Ocena stabilności postawy u chorych na stwardnienie rozsiane – wpływ różnych warunków sensorycznych oraz wykonywania zadania arytmetycznego. Doniesienie wstępne

Background and purpose The purpose of this study was to investigate the effect of concomitant cognitive task execution and different sensory conditions on balance control in patients with multiple sclerosis (MS). Material and methods Thirty-two subjects with MS and 30 healthy age- and sex-matched control subjects were included in the study. Balance Performance Oriented Mobility Assessment was performed in all subjects. Their spontaneous sway characteristics while standing with different sensory conditions and during execution of a simple arithmetic task were analysed. Mean sway in the coronary and sagittal plane, as well as sway velocity, were measured. Results The values of all evaluated variables obtained in all tests were significantly higher in the MS group than in controls. In the MS group, more pronounced progression of changes in response to increased difficulty of the test was also observed. Analysis of risk of falls in MS revealed a significant increase of sway velocity and mean sway in the mediolateral and anteroposterior plane in the majority of tests. Conclusions Postural stability in patients with MS is significantly decreased in comparison with the control group in all evaluated conditions. Stability deficit is enhanced in response to more difficult conditions of evaluation. Increased risk of falls is related to the increased postural sway velocity and length of mean sway; this association is most pronounced in the coronary plane.Wstęp i cel pracy Celem pracy było zbadanie wpływu wykonywania testu kognitywnego (zadanie arytmetyczne) oraz różnych warunków sensorycznych na kontrolę stabilności postawy u chorych na stwardnienie rozsiane (SR). Materiał i metody Badaniu poddano 32 chorych na SR oraz 30 zdrowych ochotników dobranych pod względem płci i wieku. W badaniu wykorzystano Kliniczny Test Oceny Równowagi i Chodu (Balance Performance Oriented Mobility Assessment) oraz ocenę charakterystyki swobodnych wychwiań postawy podczas stania w różnych warunkach sensorycznych i w trakcie równoczesnego wykonywania zadania arytmetycznego. Przeanalizowano średnią długość wychwiań postawy w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej oraz prędkość wychwiań. Wyniki Wartości ocenianych zmiennych są znacząco większe w grupie chorych na SR niż w grupie kontrolnej. W grupie chorych obserwuje się również wyraźniejszą progresję zmian w odpowiedzi na zwiększenie trudności testu. Wzrost ryzyka upadków wykazuje istotną korelację ze zwiększaniem analizowanych parametrów posturogramu. Wnioski Stabilność postawy u chorych na SR jest znacząco gorsza w porównaniu z grupą kontrolną we wszystkich ocenianych testach. Deficyt stabilności powiększa się w odpowiedzi na utrudnianie warunków badania. Zwiększenie ryzyka upadków wiąże się ze zwiększeniem prędkości i długości swobodnych wychwiań postawy, a związek ten jest najsilniej wyrażony w płaszczyźnie czołowej

What you cannot get from routine MRI of MS patient and why – The growing need for atrophy assessment and seeing beyond the plaque

Multiple sclerosis is a disease that still has not been fully understood and calls for better diagnostic procedures for the improvement of everyday patient care and drug development. Routine magnetic resonance examinations reveal demyelinating focal lesions, but they do not correlate sufficiently with the patients’ disability and cognitive impairment. For more than 100 years it has been known that demyelination affects not only white but also grey matter of the brain. Recent research has confirmed the serious consequences of grey matter pathology. Over the last several years, atrophy of the brain and especially of its grey matter has become a most promising marker of the patients’ clinical status. The paper discusses the concept and importance of atrophy assessment in relation to the standard magnetic resonance results

Relationship between stroke severity, extensity of leukoaraiosis, and brain atrophy in patients with ischaemic stroke

Purpose: Leukoaraiosis (LA), according to the latest classification, is white matter hyperintensity - morphological findings of small blood vessel disease of the brain. This radiological detection of small vessels disease is important because there are no technical possibilities to assess small vessels of the brain using computed tomography (CT) or magnetic resonance imaging (MRI) angiography. Our aim was to analysis the relationship between the extension of leukoaraiosis and severity of ischaemic stroke and brain atrophy. Material and methods: We retrospectively analysed 77 head CT scans of patients admitted from the emergency room (ER) to the Radiology Department due to suspected stroke. We assessed the severity of leukoaraiosis using the van Swieten scale and brain atrophy by numerous linear measurements. Results: Statistical analysis failed to demonstrate differences between LA1 and LA2 groups with regard to stroke severity in National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) (p = 0.2159). There were no differences with regard to clinical severity of stroke between the study groups divided depending on the extent of brain atrophy. There were statistically significant differences with regard to the anterior horn width of the right and left lateral ventricle, posterior horn width of the right and left lateral ventricle, distance between occipital horn of the left lateral ventricle and internal surface of the cranium and third ventricle width depending on the severity of leukoaraiosis. Conclusions: The results of our studies present an association between the degree leukoaraiosis extension and brain atrophy, but no association between central nervous system tissue atrophy of extent of leukoaraiosis and ischaemic stroke severity

