The Culture of Memory: The Approach of Reyes Mate

The aim of the article is to present Reyes Mate’s project for a culture of memory. Western culture/tradition tends to erase and blur the traces of crimes (even genocides) in order to achieve/restore peace; however, at the same time, this leads to ignoring the victim’s suffering and, in consequence, helps the wrongdoer. Following Reyes Mate, we argue that a memory of past injustices must constitute an integral part of the present and is the only means to prevent the hermeneutic death of victims. Any project for justice must put victims at the center of reflection. Memory is the beginning of the process that leads to reconciliation, for it makes it possible to redress both the victim and society. Moreover, it enables us to reclaim both the victim and wrongdoer as members of society. A culture of memory would also be a response to the failure of knowledge. Cases of extreme violence elude and transcend cognition; they are not only unthought but also unthinkable. Therefore, memory is a consequence not of discovering but of revealing the past: it follows from the fact that unthought exists and the unthinkable happened, which proves that our knowledge is limited and that we are able [and eager] to “invisibilize” victims’ suffering and depriving injustices of meaning. This is why memory should be the starting point for reflection on a new philosophical program against lassitude and oblivion, as well as on idealistic/anti-realistic and Enlightenment ideas. Memory reveals hidden aspects/dimensions of our reality and becomes at the same time an epistemic imperative and fundamental philosophical category

On Reyes Mate’s Theory of the Victim: Metaethical Sketches on Injustice

The aim of our paper is twofold. Firstly, very original approach to the question of victims elaborated very thoroughly by Reyes Mate is presented. Unfortunately, his conceptualization of victimology is relatively little known outside Spanish and Latin American culture. It is meant as a basis for adequate theory of injustice and justice. Secondly, comprehensive and detailed metaethical analyses of fundamental concepts used by Reyes Mate are developed here by means of standard methods, i.e. triangle, hexagon, and octagon of logical oppositions

Logic and Practice. From the Research on the Life of Kazimierz Ajdukiewicz

The paper introduces unique excerpts from Kazimierz Ajdukiewicz’s correspondence, which illustrate the reasons why his stance on sustaining courses in logic as mandatory classes was so uncompromising. Authors also briefly sketch their own position on this matter. Additionally, a model partition of philosophical issues with reference to the Stoic division is described.211461657Filozofia Publiczna i Edukacja Demokratyczn

Przemoc hermeneutyczna. O analogicznej rekonstrukcji obecności

The aim of the paper is to analyze the relation between hermeneutic violence and univocal semantics. Furthermore, we argue that hermeneutic violence although it concerns post mortal time span is as much dangerous as physical and psychological violence, since hermeneutic violence affects even whole generations of victims. The article contains also a brief presentation of analogical perspective in contemporary philosophical conceptions by Enrique Dussel and Mauricio Beuchot. Following Reyes Mate we claim that memory is of fundamental importance of any adequate and effective theory and especially practice of justice. 

Kazimierz Ajdukiewicz (1890–1963)

Między stronami 6/7 umieszczona jest wklejka 2stronna kolorowa na kredzieProf. Kazimierz Ajdukiewicz (1890-1963) – logik i filozof – był w latach 1948-1952 dwukrotnie rektorem Uniwersytetu Poznańskiego. Autorzy szkicują unikalny portret osobowości niezwykłej – człowieka niezłomnego i odważnego, pełnego pasji wybitnego uczonego, myśliciela radykalnego i niezwykle rzetelnego. Ajdukiewicz zostaje przypomniany jako konsekwentny racjonalista, autor pionierskich prac w zakresie logiki i jej zastosowań – także w odniesieniu do najbardziej fundamentalnych i najtrudniejszych problemów filozoficznych, który zdecydowanie dbał o rozumne uformowanie życia publicznego w Polsce po II wojnie światowej. Systematycznie realizował on projekt imperium logicznego, które miały stanowić wysiłki uczonych prowadzących prace na polu szeroko rozumianej logiki, obejmującej zarówno refleksję nad praktyką naukową zgodnie z programem metodologii rozumiejącej, jak i wyniki badań w zakresie semiotyki logicznej oraz logiki formalnej. Książka ukazuje się jako kolejna pozycja serii Biografie Rektorów UAM

