Geography and happiness:a space and place approach

In this chapter, we examine the relationship between geography and happiness. We analyse parameters ranging from first nature geography such as air pollution or green spaces, to socio-spatial inequalities. We conclude that the economic geography of happiness research suggests that happiness is influenced by various contextual factors, namely, individual, neighbourhood, regional, and country-level characteristics. Distance also proves it has a vital role in determining an individual's happiness either as commuting time or holistically a change of natural environment. We present the emphatic significance of green spaces and the role of nature in general, especially in urban areas, and we highlight the importance of regenerating areas with the availability of parks and green spaces in mind. At the aggregated level, we further present evidence showing the interdependencies, cluster and spill-overs effects of areas in terms of their happiness

A definition of bioeconomy through the bibliometric networks of the scientific literature

The purposes of this paper are to present the different bioeconomy strategies within European Union (the national member states' published bioeconomy strategies are presented), the United States, and China, to construct bibliometric networks of the global scientific literature in order to shape a "visual" definition of bioeconomy, to locate in which aspects of economic activity intervenes (with which terms) and to draw conclusions regarding the primary causes of its appearance, its present form and its future perspectives. Our pursuit is not just to present a "static" bioeconomy, but using the means of bibliometric analysis, to reach more critical conclusions.Alvertos Konstantinis (Technical University of Crete, Greece), Stelios Rozakis (Technical University of Crete, Greece, Institute of Soil Science and Plant Cultivation (IUNG-PIB), Poland), Efpraxia-Aithra Maria (Technical University of Crete, Greece), Kesheng Shu (Institute of Soil Science and Plant Cultivation (IUNG-PIB), Poland)Includes bibliographical reference

