Current management of cervical cancer in Poland : analysis of the questionnaire trial for the years 2002-2014 in relation to ASCO 2016 recommendations

OBJECTIVES:To assess the survival of patients with cervical cancer (CC). Since the recommendations concerning cervical cancer management adopted by Polish medical societies do not differ significantly from the ESGO or non-European guidelines, and the fact that evaluation of the system for CC treatment in Poland, as well as the mortality rate of Polish women with CC, which is 70% higher than the average for European Union (EU) countries, justifies the hypothesis that treatment of CC in Poland deviates from the Polish and international recommendations. This article puts forward the current management of cervical cancer in Poland and discusses it in the context of ASCO guidelines. MATERIAL AND METHODS:A survey retrospective multicenter analysis of the medical records of 1247 patients with cervical cancer who underwent treatment for disease and who had completed at least two years of follow-up. RESULTS:Although concurrent radiotherapy and chemotherapy is a standard treatment of FIGO IB to IVA cervical cancer patients in enhanced- and maximum-resources settings, in our analysis, we found that the percentage of women subjected to chemotherapy was lower than in countries where total survival rates were lower. CONCLUSION:Within the IA to II A cervical cancer patients studied group, the methods of treatment remained in line with ASCO guidelines for countries with the highest standard of care. Although concurrent radiotherapy and chemotherapy is a standard treatment of FIGO IB to IVA cervical cancer patients in enhanced- and maximum-resources settings, in our analysis, we found that the percentage of women subjected to chemotherapy was lower than in countries where total survival rates were lower. Our findings, together with the inconsistencies within the cervical cancer screening program, may be one of the explanations of poorer survival rate of women with cervical cancer in Poland

Medycyna regeneracyjna w leczeniu nietrzymania moczu a technika i sposoby podania materiału komórkowego do zwieracza cewki moczowej

The aim of the work is to present regenerative medicine achievement as an alternative SUI treatment and the variety of injected cells type as well as injection techniques itself with the analysis of their quality and possible the mechanism in which they reduce urinary incontinence symptoms. For over a decade numerous authors declare use of different type of autologous mesenchymal-derived stem cells (AMDC) in male and female SUI. The leakage improvement reached 80%, despite the number of injected cells as well as the injection technique. Important subject in the AMDC treatment is the precise cell material injection into the selected spot which might be possible with the use of the endoscopic assisting robot. The robotic supported system for cells procedure might bring the missing percentage in reaching the goal in SUI treatment.  Celem pracy jest przedstawienie osiągnięć medycyny regeneracyjnej jako alternatywnej terapii w wysiłkowym nietrzymaniu moczu (WNM). Dokonany przegląd literatury problemu wskazuje na różnorodność podawanych linii komórkowych, ich rodzaju, jak i samej techniki iniekcji z analizą jakości i ewentualnego mechanizmu, w którym zmniejszeniu uległy objawy nietrzymania moczu. Od ponad dziesięciu lat wielu autorów deklaruje korzystanie z różnych rodzajów autologicznych mezenchymalnych komórek macierzystych (AMDC autologoue muscle derived stem cells) w leczeniu mężczyzn i kobiet z WNM. Poprawa utrzymania moczu sięga wg niektórych źródeł 80%, niezależnie od liczby wstrzykniętych komórek, oraz sposobu ich podania. Ważnym zagadnieniem w leczeniu z użyciem AMDC, jest precyzyjne podanie materiału komórkowego do wybranego miejsca (zwieracza cewki moczowej), które można udoskonalić stosując endoskopowo wspomagany system robota. Zastosowanie ww systemu mogłoby poprawić technikę podania materiału komórkowego i zobiektywizować wyniki leczenia.

