The use of computer-assisted image analysis in measuring the histological structure of the human median nerve

Background and aim: The aim of this study was to assess the histological structure of the median nerve and its motor branch (number and arrangement of nerve bundles) and the cross-sectional area (CSA) of the median nerve (on the level of the carpal tunnel). Material and methods: This study has been conducted using median nerves dissected from cadavers stored in a 10% solution of formaldehyde at the Department of Anatomy of the Jagiellonian University Medical College and cadavers from the Department of Forensic Medicine of the Jagiellonian University Medical College. After dissection the median nerves were stained with haematoxylin and eosin and histological slides were prepared. These were later photographed (16 x magnification) and analysed using ImageJ software. The research protocol was approved by the Jagiellonian University Ethics Committee (registry KBET/209/B/2002). Results: The studied group comprised 8 women and 22 men (age between 23–92 years), yielding a total of 60 median nerves (30 right vs. 30 left). In 4 (6.67%) cases an accessory motor branch was found. The mean CSA of the median nerve was 0.19 cm2. The median nerves from the right hand had a statistically larger CSA (p = 0.017). The number of nerve bundles in the median nerve varied between 13 to 38 and in the motor branch of the median nerve between 4 to 14. Conclusions: The nerve bundles of the median nerve, at the level of the carpal tunnel, display no particular type of arrangement. ImageJ software proved useful in the assessment of the histological structure of the human median nerve and its motor branc

Median nerve thenar motor branch anatomical variations

Aim. The aim of this study was to determine the prevalence of the different types of the median nerve thenar motor branch and to compare them with literature data.Materials and Methods. This study has been conducted using median nerves dissected from cadavers stored in a 10% solution of formaldehyde at the Department of Anatomy, Jagiellonian University Medical College (JUMC) and cadavers from the Department of Forensic Medicine (JUMC). The research protocol was approved by the Jagiellonian University Ethics Committee (registry KBET/209/B/2002).Results. The studied group comprised of 8 (26,7%) women and 22 men (age between 23-92 years), yielding a total of 60 thenar motor branches (30 right vs. 30 left). Forty-seven (78,3%) nerves were classified as extraligamentous, 12 (20%) were subligamentous and 1 (1,7%) was transligamentous. As for the side of origin of the thenar motor branch in 45 cases (75%) it was the radial side and in 2 cases (3,33%) it was the ulnar side.Conclusions. The obtained results confirm that the extraligamentous type of the thenar motor branch is the most common and that the ulnar origin of the thenar motor branch is the rarest

Analysis of the connection between pain, disability and a radiological image determining the treatment process

The objective of this paper is to analyse the correlation between pain and the degree of disability, and the lesions shown on radiological examination of KOA. Material and method: The study encompassed 31 female patients (42 knees) aged 51-70 years, with diagnosed idiopathic knee osteoarthritis. Medical history and analysis of previously performed x-ray scans were conducted. The history included questions regarding pain (VAS, WOMAC index) and the maximum marching distance, the presence of oedema and instability as well as disability in everyday life (WOMAC index). The radiological lesions were assessed using the Kellgren and Lawrence Grading Scale. Moreover, the widths of the joint spaces were measured. Results: The patients’ pain in everyday activities (WOMAC) showed a positive correlation with the presence of osteophytes (r=0.32), and the intensity of the pain on the VAS correlated with the presence of joint osteophytes (r=0.46) and with the elevation of the intercondylar eminence (r=0.32). The other disorders on the x-ray image did not correlate with the pain. Positive correlations were identified between the presence of oedema (r=0.57) and instability (r=0.39), and the presence of lesions in the patellofemoral joint. The patients’ disability in everyday activities (WOMAC) showed a negative correlation with the width of the joint spaces (r<-0.34). However, no correlations were observed between the remaining x-ray lesions and the WOMAC index. Conclusions: Only a small number of subjects showed a correlation indicating an interdependency between the painful sensations and the degree of disability versus the progression of radiographic lesions. Among the KOA risk factors, it is worth noting the presence of obesity which, in these studies, affected more than half of the female patients.Celem pracy jest analiza zależności pomiędzy dolegliwościami bólowymi i stopniem niesprawności a zmianami wykazanymi w radiologicznym badaniu ChZSK. Materiał i metoda: Przebadano 31 pacjentek (42 kolana) w wieku 51-70 lat z rozpoznaną idiopatyczną chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego. Przeprowadzono wywiad i ocenę uprzednio wykonanego zdjęcia rtg. W wywiadzie zawarte były pytania dotyczące bólu (skala VAS, indeks WOMAC) oraz maksymalnego dystansu marszem, występowania obrzęku i niestabilności oraz niesprawności w życiu codziennym (indeks WOMAC). Zmiany radiologiczne oceniono wg skali Kallgren’a i Lavrence’a. Ponadto zmierzono również szerokości szpar stawowych. Wyniki: Ból pacjentek w czynnościach codziennych (WOMAC) korelował dodatnio obecnością osteofitów (r=0,32) a intensywność odczuwanego bólu w skali VAS korelowała z obecności osteofitów w stawie (r=0,46) oraz z uniesieniem wyniosłości międzykłykciowej (r=0,32). Pozostałe zaburzenia w obrazie rtg nie korelowały z bólem. Zauważono dodatnie korelacje pomiędzy występowaniem obrzęku (r=0,57) i niestabilności (r=0,39) a obecnością zmian w stawie rzepkowo-udowym. Niesprawność pacjentek w czynnościach codziennych (WOMAC) korelowała ujemnie z szerokością szpar stawowych (r<-0,34). Natomiast pomiędzy pozostałymi zmianami w rtg a wskaźnikiem WOMAC nie zanotowałam korelacji. Wnioski: Jedynie u niewielkiej liczby badanych wystąpiła korelacja wskazująca na zależność pomiędzy odczuciami bólu istopniem niesprawności, a zaawansowaniem zmian wykazanych w radiogramach. Spośród czynników ryzyka ChZSK warto zwrócić uwagę na obecność otyłości, która w przedstawionych badaniach wystąpiła u ponad połowy pacjentek

