Studies on Angiotensin-Converting Enzyme Insertion/Deletion Polymorphism and Genotype Distributions in Turkish Preeclampsia Patients

Placental, immune and genetic factors are thought to play an important role in preeclampia (PE)'s pathophysiology. Angiotensin-Converting Enzyme (ACE) plays a vital role in the renin-angiotensin-system (RAS) which regulates blood pressure by converting angiotensin I into a powerfull vasoconstrictor angiotensin II. A deletion polymorphism (D allele) has been reported to be associated with elevated ACE activity. The aim of the this study was to investigate whether there is an association between angiotensin converting enzyme (ACE) insertion/deletion (I/D) polymorphism and PE. In this study, 120 preeclamptic and 116 normotensive Turkish pregnant women were genotyped for ACE I/D polymorphism and the distribution of genotype and allele frequencies of this polymorphism in preeclampsia and controls were evaluated. Codominant, dominant and recessive models were appplied in ACE gene I/D polymorphism. In the codominant model, DD genotype was found significantly more frequent in preeclampsia than controls (P = 0.016). Moreover, in dominant model (DD frequency versus DI+II frequency) there was a significant relation between DD genotype and preeclampsia (P = 0.006). D allele frequency was 64.6% in preeclampsia while it was 56.1% in controls (P = 0.062). In conclusion, there was significant difference in genotype distribution between preeclampsia and controls

Polymorphisms in the tumor necrosis factor-alpha gene in Turkish women with pre-eclampsia and eclampsia

The genetic background predisposing pregnant women to pre-eclampsia/eclampsia (PE/E) is still unknown. The aim of the current study was to investigate whether there is an association between the TNF-alpha-308 and 850 polymorphisms and PE or eclampsia. In this study, 40 cases of eclampsia, 113 cases of PE and 80 normotensive control cases were genotyped for the TNF-alpha-G-308A and C-850 polymorphisms. At position 308, the replacement of Guanine with Adenosine was denoted as TNF2. We found a significant difference between the TNF2 allele frequencies of the eclamptic, pre-eclamptic and normotensive controls. TNF2 (AA) polymorphism frequency was significantly higher among the eclamptics and pre-eclamptics (control : 5%, PE : 13.3%, E : 12.9%). A significantly different genotype distribution of C-850T polymorphism was observed between the PE/E and control groups, with the frequency of the variant TT genotype being significantly reduced in the preeclamptics (PE : 17% ; E : 17.5%) when compared with the control group (24.3%). We have demonstrated an association between TNF-alpha polymorphisms and pre-eclampsia susceptibility. However, it is not known whether C-850T polymorphism has a functional effect on the TNF-alpha gene. In addition, it was not possible to determine whether this polymorphism promotes the progression from PE to eclampsia because of no statistically significant difference between eclampsia and the controls

Dermal efficacy of Bendiocarb onmammals, used for mosquito control in Çukurova

Bu çalışmada, dermal olarak uygulanan ve karbamatlı bir insektisit olan Bendiocarb'ın laboratuvar koşullarında bir memeli türü olan sıçanların serum ve tam kan kolinesteraz (ChE) aktivitesi üzerindeki inhibisyon etkisi incelendi. Bunun için püskürtme dozu (Sivrisinek mücadelesinde kullanılan %1'lik doz) ve dermal LD50 dozu gözönüne alınarak hazırlanan bendiocarb'ın (%80 WP) artan konsantrasyonlarının serum ChE aktivitesi üzerindeki inhibisyon etkisi ve teknik bendiocarb'ın aynı dermal dozlarının in vitro koşullarda serum ChE aktivitesi üzerindeki inhibisyonu araştırılmıştır. Dermal in vitro ve in vivo çalışmalarımızda artan bendiocarb konsantrasyonları ile enzim aktivitesi değerleri arasında negatif bir ilişki olduğu ve bendiocarb'ın (%80 WP) püskürtme dozunun dermal olarak bir kez alınmasının memelilerde önemli bir etkiye sebep olmamakla birlikte kümülatif bir etki yaptığı saptandı. Halbuki teknik bendiocarb'ın aynı dermal dozları kullanılarak yaptığımız in vitro çalışmalarda ChE inhibisyonunun oldukça yüksek değerde olduğu bulundu.Inhibitory effect of bendiocarb on serum and whole blood cholinesterase activities of rats was investigated in laboratory conditions, bendiocarb a carbamate insecticide, was applied dermally to the rats. The concentrations of insecticide (80% WP) were choosen in accordance with the spray dosages used for mosquito control and the LD50 dermal dosages for rats. In vitro inhibition of serum cholinesterase activity was determined by using technical bendiocarb in the same dermal dosages. Both in vitro and in vivo dermal studies showed that there is a negative correlation between bendiocarb (80% WP) concentrations and enzyme activities. Application of one dose of bendiocarb did not also have a signifÝcant inhibition on enzyme activity but a cumulative effect on the following days. On the contrary, in vltro studies showed that the inhibitory effect of technical bendiocarb in the same concentrations was found to be in very high levels

