Wydolność czynnościowa pacjentów geriatrycznych po przebytym udarze mózgu w ocenie skalą NOSGER — badania prospektywne

Introduction. In Poland and in other European countries, we are witnessing an increase in the number of elderly (geriatric) people. The psychophysical assessment of the patient and the identification of deficits in his functioning in everyday life are of particular importance. The fitness of the elderly depends on their aging process, lifestyle, environmental, social and psychological factors as well as existing diseases — including neurological ones.Aim. The aim of the study was to perform a functional assessment of geriatric patients after stroke using the NOSGER scale.Material and Methods. The study group consisted of 117 geriatric patients after a stroke, hospitalized in the Department of Geriatrics, CM in Bydgoszcz. The NOSGER scale, the ADL-Katz scale and the Barthel scale were used for functional assessment.Results. The conducted psychophysical assessment of geriatric patients using the NOSGER scale showed that the respondents function the worst in the area of social behaviour — S (M = 15.2) and the instrumental activity of daily living — IADL (M = 14.2). They function best in the area of destructive, disruptive and asocial behaviours — Z (M = 8.1) and in the area of activities of daily living — ADL (M = 9.2). The respondents best cope with activities such as: proper dressing when leaving the house (75.2% of respondents), performing hygienic activities (combing, shaving, make-up) (59.0% of respondents) or keeping order (58.1% of respondents). They are worse at such activities as: control of stool (30.8% of respondents) and urine control (31.6% of respondents). Statistical analysis showed no statistically significant differences (p > 0.05) between the groups as assessed by the NOSGER, ADL-Katz and BI scales. A strong correlation was demonstrated between the assessment of the respondents using the ADL-Katz and Barthel scales (r= –.7128 and r = –.7285), and the NOSGER scale and the area — ADL_NOSGER (r = –.8109 and r = –.8215).Conclusions. Geriatric patients after stroke, as assessed by the NOSGER scale, show moderate disability in the functional area. In most cases, the respondents cope well with such activities as: proper dressing when leaving the house, performing hygienic activities (combing, shaving, make-up) or taking care of order. Conformity was demonstrated in the functional assessment using the ADL_NOSGER, ADL-Katz and Barthel scales. The ADL-Katz scale and the Barthel scale similarly measure the activities of daily living of geriatric patients. (JNNN 2021;10(2):51–57)Wstęp. W Polsce i w innych krajach europejskich jesteśmy świadkami wzrostu ilości ludzi w podeszłym wieku (geriatrycznych). Szczególne znaczenie ma ocena psychofizyczna chorego oraz określenie deficytów jego funkcjonowaniu w życiu codziennym. Sprawność osób w podeszłym wieku zależy od ich procesu starzenia się, stylu życia, czynników środowiskowo-społecznych, psychicznych i występujących schorzeń, w tym neurologicznych. Cel. Celem badań było dokonanie oceny czynnościowej pacjentów geriatrycznych po przebytym udarze mózgu za pomocą skali NOSGER. Materiał i metody. Badaną grupę stanowiło 117 pacjentów geriatrycznych po przebytym udarze mózgu, hospitalizowanych w Klinice Geriatrii CM w Bydgoszczy. Do oceny czynnościowej zastosowano skalę NOSGER, skalę ADL-Katz oraz skalę Barthel. Wyniki. Przeprowadzona ocena psychofizyczna pacjentów geriatrycznych za pomocą skali NOSGER wykazała, że badani najgorzej funkcjonują w obszarze zachowań socjalnych — S (M = 15,2) oraz złożonych czynności dnia codziennego — IADL (M = 14,2). Najlepiej funkcjonują w obszarze zachowań destrukcyjnych, zakłócających, asocjalnych — Z (M = 8,1) oraz w obszarze podstawowych czynności dnia codziennego — ADL (M = 9,2). Badani najlepiej radzą sobie z takimi czynnościami jak: prawidłowy ubiór przy wychodzeniu z domu (75,2% badanych), wykonywanie czynności higienicznych (uczesanie się, ogolenie, umalowanie) (59,0% badanych) czy dbanie o porządek (58,1% badanych). Gorzej radzą sobie z takimi czynnościami jak: kontrola oddawania stolca (30,8% badanych) i moczu (31,6% badanych). Analiza statystyczna nie wykazała różnic istotnych statystycznie (p > 0,05) pomiędzy poszczególnymi grupami w ocenie skalą NOSGER, ADL-Katz i BI. Wykazano, silną korelację pomiędzy oceną badanych za pomocą skali ADL-Katz oraz Barthel (r = –,7128 oraz r = –,7285), a skalą NOSGER i obszarem — ADL_NOSGER (r = –,8109 oraz r = –,8215). Wnioski. Pacjenci geriatryczni w ocenie dokonanej za pomocą skali NOSGER wykazują umiarkowaną niesprawność w obszarze czynnościowym. W większości przypadków, badani dobrze radzą sobie z takimi czynnościami jak: prawidłowy ubiór przy wychodzeniu z domu, wykonywanie czynności higienicznych (uczesanie się, ogolenie, umalowanie) czy dbanie o porządek. Wykazano zgodność w ocenie czynnościowej za pomocą skali ADL_NOSGER, skali ADL-Katz i skali Barthel. Skala ADL-Katz oraz skala Barthel w podobny sposób mierzy aktywność życia codziennego pacjentów geriatrycznych. (PNN 2021;10(2):51–57

