The Effect of Relative Age on Some Performance Characteristics in Young Volleyball Players

It has been evaluated in the literature that different maturation levels exist in the same chronological age and this may be an advantage for athletic performance. The aim of this study was to examine the performance characteristics of young male and female volleyball players in the same chronological age according to their relative age.A total of 536 athletes who were 14 years old and similar training age, 238 male and 298 female subjects participated in this study. Relative age was determined by quitting the quartile of the year starting from January. Explosive strength (counter movement and squat jumps), anaerobic strength and capacity (Wingate test), aerobic capacity (20m shuttle run) and speed (5m and 10m sprint) were measured. 2x4 ANOVA was used to determine the differences between gender and relative age groups, and Bonferroni test was used to determine the differences between the quarters of the year. The significance level of all statistical procedures was accepted as 0.05.The distribution of volleyball players in the quarters was 47.9%, 27.7%, 17.6%, 6.7% for males, 39.9%, 29.5%, 17.4% and 13.1% for females respectively. The differences between the genders in all variables were statistically significant (p0.05).As a result of this study it was found that both female and male volleyball players were mostly born in the first quarter of the year. On the other hand, relative age was not a distinctive effect on performance variables of young volleyball players in the same chronological age

Effects of liraglutide on the testis in experimental diabetic and ischemia-reperfusion injury.

