Overweight and obesity in population with aortic stenosis

Wstęp. Zwężenie lewego ujścia tętniczego jest jedną z najczęściej występujących wad zastawkowychserca. Obecnie schorzenie to dotyczy około 13% populacji w wieku poprodukcyjnymi w związku ze starzeniem się społeczeństwa liczba osób dotkniętych tą chorobą będzie stalesię zwiększać. Do głównych czynników sprzyjających rozwojowi tego schorzenia zalicza siępłeć męską, wiek, choroby współistniejące, takie jak nadwaga, otyłość, nadciśnienie tętnicze,cukrzyca, niewydolność nerek, nadczynność przytarczyc oraz chorobę Pageta. Na podstawieanalizy parametrów biochemicznych wyodrębniono mające największe znaczenie w patogeneziechoroby zaliczono do nich stężenie cholesterolu, triglicerydów, kreatyniny. Najbardziejrozpowszechnionymi czynnikami predysponującymi do rozwoju sten ozy aortalnej są nadwagai otyłość. Według Światowej Organizacji Zdrowia w 2015 roku ponad dwa miliardy dorosłychosób będzie miało nieprawidłową masę ciała. Z tego ponad 700 milionów będzie otyłych.Cel. Celem pracy jest ocena częstości występowania nadwagi i otyłości u pacjentów ze zwężeniemlewego ujścia tętniczego hospitalizowanych Klinice Kardiologii Inwazyjnej w Białymstoku.Metodyka. Badaniem objęto 180 chorych. Pacjentów na podstawie wskaźnika BMI podzielonona grupy z prawidłową masą ciała oraz nadwagą i otyłością. U wszystkich pacjentów oznaczonorano na czczo stężenia glukozy, triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz jego frakcji, stężeniafibrynogenu, płytek krwi. Ponadto, w zbiorze zmiennych poddanych analizie znalazły się: płeć,wiek, wartości ciśnienia tętniczego oraz dane z wywiadu dotyczące chorób współistniejącychoraz badania echokardiograficznego.Wyniki. Pacjenci z nadwagą i otyłością stanowili 79% chorych hospitalizowanych z powoduzwężenia lewego ujścia tętniczego. Nadwaga oraz otyłość wiązała się ze wzrostem takichparametrów echokardiograficznych jak gr ubość przegrody międzykomorowej oraz wielkośćlewej komory. Cukrzyca występowała częściej u osób z nieprawidłową masą ciała, u osób tychczęściej obserwowano również wyższe wartości glikemii, stężenia triglicerydów oraz częściejstosowane były statyny.Wnioski. We wszystkich grupach pacjentów ze zwężeniem lewego ujścia tętniczego należyrozszerzyć profilaktykę pier wotną oraz wtórną nadwagi i otyłości. Wyniki dotychczasowychanaliz wskazują na konieczność dalszych badań dotyczących pacjentów z nieprawidłową masąciała.Introduction. Aor tic stenosis is one of the most frequent heart valve diseases. Nowadays this disease concerns 13 percent of population in retirement age and will increase with aging population. The main factors contributing to it’s development are male sex, age, comorbidities such as overweight, obestity, hypertension, diabetes, kidney failure, hyperparathyroidism, Paget disease. The most influensive biochemic parameters in disease pathogenesis were distinguishedin the analysis. Those are: cholesterol, triglycerides, creatinine. The most common factors predisposing aor tic stenosis are overweight and obesity. According to World Health Organization in 2015 there will be over 2 bilion adults with ab normal weight. 700 milion of them will be obese.Purpose. The purpose of this thesis is estimation of abnormal weight frequency of patients with aortal stenosis hostpitalized in Department of Invasive Cardiology in Bialystok.Methodology. The analysis covered 180 patients. Patients were divided into groups with normal weight, overweight and obesity. In the morning, on empty stomachs levels of glucose,triglycerides, cholesterol and its fractions, fibrinogen and blood platelets were marked. In addition following variables were analised: sex, age, blood pressure values, medical history of comorbidities and electrocardiography.Results. 79% of hospitalized patients with aortic stenosis had abnormal weight. Overweight and obesity resulted in inreased echocardiografic parameters such as thickness of the inter ventricular septum and the size of the left ventricle. Diabetes was more common in group of patients with abnormal weight. In this group higher levels of gucose, triglycerides were observed, statines were used more frequently.Conclusions: Primary and secondar y prevention of overweight and obesity should be ex -tended in all groups of patients with aor tic stenosis. The results of recent research indicatethe necessity of fur ther studies on patients with abnormal body weight

