Timber Investments

In recent years, institutional and individual investors have increased their portfolio allocations to alternative investments, including timberland. The aim of this dissertation is to provide an overview of the timber asset class and to explore the effects that timber investments may have on well diversified portfolios using modern portfolio theory. Timber investments possess some unique characteristics that differentiate them from investments in other asset classes, the most significant one being biological growth of trees. The value gain from biological growth is two-dimensional, as trees do not only grow in volume with age, but they also grow exponentially in value as their diameter increases. Using historical return data for various different asset classes, a theoretical investment universe was created to assess the impact that timber investments have on the portfolio frontier. The study clearly reveals that timber investments offer significant diversification benefits. When timber is added to the set of available risky assets, the portfolio frontier shifts and changes shape, reflecting improved risk-return combinations. Whether the maximum allocation to timber investments is restricted or not, results indicate that the standard deviation of the portfolio, for various fixed return targets, falls significantly, in most cases by several percentage points. In sum, results suggest that there are substantial benefits to be achieved by including timber investments in a portfolio

Geislajoðmeðferð (I-131) á Íslandi vegna ofstarfsemi skjaldkirtils árin 1985-1991

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenHalf a century ago the Icelanders were reported to have the smallest thyroid gland of all nations whose thyroid gland weight was known. This has been thought to be caused by the rich iodine content of the Icelandic food. For that reason and others it is of interest to study some of the thyroid pathology and treatment in Iceland. Treatment of hyperthyroidism with radioiodine (I-131) has become the method of choice amongst adults in Iceland during the last decade. From the beginning of 1985 to the end of October 1991 a total number of 267 hyperthyroid patients were treated with radioiodine at the radioisotope unit of Landspitalinn, the only unit in Iceland involved in that treatment. The radioactivity administered to the patients, the dose of radioactive iodine, was relatively small and aimed at 7000 rads to the thyroid gland. Of 216 patients treated during the years 1985-1990, 41 (19%) needed a second treatment or more due to persisting hyperthyroidism. These patients had significantly larger thyroid glands and higher iodine uptake than the rest of the patients. Two measurements of serum TSH and T4 within 6 months after treatment indicated that about one third of the patients were going from hypothyroid state to euthyroid or hyperthyroid state and vice versa up to that time. These measurements further indicated that about 50% of the patients were hyperthyroid and about 27% hypothyroid at the end of 6 months. A further study by mailed questionnaire to 241 patients (response rate = 75.1%) revealed that about 30% had developed hypothyroidism within 8 months and about 50% within 2 years of treatment. Of the whole group 60% had developed hypothyroidism 7 years after treatment. When groups of patients for each year were studied it was found that there was about 6% average increase of hypothyroidism each year beyond the incidence of the first year. In 7 years from treatment 77% of the patients had developed hypothyroidism. This is a considerably higher incidence than reported in Iceland earlier and is in agreement with observations in other countries showing that the rate of hypothyroidism after radioiodine treatment has been increasing during the last 2 or 3 decades. Irregular pulse rate before treatment was more common (53%) than reported elsewhere. Eye complaints, minor ones mostly, were reported by 22% of the patients. It is concluded that the incidence of hypothyroidism in Iceland after relatively small doses of 1-131 treatment is comparatively high and has increased during the last 20 years for unknown reasons.Á árunum 1985-1991 voru 267 sjúklingar með ofstarfsemi skjaldkirtils teknir til meðferðar með 13lI (I-131) á Landspítalanum. Geislaskammtar voru tiltölulega litlir og miðuðu að 7000 rad geislun í kirtlinum. Af 216 sjúklingum, sem teknir voru til meðferðar á árunum 1985-1990 þurftu 41 (19%) á endurtekinni meðferð að halda vegna áframhaldandi ofstarfsemi (endurtekin meðferð árið 1991 er ekki talin). Þessir sjúklingar höfðu marktækt stærri kirtil og hærri joðupptöku en hinir sjúklingarnir. Tvennar eftirlitsmælingar á thyroid stimulating hormone (TSH) og thyroxine (T4) í sermi innan sex mánaða frá meðferð bentu til þess að 50% væru áfram með ofstarfsemi og 27% með undirstarfsemi, en breytingar mæligilda hjá sömu sjúklingum bentu til að ekki væru komnar endanlegar tölur. Við frekari könnun með póstsendum spurningalista reyndust um 30% hafa fengið vanstarfsemi í kirtilinn innan átta mánaða og um 50% innan tveggja ára frá meðferð. Sjö árum eftir meðferð voru um 60% allra sjúklinganna með vanstarfandi kirtla. Þegar hópar hvers árs fyrir sig voru skoðaðir, kom í ljós aukning á vanstarfsemi, sem nam að jafnaði um 6% á hverju ári umfram þann hundraðshluta (35-40%), sem fram kom á fyrsta árinu. Sjö árum eftir meðferð voru 77% sjúklinganna með vanstarfandi kirtla. Tíðni á vanstarfsemi skjaldkirtilsins eftir geislameðferð er því há hér á landi miðað við önnur lönd þar sem notaðir hafa verið svipaðir geislaskammtar og hefur hækkað verulega miðað við eldri rannsókn, eins og fundist hefur annars staðar. Oreglulegur púls var algengur (53%) meðal sjúklinga fyrir meðferð