TEZ12189Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2016.Kaynakça (s. 69-77) var.xiv, 78 s. :_res. (bzs. rnk.), tablo ;_29 cm.Testiküler torsiyon, neonatal ve ergenlik döneminde sıklıkla görülen ürolojik bir problemdir. Testiküler torsiyondaki temel patoloji, torsiyonu takiben serbest oksijen radikalleri tarafından oluşturulan doku hasarı ile birlikte ortaya çıkan biyokimyasal ve yapısal değişikliklerdir. Diyabetes Mellitus; insülin eksikliği ve/veya insülin direnci sonucu kanda glukoz seviyesinin yükselmesine bağlı olarak gelişen, akut ve kronik komplikasyonlara neden olabilen, sistemik bir hastalıktır. Literatürde glisemik kontrol için liraglutid uygulaması rapor edilmiştir. Ayrıca son yıllarda özellikle tip 2 diyabet hastalarında böbrek, kalp, mide, bağırsak, beyin, pankreas, over, karaciğer ve adipoz doku gibi, çeşitli organ ve dokularda da deneysel araştırmalar yapılmıştır. Erkek üreme sistemi üzerine liraglutidin etkisiyle ilgili çok az sayıda çalışma bulunmaktadır. Sunulan çalışmada deneysel olarak diyabet oluşturulan ve iskemi/reperfüzyon uygulanan sıçanlarda testiste, liraglutidin antidiyabetik, antioksidatif ve antiapopitotik etkilerinin araştırılması amaçlandı. Çalışmamızda Wistar albino cinsi toplam 36 adet erkek sıçan kullanıldı. Kontrol grubu (Grup 1, n=6), diyabet grubu (Grup 2, n=12), torsiyon grubu (Grup 3, n=18) olmak üzere denekler 3 gruba ayrıldı. 2.grup sıçanlarda, 50 mg/kg streptozosin uygulamasından 72 saat sonra kan glukoz seviyeleri ölçüldü, > 300 mg/dL olan sıçanlar diyabetik olarak kabul edildi. Diyabetik sıçanlar da kendi içinde 2 alt gruba ayrıldı. 2a grubu sıçanlar, 14 gün boyunca normal koşullarda yaşatılırken, 2b grubuna 14 gün boyunca 0,3 mg/kg liraglutid günde 2 kez subkutan olarak uygulandı. 3. grup sıçanların sol testisleri 720° döndürülerek torsiyon gerçekleştirildi. Torsiyon yapılan bu grup sıçanlar da kendi içerisinde 3 alt gruba ayrıldı. 3a grubu denekler, 3 saatlik torsiyondan sonra sakrifiye edildi. 3b grubundaki sıçanların ise testislerine 3 saatlik torsiyon sürecinden sonra detorsiyon yapıldı ve 14 gün yaşatıldı. 3c grubuna torsiyonun 2. saatinde subkutan olarak 0,3 mg/kg liraglutid enjekte edildikten 1 saat sonra detorsiyon yapıldı ve ardından 14 gün boyunca, günde 2 kez liraglutid enjeksiyonuna devam edildi. Sakrifikasyondan önce sıçanlardan alınan kan örneklerinde MDA, SOD ve testosteron ölçümleri yapıldı. Elde edilen testis doku örnekleri ışık ve elektron mikroskobik incelemeler için hazırlandı. Ayrıca testis doku kesitlerinde, apopitotik marker olan kaspaz-3 ekspresyonu immunohistokimyasal olarak araştırıldı. Çalışmamızda; ışık mikroskobik olarak diyabet (Grup 2a), torsiyon (Grup 3a) ve torsiyon/detorsiyon (Grup 3b) gruplarında seminiferöz tübüllerde dejenerasyon ve interstisyumda ödem gözlenirken, ince yapı düzeyinde elektron dens Sertoli hücre sitoplazmasında dev lipid damlacıkları, SER vakuolizasyonu ve dejenere mitokondriyonlar dikkati çekti. Ayrıca spermatojenik hücrelerde büzüşmeler ve apopitotik xii değişiklikler izlendi. Liraglutid uygulanan gruplarda ise, ışık mikroskobik düzeyde nispeten normale yakın bir morfoloji gözlenirken, ince yapı düzeyinde; bazı tübüllerde çift çekirdekli anormal spermatidlere, lümende immatür, fagositik ve apopitotik hücrelere rastlandı. İmmünohistokimyasal bulgularda 2a, 3a ve 3b gruplarında, kaspaz-3 ekspresyonu belirgin olarak gözlenirken, 2b ve 3c gruplarında, kontrol grubuna benzer ekspresyon elde edildi. Biyokimyasal analizlerde; 2a, 3a ve 3b gruplarında MDA seviyelerinde artış, SOD ve testosteron düzeylerinde azalma görüldü. 2b ve 3c gruplarında; SOD, MDA ve testosteron seviyelerinin kontrol grubuna yakın olduğu dikkati çekti. Bütün bulgular birlikte değerlendirildiğinde; liraglutidin diyabet ve torsiyon/detorsiyon gruplarında meydana gelen yapısal değişiklikler ile hormon seviyeleri üzerine olumlu etkilerinin, uzun süreli kullanımda daha etkin olabileceği düşünüldü. Liraglutidin, testise etkileri ile ilgili ileri araştırmaların yapılması ve buna yönelik bilgilerin artmasıyla, gelecekte diyabet hastalarında ve/veya torsiyon/detorsiyon vakalarında, testis yapısı ve fonksiyonunun korunmasında, alternatif bir tedavi ajanı olabileceği kanaatine varıldı.Testicular torsion is an urological condition appeared frequently in adolescents and neonatal periods. The basic pathology of testicular torsion is tissue damage that occurs along with biochemical and morphological changes, following the generation of reactive oxygen species by torsion. Diabetes mellitus is a systemic disease which can cause chronic and acute complications induced by rising in glucose level of the blood as a result of insulin deficiency, insulin resistance or a combination of both. In recent years, liraglutide application has been reported for glycemic control of type 2 diabetic patients specifically. Also experimental studies are reviewed in various organs and tissues such as kidney, heart, stomach, intestine, brain, pancreas, ovary, liver and adipose tissue. However, we found only a few studies about the effects of liraglutide on the male reproductive system in the literature. Therefore, the aim of our study was to investigate the antidiabetic, antioxidative and antiapoptotic effects of liraglutide on the rat testis which were experimentally subjected to diabetes and ischemia/reperfusion injury. In our study, 36 male adult Wistar albino rats were divided into 3 groups: control group (Group 1, n=6), diabetes group (Group 2, n=12), torsion group (Group 3, n=18). Blood glucose levels of rats in group 2 were measured 72 hours after 50 mg/kg streptozocin application and > 300 mg/dl glucose levels were considered as diabetic. Also these diabetic rats were divided into 2 subgroups. Rats in group 2a kept alive for 14 days under normal conditions, while rats in group 2b were administered 0.3 mg/kg liraglutide subcutaneously two times in a day for 14 days. Torsion was created by rotating the left testis 720° in rats of group 3. Then rats in group 3 were divided into 3 subgroups. Rats in group 3a were sacrified 3 hours after torsion. Rats in group 3b were survived for 14 days after detorsion following the 3 hours torsion period. Rats in group 3c were injected 0.3 mg/kg liraglutide subcutaneously at the second hour of torsion, one hour after injection detorsion was created and injection was continued 2 times a day for 14 days. MDA, SOD, and testosterone levels measured from blood samples of sacrified rats. Also testicular tissue samples were examined with using light and electron microscope. Expression of apoptotic marker caspase-3 in testis tissue sections were shown immunohistochemically. In our study, degenerations in seminiferous tubules and edema in the interstitium were observed in the light microscopic examination of diabetes (Group 2a), torsion (Group 3a) and torsion/detorsion (Group 3b) groups. In the ultrastructural examination of these groups; giant lipid droplets, SER vacuolizations and degenarative mitochondria were xiv remarked in the electron dens Sertoli cell cytoplasm. Also shrinkages and apoptotic changes in the spermatogenic cells were shown. On the other hand, in light microscopic examinations, group 2b and group 3c were observed relatively in normal morphology. But in the electron microscopic examination of these groups, anormal spermatids with double nuclei, immature, phagocytic and apoptotic cells were found in the lumen of some seminiferous tubules. While caspase-3 expressions were observed in group 2a, group 3a and group 3b, group 2b and 3c showed similar expressions with the control group. Furthermore, MDA levels of group 2a, group 3a and group 3b were increased, also SOD and testosterone levels were decreased. But in group 2b and group 3c, SOD, MDA and testosterone levels were found similar with the control group. When all the findings were evaluated together, it was thought that positive effects of liraglutide on structural changes and hormon levels in diabetes and torsion/detorsion groups could be more effective with long-term using. It is considered that, in future with further studies and increasing in knowledge about effects of liraglutide on testis, liraglutide can be an alternative therapeutic agent for preserving structure and function of testis in patients with diabetes and cases with torsion/detorsion.Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: TYL-2015-3889