Upadki jako częsty problem u osób starszych z chorobami neurologicznymi

According to the WHO definition, a fall is defined as an event that causes a person to accidentally land on the ground, floor or other lower level. A fall can cause serious physical injury and may result in death. Neurological diseases, including Parkinson’s disease, stroke or dementia, due to their course, significantly increase the risk of occurrence of this dangerous event. One of the important problems to which attention should be paid in these diseases, unfortunately not very often noticed, are falls. The aim of the study is to present the problem of falls in a group of elderly people with accompanying selected neurological diseases (Parkinson’s disease, stroke, Alzheimer’s disease), as well as the possibility of their assessment and prevention based on the analysis of the available literature on the subject (literature). According to the literature on the subject, falls are a common problem in neurological diseases, in particular Parkinson’s disease, stroke and Alzheimer’s disease. The frequency of falls that patients experience within one year of the onset of the diseases is high and increases with the progression of the disease. The occurrence of falls has a negative impact on the quality of life of patients, it may be associated with institutionalization and dependence on the caregiver. Fall prevention is an important part of the life of patients with neurological diseases. Raising awareness among patients and their caregivers is essential for them to take care of their health and to consciously prevent falls. The nurse plays an important role in the prevention of falls because she prepares the patient to live with the existing problem and self-care, and provides the patient with safe conditions in the care environment. (JNNN 2022;11(3):137–141)Zgodnie z definicją WHO upadek określany jest jako zdarzenie, w wyniku którego osoba przypadkowo znalazła się na ziemi, podłodze lub innym niższym poziomie. Upadek może powodować poważne obrażenia fizyczne, a w następstwie prowadzić do śmierci. Schorzenia neurologiczne m.in. takie jak choroba Parkinsona, udary mózgu czy otępienie ze względu na swój przebieg istotnie podnoszą ryzyko wystąpienia tego niebezpiecznego zdarzenia. Jednym z ważnych problemów na jaki należy zwrócić uwagę w tych schorzeniach, niestety niezbyt często zauważanych są właśnie upadki. Celem pracy jest przedstawienie problemu upadków w grupie osób starszych z towarzyszącymi wybranymi schorzeniami neurologicznymi (z chorobą Parkinsona, udarem mózgu, chorobą Alzheimera), możliwości ich oceny i prewencji na podstawie analizy dostępnej literatury tematu. Zgodnie z literaturą tematu upadki stanowią częsty problem w chorobach neurologicznych, a w szczególności w chorobie Parkinsona, udarach i chorobie Alzheimera. Częstość upadków jakich doznają pacjenci w ciągu roku od wystąpienia choroby jest duża i wzrasta wraz z postępem choroby. Występowanie upadków wpływa negatywnie na jakość życia pacjentów, może wiązać się z instytucjonalizacją i zależnością od opiekuna. Zapobieganie upadkom jest ważnym elementem życia pacjentów z chorobami neurologicznymi. Zwiększenie świadomości u pacjentów jak i ich opiekunów jest niezbędne, aby mogli oni zatroszczyć się o swoje zdrowie i w pełni świadomie zapobiegać upadkom. Pielęgniarka pełni istotną rolę w profilaktyce upadków, ponieważ przygotowuje pacjenta do życia z istniejącym problem, do samopielęgnacji i samoopieki oraz zapewnia pacjentowi bezpieczne warunki w środowisku opieki. (PNN 2022;11(3):137–141

