Przetrwały otwór owalny - wciąż wiele pytań bez odpowiedzi

Kwalifikacja pacjentów z przetrwałym otworem owalnym (PFO) do jego korekty metodą przezskórną jest coraz częstsza. Jednak, ze względu na dużą liczbę asymptomatycznych pacjentów z PFO, nie ma jasno sprecyzowanych standardów terapeutycznych dla tych chorych. W świetle evidence-based medicine kwestia leczenia przeciwkrzepliwego czy korekty przegrody międzyprzedsionkowej, w celu ograniczenia ryzyka nawrotu powikłań zakrzepowo-zatorowych - w tym przede wszystkim udarów mózgu - oraz poprawy jakości życia pacjentów z napadami migreny, jest wciąż otwarta. Choć wyniki licznych obserwacyjnych badań zachęcają do podejmowania wysiłków terapeutycznych w leczeniu chorych z PFO, brakuje randomizowanych badań potwierdzających te hipotezy. Autorzy niniejszej pracy podjęli próbę podsumowania wiedzy dotyczącej problematyki leczenia pacjentów z PFO w świetle najbardziej aktualnego piśmiennictwa. Choroby Serca i Naczyń 2010, 7 (1), 49-5

50-letni mężczyzna z nawracającymi zawałami bez uniesienia odcinka ST i granicznymi zmianami w koronarografii — znaczenie diagnostyki czynnościowej

Dynamic development of invasive cardiology techniques significantly improved diagnostic and therapeutic abilities for patients with coronary artery disease. Functional assessment of coronary artery stenosis by fractional flow reserve (FFR) measurement or myocardial perfusion studies, such as single photon emission computed tomography (SPECT), allow detailed characterization of angiographically borderline atherosclerotic lesions in coronary arteries and guidance of therapeutic strategy. We present a case of a 50-year-old male hospitalized repeatedly due to non-ST segment elevation myocardial infarctions (NSTEMI). Combined functional assessment allowed correct diagnosis and optimal treatment.Dynamiczny rozwój technik kardiologii inwazyjnej znacząco zwiększył możliwości diagnostyczne i terapeutyczne dla pacjentów z chorobą wieńcową. Czynnościowa ocena zwężeń tętnic wieńcowych, począwszy od oceny cząstkowej rezerwy przepływu wieńcowego (FFR), a skończywszy na badaniach perfuzji mięśnia sercowego, takich jak tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT), pozwala na szczegółową weryfikację angiograficznie granicznych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych i wybór odpowiedniej strategii terapeutycznej. W pracy zaprezentowano przypadek 50-letniego mężczyzny wielokrotnie hospitalizowanego z powodu nawracających zawałów bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI). Złożona ocena czynnościowa pozwoliła postawić trafną diagnozę i dobrać optymalne leczenie

50-letni mężczyzna z nawracającymi zawałami bez uniesienia odcinka ST i granicznymi zmianami w koronarografii — znaczenie diagnostyki czynnościowej

Dynamic development of invasive cardiology techniques significantly improved diagnostic and therapeutic abilities for patients with coronary artery disease. Functional assessment of coronary artery stenosis by fractional flow reserve (FFR) measurement or myocardial perfusion studies, such as single photon emission computed tomography (SPECT), allow detailed characterization of angiographically borderline atherosclerotic lesions in coronary arteries and guidance of therapeutic strategy. The authors presented a case of a 50-year old male hospitalized repeatedly due to non-ST segment elevation myocardial infarctions (NSTEMI). Combined functional assessment allowed correct diagnosis and optimal treatment.Dynamiczny rozwój technik kardiologii inwazyjnej znacząco zwiększył możliwości diagnostyczne i terapeutyczne dla pacjentów z chorobą wieńcową. Czynnościowa ocena zwężeń tętnic wieńcowych, od oceny cząstkowej rezerwy przepływu wieńcowego (FFR) do badań perfuzji mięśnia sercowego, takich jak tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT), pozwala na szczegółową weryfikację angiograficznie granicznych zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych i wybór odpowiedniej strategii terapeutycznej. Autorzy zaprezentowali przypadek 50-letniego mężczyzny wielokrotnie hospitalizowanego z powodu nawracających zawałów bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI). Złożona ocena czynnościowa pozwoliła dokonać trafnej diagnozy i dobrać optymalne leczenie

Arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy/dysplasia: Analysis based on six cases

Background: We sought to investigate the profile of symptoms and results of investigations among six cases of suspected arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy/dysplasia (ARVC/D). Methods: The diagnosis of ARVC/D was made on the basis of standardised diagnostic criteria proposed by the study group on ARVC/D of the European Society of Cardiology. A study was conducted involving six patients with suspected ARVC/D that were diagnosed and treated at our centre in the years 1992-2004. Results: All patients presented with a typical history and with similar complaints and symptoms: limitation of exercise toleration, palpitations, dizziness, presyncope and syncope. In all six cases ECG abnormalities were detected, namely T wave inversion, prolonged QRS complexes in V1-V3 or/and epsilon waves. Echocardiographic abnormalities were also detected in all cases in the form of global or segmental dilation and a reduction in right ventricular ejection fraction, morphological irregularity of the endocardium and tricuspidal valve insufficiency. On the basis of diagnostic criteria we diagnosed ARVC/D in four cases and the borderline variant of ARVC/D in the remaining two. Conclusions: ARVC/D is a heart muscle disease with varied and complex presentation. The profile of symptoms and the results of investigations and diagnostic procedures are varied and can assume various combinations. Accurate diagnosis can be established in most cases as a result of the non-invasive and widely-used techniques of ECG, 24-hour Holter monitoring and echocardiography. (Cardiol J 2007; 14: 396-401

Inhibitory reperfuzyjnego uszkodzenia mięśnia sercowego - kolejny milowy krok w leczeniu ostrych zespołów wieńcowych?

Wczesna reperfuzja za pomocą przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI, percutaneous coronary intervention) czy trombolizy ma decydujące znaczenie w przywracaniu homeostazy, co skutkuje przywróceniem metabolizmu tlenowego, a tym samym - ograniczeniem powierzchni martwicy. Mimo swych niewątpliwych korzyści, leczenie reperfuzyjne, z wyjątkiem czysto teoretycznych sytuacji, w których poprzedza epizod niedokrwienia, także prowadzi do nieodwracalnych zmian w miokardium. Wśród postulowanych hipotez wymienia się przede wszystkim zaburzenia wewnątrzkomórkowej homeostazy jonów wapniowych, wpływ reaktywnych form tlenu, ostrą reaktywną odpowiedź zapalną czy przesunięcia w łańcuchu przemian metabolicznych reperfundowanych kardiomiocytów. Eksperymentalne obserwacje nad wpływem różnych substancji chemicznych w prewencji szkód, które są udziałem leczenia reperfuzyjnego, przyczyniły się do przeprowadzenia wielu dużych prób klinicznych, w których szukano potwierdzenia ich przydatności w codziennej praktyce klinicznej. Optymalizacja kardioprotekcyjnych strategii terapeutycznych z wykorzystaniem nowych substancji (inhibitory czynnika NF kB, peptydowe pochodne fibryny, inhibitory proteaz) jest niezwykle obiecującym kierunkiem we współczesnej kardiologii

A coronary fistula diagnosed in the eighth decade of life: The utility of non-invasive methods in the selection of treatment approach

A 77-year-old woman was referred to our Department of Cardiology because of exacerbation of chest pain and decreased exercise intolerance. No acute ischemic electrocardiography changes were seen in an electrocardiogram recorded on admission. An exercise test was terminated at 7 METS because of shortness of breath without evidence of ischemia. The patient was referred for a coronary angiography which showed a coronary artery fistula filling from the left anterior descending (LAD) artery and resulting in a large inflow to the main pulmonary artery, without other significant coronary lesions. Transthoracic echocardiography showed a coronary artery fistula draining to the main pulmonary artery. Coronary steal was suspected and coronary flow reserve was evaluated in LAD, showing normal values for age. Due to the overall clinical picture, with the predominance of heart failure symptoms and the lack of significant abnormalities of flow reserve in LAD, medical therapy was selected. The patient remained free from cardiovascular symptoms at 6-month follow-up.(Cardiol J 2010; 17, 3: 299-302