Bioeconomy and common agricultural policy: a bibliometric network analysis

Διπλωματική εργασία στη Σχολή Μηχανικών ΠεριβάλλοντοςΠερίληψη: Κατά τα τελευταία χρόνια λόγω των, ολοένα και αυξανόμενων, περιβαλλοντικών και οικονομικών αδιεξόδων του υπάρχοντος γραμμικού, συμβατικού δίπολου παραγωγής-κατανάλωσης, παρατηρείται μια αυξημένη κριτική-δράση-κινητικότητα, τόσο από πλευράς θεσμών όσο και από πλευράς πολιτών, αναφορικά με τον επαναπροσδιορισμό των μέσων και των σκοπών της παραγωγής υπό το πρίσμα του πεπερασμένου της υλικής επάρκειας του πλανήτη. Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση για το μοντέλο της βιοοικονομίας, ως μια εναλλακτική λύση, έχει εισέλθει στο διάλογο δυναμικά. Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή επιτροπή, ως βιοοικονομία ορίζεται «το σύνολο των μερών της οικονομίας τα οποία χρησιμοποιούν ανανεώσιμους βιολογικούς πόρους από την ξηρά και τη θάλασσα-όπως οι καλλιέργειες, τα δάση, τα ψάρια, τα ζώα και οι μικροοργανισμοί- για την παραγωγή τροφίμων, υλικών και ενέργειας.», ορισμός ο οποίος είναι ενδεικτικός της σπουδαιότητας της βιολογικής πρώτης ύλης στο εν λόγω σύστημα. Στα πλαίσια όμως της Ε.Ε τομείς καθοριστικοί για την παραγωγή της πρώτης ύλης, π.χ. γεωργία, είναι ήδη καθορισμένοι από, προ καιρού θεσπισμένες, πολιτικές όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική (Κ.Α.Π). Πιο συγκεκριμένα, η ευρωπαϊκή επιτροπή αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η στρατηγική για τη βιοοικονομία «θα αναζητήσει συνέργειες και θα σεβαστεί τη συμπληρωματικότητα με άλλες πολιτικές, όργανα και πηγές χρηματοδότησης με τα οποία μοιράζονται και απευθύνονται στους ίδιους τομείς, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική και Κοινή Πολιτική Αλιείας, η ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική, περιβαλλοντικές, βιομηχανικές, πολιτικές απασχόλησης, ενέργεια και υγείας.» Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο, μέσω της επιστημονικής βιβλιογραφίας, να μελετήσει τη βιοοικονομία ως αυτόνομη δομή αλλά και να εντοπίσει τους βασικούς τομείς συν-επιρροής των δύο σχημάτων (βιοοικονομία-Κ.Α.Π), ο συμβιβασμός των πιθανών αντιφάσεων των οποίων θα ωφελούσε τη συνύπαρξη και λειτουργία τους. Επιλέξαμε να απευθυνθούμε στην επιστημονική βιβλιογραφία για τρεις (3) κύριους λόγους. Εν πρώτοις, θεωρήσαμε ότι οι, κατ’ έτος, μετατοπίσεις ενδιαφέροντος της επιστημονικής κοινότητας, στα εν λόγω θέματα, αντικατοπτρίζουν συνολικά τη δυναμική εξέλιξη των μορφών των, υπό μελέτη, σχημάτων. Εν δευτέροις, σε θεσμικό επίπεδο, η ευελιξία και οι διαφορετικές μορφές που είναι δυνατό να λάβει η βιοοικονομία επιτρέπει στα κράτη να ορίζουν και να θέτουν στόχους, σύμφωνα με τις ίδιες ανάγκες και ιδιαιτερότητες, οι οποίοι δημιουργούν διαφοροποιημένα σχήματα βιοοικονομίας. Μέσω της επιστημονικής βιβλιογραφίας μας δίνεται η δυνατότητα εξαγωγής ενός ολιστικού ορισμού της βιοοικονομίας ο οποίος θα περιέχει όλους τους πιθανούς όρους του σχήματος ενώ οι προαναφερθείσες διαφοροποιήσεις θα συν-περιέχονται με τέτοιο τρόπο ώστε ο ορισμός διαφορετικών «συντελεστών βαρύτητας-σπουδαιότητας» σε κάθε όρο να πετυχαίνει την σύμπτωση του βιβλιογραφικού με τον εκάστοτε κρατικό ή θεσμικό ορισμό. Τέλος, η διαφορετική θεσμική φύση των δύο δομών, η βιοοικονομία στην Ε.Ε έχει θέση στρατηγικής ενώ η Κ.Α.Π θεσπισμένης ενωσιακής πολιτικής, μας αναγκάζει αφενός μεν να αποταθούμε στην επιστημονική βιβλιογραφία ώστε να αποφευχθεί η σύγκριση ανισοβαρών, ως προς τη δεσμευτικότητά τους αποφάσεων και εγγράφων, αφετέρου δε να ακολουθήσουμε αντίστροφη πορεία και• ξεκινώντας από το τελικό αποτύπωμα των δύο σχημάτων, όπως αυτό λαμβάνεται από την επιστημονική κοινότητα, να καταλήξουμε στα συνθετικά στοιχεία, τους βασικούς τομείς συν-επίδρασης των. Μεθοδολογικά, θέλοντας να συμπεριλάβουμε στη μελέτη μας το σύνολο της διαθέσιμης βιβλιογραφίας κατασκευάσαμε δίκτυα όρων αλληλοαναφοράς-αλληλεπίδρασης τα οποία περιέχουν τις λέξεις-κλειδιά τις οποίες επέλεξαν οι μελετητές για να συνοψίσουν τα κείμενά τους, τοποθετημένες βάσει της συνάφειας τους στο χώρο και στο χρόνο, προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε την ποσοτική βιβλιογραφική πληροφορία σε ποιοτικά συμπεράσματα. Πιο απλά, θεωρήσαμε ότι κάθε σύνθετη και πολυπαραγοντική έννοια μπορεί να αναλυθεί σε απλούστερες-βασικότερες υπό την προϋπόθεση ότι αυτές βρίσκονται διαρκώς τοποθετημένες στην πρέπουσα «νοηματική απόσταση» από την κεντρική. Τα συμπεράσματα της μεθόδου κινήθηκαν σε δύο άξονες. Κατά πρώτον, εξετάστηκε η έννοια της βιοοικονομίας ως αυτόνομο σχήμα και η προβολή και εξέλιξή της στο μέλλον ως αναμορφωμένο μοντέλο κυκλικής οικονομίας και η δυνατότητα συνδυασμού