Eerherstel van de eer:We hebben de inhaligheid van publieke dienstverleners over onszelf afgeroepen

Niet geld maar waardering is de krachtigste motivatie die er bestaat. Wetenschappers zoeken naar middelen om hiervan maatschappelijk gebruik te maken. Minister Ronald Plasterk van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap heeft een merkwaardig probleem. Om ervoor te zorgen dat er ook straks nog mensen voor de klas staan, wil hij de lerarensalarissen verhogen. Hoewel hij hiervoor vrijwel unanieme politieke steun krijgt, had het parlementaire debat over dit voornemen een zure ondertoon. Kamerleden vroegen zich bezorgd af of het geld de leraren wel zal bereiken en niet in de regionen van het management zal blijven hangen. Zouden we straks een parlementaire enquête nodig hebben om uit te vinden waar het extra miljard gebleven is? Er is namelijk iets aan de hand met het geld van scholen. Toen die in de jaren negentig de beschikking kregen over eigen budgetten was er een breed vertrouwen dat zij de vergrote beleidsruimte op de best mogelijke manier voor het onderwijs zouden benutten. Gaandeweg is echter gebleken dat een aantal scholen (van hoog tot laag) grote sommen gelds zijn gaan reserveren. En er zelfs mee zijn gaan speculeren. De publieke opinie is daarom al enige tijd vervuld van wantrouwen jegens schoolbesturen en -directies. Wie had dat durven voorspellen? Deze omslag in de publieke opinie werd nog eens gevoed door het feit dat met de komst van de budgettaire decentralisatie schoolleiders zijn begonnen om eerst zichzelf een salarisverhoging te bezorgen. Schooldirecties zijn zich ‘College van bestuur’ gaan noemen en wisten de aldus verworven gewichtigheid met een ‘marktconform beloningsniveau’ te onderstrepen. Bovendien hebben zij zich omringd met een hofhouding van managers en beleidsontwikkelaars waarvan de toegevoegde waarde voor het onderwijs omstreden is. En schoolbestuurders zijn niet de enige publieke dienstverleners die onder verdenking staan te goed voor zichzelf te zorgen. [...

Job (In)Security and Workers’ Training Decisions: A Framing Approach

Context: In this study, we attempt to contribute to the scarce evidence about the relationship between perceived labour market insecurity and worker training investments. Drawing on existing research into framing in decision-making, we investigate whether framing the labour market as insecure increases the willingness of workers to invest in training. We also investigate whether this effect is larger when training contract terms are favourable, such as when training is done mostly in an employer’s time, or when no payback clause is included.Approach: Data are gathered through a vignette-study under a sample of senior Dutch students, with experimental manipulation of frames. Respondents are given a questionnaire in which they are asked to imagine themselves working for a fictitious firm (but presented to them as real). The security/insecurity frames are elicited by randomly stressing either the positive or negative side of a series of events related to the labour market position of people working in this firm. Respondents are then asked to respond to five vignettes, each of these a randomly generated combination of training contract terms. For each vignette, respondents are asked to state whether or not they would be willing to go along with the specified training program under the conditions outlined in that vignette. Data are analysed with multilevel logistic regression. Findings: The willingness to train is not invariably greater under an insecurity frame. Instead, we find a crucial interaction: the willingness to train is greater under an insecurity frame when training-contract terms are favourable (e.g when no payback clause is included), but smaller when training-contract terms are unfavourable. Since the positive and negative effects are approximately equal in size, in a balanced design such as ours they cancel each other out, resulting in a close to zero overall effect for the frame variable.Conclusion: Our results suggest that, when workers are aware of the insecurity in their situation, this only makes them more willing to follow training when the risk of losing their investment is low.