Funkcjonowanie pacjentów z miastenią po zabiegu plazmaferezy

Introduction. Myasthenia gravis is an autoimmune disease of the postsynaptic part of the neuromuscular junction. A characteristic symptom of myasthenia gravis is the so-called fatigability or muscle fatigue, which also affects the respiratory muscles. Plasmapheresis is one of the treatments that improve breathing and reduce the symptoms that cause muscle weakness.Aim. The aim of the study was to assess the functioning of patients with myasthenia gravis before and after plasmapheresis.Material and Methods. The research was conducted in 2019 in the Anaesthesiology and Intensive Care department on a group of 30 patients with clinically confirmed myasthenia gravis. The author’s questionnaire was used to assess the functioning of patients. The research was approved by the Bioethics Committee.Results. The patient’s condition improved after the procedure in each of the analysed areas of functioning (physical activity, movement, breathing, swallowing, mood, social functioning). The plasmapheresis most preferably affected the area of physical activity of the subjects. The conducted statistical analysis proved a significant difference (p = 0.000) for all results, in every aspect (before and after the procedure). At the same time, the highest average increase was observed in relation to physical activity — an increase of 3.17 points.Conclusions. Plasmapheresis had a positive effect on patients’ health in both physical and mental aspects. (JNNN 2019;8(4):143–147)Wstęp. Miastenia jest chorobą autoimmunizacyjną, postsynaptycznej części złącza nerwowo-mięśniowego. Charakterystycznym objawem miastenii jest tak zwana męczliwość albo nużliwość mięśni, która dotyczy również mięśni oddechowych. Jedną z metod leczenia poprawiającą oddychanie i zmniejszającą objawy, które powodują osłabienie mięśni jest zabieg plazmaferezy.Cel. Celem pracy była ocena funkcjonowania pacjentów z miastenią przed i po zabiegu plazmaferezy.Materiał i metody. Badania prowadzono w 2019 r. na oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii na grupie 30 pacjentów z klinicznie potwierdzoną miastenią. W ocenie funkcjonowania chorych posłużono się autorskim kwestionariuszem ankiety. Na prowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej.Wyniki. Stan pacjenta polepszył się po zabiegu w każdym analizowanym obszarze funkcjonowania (aktywność fizyczna, poruszanie się, oddychanie, przełykanie, nastrój, funkcjonowanie w towarzystwie). Najkorzystniej zabieg plazmaferezy wpłynął na obszar aktywności fizycznej badanych. Przeprowadzona analiza statystyczna, dowiodła występowania istotnej różnicy (p = 0,000) dla wszystkich wyników, w każdym jej aspekcie (przed i po wykonaniu zabiegu). Jednocześnie najwyższy wzrost średniej zaobserwowano w odniesieniu do aktywności fizycznej — wzrost o 3,17 punktu.Wnioski. Zabieg plazmaferezy wpłynął pozytywnie na stan zdrowia pacjentów zarówno w aspekcie fizycznym jak i psychicznym. (PNN 2019;8(4):143–147

Ocena funkcjonalna pacjentów w starszym wieku po przebytym udarze mózgu

Introduction. A history of neurological disease often exerts a strong influence on the patient’s further life in four basic dimensions: functional, mental, social and spiritual.Aim. The aim of the study was to perform a functional assessment of an elderly patient after a stroke and to verify whether selected demographic and clinical factors have a significant impact on functional capacity.Material and Methods. The research was carried out in the Department and Clinic of Geriatrics, University Hospital no. 1 of A. Jurasz in Bydgoszcz on a group of 88 patients after stroke. Functional status was assessed using the Barthel Index — BI, depressive disorders were assessed using the Geriatric Depression Scale — GDS, and higher cognitive functions were assessed using the Mini-Mental State Examination — MMSE.Results. As a result of the statistical analysis, no statistically significant differences were found in the functional capacity of the patient in the individual measurements (first and second) of Friedman’s ANOVA (N = 88, df 1) = 0.32; p = 0.582, which means that the patients were classified into the same functional capacity groups, obtaining a similar result in repeated measurements. It was found that gender, age and the number of comorbidities had a statistically significant (p < 0.05) effect on the functional status of the subjects. There was no statistically significant influence of the place of residence (p > 0.05) and family situation (p > 0.05) on the functional status of the respondents. A statistically significant correlation was also found between depressive disorders (Spearman’s rank -0.438; p < 0.05) and disorders of higher cognitive functions (Spearman’s rank -0.548; p < 0.05) and functional capacity.Conclusions. In the majority of cases, elderly patients regain functional independence after a stroke. Men showed better functional fitness. Older age and more comorbidities worsen functional performance. It has also been found that the functional state is interdependent with cognitive and emotional disorders. (JNNN 2020;9(2):59–64)Wstęp. Przebyta choroba neurologiczna często wywiera silny wpływ na dalsze życie chorego w czterech podstawowych wymiarach: funkcjonalnym, psychicznym, społecznym i duchowym.Cel. Celem pracy była ocena funkcjonalna chorego w starszym wieku po przebytym udarze mózgu oraz zweryfikowanie czy wybrane czynniki demograficzne i kliniczne mają znaczący wpływ na wydolność funkcjonalną.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Katedrze i Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy na grupie 88 pacjentów, po przebytym udarze mózgu. Ocenę stanu funkcjonalnego dokonano za pomocą Barthel Index — BI, ocenę zaburzeń depresyjnych dokonano za pomocą Geriatric Depression Scale — GDS a ocenę wyższych czynności poznawczych dokonano za pomocą Mini-Mental State Examination — MMSE.Wyniki. W wyniku przeprowadzonej analizy statystycznej, nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w wydolności funkcjonalnej chorego w poszczególnych pomiarach (pierwszym i drugim) ANOVA Friedmana (N = 88, df 1) = 0,32; p = 0,582, co oznacza, że pacjenci klasyfikowani byli do tych samych grup wydolności funkcjonalnej, uzyskując zbliżony wynik w powtórnych pomiarach. Stwierdzono, że płeć, wiek i liczba chorób towarzyszących istotnie statystycznie wpływa (p < 0,05), na stan funkcjonalny badanych. Nie stwierdzono istotnego statystycznie wpływu miejsca zamieszkania (p > 0,05) oraz sytuacji rodzinnej (p > 0,05) na stan funkcjonalny badanych. Stwierdzono również, istotną statystycznie korelację pomiędzy zaburzeniami depresyjnymi (rang Spearmana -0,438; p < 0,05) i zaburzeniami wyższych czynności poznawczych (rang Spearmana -0,548; p < 0,05) a wydolnością funkcjonalną.Wnioski. W większości przypadków chorzy w starszym wieku po przebytym udarze mózgu, uzyskują samodzielność funkcjonalną. Mężczyźni wykazywali lepszą sprawność funkcjonalną. Starszy wiek oraz większa liczba chorób współistniejących pogorsza sprawność funkcjonalną. Stwierdzono również, wzajemną zależność stanu funkcjonalnego od zaburzeń funkcji poznawczych i stanu emocjonalnego. (PNN 2020;9(2):59–64