Geislajoðmeðferð (I-131) á Íslandi vegna ofstarfsemi skjaldkirtils árin 1985-1991

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenHalf a century ago the Icelanders were reported to have the smallest thyroid gland of all nations whose thyroid gland weight was known. This has been thought to be caused by the rich iodine content of the Icelandic food. For that reason and others it is of interest to study some of the thyroid pathology and treatment in Iceland. Treatment of hyperthyroidism with radioiodine (I-131) has become the method of choice amongst adults in Iceland during the last decade. From the beginning of 1985 to the end of October 1991 a total number of 267 hyperthyroid patients were treated with radioiodine at the radioisotope unit of Landspitalinn, the only unit in Iceland involved in that treatment. The radioactivity administered to the patients, the dose of radioactive iodine, was relatively small and aimed at 7000 rads to the thyroid gland. Of 216 patients treated during the years 1985-1990, 41 (19%) needed a second treatment or more due to persisting hyperthyroidism. These patients had significantly larger thyroid glands and higher iodine uptake than the rest of the patients. Two measurements of serum TSH and T4 within 6 months after treatment indicated that about one third of the patients were going from hypothyroid state to euthyroid or hyperthyroid state and vice versa up to that time. These measurements further indicated that about 50% of the patients were hyperthyroid and about 27% hypothyroid at the end of 6 months. A further study by mailed questionnaire to 241 patients (response rate = 75.1%) revealed that about 30% had developed hypothyroidism within 8 months and about 50% within 2 years of treatment. Of the whole group 60% had developed hypothyroidism 7 years after treatment. When groups of patients for each year were studied it was found that there was about 6% average increase of hypothyroidism each year beyond the incidence of the first year. In 7 years from treatment 77% of the patients had developed hypothyroidism. This is a considerably higher incidence than reported in Iceland earlier and is in agreement with observations in other countries showing that the rate of hypothyroidism after radioiodine treatment has been increasing during the last 2 or 3 decades. Irregular pulse rate before treatment was more common (53%) than reported elsewhere. Eye complaints, minor ones mostly, were reported by 22% of the patients. It is concluded that the incidence of hypothyroidism in Iceland after relatively small doses of 1-131 treatment is comparatively high and has increased during the last 20 years for unknown reasons.Á árunum 1985-1991 voru 267 sjúklingar með ofstarfsemi skjaldkirtils teknir til meðferðar með 13lI (I-131) á Landspítalanum. Geislaskammtar voru tiltölulega litlir og miðuðu að 7000 rad geislun í kirtlinum. Af 216 sjúklingum, sem teknir voru til meðferðar á árunum 1985-1990 þurftu 41 (19%) á endurtekinni meðferð að halda vegna áframhaldandi ofstarfsemi (endurtekin meðferð árið 1991 er ekki talin). Þessir sjúklingar höfðu marktækt stærri kirtil og hærri joðupptöku en hinir sjúklingarnir. Tvennar eftirlitsmælingar á thyroid stimulating hormone (TSH) og thyroxine (T4) í sermi innan sex mánaða frá meðferð bentu til þess að 50% væru áfram með ofstarfsemi og 27% með undirstarfsemi, en breytingar mæligilda hjá sömu sjúklingum bentu til að ekki væru komnar endanlegar tölur. Við frekari könnun með póstsendum spurningalista reyndust um 30% hafa fengið vanstarfsemi í kirtilinn innan átta mánaða og um 50% innan tveggja ára frá meðferð. Sjö árum eftir meðferð voru um 60% allra sjúklinganna með vanstarfandi kirtla. Þegar hópar hvers árs fyrir sig voru skoðaðir, kom í ljós aukning á vanstarfsemi, sem nam að jafnaði um 6% á hverju ári umfram þann hundraðshluta (35-40%), sem fram kom á fyrsta árinu. Sjö árum eftir meðferð voru 77% sjúklinganna með vanstarfandi kirtla. Tíðni á vanstarfsemi skjaldkirtilsins eftir geislameðferð er því há hér á landi miðað við önnur lönd þar sem notaðir hafa verið svipaðir geislaskammtar og hefur hækkað verulega miðað við eldri rannsókn, eins og fundist hefur annars staðar. Oreglulegur púls var algengur (53%) meðal sjúklinga fyrir meðferð

