przy użyciu techniki ankiety internetowej (CAWI) oraz wywiadu telefonicznego (CATI). W ogólnopolskim badaniu wzięły udział: 207 gminy, 204 starostwa powiatowe oraz 14 urzędów marszałkowskich. Do najczęściej wymienianych korzyści wynikających ze współpracy z organizacjami trzeciego sektora należy zaliczyć: działania z zakresu promocji zdrowia i profilaktyki chorób, skuteczność realizacji powierzonych zadań oraz szeroki dostęp do grupy docelowej. Trudności zaobserwowano w zakresie: ograniczonych środków finansowych, niewystarczającej liczby organizacji chętnych do kooperacji oraz braku wykwalifikowanej kadry.The common aim of non-governmental organisations and local governments is to satisfy the needs of inhabitants, also in the area of the health care system. The form and depth of the mutual relations, especially on a local level, is territorially diversified. The data were obtained by means of a nationwide survey, using the Computer-Assisted Web Interview (CAWI) method and the Computer-Assisted Telephone Interview (CATI) method. The study sample comprised 207 communities, 204 district towns, and 14 regional self-governments. Activities in health promotion and disease prevention, greater efficiency of activity, and broad access to target groups were the most frequently mentioned benefits of cooperation with nongovernmental organisations. On the other hand, limited financial assets, insufficient number of organisations eager for cooperation, and lack of qualified staff were the greatest difficulties in the respondents’ opinion.Katarzyna Lar: [email protected] Holecki: [email protected] Syrkiewicz-Świtała: [email protected] Sobczyk: [email protected]ł Wróblewski: [email protected] Lar - Wydział Zdrowia Publicznego, Śląski Uniwersytet Medyczny w KatowicachTomasz Holecki - Wydział Zdrowia Publicznego, Śląski Uniwersytet Medyczny w KatowicachMagdalena Syrkiewicz-Świtała - Wydział Zdrowia Publicznego, Śląski Uniwersytet Medyczny w KatowicachKarolina Sobczyk - Wydział Zdrowia Publicznego, Śląski Uniwersytet Medyczny w KatowicachMichał Wróblewski - Wydział Zdrowia Publicznego, Śląski Uniwersytet Medyczny w KatowicachAdamiak J., Czupich M., Ignasiak-Szulc A. 2013 Wybrane aspekty współpracy samorządu terytorialnego z organizacjami pozarządowymi w realizacji zadań publicznych, „Prawo Budżetowe Państwa i Samorządu”, nr 2(1).Badanie standardów zarządzania finansami w NGO. Raport końcowy MABOR Centrum Doradztwa i Szkoleń 2012, Fundacja dla Polski, Polsko-Amerykański Fundusz Pożyczkowy Inicjatyw Obywatelskich PAFPIO, MABOR Centrum Doradztwa i Szkoleń, Warszawa.Bogacz-Wojtanowska E., Dudkiewicz M., Górniak K., Makowski G., Stokowska A. 2010 Raport cząstkowy nt. współpracy międzysektorowej, na podstawie wstępnych badań jakościowych, Materiał przygotowany w ramach projektu: „Model współpracy administracji publicznej i organizacji pozarządowych – wypracowanie i upowszechnienie standardów współpracy”, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.Bogacz-Wojtanowska E. 2007b Organizacje publiczne w relacjach z organizacjami pozarządowymi, „Współczesne Zarządzanie”, nr 4.Bogacz-Wojtanowska E. 2011 Współdziałanie organizacji pozarządowych i publicznych, Monografie i Studia Instytutu Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.Broniewska M. J. 2012 Model współpracy samorządu terytorialnego z organizacjami pozarządowymi, „Acta Universitatis Lodziensis, Folia Oeconomica”, nr 270.Broniewska M. J. 2013 Współpraca organizacji pozarządowych (NGO) z administracją publiczną – strategia i zasady, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Seria: Administracja i Zarządzanie”, nr 98.Drucker P. 1994 The Age of Social Transformation, „The Atlantic Monthly”, dokument elektroniczny, tryb dostępu: [http://providersedge.com/ehdocs /transformation_ articles/ Age_of_Social_ Transformation. pdf, data wejścia: 22.03.2014].Elementarz III sektora 2005, Stowarzyszenie Klon/Jawor, Warszawa.Jachimowicz A. 2006 Samorząd terytorialny i organizacje pozarządowe – partnerzy w rozwoju ekonomii społecznej?, „Ekonomia Społeczna. Teksty”, nr 25.Jakość współpracy między organizacjami pozarządowymi i administracją publiczną, Raport końcowy z badań 2011, G. Markowski (red.), Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.Ofiarski Z. 2012 Finansowanie zadań zleconych przez gminę organizacjom pozarządowym, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, Sectio H Oeconomia, vol. XLVI, nr 3.Piątkowski C. 2003 Wpływ integracji europejskiej na funkcjonowanie i działalność administracji lokalnej i regionalnej, [w:] Administracja publiczna w procesie dostosowywania państwa do Unii Europejskiej, K. Wojtaszczyk, T. Mołdawa, M. Małecki (red.), Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa.Podstawowe fakty o organizacjach pozarządowych 2012. Najważniejsze wyniki i wnioski z badania 2013, Stowarzyszenie Klon/Jawor, Warszawa.Raport z badań nt. współpracy jednostek samorządu terytorialnego z organizacjami pozarządowymi przeprowadzonych w ramach projektu pt.: „Zwierciadło współpracy”, Stowarzyszenie Centrum Promocji i Rozwoju Inicjatyw Obywatelskich PISOP, Leszno/Poznań.Ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, Dz. U. 1982, Nr 35, poz. 230.Ustawa z dnia 14 marca 1985 roku o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Dz. U. 1985, Nr 12, poz. 49.Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 roku o ochronie zdrowia psychicznego, Dz. U. 1994, Nr 111, poz. 535.Ustawa z dnia 9 listopada 1995 roku o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych, Dz. U. 1996, Nr 10, poz. 55.Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 roku o służbie medycyny pracy oraz finansowanie działalności profilaktycznej wynikającej z programów prozdrowotnych dotyczących zapobiegania i zwalczania określonych chorób oraz programów promocji zdrowia w zakresie medycyny pracy, Dz. U. 2004, Nr 125, poz. 1317.Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie województwa, Dz. U. 1998, Nr 91, poz. 576.Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 roku o samorządzie powiatowym, Dz. U. 1998, Nr 91, poz. 578.Ustawa z dnia 6 września 2001 roku o chorobach zakaźnych i zakażeniach, Dz. U. 2001, Nr 126, poz. 1384.Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, Dz. U. 2004, Nr 210, poz. 2135.Ustawa z dnia 11 marca 2013 roku o samorządzie gminnym, Dz. U. 2013, poz. 594.4(76)18620