Wolność i obfitość: dialogiczna filozofia stylu

Książka przedstawia zarys dialogicznej filozofii stylu i składa się z trzech rozdziałów. Rozdział pierwszy Literatura i styl wprowadza pojęcie filozofii jako opowieści oraz pojęcie analogii jako kluczowe w dialogice. Według Wiedzy radosnej Nietzschego styl stanowi całościową i spójną wizję życia – w zgodzie ze sobą i ze światem. Rozdział pierwszy zawiera również omówienie dwóch podstawowych koncepcji stylu w ujęciu Genovy oraz zestawia je z podejściem Sontag w perspektywie dialogicznej. W tym kontekście przedstawione jest także pojęcie uwagi według Weil. Drugi rozdział Postawa: wolność i elastyczność postuluje budowanie harmonii z jednej strony ze sobą oraz z innymi według Thibona i Pronzato oraz krótką charakterystykę dwóch podstawowych stylów edukacji. Wyrafinowany i dojrzały styl opiera się na spójności i klarowności. W konsekwencji indywidualność paradoksalnie wyklucza współzawodnictwo. Omawiane są również kwestie spontaniczności, oryginalności oraz improwizacji. W końcowej części rozdziału rozważa się zagadnienie elastyczności w kontekście sztuki życia jako sztuki wojny, gdyż walka o swój styl stanowi największe zwycięstwo. Rozdział trzeci Obfitość i radość dotyczy pluralizmu i przedstawia kreatywność z perspektywy dialogicznej ze szczególnym naciskiem na pojęcie „niesprawdzonych możliwości” Freirego. W takim ujęciu trafna ocena wyklucza postawę przywłaszczania stylu. W proponowanej dialogicznej koncepcji stylu kluczowe jest pojęcie obfitości, ponieważ kształtowanie stylu stanowi ważny wkład w mądrość rozumianą jako technologia dobrego życia. W tym rozdziale przedstawiono również przykłady współczesnych zastosowań dialogicznej filozofii stylu.This book presents an outline of the dialogical philosophy of style and it consists of three chapters. The first chapter, Literature and style, introduces the concept of philosophy as a story and presents an analogical approach to dialogue. According to Nietzsche’s The Joyful Wisdom, style constitutes a comprehensive, coherent outlook on life: living in harmony with oneself and the world. Following Genova, the signature and meaning-expressing conception of style are considered in comparison with Sontag’s approach to style from the dialogical point of view. The chapter ends with the concept of style as editing, and in this context I present the notion of attention in the sense employed by Weil. The second chapter, Attitude: Freedom And Flexibility, advocates establishing harmony with both oneself and with others, in accordance with the ideas of Thibon and Pronzato, and briefly examined styles of education. Integrity as a criterion of a refined style is based on the moral dimension. In consequence, coherence and clarity lead to an individual style that paradoxically excludes competition. The issues of spontaneity, originality and improvisation are discussed. The final question of flexibility – within the art of life, which is the art of war – is considered, since a fight for one’s style constitutes the greatest victory. The third chapter, Abundance and Joy, is about pluralism and presents creativity from a dialogical perspective, with special emphasis on Freire’s notion of “untested feasibilities” and on appreciation instead of appropriation. The issue of abundance is crucial to the proposed dialogical concept of style. Style as an important contribution to wisdom as a technology of the good life is discussed, and some examples of contemporary applications of the dialogical philosophy of style are presented