Effect of heart rate on shooting performance in elite archers

Aim: The aim of the present study was to examine the effect of heart rate on shooting performance in elite archers. Methods: Regularly trained 13 (7 female, 6 male) international level elite archers performed a (specific) protocol twice with 3 days interval in an indoor area. In order to raise the heart rate (HR) and related physiological stress the archers performed 4 sets of steady pace shuttle runs (males 10 km h-1; females 8 km h-1) for 3 minutes in a 20 m course following with 1 minute stop during which they performed 3 shots to 18 meter distance indoor target, and followed by 1 minute rest, where blood sample was collected from ear lobe for blood lactate (BL) analysis. Heart rate monitors were used for heart rate (HR) recordings with 5 seconds intervals for resting, running, shooting, and recovery periods. The score of the shots were recorded as in the normal archery indoor competition. Average (overall) results were taken into account for statistical analysis. Results: Mean HR and BL during resting shoot in 1st and 2nd tests were 119.0 and 112.2 bpm (range 1st test: 101–142 bpm, 2nd test: 96–135 bpm) and 1.72 and 1.65 mmol.L−1 (range 1st test: 0.9–2.6 mmol.L−1, 2nd test: 0.8–2.3 mmol.L−1) respectively. Mean HR and BL during post exercise shooting in 1st and 2nd tests were 168 and 166 bpm (range 1st test: 152–191 bpm, 2nd test: 147–188 bpm) and 4.21 and 3.44 mmol.L−1 (range 1st test: 1.3–7.0 mmol.L−1, 2nd test: 1.3–5.7 mmol.L−1) respectively. There was not any statistically difference between shooting scores (27.50–27.23 points) after running exercise and resting (p > 0.05). Conclusion: It was concluded that, under simulated indoor competition environment, high HR values do not influence short distance shooting scores

