Guyon tunnel syndrome secondary to excessive healing tissue in a child: a case report

We describe a case of an 8-year-old boy who developed a combined motor and sensory neuropathy of the distal ulnar nerve, after sustaining a superficial injury to the right flexor carpi ulnaris tendon at the level of the distal wrist crease. Guyon's canal syndrome is a very rare entity during childhood. We have noted only one prior description of this syndrome in the pediatric age group in a review of the English literature

Intraneural hemangioma of the median nerve: A case report

Hemangiomas of the median nerve are very rare and, so far, only ten cases of intraneural hemangioma of this nerve have been reported in the literature. We present a case of 14-year-old girl who had a soft tissue mass in the region of the left wrist with signs and symptoms of carpal tunnel syndrome. Total removal of the mass was achieved using microsurgical epineural and interfasicular dissection. The symptoms were relieved completely, after this procedure, without any neurologic deficit. On follow-up two years later, no recurrence was observed. Whenever a child or young adult patient presents with CTS the possibility of a hemangioma involving the median nerve should be kept in mind in the differential diagnosis

Endobutton technique for the treatment of acute acromioclavicular joint dislocations

Objective: Acromioclavicular (AC) joint dislocation is a common injury frequently affecting young athletes. The aim of this study is to evaluate postoperative functional results in cases diagnosed with acute AC joint dislocation stabilized with endobutton system. Methods: This fixation procedure has been applied on 10 patients. Indications of the technique included: a grade V AC joint dislocation (7 patients), and grade III AC joint dislocation (3 patient) according to Rockwood classification. The coracoclavicular (CC) interval and AC joint were reduced using two endobuttons. One endobutton was fitted on the clavicle and the second was placed at the undersurface of the coracoid. Outcomes were assessed with the Constant shoulder score and visual analog pain scale. Results: All the patients had powerful intraoperative fixation. Immediately after surgery, and 6 weeks, and 1 year postoperative radiographs showed adequate reduction of the CC distance and the AC joint. The mean Constant shoulder score was 89 (88–92) in the injured shoulder and 90 (88–93) in the uninjured shoulder. There was no statically significant difference between the injured and normal shoulder in terms of Constant shoulder score and there was no complication during the process. Conclusion: This technique is a safe and effective method for providing fixation for the AC joint

The effect of low-molecular-weight heparin on rat tendon healing

Objectives: We investigated the effect of low-molecular-weight heparin (LMWH) on the healing of tendons. Methods: Forty-five adult Wistar rats weighing 300 g were randomized into three groups equal in number. All the rats underwent full-thickness surgical incision of the Achilles tendon followed by primary repair. After the operation, two groups received daily subcutaneous LMWH injections (nadroparin calcium) for four weeks at high or low doses (group 1, 6 mg/kg, 170 IU AXa; group II, 3 mg/kg, 85 IU AXa). Group III remained untreated as the control group. Histologically, the specimens were examined under light and electron microscopy with regard to the amount of fibrillar collagen synthesis, mitochondrial degeneration, and the composition of the extracellular matrix collagen. Biomechanically, maximum load to failure and correspondent elongation of the tendons were measured. Results: Compared to the control group, histologically, both LMWH-treated Groups exhibited increased number of fibroblasts, increased fibrillar collagen formation in the extracellular matrix, and higher counts of granular endoplasmic reticula in cytoplasmic contents of fibroblasts as well as decreased mitochondrial vacuolization and degeneration. Biomechanical assessments showed that tendons in group I had significantly higher maximum load to failure and elongation values than group II and III (31 N vs. 24.6 N and 23.1 N; 25 mm vs. 19.6 mm and 17.3 mm, respectively; p0.05). Conclusion: Daily administration of single dose LMWH improves tendon healing through increasing the number of fibroblasts and fibrillar collagen synthesis and decreasing mitochondrial degeneration.Publisher's Versio

USG Guided triple peripheral nerve blocks in an arthrodesis patient who has implanted cardioverter defibrillators