Atrial expression of the CCN1 and CCN2 proteins in chronic heart failure

Previous studies have reported the upregulation of CCN proteins early after acute heart injury. The aim of the present work was to evaluate the expression of the CCN1 and CCN2 proteins and their regulation by angiotensin II in the atrial myocardium of a chronically failing heart. Male adult mice were subjected to ligation of the left coronary artery to produce myocardial infarction (the MI group), and 16 of them were treated for 12 weeks with the AT1 receptor antagonist telmisartan (the MI-Tel group). Sham-operated mice served as controls. The expression of proteins was evaluated by immunohistochemistry 12 weeks after the operation. In shamoperated mice, stainings for CCN1 and CCN2 proteins were positive within atrial cardiomyocytes. CCN1-positive reaction revealed diffused cytoplasmic localization, while CCN2 was present mainly within the perinuclear cytoplasm. CCN1 was upregulated in the MI group, while CCN2 remained at basal level. Telmisartan prevented the upregulation of CCN1 and decreased CCN2 level. We compared the experimental data with the expression of CCN1 and CCN2 proteins in human right atrial appendages. We found an inverse, but not significant, relation between the level of either protein and the left ventricular ejection fraction. This suggests a similar atrial regulation of CCN1 and CCN2 expression also in humans. We conclude that in the murine atria, CCN1 and CCN2 proteins are expressed constitutively. In chronic heart failure, CCN proteins tend to be upregulated, which may be related to the action of angiotensin II

Znaczenie rokownicze EKG u chorych dializowanych

Wstęp: W związku z dużą chorobowością i śmiertelnością u osób dializowanych ważne jest zidentyfikowanie pacjentów z wysokim ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych. Jednak określenie czułych i specyficznych wskaźników prognostycznych jest niezwykle trudne, co wynika z wieloczynnikowego podłoża obrazu klinicznego przewlekłej choroby nerek. Celem pracy była analiza spoczynkowego zapisu elektrokardiograficznego (EKG) chorych dializowanych oraz ocena wartości prognostycznej zmian patologicznych w 3-letniej obserwacji. Wyniki: W badanej 100-osobowej grupie dializowanych pacjentów śmiertelność całkowita po 3 latach wynosiła 52%, a niekorzystne zdarzenia sercowe (zgon z jakiejkolwiek przyczyny, nagłe zatrzymanie krążenia, zawał serca, udar, potrzeba rewaskularyzacji) zarejestrowano u 57%. Nagłe zatrzymanie krążenia wystąpiło u 12% osób, zawał serca u 12%, udar u 3%, rewaskularyzacja wieńcowa u 5%. Ryzyko zgonu z każdej przyczyny rosło w sposób istotny statystycznie wraz z wystąpieniem rytmu pozazatokowego (p = 0,045), obecnością obniżenia odcinka ST (p = 0,04) oraz przerostu prawej komory (p = 0,03), zwłaszcza definiowanego według kryterium R/S V5/6 < 1 (p = 0,02). Nagłe zatrzymanie krążenia korelowało jedynie z obecnością bloku prawej odnogi pęczka Hisa (p = 0,002). Zawał serca istotnie częściej występował u pacjentów z obecnością R/S V5/6 < 1 (p = 0,01), a także u chorych z wydłużonym odstępem QTc (p = 0,04). Średnia wartość QTc wynosiła 510 ms. Stwierdzono istotną statystycznie korelację między potrzebą rewaskularyzacji a obecnością przerostu lewej komory definiowanego kryterium RI + SIII > 2,5 mV (p = 0,03) oraz przerostu lewego przedsionka (p = 0,01). W analizie nie wykazano istotnej statystycznie zależności między patologicznymi zmianami w zapisie EKG a udarem mózgu. Wystąpienie rytmu pozazatokowego, obniżenia odcinka ST oraz przerostu prawej komory według kryterium R/S V5/6 < 1 korelowało ze złożonym punktem końcowym (p = 0,03, p = 0,01 oraz p = 0,03, odpowiednio). Obecność w EKG bloku lewej odnogi pęczka Hisa nie miała istotnego wpływu na ryzyko zgonu oraz wystąpienia pozostałych analizowanych punktów końcowych. Wnioski: Wybrane nieprawidłowe zmiany w spoczynkowym zapisie elektrokardiograficznym u dializowanych chorych w istotny sposób korelują ze śmiertelnością ogólną oraz z wystąpieniem niekorzystnych zdarzeń sercowych. Badanie elektrokardiograficzne będące metodą nieinwazyjną, powszechnie dostępną i tanią może służyć jako wskaźnik ryzyka powikłań sercowo- -naczyniowych w tej szczególnie zagrożonej populacji