Áhættuþættir kransæðasjúkdóms meðal karla og kvenna á Íslandi : niðurstöður úr hóprannsókn Hjartaverndar 1967-1985

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenThe Reykjavik Study 1967-1985: Risk factors for coronary heart disease mortality have been investigated in a prospective study of 8001 randomly selected Icelandic men and 8468 women. The men were aged 34-64 and the women 34-76 at the time of their first examination. After follow-up from 2-17 years 1140 (14.2%) of the men and 537 (6.3%) of the women had died. Coronary heart disease accounted for 43% of the mortality among the men, cancer 27% and cerebrovascular disease 7%. This distribution is in contrast to what was found among the women. Coronary heart disease accounted for 19.4% of the mortality, cancer 42.3% while the relative contribution of cerebrovascular mortality was similar. The effects of various risk factors were assessed simultaneously with multivariate survival analysis using the Cox's proportional hazards model. Age, serum total cholesterol, triglycerides, smoking and systolic blood pressure were all significant independent risk factors for coronary heart disease mortality in both sexes. Fasting blood sugar was of borderline significance, reaching significance among men, but not among women. Body mass index and former history of smoking were not significant independent risk factors. The relative contribution of major risk factors for coronary heart disease mortality is similar among Icelandic men and women. However, since the women have much lower risk of dying from coronary heart disease than the men the absolute risk associated with each of the risk factors is much lower in the women.Samband hinna ýmsu áhættuþátta og dánartíðni úr kransæðasjúkdómi var kannað í úrtaki 8001 karls og 8468 kvenna sem hafa komið að minnsta kosti einu sinni til skoðunar í framskyggndri hóprannsókn Hjartaverndar. Karlarnir voru á aldrinum 34-74 ára og konurnar 34-76 ára við fyrstu heimsókn í Hjartavernd. í árslok 1985 hafði þessum hópi fólks verið fylgt í tvö til 17 ár. Þá höfðu 1140 (14,2%) karlanna og 537 (6,3%) kvennanna látist. Tíðni dánarorsaka var mjög ólík meðal kynjanna. Þannig stöfuðu 43% dauðsfalla karla af kransæðasjúkdómi, 27% af illkynja sjúkdómum og 7% af heilablóðfalli. Illkynja sjúkdómar voru algengasta dánarorsök kvenna (42,3%), kransæðasjúkdómur var orsök 19,4% dauðsfalla og 6,9% stöfuðu af heilablóðfalli. Sjálfstætt vægi hinna ýmsu áhættuþátta var metið með tölfræðilegri fjölþáttagreiningu Cox. Aldur, kólesteról og þríglýseríðar í sermi, reykingar og blóðþrýstingur (slagbil) voru tölfræðilega marktæk sem sjálfstæðir áhættuþættir kransæðadauða beggja kynja. Fastandi blóðsykur var marktækur áhættuþáttur meðal karla en ekki meðal kvenna. Hins vegar voru hvorki hlutfall líkamsþunga og líkamshæðar, né fyrri saga um reykingar sjálfstæðir áhættuþættir kransæðadauða. Niðurstöður þessarar rannsóknar benda til þess að helstu áhættuþættir kransæðasjúkdóms séu nánast hinir sömu meðal íslenskra karla og kvenna. Hins vegar eru dánarlíkur kvenna úr kransæðasjúkdómi næstum fimmfalt lægri en dánarlíkur karla og því er viðbótaráhætta sem tengist hverjum áhættuþætti mun lægri meðal kvenna en karla