Determination of organophosphate resistance dependent over-produce esterase allel type with electrophoresis in the malaria vector species Anopheles sacharovi and Culex pipiens (Diptera:Culicidae)

In this study, over-produce esterase allele types dependent on organophosphate resistance in mosquitoes were determined by cellulose acetate gel electrophoresis in the human malaria vector species Anopheles sacharovi and Culex pipiens in Çukurova (Adana). We found A2 and A5 allele bands with some unknown and unidentified gel bands in some An. sacharovi field samples, of which some bands seemed to match with over-produce esterase. We identified A2-B2 allele types for all the Cx. pipiens samples collected in this study.In this study, over-produce esterase allele types dependent on organophosphate resistance in mosquitoes were determined by cellulose acetate gel electrophoresis in the human malaria vector species Anopheles sacharovi and Culex pipiens in Çukurova (Adana). We found A2 and A5 allele bands with some unknown and unidentified gel bands in some An. sacharovi field samples, of which some bands seemed to match with over-produce esterase. We identified A2-B2 allele types for all the Cx. pipiens samples collected in this study

Karyotype analysis of certain mosquito species in the region Adana

Sivrisinek tiürlerinin tanısında temel olarak morfolojik özellikler kullanılmaktadır. Ancak bazı türler bu özellikler sayesinde ayrılamamaktadır. Bu durumda sitogenetik ve moleküler genetik özelliklerden yararlanılmaktadır. Sivrisineklerde yapılan sitogenetik çalışmalar sonucu, Chagasia bathana (2n=8) türü hariç, tüm türlerin 2n=6 diploid kromozoma sahip oldukları belirlenmiştir. Çalışmamız Anopheles sacharovi, Anopheles superpictus ve Culex pipiens'in karyotip çalışmalarını kapsamaktadır. Kromozomlar büyükten küçüğe doğru dizildiginde III nolu otozomal kromozomun en büyük, II nolu otozomal kromozomun orta büyüklükte ve I nolu kromozomun en küçük ve cinsiyet kromozomları olduğu belirlendi. Cinsiyet kromozomlarının An. sacharovi ve. An. superpictus'ta sexüel dimorfizm (X, Y) gösterdiği fakat Cx pipens'de sexüel dimorfizm göstermediği saptandı. Üç. türün kromozomları C-bantlama yöntemi lie bantlandı ve elde edilen bantları incelendi. An. sacharovi ve Cx, pipiensın III nolu kromozomlarında 4 bant saptandı. Bu bantlardan ikisinin sentromere yakm, diger ikisinin ise uçlarda olduğu görüldü. An. superpictus'un III nolu kromozomunda üç bant bulundu. Bu bantlardan, birisinin sentromerde, diğer ikisinin ise uçlarda yer aldığı görüldü. An, sacharovi'nin II nolu kromozomunun sadece sentromerinde bir bant, diğer iki türün ise kromozomlarının uçlarında iki adet bant olduğu saptandı. An. sacharovi ile An. superpictus'un I nolu X kromozomlarının uçlarında iki adet bant olduğu, Y kromozomunun bantlanmadığı bulundu. Cx. pipiens'in 1 nolu cinsiyet kromozomunun uçlarında ise 2 bant olduğu saptandı. Kromozomlardaki bant biçimleri ile kromozom büyüklüklerinin üç türde birbirinden farklı olduğu gözlendi. Buna göre Cx, pipiens'in üç, tür arasında en büyük kromozomlara, An. sacharovi'nin orta büyüklükte ve An. superpictus'un en küçük kromozomlara sahip oldugu tespit edildi.Generally, morphological characters are used in the identification of mosquito species. But it is not possible to identify some of the species with these characters. In this case, cytogenetics and molecular genetics could be considered as a means of identification. It has been determined through various investigations that the mosquitoes have 2n=6 chromosomes, except for Chagasia bathana which has 2n=8. Our study includes the karyotype analysis of Anopheles sacharovi, Anopheles superpictus and Culex pipiens. The chromosomes were numbered from III to I according to their diminishing sizes. The number III is the largest autosomal chromosome, the number II is the intermediate autosomal chromosome and the number I is the smallest pair and also the sex chromosomes, Sexual dimorphism have been differentiated (X, Y) in An. sacharovi and An. superpictus, but not in Cx. pipiens. Chromosomes of the three species were banded according to C-banding procedure and then detected. There are four bands on the number III chromosome of ^473. sacharovi and Cx. pipiens. Two of these bands are next to the centromere and the others are on the ends). There are three bands on the number III chromosome of An. superpictus. One of bands is next to centromere and the others are on the ends. There is one band on the centromere of the number II chromosome of An. sacharovi. There are two bands on the ends of the number II chromosome of Cx. pipiens and An. superpictus. Two bands are found on the ends of the number I X chromosome of An. sacharovi and An. superpictus but there are no bands on Y chromosome. Two bands are found on the ends of the number I sex chromosome of Cx. pipiens. The banding patterns and the size of the chromosomes vary among three species. According to the findings, Cx. pipiens has the largest chromosomes of all three and An. sacharovi has chromosomes intermediate in size and An. superpictushas the smallest chromosomes