Zawał serca z uniesieniem odcinka ST u 27-letniej kobiety w ciąży

A pregnant woman diagnosed with a myocardial infarction is an extremely rare case in clinical practice. Obesity and nicotinism are well-known risk factors for cardiovascular events that are significant especially in the population of younger women. In this paper, the authors present the case of a 27-year-old woman who suffered an ST-segment elevation myocardial infarction in early pregnancy. Percutaneous coronary intervention constitutes the basis for treatment in such cases. The problem is the optimal adjustment of pharmacotherapy, safety for the developing foetus should also be included in its planning.Kobieta w ciąży z rozpoznaniem zawału serca to przypadek niezwykle rzadki w praktyce klinicznej. Otyłość i nikotynizm są dobrze znanymi czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych, które mają znaczenie zwłaszcza w populacji młodszych kobiet. W pracy omówiono przypadek 27-latki, którą hospitalizowano z powodu zawału serca z uniesieniem odcinka ST we wczesnej ciąży. Podstawą leczenia w takich przypadkach jest przezskórna interwencja wieńcowa. Problem stanowi optymalne dopasowanie farmakoterapii, a w jej planowaniu należy uwzględnić również bezpieczeństwo dla rozwijającego się płodu

Left Main Coronary Artery Disease—Current Management and Future Perspectives

Due to its anatomical features, patients with an obstruction of the left main coronary artery (LMCA) have an increased risk of death. For years, coronary artery bypass grafting (CABG) has been considered as a gold standard for revascularization. However, notable advancements in the field of percutaneous coronary intervention (PCI) led to its acknowledgement as an important treatment alternative, especially in patients with low and intermediate anatomical complexity. Although recent years brought several random clinical trials that investigated the safety and efficacy of the percutaneous approach in LMCA, there are still uncertainties regarding optimal revascularization strategies. In this paper, we provide a comprehensive review of state-of-the-art diagnostic and treatment methods of LMCA disease, focusing on percutaneous methods

Zawał serca z uniesieniem odcinka ST u 27-letniej kobiety w ciąży

A pregnant woman diagnosed with a myocardial infarction is an extremely rare case in clinical practice. Obesity and nicotinism are well-known risk factors for cardiovascular events that are significant especially in the population of younger women. In this paper, we present the case of a 27-year-old woman who suffered an ST-elevation myocardial infarction (STEMI) in early pregnancy. Percutaneous coronary intervention constitutes the basis for treatment in such cases. The problem is the optimal adjustment of pharmacotherapy, safety for the developing foetus should also be included in its planning.Ciężarna kobieta z rozpoznaniem zawału serca to przypadek niezwykle rzadki w praktyce klinicznej. Otyłość i nikotynizm to dobrze znane czynniki ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych, które mają znaczenie zwłaszcza w populacji kobiet młodszych. W pracy prezentujemy przypadek 27-latki, która była hospitalizowana z powodu zawału serca z uniesieniem odcinka ST we wczesnej ciąży. Podstawę leczenia w takich przypadkach stanowi przezskórna interwencja wieńcowa. Problem stanowi optymalne dopasowanie farmakoterapii, w jej planowaniu należy uwzględnić również bezpieczeństwo dla rozwijającego się płod