Ghrelin as a potential blood pressure reducing factor in obese women during weight loss treatment

Wstęp: W modelach zwierzęcych grelina powoduje zmniejszenie obciążenia następczego serca i zwiększenie rzutu serca poprzez wpływ na receptory znajdujące się w układzie sercowo-naczyniowym. Celem badania było określenie zależności między redukcją masy ciała, ciśnieniem tętniczym a stężeniem greliny w surowicy u kobiet z otyłoscią. Materiał i metody: Badaniem objęto 37 otyłych kobiet (wskaźnik masy ciała [BMI, body mass index] 36,5 &#177; 5 kg/m2) bez nadciśnienia tętniczego w wywiadzie. Ciśnienie tętnicze i stężenie greliny w surowicy oznaczono przed i po 3-miesiecznej kuracji odchudzającej, która obejmowała dietę 1000 kcal/d. i ćwiczenia fizyczne. Skład ciała określono metodą analizy impedancji z użyciem aparatu Bodystat. Wyniki: W następstwie redukcji masy ciała (średnio 8,9 &#177; 4,8 kg) nastąpiło istotne obniżenie SBP (120 &#177; 13 vs. 115 &#177; 14 mm Hg, p = 0,01) i zwiększenie stężenia greliny w surowicy (66,9 &#177; 13,7 vs. 73,9 &#177; 15,4 pg/ml; p = 0,005). Stwierdzono istotne korelacje między stężeniami greliny po redukcji masy ciała a SBP (r = -0,45, p = 0,02) i DBP (r = -0,41, p = 0,05) oraz między Dstężeń greliny a DSBP (r = 0,52, p = 0,006), DDBP (r = 0,53, p = 0,005). Wykazano dodatnią korelację między wzrostem stężenia greliny a zmniejszeniem procentowej zawartości tłuszczu w organizmie pod wpływem terapii odchudzającej (r = 0,51, p = 0,002). Wnioski: Wyniki badania dowodzą, że zmniejszenie masy ciała może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego u osób otyłych przez mechanizm zależny od greliny.Background: In animal models ghrelin reduces cardiac afterload and increases cardiac output via receptors in the cardiovascular system. The aim of our study was to evaluate a potential relationship between weight loss treatment, blood pressure and serum ghrelin concentrations in obese women. Material and methods: A group of 37 obese premenopausal women with no previous history of hypertension (BMI: 36.5 &#177; 5 kg/m2) were involved in the study. Blood pressure and serum ghrelin levels were assessed before and after a three-month weight reduction treatment, which consisted of a diet of 1000 kcal/day and physical exercise. Body composition was determined by impedance analysis using Bodystat. Results: Following weight loss (mean 8.9 &#177; 4.8 kg) SBP decreased (120 &#177; 13 vs. 115 &#177; 14 mm Hg, p = 0.01) and serum ghrelin levels increased significantly (66.9 &#177; 13.7 vs. 73.9 &#177; 15.4 pg/ml; p = 0.005). There were significant correlations between values for ghrelin levels after weight loss and SBP (r = -0.45, p = 0.02), DBP (r = -0.41, p < 0.05), and between Dghrelin levels and DSBP (r = 0.52, p = 0.006), DDBP (r = 0.53, p = 0.005). There was a positive correlation between an increase in ghrelin and a decrease in percentage body fat during weight loss (r = 0.51; p = 0.002). Conclusion: The results seem to provide evidence that weight loss may decrease blood pressure in obese patients via a ghrelin-dependent mechanism