The effect of different in vitro conditions to in vivo development of Plasmodium berghei

Bu çalışmada, in vitro koşulların kemiricilerin sıtma etkeni olan Plasmodium berghei'nin in vivo gelişimine etkisi araştırıldı. Çalışmamızda iki ayrı suş kullanıldı; birisi Milli-Araştırma Tıbbi Profilaktika Enstitüsü (Bakü-Azerbaycan)'nden temin edilen, diğeri İmmünoloji Bilim Dalı kriyobankında bulunan P. berghei idi. Birinci suşla 22 fare ve 6 sıcan, ikinci suşla 47 fare enfekte edildi. İn vitro olarak Bakü'den getirilen P. berghei farelere enjekte edildikten 3-4 gün sonra mikroskobik muayene yapıldığında periferik kanda atipik parazitler görüldü ancak takip eden günlerde gelişme olmadı ve tamamen yok oldu. Kriyobankda tutulan P. berghei farelere enjekte edildikten 3-4 gün sonra tipik parazit formları kanda görüldü. Enfekte farelerden alınan kanlar çeşitli süre ve sıcaklıklarda in vitro bekletildi ve P. berghei'nin enfektivliği araştırıldı. Bunun için aşağıdaki denemeler yapıldı ve sonuçlar elde edildi: (1) Fareden alınan kan 6 saat +4° C de ve 24 saat 20-26° C de tutuldu ve daha sonra fareler bu kanla enfekte edildi. Bu farelerin tamamında parazitlerin geliştiği gözlendi. (2) Fareden alınan kan 4 saat 20-26° C de ve ilave olarak 24 saat +4° C de tutuldu ve daha sonra bu kanla enfekte edilen farelerin ancak %50'sinde parazitin geliştiği gözlendi. (3) RPMI-1640+Hepes ortamında 24 saat (22-28° C) bekletilen kan farelere enjekte edildiğinde farelerin %75'inde parazit gelişirken aynı ortamda 48 ve 72 saat bekletildikten sonra enfekte edilen farelerde gelişme olmadı. (4) RPMI-1640 ortamında 24 saat (22-28° C) bekletilen kan ile enfekte edilen farelerin ancak %50'sinde parazit gelişirken, aynı ortamda 48 saat bekletildikten sonra enfekte edilen farelerde ise hiç gelişme olmadı. (5) Sitratlı ortamda 22-28° C de 24 ve 48 saat bekletilen kanla enfekte edilen farelerin hiçbirinde parazit gelişmedi.In this study, the effect of different in vitro conditions to in vivo development of Plasmodium berghei was investigated. We used two stains of P. berghei to infect mice and rats; (1) P. berghei obtained from National Institute of Prophylactic Medicine in Bakü-Azerbaycan, and (2) P. berghei kept in the cryobank of Immunology Department. In the first experiment, we injected 22 mice and 6 rats with the first strain of P. berghei and found atypical forms of parasite in the blood of mice and rats after 3-4 days of post infection the parasites did not show any further development and disappeared on the following days. In the second experiment we injected 47 mice with the second strain of P. berghei and found the typical forms of parasite in the blood of mice after 3-4 days of post infection. The infected blood obtained from mice in the second experiment was used for the following experiments to show the effect of in vitro conditions to infectivity of P. berghei. (1) The infected blood was kept in +4° C for 6 hours then taken to 20-26° C for 24 hours. All of mice infected with this blood became ill. (2) The infected blood kept in 20-26° C for 4 hours then in +4° C for 24 hours was injected to the mice. Half of the mice injected with this blood became ill which means that the infectivity was 50%. (3) The infected blood kept in 22-28° C for 24 hours in RPMI-1640+Hepes medium was injected to the mice. Infectivity of this blood was 75%. When the blood was kept more then 24 hours (48 and 72 hours) in the same conditions parasites didn't show any development in mice. Infectivity was 0%. (4) The infected blood kept in 22-28° C for 24 hours in other RPMI-1640 medium without hepes was injected to the mice. Half of the mice injected with this blood became ill. Infectivity was 50%. When the same blood was kept 48 hours in the same conditions the parasites didn't show any development at all in mice. (5) The infected blood kept in 22-28° C for 24 and 48 hours in citrate environment injected to mice showed no infection