Fyrirtæki og skattar

Markmið þessa verkefnis er að kanna þau mál er snúa að skattskyldu og ábyrgð fyrirtækja, fjalla um félagaformin sjálf, skipulag þeirra, skattskyldu og úrræði á því sviði, hvers lags rekstri hentar hvaða félagaformi, svo og hvaða orsakir nýlegar skattabreytingar hafa haft í för með sér. Mikið rót hefur verið á lögum og reglugerðum er varðar umgjörð fyrirtækja og skattamál þeirra undanfarin ár. Er það notaður sem ákveðin útgangspunktur til þess að komast því hvaða áhrif þær hafa á hegðun fyrirtækja og stjórnenda þeirra. Helstu heimildir eru fengnar úr hinum ýmsu fræðiritum er snúa að félagarétti, Hagstofu Íslands og erlendum fræðigreinum. Niðurstaða verkefnisins var á þá vegu að nýlegar lagasetningar sem þó nokkrum hefur verið breytt aftur til betri vegar hafi hamlandi áhrif á fyrirtæki. Þau leiddu meðal annars til þess að aðilar hófu í meira mæli að nýta sér samlagsfélagsformið utan um rekstur sinn. Þá fjalla höfundar einnig um leiðir er stjórnendum fyrirtækja standa til boða er varðar skipulag í skattamálum sem gætu nýst mörgum fyrirtækjum til góða

Áhættuþættir kransæðasjúkdóms meðal karla og kvenna á Íslandi : niðurstöður úr hóprannsókn Hjartaverndar 1967-1985

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenThe Reykjavik Study 1967-1985: Risk factors for coronary heart disease mortality have been investigated in a prospective study of 8001 randomly selected Icelandic men and 8468 women. The men were aged 34-64 and the women 34-76 at the time of their first examination. After follow-up from 2-17 years 1140 (14.2%) of the men and 537 (6.3%) of the women had died. Coronary heart disease accounted for 43% of the mortality among the men, cancer 27% and cerebrovascular disease 7%. This distribution is in contrast to what was found among the women. Coronary heart disease accounted for 19.4% of the mortality, cancer 42.3% while the relative contribution of cerebrovascular mortality was similar. The effects of various risk factors were assessed simultaneously with multivariate survival analysis using the Cox's proportional hazards model. Age, serum total cholesterol, triglycerides, smoking and systolic blood pressure were all significant independent risk factors for coronary heart disease mortality in both sexes. Fasting blood sugar was of borderline significance, reaching significance among men, but not among women. Body mass index and former history of smoking were not significant independent risk factors. The relative contribution of major risk factors for coronary heart disease mortality is similar among Icelandic men and women. However, since the women have much lower risk of dying from coronary heart disease than the men the absolute risk associated with each of the risk factors is much lower in the women.Samband hinna ýmsu áhættuþátta og dánartíðni úr kransæðasjúkdómi var kannað í úrtaki 8001 karls og 8468 kvenna sem hafa komið að minnsta kosti einu sinni til skoðunar í framskyggndri hóprannsókn Hjartaverndar. Karlarnir voru á aldrinum 34-74 ára og konurnar 34-76 ára við fyrstu heimsókn í Hjartavernd. í árslok 1985 hafði þessum hópi fólks verið fylgt í tvö til 17 ár. Þá höfðu 1140 (14,2%) karlanna og 537 (6,3%) kvennanna látist. Tíðni dánarorsaka var mjög ólík meðal kynjanna. Þannig stöfuðu 43% dauðsfalla karla af kransæðasjúkdómi, 27% af illkynja sjúkdómum og 7% af heilablóðfalli. Illkynja sjúkdómar voru algengasta dánarorsök kvenna (42,3%), kransæðasjúkdómur var orsök 19,4% dauðsfalla og 6,9% stöfuðu af heilablóðfalli. Sjálfstætt vægi hinna ýmsu áhættuþátta var metið með tölfræðilegri fjölþáttagreiningu Cox. Aldur, kólesteról og þríglýseríðar í sermi, reykingar og blóðþrýstingur (slagbil) voru tölfræðilega marktæk sem sjálfstæðir áhættuþættir kransæðadauða beggja kynja. Fastandi blóðsykur var marktækur áhættuþáttur meðal karla en ekki meðal kvenna. Hins vegar voru hvorki hlutfall líkamsþunga og líkamshæðar, né fyrri saga um reykingar sjálfstæðir áhættuþættir kransæðadauða. Niðurstöður þessarar rannsóknar benda til þess að helstu áhættuþættir kransæðasjúkdóms séu nánast hinir sömu meðal íslenskra karla og kvenna. Hins vegar eru dánarlíkur kvenna úr kransæðasjúkdómi næstum fimmfalt lægri en dánarlíkur karla og því er viðbótaráhætta sem tengist hverjum áhættuþætti mun lægri meðal kvenna en karla