Ocena przydatności badania zmienności rytmu serca u dzieci i młodzieży z niedomykalnością zastawki aorty — doniesienie wstępne

HRV u dzieci i młodzieży z niedomykalnością aortalną Wstęp: Obniżenie parametrów zmienności rytmu serca (HRV, heart rate variability) występuje w wielu schorzeniach układu krążenia, zwłaszcza przebiegających z upośledzeniem czynności lewej komory. Cel pracy: Ocena przydatności badania HRV dla monitorowania funkcji lewej komory (LV, left ventricle) u dzieci i młodzieży z niedomykalnością zastawki aorty (AI, aortic insufficiency). Materiał i metody: Przebadano 26 pacjentów w wieku 8–22 lat (średnio 14,2) z niedomykalnością zastawki aorty. Metodyka badań obejmowała wywiad (klasa NYHA), badanie przedmiotowe, standardowe EKG, RTG klatki piersiowej oraz badanie ultrasonograficzne serca (UKG). Na podstawie 24-godzinnego zapisu EKG metodą Holtera dokonano analizy czasowej HRV. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej, a także odniesiono otrzymane wartości parametrów HRV do norm w odpowiednich przedziałach wieku. Wyniki: Badanych pacjentów podzielono na dwie grupy: I — 15 pacjentów z prawidłową lewą komorą, II — 11 pacjentów z powiększeniem lewej komory. W grupie II średnie wartości wszystkich wskaźników analizy czasowej zmienności rytmu serca były znamiennie niższe w porównaniu z grupą I. Wnioski: Monitorowanie zmienności rytmu serca u chorych z niedomykalnością zastawki aorty może ułatwić ocenę czynności lewej komory oraz może mieć wpływ na decyzję o leczeniu operacyjnym. Określenie czasu wystąpienia zmian HRV w stosunku do odchyleń obserwowanych w UKG wymaga dalszych badań

Ocena przydatności badania zmienności rytmu serca u dzieci i młodzieży z niedomykalnością zastawki aorty — doniesienie wstępne

HRV u dzieci i młodzieży z niedomykalnością aortalną Wstęp: Obniżenie parametrów zmienności rytmu serca (HRV, heart rate variability) występuje w wielu schorzeniach układu krążenia, zwłaszcza przebiegających z upośledzeniem czynności lewej komory. Cel pracy: Ocena przydatności badania HRV dla monitorowania funkcji lewej komory (LV, left ventricle) u dzieci i młodzieży z niedomykalnością zastawki aorty (AI, aortic insufficiency). Materiał i metody: Przebadano 26 pacjentów w wieku 8–22 lat (średnio 14,2) z niedomykalnością zastawki aorty. Metodyka badań obejmowała wywiad (klasa NYHA), badanie przedmiotowe, standardowe EKG, RTG klatki piersiowej oraz badanie ultrasonograficzne serca (UKG). Na podstawie 24-godzinnego zapisu EKG metodą Holtera dokonano analizy czasowej HRV. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej, a także odniesiono otrzymane wartości parametrów HRV do norm w odpowiednich przedziałach wieku. Wyniki: Badanych pacjentów podzielono na dwie grupy: I — 15 pacjentów z prawidłową lewą komorą, II — 11 pacjentów z powiększeniem lewej komory. W grupie II średnie wartości wszystkich wskaźników analizy czasowej zmienności rytmu serca były znamiennie niższe w porównaniu z grupą I. Wnioski: Monitorowanie zmienności rytmu serca u chorych z niedomykalnością zastawki aorty może ułatwić ocenę czynności lewej komory oraz może mieć wpływ na decyzję o leczeniu operacyjnym. Określenie czasu wystąpienia zmian HRV w stosunku do odchyleń obserwowanych w UKG wymaga dalszych badań

Wpływ krioterapii ogólnoustrojowej na stężenie wybranych hormonów u zawodników wyczynowo uprawiających piłkę nożną

