Μελέτη μικροβιολογίας υπεζωκοτικής λοίμωξης στην Ελλάδα

H γνώση της μικροβιολογίας της υπεζωκοτικής σήψης (επιπλεγμένης παραπνευμονικής και εμπυήματος) είναι απαραίτητη προκειμένου να καθοριστεί η εμπειρική θεραπεία που θα πρέπει να χορηγείται στους ασθενείς. Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την επίπτωσή της στον πληθυσμό ούτε για το μικροβιολογικό προφίλ αυτής. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να καταγραφούν οι λοιμογόνοι παράγοντες που προκαλούν υπεζωκοτική λοίμωξη στη χώρα, οι ευαισθησίες αυτών στα αντιμικροβιακά φάρμακα, τα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών που μπορεί να συνδέονται με τα συγκεκριμένα μικρόβια και η έκβαση των ασθενών. Κριτήριο εισαγωγής αποτελεί η θετική καλλιέργεια του υπεζωκοτικού υγρού. Η παρούσα μελέτη έχει δύο σκέλη: το πρώτο αφορά μια αναδρομική περιγραφική μελέτη (Ν=45) και το δεύτερο μια προοπτική μη-παρεμβατική μελέτη (Ν=113). Τα κυριότερα ευρήματα αυτής είναι: Tα πιο κοινά παθογόνα, υπεύθυνα για την υπεζωκοτική λοίμωξη της κοινότητας στην Ελλάδα είναι οι μη πνευμονιοκοκκικοί στρεπτόκοκκοι. Αντιμικροβιακά σχήματα όπως οι αμινοπενικιλλίνες με τον αναστολέα τους μαζί με μια αναπνευστική κινολόνη ή η κεφτριαξόνη μαζί με μία αναπνευστική κινολόνη φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικά στη θεραπεία της υπεζωκοτικής λοίμωξης της κοινότητας. Τέλος, υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών κατά την εισαγωγή τους και το υπεύθυνο παθογόνο, στην ύπαρξη αντοχής σε κοινά αντιμικροβιακά σχήματα και στην επιβίωση.Identifying the microbiology of pleural sepsis (complicated parapneumonic pleural effusion and empyema) is necessary to determine the empirical treatment for the patients. There is no data on its impact on the population or its microbiological profile in Greece. The purpose of this study is to identify the infectious agents that cause pleural infection in the country, their susceptibility to antimicrobial drugs, patients’ clinical characteristics that may be associated with these microbes and contribute to patients’ outcome. Inclusion criterion for this study is the positive pleural fluid culture. The present study has two parts: the first concerns a retrospective descriptive study (N = 45) and the second one a prospective non-invasive study (N = 113). The main findings are: The most common pathogens responsible for community-acquired pleural infection (CAPI) in Greece are non-pneumococcal streptococci. Antimicrobial regimens such as aminopenicillins plus their inhibitor along with a respiratory quinolone or ceftriaxone in combination with a respiratory quinolone appear to be very effective in treating CAPI in the current study. Finally, there is a correlation between patients’ clinical characteristics at admission and the pathogen, the existence of resistance to common antimicrobial regimens and survival

Microbiology of pleural infection in Greece

Identifying the microbiology of pleural sepsis (complicated parapneumonic pleural effusion and empyema) is necessary to determine the empirical treatment for the patients. There is no data on its impact on the population or its microbiological profile in Greece. The purpose of this study is to identify the infectious agents that cause pleural infection in the country, their susceptibility to antimicrobial drugs, patients’ clinical characteristics that may be associated with these microbes and contribute to patients’ outcome. Inclusion criterion for this study is the positive pleural fluid culture. The present study has two parts: the first concerns a retrospective descriptive study (N = 45) and the second one a prospective non-invasive study (N = 113). The main findings are: The most common pathogens responsible for community-acquired pleural infection (CAPI) in Greece are non-pneumococcal streptococci. Antimicrobial regimens such as aminopenicillins plus their inhibitor along with a respiratory quinolone or ceftriaxone in combination with a respiratory quinolone appear to be very effective in treating CAPI in the current study. Finally, there is a correlation between patients’ clinical characteristics at admission and the pathogen, the existence of resistance to common antimicrobial regimens and survival.H γνώση της μικροβιολογίας της υπεζωκοτικής σήψης (επιπλεγμένης παραπνευμονικής και εμπυήματος) είναι απαραίτητη προκειμένου να καθοριστεί η εμπειρική θεραπεία που θα πρέπει να χορηγείται στους ασθενείς. Για την Ελλάδα δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την επίπτωσή της στον πληθυσμό ούτε για το μικροβιολογικό προφίλ αυτής. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να καταγραφούν οι λοιμογόνοι παράγοντες που προκαλούν υπεζωκοτική λοίμωξη στη χώρα, οι ευαισθησίες αυτών στα αντιμικροβιακά φάρμακα, τα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών που μπορεί να συνδέονται με τα συγκεκριμένα μικρόβια και η έκβαση των ασθενών. Κριτήριο εισαγωγής αποτελεί η θετική καλλιέργεια του υπεζωκοτικού υγρού. Η παρούσα μελέτη έχει δύο σκέλη: το πρώτο αφορά μια αναδρομική περιγραφική μελέτη (Ν=45) και το δεύτερο μια προοπτική μη-παρεμβατική μελέτη (Ν=113). Τα κυριότερα ευρήματα αυτής είναι: Tα πιο κοινά παθογόνα, υπεύθυνα για την υπεζωκοτική λοίμωξη της κοινότητας στην Ελλάδα είναι οι μη πνευμονιοκοκκικοί στρεπτόκοκκοι. Αντιμικροβιακά σχήματα όπως οι αμινοπενικιλλίνες με τον αναστολέα τους μαζί με μια αναπνευστική κινολόνη ή η κεφτριαξόνη μαζί με μία αναπνευστική κινολόνη φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικά στη θεραπεία της υπεζωκοτικής λοίμωξης της κοινότητας. Τέλος, υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών κατά την εισαγωγή τους και το υπεύθυνο παθογόνο, στην ύπαρξη αντοχής σε κοινά αντιμικροβιακά σχήματα και στην επιβίωση