Otępienie i depresja po udarze mózgu

Wstęp: U pacjentów po udarze mózgu usprawnianych w Oddziałach Rehabilitacji oprócz niepełnosprawności fizycznej występują zaburzenia emocjonalne i poznawcze. Mogą one być wynikiem udaru, ale mogą również występować bez związku z udarem. Bez względu na etiologię i mechanizm powstawania wymagają uwzględnienia w pracy z pacjentem, gdyż wpływają na proces usprawniania, ryzyko kolejnego udaru oraz na umieralność. Cel: Ocena częstości występowania depresji i otępienia w grupie pacjentów po udarze mózgu, a także związku ich występowania z cechami socjo-demograficznymi i klinicznymi. Materiał i metody: Dokonano przeglądu dokumentacji pacjentów. Przeanalizowano dokumentację 124 pacjentów w wieku od 37 do 91 lat wypisanych z Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej w okresie od 01.01.2012 do 31.07.2013. Obecność otępienia i depresji stwierdzano na podstawie klinicznej diagnozy postawionej przez psychologów posiłkujących się testami: Mini-Mental State Examination (MMSE) i Krótkim Testem Stanu Psychicznego (KTSP) oraz skalą Hamiltona i skalą Becka. Wyniki: Otępienie stwierdzano u 46% pacjentów po udarze mózgu usprawnianych w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej Ośrodka Rehabilitacji Narządu Ruchu „Krzeszowice”, a depresję u blisko 39%. U osób w wieku powyżej 65 lat stwierdzono większą szansę wystąpienia otępienia w porównaniu do osób młodszych (OR=5,91; 95%CI: 2,52-13,89). Występowanie afazji było związane z pięciokrotnie większą szansą wystąpienia otępienia (OR=5,74; 95%CI: 1,93-17,11). Płeć, wykształcenie oraz pozostałe czynniki kliniczne i socjo-demograficzne nie były związane z występowaniem otępienia. Nie stwierdzono związku pomiędzy występowaniem depresji a otępieniem, wiekiem, płcią, wykształceniem, liczbą współmieszkańców, typem udaru, lokalizacją udaru, liczbą udarów, czasem od udaru, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą oraz afazją. Wnioski: Depresja i otępienie towarzyszą niepełnosprawności po udarze mózgu. Otępienie częściej występuje u osób powyżej 65 roku życia oraz u pacjentów z afazją. Ponieważ depresja i otępienie zwiększają ryzyko kolejnego udaru mózgu oraz u osób na nie cierpiących stwierdza się wyższą śmiertelność w porównaniu do pacjentów bez tych schorzeń, powinno się je wcześnie wykrywać i leczyć aby zapobiegać ich skutkom.Introduction: In addition to physical impairment, post-stroke patients also display emotional and cognitive disorders, e.g., depression and dementia, which may result from a stroke or occur independently of it. Because these disorders affect treatment outcome, the risk of a subsequent stroke, and mortality, they should be taken into account during rehabilitation. Aim: The aim of this study was to assess the prevalence of depression and dementia among post-stroke patients and to assess the correlation between these disorders and sociodemographic and clinical characteristics. Material and methods: Retrospective analysis of medical documentation of 124 post‑stroke patients hospitalised in a neurological rehabilitation ward from 1 January 2012 to 31 July 2013 was conducted. Depression and dementia were diagnosed by psychologists using the Mini-Mental State Examination, Short Test of Mental State, Hamilton Rating Scale for Depression, and Beck Depression Inventory. Results: a total of 46% of post-stroke patients rehabilitated in the Krzeszowice Rehabilitation Centre were diagnosed with dementia, and 39% were diagnosed with depression. Persons aged over 65 years had a higher chance of dementia compared to younger persons (OR=5.91, 95%CI: 2.52–13.89). Aphasia correlated with a five times higher chance of dementia (OR=5.74, 95%CI: 1.93–17.11). Sex, education, and other analysed clinical and sociodemographic characteristics did not correlate with dementia. No correlation was found between depression and dementia, age, sex, education, number of inhabitants, the type, location and number of strokes, time since stroke, hypertension, diabetes, or aphasia. Conclusions: Dementia and depression were diagnosed in a group of post-stroke patients. Dementia was more prevalent among persons aged over 65 years and persons with aphasia. Because depression and dementia increase the risk of a subsequent stroke and mortality in post-stroke patients, both disorders should be diagnosed and treated early to prevent their effects