Częstotliwość występowania chorób układu nerwowego w populacji osób powyżej 65 roku życia

Introduction. The most frequent diseases of people aged 60 or over are the diseases of cardiovascular system, musculoskeletal disorders and metabolic diseases. In the case of long-lived people the biggest risk is posed by acuteinflammation and infections (e.g. pneumonia, flu) as well as the consequences of falls and broken bones. Among many factors, that significantly affect psychophysical capacity of these people, there should be mentioned health factors (e.g. diseases, some systems and organ disorders). This group also comprises nervous system disorders such as: vascular diseases, dementia and extrapyramidal disorders.Aim. The aim of this work was to assess the incidence rate of the nervous system disorders and their influence on the psychophysical condition of people aged 65 or over.Material and Methods. We conducted the study in the Clinic of Geriatrics Bydgoszcz, Poland. Participants included 127 patients hospitalized due to disease process. The criterion used for the selection of research participants was their age. They were divided into three subgroups in accordance with the subperiods distinguished by UNO (United Nations Organization): 65-74 (early old age), 75-89 (advanced old age), 90 and more (longevity). The scale used in the research is the standard scale that is most frequently used in nursing and clinic practice both in Poland and worldwide. We used the Activities of Daily Living (ADL) scale to assess everyday activities, Timed Up&Go Test (Up&Go) was used to assess the risk of falls, Geriatric Depression Scale (GDS) was used to point the risk of worsening of depression symptoms and Mini Nutritional Assessment (MNA) to assess the nutritional condition of the participants. The data that refers to sociodemographic and clinic variables was collected with the use of structured form used for data collection.Results. The statistical analysis of the influence of the clinical diagnosis on psychophysical assessment of people aged over 65 showed that this factor is statistically significant (p=0.031) only with reference to functional condition assessed with the use of ADL scale. The results of the Up&Go scale (p=0.214), MNA (p=0.324) and GDS (p=0.071) were not statistically significant.Conclusions. The nervous system disorders were classified for the second place in the context of polipathology which is characteristic for elderly people. In the research group the main disease, due to which the patient is hospitalized, didnot significantly influence the psychophysical condition of people over the age of 65. (JNNN 2015;4(3):96–101)Wstęp. Do najczęściej występujących schorzeń u osób po 60. roku życia zalicza się choroby układu sercowonaczyniowego, schorzenia układu ruchu i choroby metaboliczne. W przypadku osób długowiecznych istotne zagrożenie stanowią ostre stany zapalne i infekcyjne (np.: zapalenie płuc, grypa) oraz następstwa upadków i złamań kości. Wśród wielu czynników, które w zasadniczy sposób wpływają na wydolność psychofizyczną, wymienia się czynniki zdrowotne(schorzenia, choroby układowe i narządowe). Do tej grupy czynników należą również schorzenia układu nerwowego takie jak: choroby naczyniowe, zespoły otępienne czy choroby układu pozapiramidowego.Cel. Celem pracy była ocena występowania chorób układu nerwowego oraz ich wpływu na stan psychofizyczny osób powyżej 65 roku życia.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1. im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy na grupie 127 pacjentów przebywających z powodu zdiagnozowanego procesu chorobowego. Kryterium doboru osób do badań był wiek, klasyfikujący pacjentów na trzy podgrupy zgodnie z tzw. podokresami starości wg ONZ:65-74 r.ż. (starość wczesna), 75-89 r.ż. (starość późna), 90 r.ż. i powyżej (długowieczność). W badaniach wykorzystano standardowe skale najczęściej stosowane w praktyce klinicznej/pielęgniarskiej w Polsce i na świecie. Do oceny czynności dnia codziennego zastosowano Activities of Daily Living, do oceny ryzyka upadków Timed Up&Go Test, do określenia nasilenia objawów depresji Geriatric Depression Scale oraz do oceny stanu odżywienia Mini Nutritional Assessment. Dane dotyczące zmiennych socjodemografcznych i klinicznych, zebrano za pomocą ustrukturyzowanego formularza do dokumentowania danych.Wyniki. Poddając analizie statystycznej wpływ rozpoznania klinicznego na ocenę psychofizyczną osób powyżej 65 roku życia, stwierdzono, że czynnik ten istotnie statystycznie (p=0.031) wpływa, tylko na stan funkcjonalny oceniony w skali ADL. W przypadku skali Up&Go (p=0.214), MNA (p=0.324) i GDS (p=0.071) wynik był nieistotny statystycznie.Wnioski. Choroby układu nerwowego klasyfikowały się na drugim miejscu wśród występującej polipatologii charakterystycznej dla osób w wieku podeszłym. W badanej populacji schorzenie główne z jakim chory był hospitalizowany nie wpływało znacząco na stan psychofizyczny osób powyżej 65 roku życia. (PNN 2015;4(3):96–101