Introduction: The study was undertaken to determine blood serum concentrations of selected steroid hormones (estradiol - E2, testosterone - T, dehydroepiandrosterone sulfate - DHEA-S) and luteinizing hormone (LH) in professional footballers subjected to whole body cryotherapy. Material and methods: Twenty-two clinically healthy males, mean age 26.7 years, were studied. The subjects underwent ten sessions of whole body cryotherapy in Wroclaw-type chamber, with kinesitherapy following each session. Blood samples were collected before and two days after the treatment and the results were analyzed statistically. Results: After the treatment there was a significant decrease in the concentrations of T (6.01 vs. 4.80 ng/mL, p < 0.01) and E2 (102.3 vs. 47.5 pg/mL, p < 0.00001), but no DHEA-S and LH. The T/E2 ratio showed a significant increase form 72.2 to 136.5 (p < 0.01). Conclusions: Whole body cryotherapy leads to a significant decrease in serum T and E2, with no effect on LH and DHEAS levels. As a results of cryotherapy, the T/E2 ratio was significant increased. The changes observed are probably due to cryotherapy-induced alternation in the blood supply to the skin and subcutaneous tissue, as well as to modulation of the activity of aromatase which is responsible for conversion of testosterone and androstendione to estrogens.Wstęp: Celem badań była ocena zachowania się stężeń wybranych hormonów steroidowych (estradiolu - E2, testosteronu - T i siarczanu dehydroepiandrosteronu - DHEA-S) oraz luteotropiny (LH, luteinizing hormone) w surowicy zawodników wyczynowo uprawiających piłkę nożną, poddanych w ramach odnowy biologicznej cyklowi 10 zabiegów krioterapii ogólnej. Materiał i metody: Badaniom poddano 22 klinicznie zdrowych mężczyzn w średnim wieku 26,7 lat. Zabiegi krioterapii prowadzono w komorze typu wrocławskiego, kończąc je każdorazowo kinezyterapią. Krew pobierano 2-krotnie: przed i 2 dni po zakończeniu zabiegów krioterapii ogólnej, a uzyskane wyniki opracowano statystycznie. Wyniki: Po 10 zabiegach krioterapii średnie stężenie T obniżyło się znamiennie (6,01 vs. 4,80 ng/ml, p < 0,01), podobnie jak stężenie E2 (102,3 vs. 47,5 pg/ml, p < 0,0001). Stężenia DHEA-S i LH nie zmieniły się znacząco. Stosunek T/E2 uległ znamiennemu podwyższeniu z 72,2 na 136,5 (p < 0,01). Wnioski: Zabiegi krioterapii ogólnoustrojowej prowadzą do znaczącego obniżenia stężeń T i E2 w surowicy, nie wpływając na stężenie LH i DHEA-S. Równocześnie ze zmianą stężeń E2 i T dochodzi do znamiennego wzrostu stosunku T/E2. Przyczyną obserwowanych zjawisk jest prawdopodobnie indukowana krioterapią zmiana ukrwienia skóry i tkanki podskórnej, modulacja aktywności aromatazy odpowiedzialnej za konwersję testosteronu lub androstendionu do estrogenów

Comparison of selected elements of neonate immunological system with relation to indications for cesarean section and time of delivery

Abstract Aim of study: To define to what degree time and the way of delivery cause changes in CD3+ lymphocytes and their subpopulations CD4+, CD8+, CD25+ and CD19+ lymphocytes and their subpopulations CD5+, CD23+. Material and methods: 49 healthy neonates born in the years 1998-2003 in the Clinical Ward of Perinatology and Gynecology of Silesian Medical University in Zabrze were examined. Taking into account the time of pregnancy and the way of delivery, the children were divided into the following groups: Group Ib - 23 full-term neonates born by Cesarean section, including 15 neonates with elective indications (Ibe), 8 with emergency indications (Ibn). Group IIb – 26 pre-term neonates born by Cesarean section, including 18 with elective indications (IIbe) and 8 with emergency indications (IIbn). Our study applied a method of umbilical blood sampling with the following red blood cells lysis. Results: Statistically significant lower mean number of B CD5+ lymphocytes was found in full-term neonates born by Cesarean section in comparison to pre-term neonates born by the same method. Similar differences concern full-term and pre-term neonates born by elective Cesarean section. Statistically significant lower mean number of CD3+, CD4+ and CD25+ lymphocytes was found in pre-term neonates born by elective Cesarean section in comparison to pre-term neonates by emergency Cesarean section. Conclusions: Time of pregnancy termination in a mother by Cesarean section can be related to the occurrence of statistically significant changes in B CD5+ lymphocytes quantities in her neonate. Emergency Cesarean section in a mother can be related to the increased quantity of T lymphocytes, helper T lymphocytes , activated T lymphocytes in her pre-term born neonate. No statistically significant differences were found in mean values of other immunological parameters among study groups