Mouse Models of Malignant Pleural Effusions

Revie

Medical treatment of pleural infection: antibiotic duration and corticosteroid usefulness

The data about the optimal duration of antibiotics and the usefulness of corticosteroids in the management of parapneumonic effusion and pleural infection are scarce. Two randomised controlled trials evaluating short antibiotic courses (ODAPE and SLIM) and another trial assessing the benefit from corticosteroid use (STOPPE) in this setting were recently published. The aim of this journal club is to present these trials and discuss their significance and limitations. ODAPE compared the efficacy and safety of a short (2 weeks) versus an extended (3 weeks) course of amoxicillin–clavulanate in community-acquired complicated parapneumonic effusions, while SLIM compared the efficacy and safety of short (14–21 days) versus longer (28–42 days) antibiotic courses in patients with community- or hospital-acquired pleural infection. STOPPE assessed the benefit from dexamethasone use in patients with community-acquired pneumonia and concomitant pleural effusion. Both ODAPE and SLIM found that shorter antibiotic courses produce less adverse events while being equally efficacious to the longer courses in a subgroup of patients, such as those with pleural infection that is stabilised with only medical treatment and does not require surgery. In contrast, STOPPE found no benefit from the use of dexamethasone in unselected patients with pneumonia and pleural effusion. Due to the significant limitations of these trials, further studies are required to confirm these findings. Commentary on: Hassan M, et al. The Short versus Long Antibiotic Course for Pleural Infection Management (SLIM) randomised controlled open-label trial. ERJ Open Res 2023; 9: 00635-2022. Porcel JM, et al. Two vs. three weeks of treatment with amoxicillin–clavulanate for stabilized community-acquired complicated parapneumonic effusions. A preliminary non-inferiority, double-blind, randomized, controlled trial. Pleura Peritoneum 2020; 5: 20190027. Fitzgerald DB, et al. Steroid Therapy and Outcome of Parapneumonic Pleural Effusions (STOPPE): a pilot randomized clinical trial. Am J Respir Crit Care Med 2022; 205: 1093–1101

CSF1/CSF1R Axis Blockade Limits Mesothelioma and Enhances Efficiency of Anti-PDL1 Immunotherapy

Colony-Stimulating Factor 1 (CSF1)/Colony-Stimulating Factor Receptor 1 (CSF1R) signaling orchestrates tumor-associated macrophage (TAM) recruitment and polarization towards a pro-tumor M2 phenotype, the dominant phenotype of TAMs infiltrating mesothelioma tumors. We hypothesized that CSF1/CSF1R inhibition would halt mesothelioma growth by targeting immunosuppressive M2 macrophages and unleashing efficient T cell responses. We also hypothesized that CSF1/CSF1R blockade would enhance the efficacy of a PDL1 inhibitor which directly activates CD8+ cells. We tested a clinically relevant CSF1R inhibitor (BLZ945) in mesothelioma treatment using syngeneic murine models. We evaluated the role of CSF1/CSF1R axis blockade in tumor-infiltrating immune subsets. We examined the effect of combined anti-CSF1R and anti-PDL1 treatment in mesothelioma progression. CSF1R inhibition impedes mesothelioma progression, abrogates infiltration of TAMs, facilitates an M1 anti-tumor phenotype and activates tumor dendritic and CD8+ T cells. CSF1R inhibition triggers a compensatory PD-1/PDL1 upregulation in tumor and immune cells. Combined CSF1R inhibitor with an anti-PDL1 agent was more effective in retarding mesothelioma growth compared to each monotherapy. In experimental mesotheliomas, CSF1R inhibition abrogates tumor progression by limiting suppressive myeloid populations and enhancing CD8+ cell activation and acts synergistically with anti-PDL1

Myeloid-derived interleukin-1β drives oncogenic KRAS-NF-κΒ addiction in malignant pleural effusion

Malignant pleural effusion (MPE) is a life-threatening cancer-related disorder. Here, the authors show that KRAS-mutant tumor cells require IKKα, activated via host-provided IL-1β, to promote MPE development and that co-inhibition of both KRAS and IKKα ameliorates the development of MPE in mouse models