Problemy pielęgnacyjne pacjentów z chorobą Alzheimera — opis przypadku

Introduction. Alzheimer’s disease is a syndrome caused by brain disease, usually chronic or of progressive course characterised by clinically numerous disorders of higher cortical functions. It is an incurable disease leading to a complete disability in the advanced stage. An latent initial phase of Alzheimer’s disease results in the disease being diagnosed in a more advanced stage.Case Report. The case study refers to a 67 woman diagnosed with Alzheimer’s disease. The disease was diagnosed 1.5 years ago. The paper presents selected needs and problems observed in a patient diagnosed with Alzheimer’s disease. The work is a description of a case of a hypothetical patient.Discussion. Care and looking after the patient with Alzheimer’s disease is a complex process. It is characterised by total engagement and the necessary specialistic knowledge on the part of all members of the care team taking care of the patient. Taking care of a patient with cognitive impairment is a difficult challenge for his family and relatives. It requires patience, calm and dedication. Nursing interventions are focused on the performance of professional diagnostic procedures, as well as assisting in everyday activities, supporting and educating the patients and their family.Conclusions. Alzheimer’s disease is a chronic disease that leads to disturbances of functional and cognitive functions. In the presented case the patient is aware of the essence of her disease, which significantly reduces her current quality of life. With a decline in physical performance there can be observed deterioration of patient’s physical condition. A significant role in the care of a patient with AD is fulfilled by assistance in everyday activities. (JNNN 2016;5(3):117–122)Wstęp. Choroba Alzheimera jest zespołem objawów wywołanych chorobą mózgu, zwykle przewlekłą lub o postępującym przebiegu, charakteryzująca się klinicznie licznymi zaburzeniami wyższych funkcji korowych. Stanowi ona nieuleczalne schorzenie prowadzące do pełnej niesprawności w stadium zaawansowanym. Utajony charakter początkowej fazy choroby Alzheimera powoduje, że schorzenie to rozpoznaje się dopiero w stadium bardziej zaawansowanym.Opis przypadku. Studium przypadku odnosi się do 67 kobiety z rozpoznaniem choroby Alzheimera. Schorzenie to zdiagnozowano 1,5 roku temu. W pracy ukazano wybrane potrzeby i problemy zaobserwowane u pacjentki z rozpoznaną chorobą Alzheimera. Praca stanowi opis przypadku pacjenta teoretycznego.Dyskusja. Opieka oraz pielęgnacja pacjenta z chorobą Alzheimera jest złożonym procesem. Charakteryzuje się pełnym zaangażowaniem oraz niezbędną i specjalistyczną wiedzą ze strony wszystkich członków zespołu terapeutycznego zajmujących się pacjentem. Sprawowanie opieki nad pacjentem z zaburzeniami funkcji poznawczych stanowi trudne wyzwanie dla jego rodziny i bliskich. Wymaga cierpliwości, spokoju i poświęcenia. Działania pielęgniarskie skupiają się na wykonywaniu profesjonalnych zabiegów diagnostycznych, ale także asystowaniu w czynnościach dnia codziennego, wspieraniu i edukowaniu pacjenta i jego rodziny.Wnioski. Choroba Alzheimera jest przewlekłą chorobą, która prowadzi do zaburzeń funkcji poznawczych i funkcjonalnych. W przedstawionym przypadku pacjentka jest świadoma istoty swojej choroby, co znacznie obniża jej dotychczasową jakość życia. Wraz ze spadkiem wydolności fizycznej obserwujemy pogarszający się stan fizyczny. Znaczącą rolę w pielęgnacji chorego z AD stanowi pomoc w czynnościach dnia codziennego. (PNN 2016;5(3):117–122