The use of combined peripheral nerve blocks significantly reduces morbidity and mortality in high-risk patients. The widespread use of ultrasound in peripheral nerve blocks provides success with less local anesthetic amounts in patients with multiple blocks. In this case report, we aimed to present the use of a combination of sciatic nerve block, femoral nerve block and fascia iliaca block in a patient with implanted cardioverter defibrillator (ICD) and vascular pathologies who underwent an arthrodesis operation for bimalleolar fracture

Modifiye kessler tendon onarımında karşı yanda uygulanan tekli kilitleme yöntemi ile ayrışma ve dikiş kopmasının önlenmesi: Koyun tendonları üzerinde biyomekanik inceleme

Objectives: Locking loops are invented to prevent pull-out complication during early active rehabilitation after flexor tendon repair. This study compares the mechanical properties of the side-locking modified Kessler repairs with four- and two- side locking points. Materials and methods: Twenty fresh flexor digitorum profundus tendons of the healthy adult sheep forelimbs were sutured by the two-strand modified Kessler with the side-locking loop technique (group A: four locking points), and by the two-strand modified Kessler repair method with a side locking knot on the opposite corners of the repair (group B: two locking points). To assess the mechanical performance of the repairs, the tendons were subjected to a linear non-cyclic load-to-failure test using a material testing machine. Outcome measures included the 2.0 mm gap force at the tendon ends, the ultimate forces and the mode of failure. Results: The mean value for the 2.0 mm gap strength was 19.2±1.4 for group A and 19.3±1.9 for group B. The mean value of the failure strength was 33.1±2.6 for group A and 29.8±3.2 for group B. Regarding the 2.0 mm gap strength between the tendon ends, no significant difference was observed between the two groups. There were statistically significant differences in failure strengths of the two groups (p=0.019). As regards the mode of failure, no suture pull-out was observed. All the specimens failed due to suture breakage at the repair site. Conclusion: Results of this study revealed that gap formation and suture pull-out can be prevented using single side locking points on the opposite corners of the modified Kessler repair.Amaç: Bu çalışmada, fleksör tendon onarımlarından sonra erken rehabilitasyonda dikiş kopması komplikasyonunun önlenmesi için geliştirilen yandan kilitli modifiye Kessler fleksör tendon onarımı yöntemi ile iki ve dört köşeden kilitli yöntemin mekanik özellikleri karşılaştırıldı.Gereç ve yöntemler: Sağlıklı yetişkin koyunlardan elde edilen 20 adet taze ön ayak fleksör digitorium profundus tendonu iki gruba ayrılarak yandan kilitli modifiye Kessler yöntemiyle onarıldı. Birinci grupta (A grubu) dört köşeden yan kilitleme yöntemi uygulandı. İkinci grupta (B grubu) ise, dört köşeden sadece karşılıklı iki çapraz köşeye yan kilit düğümü uygulanırken, diğer iki çapraz köşeye kilitsiz düğüm uygulandı. Onarımın mekanik özellikleri, mekanik test cihazı ile tendon kopana kadar, sürekli tek yönlü yük uygulanarak ölçüldü. Tendon uçları arasında 2.0 mm ayrışma gücü (N), kopma gücü (N) ve kopma şekli değerlendirildi. Bulgular: 2.0 mm ayrışma gücü karşılaştırıldığında; ortalama değer A grubunda 19.2±1.4, B grubunda 19.3±1.9 olarak bulundu. Ortalama kopma gücü ise A grubunda 33.1±2.6, B grubunda 29.8±3.2 bulundu. Tendon uçları arasında 2.0 mm ayrışma gücü değerlendirildiğinde; iki grup arasında anlamlı fark saptanmadı. Kopma gücü karşılaştırıldığında ise iki grup arasında anlamlı fark bulundu (p=0.019). Her iki grupta da hiçbir örnekte dikiş kaymasına bağlı yetmezliğe rastlanmadı. Her iki grupta da kopma yeri iki ucun arasında kalan düğümün altından gerçekleşti. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, çapraz köşelere uygulanan iki adet yan kilit düğümü tekniğinin, onarım bölgesindeki ayrışmayı ve dikiş kaymasına bağlı yetmezliği önlediğini göstermiştir

Humerus proksimal uç iki parçalı kırıklarının tek yönlü ve çok yönlü Kirschner teli ile tespitinin biyomekanik olarak karşılaştırılması