Implantation of a Occlutech Figulla® PFO occluder in a patient with patent foramen ovale and history of embolic stroke

The most common interventions in structural heart diseases for various age groups are percutaneous occlusions of septal defects. We present the case of a woman with patent foramen ovale (PFO) periodically causing a right-to-left shunt, after an incident of stroke, with migraine attacks, treated by percutaneous closure of PFO with use of a novel occluder device - an Occlutech Figulla®. The procedure was performed under X-ray and transesophageal echocardiographic monitoring. The novel Occlutech device described above features easy manipulation, good safety and some constructional innovations that enable the time of antiplatelet prophylaxis to be shortened, thus potentially minimizing procedure related risk

Zaawansowana choroba wieńcowa u premenopauzalnej kobiety z hipercholesterolemią rodzinną

We present a case of a 51 year-old, premenopausal, non-smoker for many years woman with severe, two-coronary arterydisease in the form of acute coronary syndrome (ACS), and severe hypercholesterolaemia as the predominant risk factor. Thefirst clinical diagnosis of familial hypercholesterolaemia has been established at the time of diagnosis of ACS. Satisfactory effectof pharmacological treatment is achieved by a complex lipid-lowering therapy

Arytmogenna kardiomiopatia/dysplazja prawej komory: analiza sześciu przypadków klinicznych

Wstęp: Celem niniejszej pracy było przestawienie profilu objawów klinicznych oraz wyników badań przeprowadzonych u 6 pacjentów z podejrzeniem arytmogennej kardiomiopatii/dysplazji prawej komory (ARVC/D). Metody: Diagnostykę arytmogennej kardiomiopatii/dysplazji prawej komory przeprowadzono na podstawie standaryzowanych kryterów diagnostycznych zaproponowanych przez grupę badawczą do spraw ARVC/D działającą przy Europejskim Towarzystwie Kardiologicznym (ESC). Do badania włączono 6 pacjentów z podejrzeniem ARVC/D, których diagnozowano i leczono w II Klinice Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 1992-2004. Wyniki: U wszystkich pacjentów potwierdzono typowy wywiad kliniczny, a w trakcie przebiegu choroby wystąpiły u nich podobne dolegliwości i objawy: ograniczona tolerancja wysiłku fizycznego, kołatanie serca, zawroty głowy, stan przedomdleniowy i pełnoobjawowe omdlenie. We wszystkich 6 przypadkach zaobserwowano następujące nieprawidłowości w zapisie elektrokardiograficznym: odwrócenia załamka T, wydłużenie zespołu QRS w odprowadzeniach V1-V3 i/lub obecność fali epsilon. U wszystkich chorych stwierdzono także nieprawidłowości w badaniu echokardiograficznym w postaci globalnej lub segmentalnej rozstrzeni i redukcji wartości frakcji wyrzutowej prawej komory, morfologicznych zaburzeń budowy wsierdzia oraz niedomykalności zastawki trójdzielnej. Na podstawie kryteriów diagnostycznych u 4 pacjentów rozpoznano ARVC/D, zaś u pozostałych 2 chorych - odmianę borderline tego schorzenia. Wnioski: Arytmogenna kardiomiopatia/dysplazja prawej komory jest chorobą mięśnia sercowego o zróżnicowanym i złożonym obrazie klinicznym. Profil objawów klinicznych oraz wyniki badań i procedur diagnostycznych są zróżnicowane i mogą przybierać różnorodną formę. Właściwe rozpoznanie w większości przypadków można ustalić na podstawie wyników nieinwazyjnych i powszechnie stosowanych technik zapisu elektrokardiograficznego, 24-godzinnego monitorowania holterowskiego oraz badania echokardiograficznego. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 590-597)