Witamina D a wybrane schorzenia układu nerwowego

Interest in the role of vitamin D in the human body has greatly increased in the last decade. Many scientific studiesprovide the evidence of vitamin D deficiency, which is considered to be one of the most serious health problems inchildren, young people as well as those middle-aged and older people. The effects of vitamin D deficiency in theprenatally period can affect the health condition at later age, and can be related to diseases of chronic and progressive nature. Nowadays, vitamin D is seen rather as a hormone and is said to have pleiotropic effect. Apart from itsclassical effect on calcium and phosphate metabolism, vitamin D is also applied in the prophylaxis and treatmentof the cardiovascular system and metabolic diseases, cancer or autoimmune diseases. Taking into account scientificreports on certain diseases of the nervous system, there is an indication regarding a relationship between their occurrence and the deficit of vitamin D. Therefore, this vitamin can be seen as a potential “candidate” to support theprevention as well as treatment of these diseases. It should be emphasized however, that not everything in thismatter is absolutely certain and clear; further studies are still required in this area. (JNNN 2015;4(2):85–90)Zainteresowanie rolą witaminy D w organizmie człowieka znacznie wzrosło w ostatnim dziesięcioleciu. Faktemudokumentowanym przez wiele badań naukowych jest deficyt witaminy D, uważany za jeden z poważniejszychproblemów zdrowotnych u dzieci, młodzieży oraz osób w średnim i podeszłym wieku. Skutki niedoboru witaminy Dw okresie prenatalnym mogą wpływać na stan zdrowia w późniejszym wieku i mieć związek z występowaniemchorób o charakterze przewlekłym i postępującym. W dzisiejszych czasach witamina D postrzegana jest bardziejjako hormon i mówi się o jej działaniu plejotropowym. Oprócz klasycznego wpływu na gospodarkę wapniowo-fosforanową witamina D znajduje zastosowanie w profilaktyce i leczeniu schorzeń układu sercowo-naczyniowego,metabolicznych, nowotworów, czy autoimmunologicznych. Biorąc pod uwagę doniesienia naukowe dotyczące niektórych chorób układu nerwowego wskazywane jest istnienie związku ich występowania z deficytem witaminy D.Dlatego też witamina ta może być postrzegana jako potencjalny „kandydat” do wspomagania profilaktyki i leczeniatakże tych schorzeń. Należy jednak podkreślić, że nie wszystko w tej kwestii jest do końca pewne i wyjaśnione;wymagane są jeszcze dalsze badania w tym obszarze. (PNN 2015; 4(2):85–90

Rola pielęgniarki w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa

The development of civilization has led to the increasing prevalence of spinal problems. Lifestyle in the form of long hours of sitting or standing significantly affect the reduction in spinal mobility and promotes complaint back pain. Its structure is closely related to the functioning of the human being. Back pains are varied in terms of pathogenesis uprising. A common feature is pain that occurs in the lumbar area — the cross and the cross — the hip, with varied backgrounds and character. Treatment is based on conservative methods, such as drug treatment and rehabilitation, and surgery. An important role is played by prevention of backaches distributed among learners and workers. This article aims to highlight the role of nurses over patients with spinal pain syndromes in various stages of treatment. The nurse must take care individually and holistically. It is based mainly on alleviating pain and help the patient because of the temporary reduction in physical activity, which impedes the proper functioning. It is aimed at the comprehensive preparation of the patient and his family for self-care. (JNNN 2014;3(1):39–43)Rozwój cywilizacji doprowadził do coraz częstszych problemów z kręgosłupem. Tryb życia w formie siedzącej lub wielogodzinnej stojącej wpływa znacząco na zmniejszenie ruchomości kręgosłupa i sprzyja dolegliwościom bólowym kręgosłupa. Jego budowa jest ściśle związana z funkcjonowaniem człowieka. Zespoły bólowe kręgosłupa są zróżnicowane pod względem patomechanizmu powstania. Wspólną cechą jest ból występujący w okolicy lędźwiowo-krzyżowej i krzyżowo-biodrowej, mający odmienne pochodzenie i charakter. Leczenie opiera się na metodach zachowawczych, takich jak: farmakoterapia i rehabilitacja oraz leczenie operacyjne. Istotną rolę odgrywa profilaktyka zespołów bólowych kręgosłupa rozpowszechniana wśród osób uczących się i pracujących. Artykuł ma na celu przedstawienie roli opieki pielęgniarki nad pacjentem z zespołami bólowymi kręgosłupa w różnych etapach leczenia. Pielęgniarka ma za zadanie objąć opieką zindywidualizowaną i holistyczną. Opiera się głównie na łagodzeniu dolegliwości bólowych występujących oraz pomocy pacjentowi z powodu jego tymczasowego ograniczenia aktywności fizycznej, która utrudnia mu prawidłowe funkcjonowanie. Ma na celu także wszechstronne przygotowanie pacjenta i jego rodziny do samoopieki. (PNN 2014;3(1):39–43