The relationship between some performance components and competition ranking in elite badminton players: Gender comparison

Bu araştırmanın amacı, elit badmintonculardabazı performans bileşenleri ile şampiyona sıralaması arasındaki ilişkiyi belirlemek ve cinsiyetlerarası karşılaştırma yapmaktır. Araştırmaya, büyükler kategorisinde Türkiye Şampiyonasına katılan 11kadın (Yaş: 19.5 ± 2.5 yıl, Boy: 166.7 ± 8.2 cm, VücutAğırlığı: 58.2 ± 8.1 kg), 9 erkek (Yaş: 20.2 ± 2,2 yıl,Boy: 177.3 ± 5.8 cm, Vücut Ağırlığı: 74.5 ± 6.2 kg)toplam 20 elit badmintoncu katılmıştır. Sporcularaantropometrik ölçümler, el kavrama kuvveti, sürat,sıçrama ve çeviklik, anaerobik güç ve kapasite ileomuz ve diz eklemine ait izokinetik kuvvet testleriuygulanmış, bu ölçümlerin tamamlanmasından birhafta sonra sporcular Türkiye Büyükler BadmintonŞampiyonasına katılmışlardır. Cinsiyetler arasındayapılan karşılaştırma sonuçlarına göre; endomorfive ektomorfi özellikleri ile yorgunluk indeksi ve elastik kuvvet özelliklerinde cinsiyetler birbirine benzerbulunmuştur (p>0.05). Türkiye şampiyonasında eldeedilen sıralama ile ölçülen değişkenler arasındaki korelasyon analizi sonuçlarına göre; kadın sporcularda vücut ağırlığı (rs= -.721;p=0.019), yağsız vücut kitlesi (rs=-.648;p=0.43), 180°/sn baskın kol omuz dış rotator kuvveti (rs= -.760;p=0.011), 60 ve 180 °/sn diz ekstansiyonzirve tork kuvveti sağ ve sol bacak toplamları (sırasıyla: rs= -.782;p=0.008; rs= -.879;p=0.001), 180 °/sn dizfleksiyon zirve tork kuvveti sağ ve sol bacak toplamları(rs= -.709;p=0.022) ile şampiyona sıralaması arasındaki ilişki anlamlı bulunmuştur. Erkek sporcularda ise builişki sadece yağsız vücut kitlesi (rs= -.793;p=0.033) veanaerobik kapasite (rs= -.847;p=0.016) özelliğinde anlamlıdır. Sonuç olarak kadın badmintoncularda elde edilen iyi yarışma derecelerinin vücut ağırlığı, yağsız vücutkitlesi ile alt ve üst gövdeye ait izokinetik kas kuvvetininyüksek olmasıyla; erkek badmintoncularda ise yağsızvücut kitlesi ve anaerobik kapasitenin yüksekliği ile ilişkili olduğu bulunmuştur.The purpose of this study was to determine the relationship between some performance components and competition rankings and to make a comparison between genders in elite badminton players. Eleven female (Age: 19.5 ± 2.5 years, Height: 166.7 ± 8.2 cm, Body Weight: 58.2 ± 8.1 kg) and 9 male (Age: 20.2 ± 2.2 years, Height: 177.3 ± 5.8 cm, Body Weight: 74.5 ± 6.2 kg) players who competed at Turkish National Championship were participated in this study. Anthropometric measurements, hand grip, speed, agility, vertical and squat jumps, anaerobic power, anaerobic capacity and isokinetic strength were measured. After a week from these measurements players competed at the Championship. According to comparative results between genders there were similarities at ectomorphy and mesomorphy in anthropometric measurements; fatique index and elastic strength in motor skills (p>0.05). According to the Spearman Correlation Analysis, Championship rankings were significantly correlated with body weigtht (rs=-.721; p=0.019), lean body weight (rs=-.648; p=0.43), 180 °/s dominant shoulder external rotation (rs=-.760;p=0.011), 60 and 180 °/s knee extension (rs=-.782; p=0.008; rs=- .879; p=0.001 respectively), 180 °/s knee flexion sum of peak torque strength (rs=-.709;p=0.022) in female players. On the other hand in males, there was a significant correlation only in between lean body mass and anaerobic capacity and rankings, (rs=-.793; p=0.033;rs=-.847; p=0.016 respectively). As a conclusion; it was found that better position in ranking was related to upper and lower body isokinetic strength, body weight and lean body mass in female players and higher lean body mass and anaerobic capacity in male players