Zakażenia układu moczowego u pacjentów po udarze mózgu : doniesienie wstępne

Wstęp: Udar mózgu ze względu na zapadalność, etiopatogenezę, poważne skutki zdrowotne oraz koszty leczenia stanowi istotny problem medyczny na świecie. Oprócz deficytów neurologicznych, zaburzeń poznawczych i intelektualnych, problemem są także powikłania udaru mózgu, do których należy zakażenie układu moczowego. Zakażenia układu moczowego są stwierdzane i leczone w oddziałach rehabilitacji stanowiąc jedną z najczęstszych komplikacji po udarze. Cel: W Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej ORNR ’’Krzeszowice” przeprowadzono badanie mające na celu analizę częstości występowania zakażeń układu moczowego u pacjentów po udarze oraz związku tych infekcji z cechami społeczno-demograficznymi i stanem zdrowia. Materiał i metody: Przeprowadzono analizę retrospektywną dokumentacji medycznej wszystkich pacjentów rehabilitowanych w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej w roku 2012. Badanie objęło 97 pacjentów. Wyniki: Przeprowadzone badanie wskazuje na zależność pomiędzy infekcją układu moczowego a wiekiem (OR=3,77; 95%CI: 1,589,00), płcią (OR=4,82; 95%CI: 1,85-12,57), czasem, jaki upłynął od udaru (OR=3,75; 95%CI: 1,43-9,86) oraz cukrzycą (OR=3,07; 95%CI: 1,15-8,17). U wszystkich pacjentów, którzy mieli założony na stałe cewnik rozwinęła się infekcja układu moczowego. Nie stwierdzono istotnej zależności pomiędzy typem, lokalizacją i liczbą przebytych udarów oraz występowaniem nadciśnienia tętniczego i afazją a zakażeniem układu moczowego.Introduction: The incidence, etiopathogenesis, health consequences and costs of treatment indicate that strokes are a very important problem in public health nowadays. Although some progress in the treatment of strokes has been made, the importance of the problem is still increasing. Apart from neurological deficits, as well as cognitive and intellectual impairment, urinary tract infection is one of the most common stroke-related complications to be diagnosed and treated in rehabilitation wards. Aim: The study of the frequency of urinary tract infections and the relationship between urinary tract infection and socio-demographic characteristics and health. Material and methods: The study covered the medical documentation of all patients hospitalized in the ward after a stroke from 01.01.2012 until 31.12.2012. This constituting a retrospective analysis of the medical documentation of 97 patients. Results: We demonstrated an association between urinary tract infections and age (OR=3.77; 95%CI: 1.58-9.00), sex (OR=4.82; 95%CI: 1.85-12.57), length of time after a stroke (OR=3.75; 95%CI: 1.43-9.86), and diabetes (OR=3.07; 95%CI: 1.15-8.17). Urinary tract infection occurred in all of the patients with permanent urinary catheterization. There was no relationship between urinary tract infection and the type, location and number of strokes. Hypertension and aphasia also were not related to urinary tract infection. Conclusions: 1. The permanent insertion of a catheter in post-stroke patients in all cases results in urinary tract infection. It follows therefore to relieve the patient as quickly as possible of the catheter. It does not follow to routinely cetheterize patients with urinary incontinence. 2. The factors resulting in a predisposition for infection of the urinary tract are: advanced age, being female as well as a short time lapse following the stroke. These individuals require especial care on the part of medical personnel