Endotelialne komórki progenitorowe (EPCs) w terapii

Stem progenitor cells serve as a functional reserve and may differentiate into mature cells with a different phenotype. Partially differentiated endothelial progenitor cells (EPCs) are characterized by the expression of surface molecules such as endoglin (CD105), vWF, PECAM-1/CD31, VE-cadherin, CD146, CD62E, CD51/61, CD106, CD41a, CD41b, CD34 and AC133, growth factor receptors (e.g. Flt-1, KDR and Tie-1) and others. They may also express the functional capabilities of endothelial cells in the course of their differentiation (e.g. incorporation of modified LDL). Animal studies have confirmed the proangiogenic activity of labelled human (bone marrow, umbilical cord and peripheral blood) as well as animal EPCs in the experimental models of myocardial, peripheral and cerebral ischaemia. The goal of these studies has been to improve the vascularisation and functional activity of the target organs. The first clinical studies in peripheral and coronary artery disease revealed the clinical efficacy of human bone marrow-derived mononuclear fraction in diminishing the adverse effects of peripheral and myocardial ischaemia. No significant side-effects of the EPC application were observed, but further studies are required to confirm the long-term safety and efficacy of this method as well as to assess its possible hazards.Komórki progenitorowe stanowią tkankową rezerwę czynnościową, która "na żądanie" może dojrzewać do komórek docelowych. Komórki progenitorowe dla śródbłonka charakteryzuje ekspresja markerów powierzchniowych, takich jak np. endoglina (CD105), vWF, PECAM-1/CD31, VE-kadheryna, CD146, CD62E, CD51/61, CD106, CD41a, CD41b, CD34, AC133, receptory czynników wzrostu (np. Flt-1, KDR, Tie-1) i inne. W toku różnicowania śródbłonkowe komórki progenitorowe mogą prezentować cechy czynnościowe dojrzałych komórek śródbłonka (np. wchłanianie zmodyfikowanych LDL). Badania przeprowadzone na zwierzętach dowiodły proangiogennej skuteczności stosowania znakowanych ludzkich i zwierzęcych komórek progenitorowych w modelach doświadczalnych niedokrwienia serca, kończyn dolnych i mózgu. Podstawowym kryterium oceny eksperymentów była poprawa unaczynienia i funkcji narządu docelowego. Nie obserwowano istotnych objawów ubocznych, chociaż trzeba brać pod uwagę możliwe zagrożenia. Badania kliniczne dotyczące miażdżycy naczyń obwodowych i choroby niedokrwiennej serca wykazały skuteczność kliniczną subfrakcji ludzkich komórek mononuklearnych szpiku i krwi obwodowej w zmniejszaniu niekorzystnych następstw niedokrwienia obwodowego i mięśnia sercowego. Konieczne są jednak dalsze badania potwierdzające skuteczność i bezpieczeństwo tej metody

Vertical transmission of HPV in pregnancy. A prospective clinical study of HPV-positive pregnant women

Introduction: Human papillomavirus (HPV) is the most common sexually transmitted infection. Data reporting vertical transmission of HPV from the mother to the fetus are inconsistent and scant. Vertical transmission may occur by hematogenic route (transplacental), or by ascending contamination, or through the birth canal, which may result in the dreaded and rare laryngeal papillomatosis. Infected sperm at fertilization is a potential route of infection, too. Objective: The objective of the study was to evaluate the rate of vertical transmission of HPV in HPV-positive pregnant women to their newborn infants, as well as the risk factors of HPV vertical transmission. Material and methods: The clinical material was provided by 136 pregnant women, aged 18-45 years. Out of this group, 30 (22.05%) women with abnormal Pap test and positive DNA HPV test were prospectively observed. Neonatal status, i.e. DNA HPV from the nasopharyngeal smear, was recorded in all infants during the perinatal period. The conventional Pap test was performed with the cervix brush in all women. The Bethesda 2011 classification system was applied. Results: An average C Reactive Protein (CRP) concentration in the studied pregnant women was 11.6083 (Std Dev – 12.93). The most frequent cytological findings in the cervical smears from the examined women were ASCUS, n=13 (43.3%), then – LSIL, n=10 (33.3%), HSIL- n=5 (16.7%) and AGC- n=2 (6.7%). In the neonates, the presence of LR HPV DNA was detected in 9 cases (30.0%) and HR HPV DNA in 7 cases (23.3%). Fourteen neonates (46.7%) tested HPV DNA negative in the perinatal period. Conclusions: HPV infection (incidental or chronic) is observed in approximately 22% of pregnant women from the Małopolska province. Neonatal HPV infection in HPV-positive women was observed in 53.3% of the subjects. CRP concentration > 10 mg/dl in the serum of pregnant women statistically significantly (p 0.001) reduces the risk of vertical transmission of HPV from the mother to the fetus

Ten years of anti-HPV vaccinations : what do we know?

Human papillomavirus (HPV) is one of the most important carcinogens in humans. Vaccines against HPV are now considered the first anti-cancer vaccinations. Since 2007, in many developed countries, there have been recommendations present for preventive vaccines against HPV. At present, the degree of implementation of these recommendations depends on a number of country-specific factors such as the health care system organization or the ways of funding. HPV vaccines are primarily to prevent the development of cervical cancer and other genital cancers. Therefore, only their long-term effectiveness can be measured, when a correspondingly large cohort of vaccinated teenagers reaches the age of the greatest incidence of these cancers. However, great care should be taken in assessing the results of vaccinations due to the possibility of misinterpretation and possible erroneous data. Undoubtedly, teenagers are the target population of HPV vaccines. However, vaccinating young sexually active women is also justified from an individual point of view. A 9-valent vaccine has been registered in the USA and in Europe - including Poland - as one of the three preventive vaccines. It is recommended to vaccinate women between 13 and 26 and men between 13 and 21, previously unvaccinated. It is also recommended to vaccinate men aged 26 years or less who have sexual relations with other men and people with reduced immunity, including HIV-positive people who have not been vaccinated previously