Interrelation of aromatase, estrogen receptor alpha and progesterone receptor in the developing mouse fetal brain

Amaç: Bu çalışmadaki amacımız, gonodotropin salgılanması, cinsel dimorfik fetal beyin gelişimi ve yetişkinlerdeki cinsel tercih için çok önemli olan, aromatazın ve östrojen reseptör alfa (Esr1) ve progesteron reseptörlerinin (Pgr) gebeliğin farklı dönemlerindeki mRNA ekspresyon profillerinin eş zamanlı olarak belirlenmesidir. Materyal ve Metod: Dişi fareler, üreme potansiyeli olan erkek farelerle çiftleştirildi ve başarılı çiftleşme, bir gün sonra oluşan vajinal plak kontrol edilerek doğrulandı (vajinal plak=gebeliğin birinci günü). Gebeliğin 9-12-15-17-19-21.günlerinde gebe farelerin yaşamları sonlandırıldı ve fetüslere ait beyinler çıkarılarak mRNA izole edildi ve cDNA haline çevrildi. mRNA ekspresyon düzeylerinin belirlenmesi Cyp19a1, Esr1 ve Pgr genlerine özgün primerler ile real time PCR yöntemi kullanılarak gerçekleştirildi. Bulgular: Çalışmalarımızda; Esr1 ve Pgr mRNA ekspresyon düzeyleri 9. günde tepe noktaya ulaştı, 17-18. günlerde ise normal yetişkin düzeylerine döndü. Cyp19a1 mRNA ekspresyonu, Esr1 ve Pgr mRNA düzeylerindeki ciddi bir azalmayla beraber, 15-16. günde tepe noktaya ulaştı ve takriben doğumun olacağı dönemlerde normal erişkin seviyelerine indi. Sonuç: Fetal beyinde Cyp19a1 ekspresyonu gebeliğin 11-12. günü civarında başlar ve 15-16. günlerinde tepe noktasına ulaşır. Bunu takiben 19-20. günlerinde de normal yetişkin seviyelerine iner. Son zamanlarda rapor edilen çalışmalarda, Esr1 ve Pgr’nin fare beyninde Cyp19a1 mRNA ekspresyonunun düzenlenmesinde rol oynadığı belirtilmiştir. Bu çalışmalar ışığında bizim bulgularımız, Esr1 ve Pgr’nin fetal fare beyninde aromataz ekspresyonun düzenlenmesinde rol oynadığını düşündürebilir.Purpose: Aromatase (Cyp19a1) is crucial for the sexually dimorphic development of the fetal brain, regulation of gonadotropin secretion and sexual interest in adults. Our goal is to determine the developmental mRNA expression patterns of aromatase, estrogen receptor alpha (Esr1) and progesterone receptor (Pgr) in the fetal mouse brain at different times of gestation. Material and Methods: Female mice were mated with fertile males and checked for vaginal plug the next day to confirm successful mating (vaginal plug=day 1 of pregnancy). At gestational days 9-12-15-17-19-21 pregnant mice were sacrificed and fetal brains were removed and mRNAs were isolated and reverse transcribed into cDNAs. In order to evaluate mRNA expression levels, real time PCR was performed employing primers for Cyp19a1, Esr1 and Pgr genes. Results: In our studies, Esr1 and Pgr mRNA expression levels peaked at day 9 and returned to normal adult levels at around day 17-18. Cyp19a1 mRNA expression peaked at day 14-16 along with a drastic decrease in Esr1 and Pgr mRNA expression levels and then returned to normal adult levels around the time of delivery. Conclusion: Cyp19a1 expression in the fetal brain launches around gestational day 11-12 and peaks around gestational day 14-16 and fall back to normal adult levels at around gestational day 19-20. It has been recently reported that Esr1 and Pgr both mediate Cyp19a1 mRNA expression in the mouse brain. Together with these previous reports, our findings may imply that both Esr1 and Pgr possibly play a role in the developmental regulation of aromatase in the fetal mouse brain