Objectives: The stability and effectiveness of uni-planar Kirschner wire (K-wires) was compared to multi-planar K-wires osteosynthesis combined with tension band wiring for fixation of two-part osteoporotic surgical neck fracture of the proximal humerus. Materials and methods: Two groups each with eight cadaveric elderly (mean age 72.6; range 70 to 80 year) frozen human humeri were used in the study. Transverse osteotomy of the proximal humerus was performed using a thin oscillating saw. The first group (group A) was fixed using two anterograde smooth K-wires, sent from lateral cortex, combined with tension band wiring. The second group (group B) was fixed using multi-planar (anterograde and retrograde) four smooth K-wires combined with tension band wiring on the lateral cortex. Biomechanical tensile properties for 3 mm displacement (gap load) and maximum load were assessed. Results: The mean value for the gap load was 1045.0±45.4 N (Newton) for group A and 1238.1±115.8 N for group B. Gap load values of groups were similar (p=0.01). The maximum load was 1261.8±52.4 N in group A and 1471.1±107.3 N in group B. The maximum load values were statistically higher in the multiplanar fixation technique (group B) when compared to that of the uniplanar fixation technique (group A), (p=0.004). Conclusion: Fixation in osteoporotic two-part surgical neck fractures of the proximal humerus using multiplanar K-wires combined with tension band wire provides substantially more effective stability compared to that of uniplanar fixation.Amaç: Humerus proksimal uç cerrahi boyun iki parçalı kırıklarında tek yönlü Kirschner teli (K-teli) ile tespit yönteminin stabilite ve etkinliği, çok yönlü K-teli ve gergi bandı yöntemi ile biyomekanik olarak karşılaştırıldı.Gereç ve yöntemler: Çalışma iki grup halinde düzenlendi. Her bir grupta sekizer adet dondurulmuş insan (ort. yaş 72.6; dağılım 70-80 yıl) kadavra humerus kemiği kullanıldı. Humerus proksimalinde ince el testeresi yardımı ile transvers osteotomi yapıldı. Birinci grupta (grup A) gergi bandı yöntemi ile güçlendirilen ve lateral korteksten antegrad olarak gönderilen iki adet düz K-teli ile tek yönlü tespit uygulandı. İkinci grupta ise lateral kortekste gergi bandı yöntemi ile güçlendirilmiş dört adet K-teli ile çok yönlü (antegrad ve retrograd) tespit uygulandı. Üç milimetre aralık oluşma sırasındaki yüklenme (ayrışma gücü) ve maksimum yüklenme miktarları biyomekanik olarak değerlendirildi. Bulgular: Ortalama ayrışma gücü, grup A’da 1045.0±45.4 N (Newton) ve grup B’de 1238.1±115.8 N olarak tespit edildi. Ayrışma gücü açısından, iki grup benzerdi (p=0.01). Maksimum yüklenme miktarı grup A’da 1261.8±52.4 N, grup B’de ise 1471.1±107.3 N olarak bulundu. Maksimum yükleme değerleri, çok yönlü tespit tekniğinde (grup B), tek yönlü tespit tekniğinden (grup A) istatiksel olarak yüksek bulundu (p=0.004). Sonuç: Humerus proksimal uç iki parçalı cerrahi boyun kırıklarının sabitlenmesinde, gergi bandı ve K-telleri ile güçlendirilmiş çok yönlü tespit yöntemi, tek yönlü tespit yöntemine göre daha etkilidir