Skuteczność i koszty leczenia raka jajnika w Polsce – ujęcie regionalne

Ovarian cancer (OC) affects over 3 000 women in Poland annually. The efficacy of the therapy remains relatively low due to challenges of systematic improvement in the early detection OC rates. International comparisons indicate a positive correlation between health expenditures and 5-year survival rates of cancer patients. To the best of our knowledge, our study has been the first to present a correlation between the 5-year survival rates (SRs) and the cost of ovarian cancer therapy in particular regions of Poland. Material and methods: The study was based on the National Health Fund (NHF) data, available in the Disease Treatment Registry. The analysis included approximately 13 000 OC patients who started their treatment between 2005 and 2008 to allow for the evaluation of long-term therapy results. The 5-year survival rates were analyzed in relation to average NHF expenditures in various regions of Poland, distinguishing the population of patients aged 45-64 years. Results: The 5-year survival rate in the cohorts diagnosed in 2005 and 2008 changed marginally, from 42% to 43%, maintaining relatively large differences between the regions (from 35% to 53% in patients diagnosed in 2008). The NHF expenditures in particular regions differed significantly: mean cost for the entire treatment cycle ranged from 31.600 PLN do 58.000 PLN per person among patients diagnosed in 2008. No significant correlation between the survival and the cost was found. Conclusions: SRs of OC patients in particular regions of Poland are not correlated with average treatment cost. Thus, the differences in SRs between various regions of Poland have their source in other factors, e.g. clinical stage at diagnosis, or prevailing treatment patterns in the given region. Further studies may decrease regional discrepancies in patient care and SRs in OC subjects.Wstęp: W Polsce na raka jajnika zachorowuje corocznie ponad trzy tysiące kobiet. Ponieważ w praktyce trudno osiągnąć sytuację systematycznego, wczesnego wykrywania tej choroby, skuteczność jej leczenia jest relatywnie niska. Analiza danych zagranicznych pozwala stwierdzić występowanie korelacji wydatków na opiekę zdrowotną z 5-letnim przeżyciem pacjentów leczonych na chorobę nowotworową. W niniejszym opracowaniu, po raz pierwszy w Polsce, zbadano dane w ujęciu wojewódzkim, dotyczące 5-letniego przeżycia chorych na raka jajnika oraz wydatków na ich leczenie. Materiał i metody: W pracy wykorzystano dane pochodzące z Rejestru Leczenia Chorób Narodowego Funduszu Zdrowia. Analizie poddano blisko 13 tys. nowych potwierdzonych przypadków raka jajnika (początek leczenia w latach 2005–2008), aby umożliwić obserwację odległych wyników zastosowanej terapii. Dokonano analizy porównawczej wskaźników 5-letniego przeżycia oraz wydatków na leczenie w całym cyklu terapeutycznym, wyróżniając grupę pacjentek w wieku od 45 do 64 lat. Wyniki: Wartości wskaźników 5-letniego przeżycia pacjentek leczonych na raka jajnika wzrosły średnio w kohortach chorych, zdiagnozowanych w latach 2005–2008, z poziomu 42% do 43%, notując dużą rozpiętość w poszczególnych województwach (35%–53% w grupie pacjentek rozpoczynających leczenie w roku 2008). Znaczne różnice między województwami stwierdzono również w wydatkach na leczenie (31 tys.–58 tys. złotych na osobę w całym cyklu terapeutycznym, w grupie pacjentek rozpoczynających leczenie w roku 2008). Nie zaobserwowano jednak występowania, statystycznie istotnej, korelacji 5-letniego przeżycia chorych na raka jajnika z wydatkami na ich leczenie. Wnioski: Zestawienie wskaźników przeżycia 5-letniego w populacji chorych na raka jajnika ze średnimi wydatkami poszczególnych województw na ich leczenie nie wskazuje występowania istotnej statystycznie korelacji wydatków z efektami leczenia. Wobec tego przyczyn różnic występujących w wynikach leczenia należy szukać gdzie indziej. Być może wiążą się ze stopniem zaawansowania nowotworu w chwili rozpoczęcia leczenia lub z wyborem sposobu leczenia (treatment patterns). Pogłębienie tej analizy oraz identyfikacja i zrozumienie przyczyn występujących różnic mogą prowadzić do zmniejszenia regionalnych nierówności w zakresie wyników leczenia chorych na raka jajnika w Polsce