Zasadność stosowania trzech krokomierzy noszonych na biodrach do liczenia kroków w warunkach laboratoryjnych

Background. Objectively measuring physical activity with a functional and inexpensive device is important in large-scale health research. Therefore, this study aimed to determine the validity of the Omron HJ-321 (HJ-321), Omron GoSmart HJ-112 (HJ-112), and Yamax SW200 Digiwalker (YX) for measuring step counts (SC) obtained from the sum of different speeds in a laboratory setting. Material and methods. A total of 26 healthy males aged between 19 and 35 years (26.4±6.3 years) participated voluntarily. During the 10-minute treadmill protocol, the participants were asked to wear HJ-321 and HJ-112 pedometers on the right side and YX on both sides of their hips. The digital image processing code was written in MATLAB (R2013B) for calculating the actual step counts (ASC) with 100% accuracy. The SC for all the pedometers and ASC were recorded simultaneously. Results. HJ-112 and YX have a small Mean Absolute Percentage Error (MAPE) of <10%, while the HJ- 321 showed a high MAPE of >10%. There was a significant correlation between the ASC and the HJ-112, and the YX worn both on right and left sides (respectively, ICC and 95%CI: 0.583 (0.069, 0.813); 0.638 (0.193, 0.838); 0.516 (-0.079, 0.783)). However, a significant correlation was not found for the HJ-321 (0.025 (-1.212, 0.570)). Conclusions. This study shows that the HJ-112 and YX on both sides are valid for measuring total step count during 10 minutes of walking and running in a laboratory setting.Wprowadzenie. Obiektywny pomiar aktywności fizycznej za pomocą funkcjonalnego i niedrogiego urządzenia jest ważny w badaniach zdrowia na dużą skalę. Dlatego też niniejsze badanie miało na celu określenie zasadności stosowania urządzeń Omron HJ-321 (HJ-321), Omron GoSmart HJ-112 (HJ- 112) oraz Yamax SW200 Digiwalker (YX) do pomiaru liczby kroków (ang. step count – SC) uzyskanych z sumy różnych prędkości w warunkach laboratoryjnych. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło dobrowolnie łącznie 26 zdrowych mężczyzn w wieku od 19 do 35 lat (26,4±6,3 lata). Podczas 10-minutowego protokołu na bieżni, uczestnicy zostali poproszeni o noszenie krokomierzy HJ-321 i HJ-112 po prawej stronie oraz YX po obu stronach bioder. Kod cyfrowego przetwarzania obrazu został napisany w programie MATLAB (R2013B) w celu obliczenia rzeczywistej liczby kroków (ang. Actual Step Count – ASC) ze 100% dokładnością. SC dla wszystkich krokomierzy oraz ASC były rejestrowane jednocześnie. Wyniki. HJ-112 i YX mają mały średni bezwzględny błąd procentowy (ang. Mean Absolute Percentage Error – MAPE) wynoszący 10%. Stwierdzono istotną korelację pomiędzy ASC a HJ-112 i YX noszonemu zarówno po stronie prawej, jak i lewej (odpowiednio ICC i 95% CI: 0,583 (0,069; 0,813); 0,638 (0,193; 0,838); 0,516 (-0,079; 0,783)). Nie stwierdzono natomiast istotnej korelacji dla HJ-321 (0,025 (-1,212; 0,570)). Wnioski. Badanie to pokazuje, że stosowanie HJ-112 i YX po obu stronach ciała jest zasadne do pomiaru całkowitej liczby kroków podczas 10 minut chodu i biegu w warunkach laboratoryjnych