Coronary risk factors among men and women in Iceland. Results from the Reykjavik Study 1967-1985. 1992

Neðst á síðunni er að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenThe Reykjavík Study 1967-1985: Risk factors for coronary heart disease mortality have been investigated in a prospective study of 8001 randomly selected Icelandic men and 8468 women. The men were aged 34-64 and the women 34-76 at the time of their first examination. After followup from 2-17 years 1140 (14.2%) of the men and 537 (6.3%) of the women had died. Coronary heart disease accounted for 43% of the mortality among the men, cancer 27% and cerebrovascular disease 7%. This distribution is in contrast to what was found among the women. Coronary heart disease accounted for 19.4% of the mortality, cancer 42.3% while the relative contribution of cerebrovascular mortality was similar. The effects of various factors were assessed simultaneously with multivariate survival analysis using the Cox's proportional hazard model. Age, serum total cholesterol, triglycerides, smoking and systolic blood pressure were all significant independent risk factors for coronary heart disease mortality in both sexes. Fasting blood sugar was of borderline significance, reaching significance among men, but not among women. However, since the women have much lower risk of dying from coronary heart disease than the men the absolute risk associated with each of the risk factors is much lower in the women.Samband hinna ýmsu áhættuþátta og dánartíðni úr kransæðasjúkdómi var kannað í úrtaki 8001 karls og 8468 kvenna sem hafa komið að minnsta kosti einu sinni til skoðunar í framskyggndri hóprannsókn Hjartaverndar. Karlarnir voru á aldrinum 34-74 ára og konurnar 34-76 ára við fyrstu heimsókn í Hjartavernd. Í árslok 1985 hafði þessum hópi fólks verið fylgt í tvö til 17 ár. Þá höfðu 1140 (14,2%) karlmannanna og 537 (6,3%) kvennanna látist. Tíðni dánarorsaka var mjög ólík meðal kynjanna. Þannig stöfuðu 43% dauðsfalla karla af kransæðasjúkdómi, 27% af illkynja sjúkdómum og 7% af heilablóðfalli. Illkynja sjúkdómar voru algengasta dánarorsök kvenna (42,3%), kransæðasjúkdómar var orsök 19,4% dauðsfalla og 6,9% stöfuðu af heilablóðfalli. Sjálfstætt vægi hinna ýmsu áhættuþátta var metið með tölfræðilegri fjölþáttagreiningu Cox. Aldur, kólesteról og þríglýseríðar í sermi, reykingar og blóðþrýstingur (slagbil) voru tölfræðilega marktæk sem sjálfstæðir áhættuþættir kransæðadauða beggja kynja. Fastandi blóðsykur var marktækur áhættuþáttur meðal karla en ekki meðal kvenna. Hins vegar voru hvorki hlutfall líkamsþunga eða líkamshæðar, né fyrri saga um reykingar sjálfstæðir áhættuþættir kransæðadauða. Niðurstöður þessarar rannsóknar benda til þess að helstu áhættuþættir kransæðasjúkdóms séu nánast hinir sömu meðal íslenskra karla og kvenna. Hins vegar eru dánarlíkur kvenna úr kransæðasjúkdómi næstum fimmfaltlægri en dánarlíkur karla og er því viðbótarhætta sem tengist hverjum áhættuþætti mun lægri meðal kvenna en karla