The blood concentration of intercellular adhesion molecule-1 (sICAM-1) and vascular cell adhesion molecule-1 (sVCAM-1) in patients with active thyroid-associated orbitopathy before and after methylprednisolone treatment

Background: The soluble forms of vascular cell adhesion molecule-1 (sVCAM-1) and intercellular adhesion molecule-1 (sICAM-1) have been found to be increased in the blood of patients with Graves´ disease. The aim of this study is evaluation of the serum concentrations of soluble forms of adhesion molecules ICAM-1 and VCAM-1 in patients with thyroid-associated orbitopathy (TAO) before and after methylprednisolone treatment. Material and methods: The study was performed in 40 Graves´disease, hyperthyroid and euthyroid patients with a clinically active form of TAO. Serum concentrations of sVCAM-1 and sICAM-1 in TAO patients were determined by enzymelinked immunoabsorbent assay (ELISA) before and after intensive pulse methylprednisolone treatment. Results: We did not find any significant changes in the studied parameters between TAO patients with hyperthyroidism and those with euthyroidism. The serum concentrations of sICAM-1 and sVCAM-1 were significantly increased in patients with TAO before methylprednisolone therapy when compared with the control group. After treatment serum concentrations of sICAM-1 and sVCAM-1 decreased significantly but were still significantly higher than for the control group. Conclusion: From the results obtained we can conclude that Graves´ orbitopathy itself but not thyroid function is probably responsible for the elevated level of the adhesion molecules studied.Wstęp: Stężenie rozpuszczalnych form cząstek adhezyjnych między innymi międzykomórkowej cząstki adhezyjnej-1 (sICAM-1) oraz naczyniowej cząstki adhezyjnej-1 wzrasta w surowicy krwi chorych na chorobę Gravesa. Celem pracy była ocena stężenia sICAM-1oraz sVCAM-1 u chorych na chorobę Gravesa powikłaną aktywną formą orbitopatii tarczycowej przed oraz po leczeniu immunosupresyjnym. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 40 chorych na chorobę Gravesa (w stanie hyper- oraz eutyreozy) powikłaną wystąpieniem aktywnej formy orbiopatii tarczycowej. Stężenie sICAM-1oraz sVCAM-1 w surowicy krwi oznaczano metodą immunoenzymatyczną (ELISA) przed oraz po leczeniu pulsami dożylnymi metylprednisolonu. Wyniki: Nie wykazano istotnej statystycznie różnicy w stężeniu badanych cząstek adhezyjnych między chorymi na chorobę Gravesa w stanie nadczynności tarczycy oraz w eutyreozie powikłaną aktywną orbitopatią tarczycową. Stężenie sICAM- 1 oraz sVCAM-1 było znamiennie statystycznie podwyższone u chorych przed leczeniem pulsami metylprednisolonu w porównaniu z grupą kontrolną. Po leczeniu stężenie cząstek adhezyjnych uległo znamiennemu statystycznie obniżeniu. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników można wnioskować, że prawdopodobnie orbitopatia tarczycowa, a nie stan metaboliczny tarczycy, odpowiedzialny jest za wzrost stężenia badanych cząstek adhezyjnych

The bone microstructure from anterior cruciate ligament footprintsis similar after ligament reconstruction and does not affect long‑termoutcomes

Purpose The purpose of this study was to assess the quality of the bone tissue microstructure from the footprints of the anterior cruciate ligament (ACL) and its impact on late follow-up outcomes in patients who undergo anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR). Methods The records of 26 patients diagnosed with a completely torn ACL who underwent ACLR were collected. During the surgery performed using the Felmet method, bone blocks from the native ACL footprints were collected. The primary measurements of the bone microstructure were made using a microtomographic scanner. In late follow-up examinations, a GNRB arthrometer was used. Results There was no significant difference in the bone microstructure assessed using micro-CT histomorphometric data according to the blood test results, plain radiographs, age or anthropometric data. There was no difference in the bone volume/total volume ratio or trabecular thickness in the area of the native ACL footprints. Routine preoperative examinations werenot relevant to the quality of the bone microstructure. The elapsed time from an ACL injury to surgery had no relevance to the results of arthrometry. Conclusion The similarities in the microstructure of bone blocks from ACL footprints from the femur and tibia allow the variable use of these blocks to stabilize grafts in the Felmet method. The bone microstructure is not dependent on the time from injury to surgery. Histomorphometric values of the structure of the femoral and tibial ACL footprints have no impact on the long-term stability of the operated knee joint. Trial registration The approval of the Bioethics Committee of the Silesian Medical Chamber in Katowice, Poland (resolution 16/2014) was given for this research