Metallothioneins and polythiol motifs : interactions with metal ions

Many of biochemical paths and processes require some metal ions to occur. There are also known the negative effects of the presence of metal ions in the organism. The both sides of metal ions interactions on the living organism require specific regulations and cannot be left without supervision and control of the organism itself. One of the strategy to keep the control on metal ions are cystein-rich proteins that play crucial role in detoxication of metal ions that are dangerous for human organism as well as they help to maintain homeostasis of essential metal ions. Matallothioneins are one of the well known, but still not fully understood, cysteine- rich proteins. They are small proteins but may contain up to 30% of cysteine residues in the sequence, and what makes them very special from chemical point of view - all of the thiols present there are reduced [1]. This property makes these proteins very tempting for coordination of various metal ions. The most efficient binding to metallothionein is observed for the ions belonging to a Group 11 and 12. Cu+, Zn2+ and Cd2+ represent these metal ions [2]. Besides of the lack of disulfide bridges, metallothioneins show also the absence or low amount of aromatic amino acid residues in the sequence [1]. Studies of the metallothioneins and their isoforms among different organisms show that the position of cysteine residues is very conservative [3]. Considering this aspect of metallothionein structure, some specific motifs of cysteine residues arrangement can be found in the sequence of these proteins. Most of the common polythiol motifs are CXC, CXXC, CXXXC, CC – where C is a cysteine residue and X is random α-amino acid residue (other than cysteine) [3–5]. The influence of the cysteine residues organization on the specificity of metal ions binding was intensively studied. The differences observed for specificity of metal ions binding by metallothioneins and selected polythiol motifs are reviewed in this paper – with strong emphasis on the effect of the cysteine residues topography

Kazimierz Ajdukiewicz’s Program of Semantic Epistemology: Foundations, Applications and Extensions

Wydział Nauk Społecznych: Instytut FilozofiiRozprawa doktorska składa się z pięciu rozdziałów: I. Semantyczna teoria poznania Kazimierza Ajdukiewicza, II. Logika diachroniczna Romana Suszki jako kontynuacja programu epistemologii semantycznej, III. Pluralizm filozoficzny Julesa Vuillemina a pluralizm aparatur pojęciowych Kazimierza Ajdukiewicza, IV. Epistemologia historyczna w polskim oraz francuskim nurcie rekonstrukcjonistycznym, V. Perspektywy badawcze w ramach epistemologii semantycznej. W stronę teorii struktur progresywnych dynamiki wiedzy. Głównym celem rozprawy jest przedstawienie podstaw programu epistemologii semantycznej Ajdukiewicza oraz wybranych koncepcji wpisujących się w ramy tego programu. Proponuję także własne rozszerzenia semantycznej teorii poznania. Zestawiam konwencjonalizm radykalny Ajdukiewicza z innymi stanowiskami konwencjonalistycznymi w ramach filozofii nauki. Przedstawiam wybrane kontynuacje programu Ajdukiewicza – logikę diachroniczną Romana Suszki oraz epistemologię historyczną Jerzego Kmity. Ponadto, zestawiam dokonania polskiego nurtu filozofii rekonstrukcjonistycznej z francuskimi koncepcjami z zakresu współczesnej filozofii analitycznej, jak również z zakresu postkonwencjonalistycznej filozofii nauki. Zadaniem pracy jest także prezentacja formalnych podstaw dla filozoficznych studiów aspektów rozwojowych wiedzy, w szczególności – wiedzy naukowej. Proponuję teorię struktur progresywnych jako systematyczną rekonstrukcję dynamiki kompetencji aksjologicznej wiedzy naukowej w zróżnicowanych kontekstach teoretycznych i historycznych.My doctoral dissertation includes five chapters: I. Kazimierz Ajdukiewicz’s semantic theory of knowledge, II. Roman Suszko’s diachronic logic as a continuation of the program of semantic epistemology, III. Jules Vuillemin’s philosophical pluralism and Kazimierz Ajdukiewicz’s pluralism of conceptual apparatus, IV. Historical epistemology in French and Polish recontructionist trend, V. Research perspectives within the framework of semantic epistemology. Towards progressive structures theory in knowledge dynamics. A presentation of foundations of Kazimierz Ajdukiewicz’s program of semantic epistemology is the main aim of my Ph.D. thesis. Some conceptions within this project are also discussed. Some original extensions of semantic theory of knowledge are proposed. Radical conventionalism is compared with other conventionalist positions. I present some continuations of Ajdukiewicz’s program, i.e. Roman Suszko’s diachronic logic and Jerzy Kmita’s historical epistemology. Moreover, some achievements of the Polish reconstructionist philosophy are confronted with French conceptions within contemporary analytic philosophy. My Ph.D. thesis can be considered as a part of the standard program of rational reconstruction of knowledge by Rudolf Carnap. The aim of my doctoral thesis is also an exhibition of some formal foundations for philosophical studies on dynamics of knowledge, especially – of scientific knowledge. Progressive structures theory as systematical reconstruction of dynamics of axiological competences in different theoretical and historical contexts is proposed