THE EVALUATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN URBAN TRANSPORTATION AND SOCIAL EXCLUSION: ANKARA CASE

Sosyal dışlanma kavramı özünde bireylerin veya grupların sosyal, ekonomik ve mekânsal olarak toplumla entegre olamaması durumunu ifade etmektedir. Bu nedenle sosyal dışlanma gelir yoksulluğunun ötesinde, refah düzeyi ve kentsel yaşam kalitesi ile doğrudan ilişkili; sağlık, eğitim, barınma, ulaşım gibi birçok politikayı kapsayan yeni bir sosyal politika konsepti olarak literatürde yerini almaktadır. Sosyal dışlanma çalışmaları ülkemizde özellikle son on yıldır ivme kazanmış, dışlanmanın çeşitli boyutlarda ele alınmasıyla birlikte sosyal içerilmenin sağlanmasına yönelik çeşitli politikalar geliştirilmiştir. Ancak sosyal dışlanma nosyonu toplumsal katılımın en önemli belirleyicilerinden biri olan ulaşım bağlamında değerlendirildiğinde literatürde çalışmaların kısıtlılığını sürdürdüğü görülmektedir. Hâlbuki ulaşım iş, sağlık, eğitim, rekreasyon gibi birçok fırsata erişimi sağlaması sebebiyle sosyal dışlanma ile ayrılmaz bir bütündür ve bu yönüyle ulaşım (hareket/erişim) eksikliği bireyin toplum ile etkileşimde bazı yoksunluklara sebep olmaktadır. Bu noktadan hareketle çalışmada ulaşım ve sosyal dışlanma arasındaki karmaşık ilişkinin tanımlanarak Ankara kenti ulaşım yapısının sosyal dışlanmaya etkisinin belirlenmesi, sosyal ve ulaşım dezavantaj(lı)larının ortaya konulması amaçlanmaktadır.The notion of social exclusion refers to the condition of individuals and groups not being able to integrate socially, economically and spatially with the wider society. Therefore, social exclusion, which goes beyond the notion of income poverty, appears as a new social policy in literature that comprises many policies such as health, education, housing, and transportation; and that is directly related to welfare and quality of life. Social exclusion studies in our country has gained momentum especially in the last ten years and several policies addressing social inclusion has been developed by the help of discussions which takes into account various dimension of exclusion. Besides, the literature falls short in terms of studies which discuss social exclusion under the transportation framework, which is one of the main determinants of social participation. On the other hand, transportation is an indispensable part of social exclusion since it provides access to many opportunities such as work, health, education, and recreation. Hence, transportation (mobility/access) deficiency results in deprivation of individuals from interaction with the community at large. In this regard, this study aims to put forth the complex relationship between transportation and social exclusion, discuss the impact of transportation structure on social exclusion in the case of Ankara and reveal the disadvantaged groups socially in terms of transportation