Akut akromioklaviküler eklem çıkıklarında endobutton ile tesbit yöntemi

Amaç: Akromioklaviküler eklem çıkıkları daha çok genç atletlerde sık görülen bir yaralanmadır. Bu çalışmanın amacı endobutton sistemi ile tespit edilmiş akut akromioklaviküler eklem çıkıklarının postoperatif fonksiyonel sonuçlarını değerlendirmektir. Yöntemler: Bu tespit yöntemi 10 hastaya uygulandı. Rockwood sınıflamasına göre yedi has-tada tip V, üç hastada tip III çıkık vardı. Korakoklaviküler aralık ve akromioklaviküler eklem iki endobutton kullanılarak redükte edildi. Bir endobutton klavikulanın üzerine ikincisi korakoid çı- kıntının altına yerleştirildi. Sonuçlar Constant omuz skoru ve vizüel analog skala ile değerlendirildi. Bulgular: Tüm hastaların intraoperatif olarak fiksasyonunun sağlam olduğu görüldü. Ameliyattan hemen sonra, 6. haftada ve 1 yıl sonra çekilen grafilerde, korakoklaviküler aralık ve akromioklaviküler eklemin yeterli derecede redükte olduğu tespit edildi. Ortalama Constant omuz skoru ameliyatlı omuzda 89 (88-92), sağlam omuzda ise 90 (88-93) olarak bulundu. Constant omuz skoru ile değerlendirildiğinde akromioklaviküler çıkık olan taraf ile normal taraf arasında anlamlı istatiksel fark bulunamadı ve herhangi bir komplikasyonla karşılaşılmadı. Sonuçlar: Bu metod akromioklaviküler eklemin tespiti için güvenli ve etkin bir yöntemdir.Objective: Acromioclavicular (AC) joint dislocation is a common injury frequently affecting young athletes. The aim of this study is to evaluate postoperative functional results in cases diagnosed with acute AC joint dislocation stabilized with endobutton system. Methods: This fixation procedure has been applied on 10 patients. Indications of the technique included: a grade V AC joint dislocation (7 patients), and grade III AC joint dislocation (3 patient) according to Rockwood classification. The coracoclavicular (CC) interval and AC joint were reduced using two endobuttons. One endobutton was fitted on the clavicle and the second was placed at the undersurface of the coracoid. Outcomes were assessed with the Constant shoulder score and visual analog pain scale. Results: All the patients had powerful intraoperative fixation. Immediately after surgery, and 6 weeks, and 1 year postoperative radiographs showed adequate reduction of the CC distance and the AC joint. The mean Constant shoulder score was 89 (88–92) in the injured shoulder and 90 (88–93) in the uninjured shoulder. There was no statically significant difference between the injured and normal shoulder in terms of Constant shoulder score and there was no complication during the process. Conclusion: This technique is a safe and effective method for providing fixation for the AC joint

Humerus distal kırıklarında çift plak osteosentezi, çift gergi bandı tekniğinden daha iyi biyomekanik stabilizasyon sağlar

Objectives: In this study we evaluated the stability and effectiveness of the double tension band osteosynthesis technique compared to the double plate osteosynthesis technique used for fixation of distal humerus fractures. Materials and methods: The study was performed on two groups, and in each group eight cadaveric, elderly (mean age 70-80) human humeri was used. An osteotomy was performed in the supracondylar region using a manual saw. The first group (group 1) was fixed with double 3.5 mm reconstruction plates, while the second group (group 2) was fixed with the double tension band technique, using crossing Kirschner wires. The osteotomy was designed so that the distal fragment would allow only a single screw per plate. The constructs were evaluated using a material testing machine. A linear non-cyclic load was applied until the failure of the constructs. The force which produced a 3 mm gap (3 mm gap strength), as detected visually with the aid of operating loupes, and the maximum load prior to failure of the fixation (maximum force) were measured from all tests. Results: The mean value for the 3 mm gap strength was 1356.29&plusmn;226.97 N for group 1 and 882.63&plusmn;305.21 N for group 2. The mean value of the maximum load strength was 1487.13&plusmn;298 N for group 1 and 1232&plusmn;107.62 N for group 2. There were significant differences in 3 mm gap strengths of the two groups (p=0.005). There was also a significant difference in the maximum load between the two groups (p=0.016). Conclusion: Double plate osteosynthesis technique is superior to double tension band osteosynthesis for the fixation of distal humerus fractures.Bu çalışmada Doğu Karadeniz bölgesi hamsilerinin avlama mevsimi süresince besin bileşenleri ve yağ asitleri komposizyonundaki aylık değişim incelenmesi amaçlanmıştır. Hamsilerin nem oranı ekim ayında en düşük (%64,93) iken nisan ayında ise en yüksek seviyeyede (%74,32) olduğu hesaplanmıştır (P<0,05). Buna bağlı olarak tüm aylardaki yağ seviyeleri ve aralık ve nisan aylarındaki kül miktarlarındaki değişim istatistiksel açıdan önemli bulunmuştur. İlaveten, avlanma mevsimi süresince doymuş yağ asitlerinden (SFA) C16:0, C14:0 ve C18:0, tekli doymamış yağ asitlerinden (MUFA) C18:1n9 ve çoklu doymamış yağ asitlerinden (PUFA) C22:6n-3 (DHA, dekosahekzanoik asit) ve C20:5n-3 (EPA, eikosapentanoik asit) en yüksek oranlarda bulunmuşlardır. Avlama mevsimi boyunca, ortalama omega–3 ve omega–6 değerleri sırası ile %30,33 ve %4,43 olarak hesaplanmıştır. EPA seviyesinde tedrici olarak bir azalma meydana gelirken, DHA seviyesinde ise ekim ayından nisan ayına kadar bir artış gözlenmiştir. Yağ asitlerinde av mevsimi boyunca yağ assitlerinde özellikle de DHA oranında belirgin bir şekilde bir değişimin olduğu gözlemlenmiştir