τους προς ένα νέο μοντέλο κυκλικής βιοοικονομίας• ενώ κατά δεύτερον, επιχειρήθηκε η συσχέτιση του υφιστάμενου τρόπου οργάνωσης της βιοοικονομίας σε σχέση με την Κοινή Αγροτική Πολιτική και ο εντοπισμός των βασικών σημείων κοινής επιρροής το ξεπέρασμα των διαφορών στα οποία, θα βελτίωνε συνολικά την συνύπαρξη των δύο σχημάτων.Summarization: During the past years, due to the ever more increasing environmental and economic deadlocks of the existing linear, conventional dipole of production-consumption, an increased critique, both institutional and social, is observed regarding the re-orientation of the means and the goals of the production in light of the awareness that the material sufficiency of the planet is finite. In this context, the debate on the bio-economy as an alternative has entered the dialogue dynamically. According to the European Commission, the bio-economy is defined as "all the parts of the economy that use renewable resources from land and sea - such as crops, forests, fish, animals and micro-organisms - for food production, materials and energy ', a definition which is indicative of the importance of the biological raw material in this system. Within the framework of the EU, however, sectors that are decisive for the production of the raw material, eg. agriculture, have already been “shaped” by previously established policies, such as the Common Agricultural Policy (CAP). More specifically, the European Commission states that the bio-economy strategy "will seek synergies and respect complementarity with other policies, instruments and sources of funding with which they share and address the same areas as the Common Agricultural Policy and the Common Fisheries Policy, integrated maritime policy, environmental, industrial, employment, energy and health policies." This thesis aims to study the bio-economy as an autonomous structure through scientific literature, but also to identify the key areas of co-influence of the two schemes (bio-economy, CAP), the compromise of possible contradictions of which, will benefit their coexistence and operation. We have chosen to refer to the scientific literature for three (3) main reasons. First of all, we considered that, each year’s shifts in the interest of the scientific community in these subjects reflect the dynamic evolution of the forms of the studied schemes. Secondly, at an institutional level, the flexibility and the different forms that the bio-economy can take allow states to define and set objectives, according to the same needs and peculiarities, which create differentiated forms of bio-economy. Through the scientific literature, we are able to derive a holistic definition of the bio-economy which will contain all the possible terms of the scheme, while the abovementioned variations will be comprised in a way that the definition of different "gravity-value ratios" in each term achieves the coincidence of the bibliographic with the relevant state or institutional definition. Finally, the different institutional nature of the two structures, the bio-economy in the EU has a strategic position while the CAP is an established EU policy, requires us to look at the scientific literature to avoid a comparison of inequalities in terms of binding decisions and documents and, on the other hand, to follow a reverse course, and • starting from the final footprint of the two figures, as received by the scientific community, to arrive at the synthesis, the key areas of their co-effect. Methodologically, in order to include in our study all of the available literature, we constructed networks of interrelated-interactive terms that contain the keywords chosen by the scholars to summarize their texts, based on their relevance in space and time and we tried to convert quantitative bibliographic information into qualitative conclusions. Simply put, we considered that any complex and multifactorial concept can be broken down into simpler-basic ones, provided that they are constantly placed in the proper "signaling distance" from the central one. Our analysis concluded to two (2) major results. Firstly, the concept of bio-economy as an autonomous scheme and its projection and evolution in the future as a reformed circular economy model and the possibility of combining them with a new model of circular bio-economy were examined; Secondly, we attempted to link the existing way of organizing the bio-economy in relation to the Common Agricultural Policy and the identification of the key points of common influence overcoming the differences which, in general, would improve the coexistence of the two schemes