Frequency of precore/core mutants in chronic Hepatitis B cases

Amaç: Son yıllarda viral replikasyon kaybı olmaksızın anti-HBe serokonversiyonu gösteren bazı kronik hepatit B hastalarından izole edilen Hepatit B Virus (HBV) Deoksiribo Nükleik Asit (DNA)’lerinin incelenmesi ile prekor/kor geni üzerindeki mutasyonların varlığı ortaya konmuştur. Bu çalışmada kronik hepatit B hastalarından elde edilen serum örneklerinde prekor/kor mutasyonlarının sıklığı araştırılmıştır. Yöntemler: Bu amaçla seroloji laboratuvarına gelen anti-HBe ve HBV DNA pozitif 69, HBeAg ve HBV DNA pozitif 31 toplam 100 serum örneğinde, INNO-LIPA yönte- miyle prekor/kor mutasyonunun varlığı araştırılmıştır. İstatistiksel analizlerde SPSS 11,5 kullanılarak ki-kare ve varyans analizi testleri yapılmıştır. Bulgular: Altmışsekiz örnekte prekor bölgesinde, 57 örnekte ise kor promoter bölge- sinde mutasyon saptanmıştır. HBeAg pozitif 31 örneğin 11’inde (%35), anti-HBe pozitif 69 örneğin ise 57’sinde (%83) prekor bölgesinde; yine HBeAg pozitif 31 örneğin 10’unda (%32), anti-HBe pozitif 69 örneğin ise 47’sinde (%68) kor promoter bölgesin- de mutasyon tesbit edilmiştir. Hem prekor hem de kor promoter mutasyonları anti- HBe pozitif olan grupta belirgin olarak yüksek bulunmuştur (p<0.05). Sonuç: Sonuç olarak, çalışma grubumuzda prekor/kor mutasyonlarına sık olarak rastlandığından, kronik hepatit B hastalarında tanı ve tedavinin planlanması- izlenmesi aşamalarında bu mutasyonların varlığının araştırılmasının yararlı olacağını düşünmekteyiz.Objective: In recent years, the presence of precore/core region mutations were unco- vered by the examination of Hepatitis B Virus (HBV) deoxyribonucleic acid (DNA) that is isolated from patient samples with anti-HBe seroconversion without viral rep- lication loss. In this study, the frequency of precore/core mutations were investigated on serum samples obtained from chronic hepatitis B patients. Methods: From a total of 100 samples 69 anti-HBe and HBV DNA positive, and 31 HBeAg and HBV DNA positive samples were analyzed in the study to determine the mutations with the INNO-LIPA method at the Serology laboratory. Statistical analyses were bone with, SPSS v11.5 and chi-square and variance analysis (ANOVA) tests were conducted. Results: The precore mutations were detected in 68, while the core promoter mutati- ons were present in 57 samples. Mutations were detected at the precore region in 11 out of 31 HBeAg positive (35%), and 57 out of 69 anti-HBe positive samples (83%). Likewise, the core promoter region was affected in 10 of 31 HBeAg (32%), and 47 out of 69 anti-HBe positive samples (68%). Both precore and core promoter mutations were substantially higher in the anti-HBe positive group (p&lt;0.05). Conclusion: As a result, since precore/core mutations were prevalent in samples obtai- ned from the study group, it is our opinion that careful attention must be paid to such mutations during the diagnosis and treatment phases of chronic hepatitis B patients

Frequency of respiratory viruses in children with lower respiratory tract infection