TUS SINAVINA HAZIRLANAN BİR MESLEKTAŞIMIZDA UYARICI İLAÇLARLA İNDÜKLENEN EPİLEPSİ NÖBETİ SONRASI KİLİTLİ POSTERIOR OMUZ KIRIKLI ÇIKIĞI

Posterior omuz çıkığı nadir bir durumdur ve humerus başında ters Hill-Sachs lezyonuna yol açabilir. Humeral baştaki defekt eklem yüzünün %20’sinden fazlasını oluşturuyorsa omuz iç rotasyonunda instabiliteye yol açar. Bu durumda kapalı redüksiyon sağlansa da stabilizasyon için cerrahi gerekir. Biz burada uyanıklık sağlayan ve etki mekanizması tam bilinmeyen bir ajan olan modafilin kullanan Tıpta Uzmanlık Sınavına (TUS) hazırlanan bir meslektaşımızda görülen, ilacın indüklendiğini düşündüğümüz epilepsi nöbeti sonrası kilitli posterior omuz kırıklı çıkığında uyguladığımız otolog kemik greftlemeyle başarılı tedavi ettiğimiz olgumuzu sunduk. Diğer tekniklerden farklı olarak anatomik restorasyonu sağlayan bu tekniğin özellikle genç aktif hastalarda akut dönemde uygulanması gerektiğini düşünüyoruz. Biz greftleme dışındaki seçeneklerin normal fizyolojiye uygun olmayan girişimler olduğundan, greftleme gibi daha basit ve fizyolojik bir yöntemde başarı sağlanamıyan hastalar olursa bunların geç dönem rekonstrüksiyonlarda kurtarıcı ameliyat olarak saklanması gerektiği fikrine sahibiz. Otogreft kullanımında döner saha sorunu dezavantaj oluşturuyorsa da tarif ettiğimiz greft alma yöntemiyle bunun en aza indirileceğini düşünüyoruz.Anahtar Kelimeler: Kemik grefti; kilitli posterior omuz çıkığı; modafilin; nöbet; Ters Hill-Sachs lezyon.SUMMARYPosterior dislocation of the shoulder joint is a rare condition which may cause a reverse Heel- Sachs lesion. If the defect in the humeral head is more than 20%, it will result in instability during the internal rotation; in that case even if the joint closely reduced the surgical stabilization will be necessary. In this case we report a case of locked posterior, fracture- dislocation of the shoulder joint in a medical doctor secondary to a seizure (epileptic) attack induced by an alerting agent, with unknown mechanism of action, called Modafilin, which he used during the preparation for the TUS exam. The case was managed surgically using autologus bone graft and internal fixation. The current technique, unlike previous procedures, provides anatomic restoration and we think that it should be applied in young and active patients. We think that, choices other than grafting are non-physiological and should be used as a salvage method for late cases following graft failure. Although graft harvesting is a disadvantage, the method of graft harvesting which we used will minimize the disadvantages.Keywords: Bone grafting; locked posterior shoulder dislocation, modafilin, seizure, reverse Hill-Sachs lesion