Physiological responses to fixed lactate concentrations in young soccer players : Comparision of playing positions

B u çalışmanın amacı, genç futbolcularda sabit laktat konsantrasyonlarına ([La]; 1.5, 2.0, 2.5, 3.0, 3.5, 4.0 ve 5.0 mM.L-1) karşılık gelen koşu hızı (KH), kalp atım hızı (KAH) ve maksimum oksijen tü- ketiminin (VO2maks) kullanılan yüzdesi (%VO2maks)’ni mevkilere göre karşılaştırılmasıdır. Bu amaçla; 49 futbolcu (17 defans, 20 orta saha ve 12 forvet) ça- lışmaya gönüllü olarak katılmıştır. (Yaş:17.1± 0.7 yıl, Kilo: 68.6± 7.3 kg, Boy: 175.6± 5.8 cm). VO2maks ve lak- tat eşikleri testi (LT), futbol sahasında Modifiye Me- kik Koşusu testi protokolüne uygun olarak denek- ler tükenene kadar yaptırılmıştır. Testler sırasında portatif O2 analizörü (Cosmed K4b2 , Italy) ile VO2 ve KAH, her üç dakikada ise bir kulak memesinden alınan arteriyal kandan [La] ölçülmüştür (YSI 1500, USA). Sabit [La] karşılık gelen KH, VO2 ve KAH; VO- 2maks ve LT testinden elde edilen KH-[La], KH-KAH ve KH-VO2 grafiklerinden polinom eğriler ve denklemler yardımıyla belirlenmiştir. Yapılan MANOVA sonuçları- na göre, VO2maks ve sabit [La] karşılık gelen KH orta saha oyuncularında diğer mevkilere göre daha yüksek değerlere sahipken, bu fark istatistiksel olarak anlam- lı değildir (p>0.05). Sonuç olarak; incelenen aerobik dayanıklılık özellikleri, genç futbolcularda mevkiler arasında elde edilen fizyolojik cevapların benzer oldu- ğu ortaya çıkmıştır.T he purpose of this study was to compare the run- ning velocity (RV), heart rate (HR) and percenta- ges of maximal oxygen consumption (%VO2max) cor- responding to the fixed lactate concentrations ([La]; 1.5, 2.0, 2.5, 3.0, 3.5, 4.0, 5.0 mM.L-1) of young soccer players among the playing positions. With this purpo- se 49 young soccer players (Age:17.1&plusmn; 0.7 years, Body Weight: 68.6&plusmn;7.3 kg , Height: 175.6&plusmn; 5.8 cm) (17 de- fenders, 20 mid-fielders and 12 forwards) voluntarily participated in this study. VO2max&nbsp;and Lactate Thres- holds (LT) test was performed until exhaustion on a soccer field according to Modified Shuttle Run Test protocol. During exercise tests oxygen consumption (VO2) and Heart Rate (HR) were measured with Portable Oxygen Analyzer (Cosmed K4b2, Italy) for each minute, and [La] was measured for every 3 minutes by taking arterialized blood from earlobe (YSI 1500, USA). RV, VO2 &nbsp; and HR corresponding to the fixed [La] were predicted from RV-[La], RV-HR and RV-VO2 &nbsp;, which were measured from VO2max&nbsp; and LT tests, by using polyno- mial curves and equations. As a result of multivariate of variance analysis, although VO2max&nbsp; and RV of mid- fielders corresponding to fixed [LA] were higher than the others, no significant differences were found on RV, percentage of VO2max&nbsp; and HR at the fixed [La] among the playing positions. As a result of the study, exami- ned aerobic endurance characteristics of young soccer players showed similar physiological responses among the playing positions