Amaç: Alt solunum yolu enfeksiyonları çocuklarda sık görülür ve özellikle erken çocukluk çağında ölüm oranı yüksektir. Bu araştırmada bölgemizde alt solunum yolu enfeksiyonları belirtileri bulunan çocuklarda solunum yolu viral etkenlerinin sıklığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma grubu Ekim 2009-Mart 2010 tarihleri arasında, alt solunum yolu enfeksiyonları belirtileri ile hastaneye başvuran 160 çocuktan (ort. 14,6 ay) oluşturulmuştur. Bu çocuklardan alınan boğaz sürüntü örneklerinde respiratuar sinsityal virüs (A+B), influenza virüs (A+B), parainfluenza virüs (1, 2, 3, 4), insan metapnömovirüs, rinovirüs ve koronavirüs (OC43+229E) varlığı real-time PCR yöntemiyle [The RealAccurateTM Respiratory RT PCR Kit (PathoFinder BV, Hollanda)] araştırılmıştır. Bulgular: Örneklerin 67 sinde (%41,8) alt solunum yolu enfeksiyonları belirtilerine neden olabilecek bir viral etken saptanmıştır. Respiratuar sinsityal virüs %61,2 lik oranla (41/67) en sık saptanan virüs olmuştur. Bunu %35,8 (24/67) ile rinovirüsler izlemektedir. Dört örnekte (%5) koronavirüs, iki örnekte (%2,9) insan metapnömovirüs , bir örnekte de (%1,4) parainfluenza virüs diğer viral etkenler olarak belirlenmiştir. Birlikte enfeksiyon sıklıkları değerlendirildiğinde, dört örnekte respiratuar sinsityal virüs-rinovirüs birlikteliği, bir örnekte respiratuar sinsityal virüs-koronavirüs birlikteliği, bir örnekte rinovirüs-koronavirüs birlikteliği, bir örnekte de respiratuar sinsityal virüs- rinovirüs-koronavirüs birlikteliği saptanmıştır. Çıkarımlar: Çalışma grubunun %41,8 inde klinik belirtilerden sorumlu olabilecek bir viral etken saptanmıştır. Bu nedenle viral solunum yolu enfeksiyonlarına neden olan virüslerin hızlı ve duyarlı tanısı gereksiz antibiyotik kullanımının engellenebilmesi ve bu virüslerin neden olabilecekleri hastane enfeksiyonlarının önlenebilmesi açısından klinisyene yol gösterici olacaktır.Aim: Lower respiratory tract infections (LRTI) have high morbidity rates in children. In this study, it was aimed to investigate the prevalence of respiratory viruses in children with LRTI symptoms. Material and Method: A total of 160 children who were diagnosed with LRTI between October 2009 and March 2010 were included into the study. The presence of respiratory syncytial virus (RSV) (A+B), influenza virus (A+B), parainfluenza virus (PIV) (1, 2, 3, 4), human metapneumovirus, rhinovirus and coronavirus (OC43+229E) in throat swab samples were investigated by real-time PCR The RealAccurateTM Respiratory RT PCR Kit (PathoFinder B.V., Netherlands). Results: In 67 samples (41.8%), at least one virus which could cause acute respiratory tract infection was found. Overall, RSV was the most frequently identified virus (52.2%), followed by rhinovirus (26.8%), coronavirus (5%), metapneumovirus (2.9%) and PIV 1 (1.4%). As the other viral agents, coronavirus was detected in 4 samples (5%), hMPV was detected in 2 samples (2.9%) and PIV was detected in 1 sample (1.4%). When the frequency of coinfections was evaluated, RSV- rhinovirus association was found in 4 samples, RSV-coronavirus association was found in 1 sample, rhinovirus-coronavirus association was found in 1 sample and RSV-rhinovirus- Coronavirus association was found in 1 sample. Conclusions: In 41.8% of the study group, a viral factor responsible for the clinical signs was detected. For that reason, rapid and sensitive diagnosis of viruses which lead to respiratory infections will guide the clinician for avoidance of redundant antibiotic therapy and preventing viral hospital infections

Distribution of immunoglobulin isotypes and IgG subclasses in visceral leishmaniasis cases

Visseral leishmaniasis erken tanısının zor olması, sağaltımda sıklıkla ilaç direnci ve relapslarla karşılaşılması nedeniyle, günümüzde halen sorun olmaya devam eden fatal, tropikal bir hastalıktır. Bu çalışmada visseral leishmaniasis tanısı almış 29 hastada ve klinik bulguları uygun ancak farklı bir tanı alan 30 kontrol hastasında immünglobulin izotip düzeyleri (IgG, IgM, IgA ve IgE) ve IgG subtiplerinin (IgGl, IgG2, IgG3, IgG4) dağılımları araştırılmıştır. Visseral leishmaniasisli grupta IgG düzeyleri ve subtiplerde de IgGl düzeyleri anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Elde edilen bulgulara göre, visseral leishmaniasis hastalarında, spesifik immünglobulin izotip ve subtip düzeylerinin takip edilmesinin, infeksiyonun progresyonu ya da rezolusyonu açısından klinisyene yol gösterebileceği düşünülmektedirVisceral leishmaniasis, a fatal tropical disease, remains problematic as early diagnosis is difficult and treatment often results in drug resistance and relapse. In this study, relative levels of immunoglobulin G (IgG), IgM, IgA, IgE, and IgG subclasses were analyzed in 29 visceral leishmaniasis patients. Compared to 30 controls, visceral leishmaniasis patients showed a significantly higher IgG response. Among IgG subclasses, IgGl response was significantly higher in visceral leishmaniasis patients than in the controls. Therefore, monitoring of immunoglobulin isotypes and IgG subclasses in visceral leishmaniasis patients may be a good serologic alternative in monitoring the disease status