Wybrane czynniki wpływające na funkcjonowanie biopsychospołeczne pacjentów neurogeriatrycznych

Introduction. At present, in Poland and other European countrieswe are witnessing an increase in the number of elderly people. Of particular importance is the psychophysical evaluation of the patient and defining the deficits in their everyday functioning.Aim. The aim of the study was to analyze selected demographic factors affecting biopsychosocial functioning of neurogeriatric patients.Material and Methods. The research was carried out in the Department of Geriatrics at University Hospital No. 1 in Bydgoszcz on a group of 122 patients aged from 60 to 95 years, hospitalized for diseases of the nervous system. The biopsychosocial assessment was performed with the use of the NOSGER scale (Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients) — the Nursing Care Scale of Geriatric Patients and the Barthel scale.Results. As a result of the analysis, it was found that the average assessment of the functioning of older people in the assessment of the NOSGER scale was 89.89 for 150 maximum points. As a result of the analysis, it was found that respondents aged up to 64 years functioned best in each aspect of the NOSGER scale, whereas respondents aged over 90 years functioned the worst, with the exception of moods and emotions subscales. In the age groups 65–74 and 75–89, functioning was similar in all subscales. The statistical analysis carried out showed that the respondents who were in the second group of fitness had significantly worse functioning in each subscale and the overall NOSGER assessment than those who were in the first fitness group (p<0.05).Conclusions. There were no statistically significant differences found between gender, age, marital status, education, and functional fitness of patients on the Barthel score. There was also no significant effect of gender, age and education on the NOSGER patients assessment. Significant influence of marital status on the assessment in the area of destructive and disruptive behaviors on the NOSGER scale was observed. (JNNN 2018;7(3):118–123)Wstęp. Obecnie w Polsce i w innych krajach europejskich jesteśmy świadkami wzrostu ilości ludzi w podeszłym wieku. Szczególne znaczenie ma ocena psychofizyczna chorego oraz określenie deficytów jego funkcjonowaniu w życiu codziennym.Cel. Celem pracy była analiza wybranych czynników demograficznych mających wpływ na funkcjonowanie biopsychospołeczne pacjentów neurogeriatrycznych.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy na grupie 122 pacjentów w wieku od 60. do 95. roku życia, hospitalizowanych z powodu schorzeń układu nerwowego. Oceny biopsychospołecznej dokonano za pomocą skali NOSGER (Nurses’ Observation Scale for Geriatric Patients) — Pielęgniarskiej Skali Obserwacji Pacjentów Geriatrycznych oraz skali Barthel.Wyniki. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że średnia ocena funkcjonowania osób starszych w ocenie skali NOSGER wyniosła 89,89 na 150 pkt maksymalnych. W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że ankietowani w wieku do 64 lat najlepiej funkcjonowali w poszczególnych aspektach skali NOSGER, natomiast najgorzej funkcjonowali badani w wieku powyżej 90. lat z wyjątkiem podskali nastroje i emocje. W grupie wiekowej 65–74 lata i 75–89 lat funkcjonowanie było zbliżone we wszystkich podskalach. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała, że ankietowani, którzy byli w II grupie sprawności mieli istotnie gorsze funkcjonowanie w poszczególnych podskalach oraz ogólnej ocenie NOSGER niż badani, którzy byli w I grupie sprawności (p<0,05).Wnioski. Nie stwierdzono różnic istotnych statystycznie pomiędzy płcią, wiekiem, stanem cywilnym i wykształceniem a sprawnością czynnościową pacjentów w ocenie skalą Barthel. Nie stwierdzono również istotnego wpływu płci, wieku i wykształcenia na ocenę pacjentów w skali NOSGER. Stwierdzono istotny wpływ stanu cywilnego na ocenę w obszarze zachowań destrukcyjnych i zakłócających w skali NOSGER. (PNN 2018;7(3):118–123