Çukurova Populasyonunda Gebelik Zamanı ve Maternal Yaşın Fetal Cinsiyet Oranı Üzerine Olan Etkisi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Çukurova ve çevresindeki populasyonda konsepsiyon ayı, ebevynlerin yaşları, mevsimsel değişimler, ebevynlerin alkol ve sigara kullanım durumları gibi çevresel değişkenlerin fetal cinsiyet oranını etkileyip etkilemediklerini tespit etmektir. Materyal ve Metod: Bu çalışmada, 2005-2007 yılları arasında amniyosentez maksadıyla prenatal tanı laboratuvarımıza yönlendirilen hastaların verilerini analiz ettik. Istatistiksel analiz için ki-kare, Fisher's exact ve T testlerini uyguladık. Bulgular: Konsepsiyon zamanı ile primer cinsiyet oranı arasında bir ilişki tespit edilemedi. Aylara göre primer cinsiyet oranındaki değişimlerin istatistiksel olarak anlamlı olmadığı gözlendi. İstisna olarak eylül ayındaki değişim kaydedildi. Eylül ayında istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde cinsiyet oranının erkeğe doğru değiştiği saptandı (erkek:kadın oranı=1.8). Sonuç: Yaz/sonbahar fotoperiyodunda bulunan eylül ayındaki iklimsel değişimin, cinsiyet oranındaki bu farklılaşmayı etkilediğini düşünmekteyizPurpose: This investigation was conducted to determine whether the month of conception, parental age, and environmental factors such as seasonal variation, consumption of alcohol and cigarette by parents, play a role on sex ratio at pregnancy in Çukurova region and surrounding area population (Turkey). Materials and Methods: We have analyzed tha data of patients who were referred to our prenatal diagnosis laboratory for amniosynthesis with the purpose of karyotyping between the years of 2005-2007. We used Pearsen Chi-square, Fisher’s exact and T-tests for statistical analyses. Results: No association was established between the primary sex ratio and time for pregnancy. Differences in primary sex ratio among the months were not statistically significant, but the difference for the month of September was noted. For september, we have found statistically significant distortion of sex ratio toward male, (males:females ratio=1.8). Conclusion: In conclusion, our speculation is that the climate change in September may affect the primary sex ratio under the summer/autumn photoperio