"Will you to my discourse vouchsafe an eare?": women dramatists' negotiation of gender and genre on the public stage around 1700

Despite the growing influence of women in the theatrical world during the late seventeenth- and early eighteenth-century, women dramatists working for the public stage were accused of lascivious behaviour, as a result of the public setting of the playhouse in which their self-expression could be heard. In their tragedies The Royal Mischief (1696), The Fatal Friendship (1698) and Antiochus the Great; or, The Final Relapse (1701) the female dramatists Mary Delarivier Manley, Catherine Trotter and Jane Wiseman negotiated female utterance in several ways. Moreover, these women dramatists' legitimisation of woman's public voice and their own public theatrical voices was accompanied by their revision of tragic generic conventions concerning error, closure, transgression and transcendence. In these respects these women playwrights contributed to processes of cultural transformation with regard to gender and genre

"Will you to my discourse vouchsafe an eare?": women dramatists' negotiation of gender and genre on the public stage around 1700

Despite the growing influence of women in the theatrical world during the late seventeenth- and early eighteenth-century, women dramatists working for the public stage were accused of lascivious behaviour, as a result of the public setting of the playhouse in which their self-expression could be heard. In their tragedies The Royal Mischief (1696), The Fatal Friendship (1698) and Antiochus the Great; or, The Final Relapse (1701) the female dramatists Mary Delarivier Manley, Catherine Trotter and Jane Wiseman negotiated female utterance in several ways. Moreover, these women dramatists' legitimisation of woman's public voice and their own public theatrical voices was accompanied by their revision of tragic generic conventions concerning error, closure, transgression and transcendence. In these respects these women playwrights contributed to processes of cultural transformation with regard to gender and genre

Wicked words, virtuous voices : the reconstruction of tragic subjectivity by Renaissance and early Restoration women dramatists

Vrouwelijke ‘closet dramatists’ plaveiden weg voor toneelspeelsters Tijdens de Engelse Renaissance (1500-1660), maar ook in de eerste jaren van de Restoration (1660-1688), heerste de opvatting dat vrouwen dienden te zwijgen. Wie zich wel in het openbaar (dus buiten de huiselijke sfeer) uitsprak, werd gezien als een publieke, zedeloze vrouw. Deze dominante ideologie werd echter tegelijkertijd ondermijnd door cultuuruitingen die de vrouwelijke stem openlijk of impliciet legitimeerden. Een kleine groep vrouwen, meestal uit hooggeplaatste kringen, nam zelf de pen ter hand en waagde zich zelfs aan het zeer ‘publieke’ genre drama. Hoewel zij hun teksten veelal schreven als closet dramas (stukken die niet uitgevoerd dienden te worden), was hun werk op zich revolutionair. Promovendus Marguérite Corporaal onderzocht hoe de tegenstrijdige discoursen in die periode terugkomen in de tragedies die contemporaine Engelse vrouwen vertaald en geschreven hebben. Hoe probeerden deze schrijfsters die tegengestelde discoursen te verenigen in hun stukken? Hoe hebben zij de conventies van de tragedie, in het bijzonder die van subjectiviteit, herschreven? Tot die eerste vrouwelijke playwrights wier toneelstukken Corporaal analyseerde, behoorden Elizabeth Cary, Margaret Newcastle Cavendish, Elizabeth Polwhele en Aphra Behn. Ook werd gekeken naar het werk van vertaalsters als Mary Herbert Sidney en Katherine Phillips, die er een geheel eigen interpretatie aan gaven. Weinigen, ook literatuurwetenschappers, zijn zich tegenwoordig bewust van de belangrijke rol die deze auteurs speelden in de toneelwereld van de vroegmoderne tijd. Toch maakte hun werk het voor actrices veel gemakkelijker om de stap te zetten naar een tragische toneeltraditie, toen het publieke theater in 1660 toegankelijk werd voor vrouwen. Bron: RUG nieuws

Irish studies and the dynamics of memory: Transitions and transformations

Irish Studies and the Dynamics of Memory presents the latest research from Irish studies scholars across a variety of disciplines, including history, literature, theatre, photography and folklore, and generates new and challenging insights into the dynamics of cultural remembrance in Irish society. Featuring contributions by leading researchers in the field such as Guy Beiner, Graham Dawson and Emilie Pine, this collection demonstrates how the examination of Irish cultural legacies can illuminate our understanding of processes of identity formation, heritage policies, canonization, musealization and the transgenerational and transcultural inflections of the past. Investigating topics such as trauma, contested politics and commemorative practices, and exploring recent theoretical developments, the volume offers an interdisciplinary overview of the recent cross-fertilization between memory studies and Irish studies