Original articlePersistent atrial fibrillation as a prognostic factor of outcome in patients with advanced heart failure

Wstęp: Niewydolność serca jest chorobą o wysokiej chorobowości i śmiertelności, rozpoznawaną coraz częściej. U 15&#8211;30% chorych ze skurczową niewydolnością serca (HF) współistnieje migotanie przedsionków (AF). Cel: Ustalenie, czy utrwalone AF jest niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu oraz czy ma wpływ na stan kliniczny i rokowanie u chorych ze skurczową HF. Metoda: Analizą objęto 120 mężczyzn ze skurczową HF. U 35 (58%) chorych jej podłożem była choroba niedokrwienna serca, a u 25 (42%) kardiomiopatia rozstrzeniowa. Obecność względnie brak AF stanowiły kryterium podziału chorych na 2 grupy. Do grupy AF zaliczono 60 chorych z HF i AF. Do grupy kontrolnej 60 osób z HF i rytmem zatokowym (SR). Średni czas obserwacji wynosił 36 mies. Wyniki: Po 3 latach zmarło ogółem 59 (49%) pacjentów, z tego 33 (56%) w grupie z AF. Zgony występowały częściej u pacjentów, u których podłożem była choroba niedokrwienna serca (66% vs 34%). W grupie AF różnica ta osiągnęła istotność statystyczną (72% vs 28%, pIntroduction: Chronic heart failure (CHF) is associated with high morbidity and mortality and is diagnosed more and more frequently. Fifteen to 30% of patients with systolic CHF develop atrial fibrillation (AF). Aim: To establish whether persistent AF was an independent predictor of mortality, and had a predictive value with respect to late clinical outcomes in patients with systolic CHF. Methods: Analysis comprised 120 men with systolic CHF. In 35 (58%) patients CHF was the result of ischaemic heart disease and in 25 (42%) - idiopathic dilated cardiomyopathy (DCM). Presence or absence of AF was a criterion of patients&#8217; subsequent division into two subgroups. Sixty patients with AF were assigned to the AF group. The control group involved 60 individuals with CHF and sinus rhythm (SR) on enrolment. Mean follow-up time was 36 months. Results: Overall 59 (49%) patients died during 3-year follow-up, including 33 (56%) in the AF group. Deaths were noted more often in CHF patients with underlying ischaemic heart disease than DCM (66% vs 34%). This difference reached statistical significance in the AF group (72% vs 28%,

Growth Differentiation Factor 15 as a Predictor of the No-Reflow Phenomenon in Patients with ST-Segment Elevation Myocardial Infarction

Growth differentiation factor 15 (GDF-15) and the no-reflow phenomenon are predictors of mortality after ST-segment elevation myocardial infarction (STEMI). We aimed to assess the relation between GDF-15 concentration on admission and the no-reflow phenomenon. The study was conducted prospectively among 80 consecutive STEMI patients who underwent primary PCI. No-reflow was defined as a corrected TIMI frame count > 27 and myocardial blush grade p = 0.023) was found. Receiver operating characteristic (ROC) analysis revealed GDF-15 as a predictor of no-reflow (AUC-0.698, 95%CI-0.552–0.843, p 1503 pg/mL, lower systolic blood pressure, and higher troponin I concentration on admission. A higher concentration of GDF-15 can be used as an additional marker of ischemia/reoxygenation injury, subsequent no-reflow phenomenon, and worse long-term outcomes in patients with STEMI