Otyłość a metabolizm kości

Both bone and adipose tissue change their size, shape and distribution during the whole human being&#8217;s life. Many factors, including genetic factors, hormones and activity of nervous system are responsible for these changes. It is generally accepted that obesity has a protective effect on bone tissue. On the other hand some authors present an opposite results - the lack of beneficial effect of obesity on development of osteoporosis fractures. The aim of this article was to present and discuss the relations between adipose tissue and bone metabolism.Zarówno tkanka kostna, jak i tkanka tłuszczowa zmieniają stale swój rozmiar, kształt oraz dystrybucję podczas całego życia osobniczego. Wszystkie zmiany odbywają się dzięki złożonym mechanizmom regulacyjnym opierającym się na czynnikach genetycznych, aktywności układu nerwowego i humoralnego. Obecnie przyjmuje się powszechnie, że otyłość wywiera ochronny wpływ na tkankę kostną. Z drugiej jednak strony, istnieją prace prezentujące odmienne wyniki - brak ochronnego wpływu otyłości na rozwój zmian osteoporotycznych. Celem niniejszej pracy było przedstawienie złożoności problemu i omówienie powiązań między tkanką tłuszczową a metabolizmem kości

High doses of simvastatin in ACS decrease serum PDGF levels without influencing immune activation

Background: The positive effects of statin therapy in acute coronary syndromes (ACS) may result from their anti-inflammatory and anti-thrombotic effects. The aim of the study was to compare the influence of standard and high-dose statin therapies in ACS on the serum markers of immune and platelet activation. Material and methods: We examined 44 patients with ACS randomised into two groups: Group S(+) - 22 patients with ACS who were administered high doses of simvastatin (80 mg per day) over a period of one month from a cardiac event; Group S(&#8211;) - 22 patients with ACS treated by standard doses of statins. In all patients successful percutaneous coronary interventions (PCI) were performed. Laboratory analyses were performed at the baseline on the 7th and 30th days from an ACS and involved the following: platelet-derived growth factor (PDGF), tumour necrosis factor (TNF) alpha, soluble forms of TNF receptor (sTNFR 1 and 2), Interleukin-2 (IL-2), and IL-10. Results: During a one-month follow-up we found no difference between clinical data and the baseline levels of the assessed markers in the groups examined. There were no differences in the consecutive measurements of TNF-a, sTNFR1, sTNFR 2, IL-2, and IL-10 levels. Serum concentrations of PDGF were significantly lower on the 7th and 30th days in group S(+) (7th: 6111 &#177; 1834 pg/ml, p = 0.037; 30th: 5735 &#177; 1089 pg/ml, p = 0.016, respectively) in comparison to group S(&#8211;) (7th: 7292 &#177; 1952 pg/ml; 30th: 7034 &#177; 2008 pg/ml, respectively). Conclusions: High doses of simvastatin administered over a period of one month following an acute coronary syndrome were associated with a significant decrease in serum PDGF levels without influence on the activation of serum immune markers