Obciążenie opiekunów osób starszych opieką nad pacjentami ze schorzeniami układu nerwowego

Introduction. Previous studies have shown that the level of care burden depends primarily on the mental state and functional ability of patients, i.e. on factors on the patient’s part. Other reports point to factors also related to the caregiver. Aim. The aim of the study was to analyse the impact of selected factors on the burden on informal caregivers in caring for geriatric patients with nervous system diseases. Material and Methods. The research was conducted at the Geriatrics Clinic of the University Hospital no. 1 of Dr A. Jurasz in Bydgoszcz on a group of 117 informal caregivers and 117 patients with nervous system diseases under their care at home. The prospective studies used survey techniques as well as observation and measurement. The Negative Impact of Care Scale (NIC) included in the COPE-index was used to assess the caregiver’s burden with care. The Barthel scale and Lawton’s IADL scale were used to assess patients’ deficits in basic activities of daily living. To assess the intensity of depression symptoms in older people, the Geriatric Depression Scale — GDS was used. Results. The socio-demographic factors determining caregiver burden (NIC) include: caregiver’s age (p=0.00), place of care (p=0.03), caregiver’s self-assessment of health (p=0.00) and experience in providing care (p=0.03). However, there was no significant (p>0.05) impact of variables such as gender, place of residence, marital status, caregiver’s education and degree of relationship with the patient on the burden of care. The analysis also showed that caregivers feel a negative overload in connection with caring for a patient with a functional impairment (BI and IADL p=0.01) and with vascular disease and dementia (p=0.01). Conclusions. More than half of the surveyed caregivers show a high degree of burden in caring for geriatric patients with nervous system diseases. Caregiver burden is determined by the following factors: the age of the caregiver, the place of care, the caregiver’s self-assessment of health and the experience of providing care. Caregivers feel a negative overload due to caring for patients with functional deficits, vascular disease and dementia. (JNNN 2023;12(2):84–91)Wstęp. W dotychczasowych badaniach wykazano, że poziom obciążenia opieką zależy przede wszystkim od stanu psychicznego i sprawności funkcjonalnej chorych, czyli od czynników ze strony pacjenta. Inne doniesienia wskazują, na czynniki związane również z opiekunem. Cel. Celem pracy była analiza wpływu wybranych czynników na stopień obciążenia opiekunów nieformalnych, opieką nad pacjentami geriatrycznymi ze schorzeniami układu nerwowego. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Klinice Geriatrii Szpitala Uniwersyteckiego nr 1. im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy na grupie 117 opiekunów nieformalnych oraz 117 pacjentów z chorobami układu nerwowego, będących pod ich opieką w środowisku domowym. W prospektywnych badaniach posłużono się techniką ankietową oraz obserwacją i pomiarem. Do oceny stopnia obciążenia opiekuna opieką wykorzystano Skalę Negatywnego Wpływu Opieki (NWO) wchodzącą w skład COPE-index. Do oceny pacjentów — ich deficytu w zakresie podstawowych czynności dnia codziennego zastosowano skalę Barthel oraz skalą IADL Lawtona. W ocenie natężenia symptomów depresji u osób w starszym wieku, zastosowano Geriatryczną Skalę Depresji — GDS. Wyniki. Wśród czynników socjo-demograficznych, determinujących obciążenie opiekuna (NWO), można wymienić: wiek opiekuna (p=0,00), miejsce sprawowania opieki (p=0,03), samoocenę stanu zdrowia opiekuna (p=0,00) oraz doświadczenie w sprawowaniu opieki (p=0,03). Nie stwierdzono natomiast, istotnego (p>0,05) wpływu takich zmiennych jak: płeć, miejsce zamieszkania, stan cywilny, wykształcenie opiekuna oraz stopnień pokrewieństwa z pacjentem na obciążenie opieką. Analiza wykazała również, że opiekunowie odczuwają negatywne przeciążenie w związku z opieką nad pacjentem z deficytem sprawności funkcjonalnej (BI i IADL p=0,01) oraz obciążonym chorobą naczyniową i zespołem otępiennym (p=0,01). Wnioski. Przeszło połowa badanych opiekunów wykazuje wysoki stopień obciążenia opieką nad pacjentami geriatrycznymi ze schorzeniami układu nerwowego. Obciążenie opiekunów jest determinowane przez następujące czynniki: wiek opiekuna, miejsce sprawowania opieki, samoocenę stanu zdrowia opiekuna oraz doświadczenie w sprawowaniu opieki. Opiekunowie odczuwają negatywne przeciążenie w związku z opieką nad pacjentem z deficytem sprawności funkcjonalnej, obciążonych chorobą naczyniową i zespołem otępiennym. (PNN 2023;12(2):84–91