İmatinibin Sıçan Testisi Üzerine Etkilerinin İnce Yapı Düzeyinde Araştırılması

AMAÇ: Üreme sistemi ve dolayısıyla germ hücreleri kimyasal ajanlar için önemli bir hedef konumundadır. Kanser tedavisinde kullanılan birçok sitotoksik ajanın üreme fonksiyonları üzerine geçici veya kalıcı etkilerinin bulunduğu bilinmektedir. İmatinib son yıllarda bazı kanser türlerinin tedavisinde kullanılan bir protein-tirozin kinaz inhibitörüdür. Bazı çalışmalarda imatinible tedavi edilen gastrointestinal tümör ve kronik myeloid lösemili genç hastalarda testiküler fonksiyonun etkilendiği belirtilmiştir. Deneysel çalışmalarda imatinible tedavi edilen farelerde testosteron seviyeleri azalırken LDH seviyelerinin yükseldiği rapor edilmiştir.. İmatinibin yalnızca sperm sayısı ve üretimini değil sperm morfolojisini de etkileyeceği ileri sürülmekle beraber imatinib tedavisinin testis morfolojisi üzerine etkilerinin araştırıldığı yeterince çalışma bulunmamaktadır. Çalışmamızda imatinibin farklı dozlarda, sıçan testisi üzerine olan etkilerinin ışık ve elektron mikroskobik düzeyde incelenmesi amaçlanmaktadır. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamızda 8-12 haftalık, 200-250 gr ağırlığında Wistar cinsi 30 olgun erkek sıçan kullanılmıştır. Sıçanlar 5 gruba ayrıldıktan sonra, deney gruplarına sırasıyla 10, 50, 100 ve 200 mg/kg dozlarında imatinib günde tek doz gavaj yoluyla 21 gün uygulanmıştır. 5. grup kontrol grubu olup aynı süre gavaj yolu ile serum fizyolojik verilmiştir. Deney ve kontrol gruplarından alınan testis doku örnekleri rutin ışık ve elektron mikroskobik yöntemlere göre takip edilerek incelenmiştir. BULGULAR: Işık mikroskobik değerlendirmede 1. 2. ve 3. Deney gruplarında seminiferöz tübül epiteli ve interstisyel dokunun özelliklerinin genellikle kontrol grubundakilerle benzerlik gösterdiği izlenmekteydi. 4. Deney grubunda ise seminiferöz tübüllerin epitel bütünlüğünün bozulduğu gözlenmekteydi. Elektron mikroskobik inceleme sonucu 1. ve 2. Deney gruplarında kontrol grubuna benzer yapısal özellikler izlenirken, 100 mg/kg imatinib uygulanan 3. Deney grubunda seminiferöz tübül bazalinde Sertoli hücreleri ve spermatojenik hücreler arasında bağlantıların zayıfladığı gözlendi. 200 mg/kg imatinib uygulanan 4. Deney grubunda ise seminiferöz tübül bazal laminasında düzensizleşme ve oldukça elektron yoğun görünümlü Sertoli hücreleri, spermatojenik hücreler ve Sertoli hücreleri arasında geniş boşluklar, primer spermatositler arasında çok sayıda spermatozoa baş ve kuyruk kesitlerinin varlığı dikkat çekiciydi. SONUÇ: Protein-tirozin kinaz inhibitörü imatinibin etki mekanizması ve dozla bağlantılı olarak testis seminiferöz tübül epiteli hücrelerinde yapısal değişikliklere neden olabileceği ve tedavi sürecindeki genç hastalarda testiküler fonksiyonlarda geçici bozulmalara yol açabileceği sonucuna varılmıştır

Deneysel olarak oluşturulan Diyabet ve İskemi-Reperfüzyonda Liraglutidin Testis Üzerine Etkileri

Bu çalışmada Deneysel olarak oluşturulan Diyabet ve İskemi-Reperfüzyonda Liraglutidin Testis Üzerine Etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır