History of Islamic Medical Schools in Turkey’s Territory

In today’s political borders of the Republic of Turkey, there exist very old institutions that train physicians according to Islamic medical science. In this study, 19 health institutions whose locations have been determined and documents finalized were approached in a chronological order and classified according to the historical periods: XIIth and XIIIth centuries (Seljukian period)-10, XIVth century (Ilkhanate dominion)-1, and XVth-XVIIth centuries (Ottoman period)-8 institutions. Some of them have a history of 900 years (Konya Mâristan-ı Atik, 1113; and Mardin Eminüddin Bimaristanı, 1122). In addition, some are in the form of a medical madrasah and an application hospital (Kayseri, 1206; Sivas, 1217). In these institutions, great masters of Islamic medicine (Razi, Fârâbî, Bîrûnî, İbni Sina) and ancient authorities (Hippocrates, Dioscorides, Aretaeus, Galenos) were taught. These institutions had builders, rulers (sultan, melik) or mothers, wives, daughters, and sisters (the presence of female builders in these institutions attracted attention). During the Seljuk period, powerful viziers also built such institutions. These hospitals also provided free services which were considered as “charities” according to the Islamic religion. These institutions were financed by sources (shops, inns, Turkish baths, bridges, mills, vineyards, gardens, fields and annual taxes of many villages) that donated funds through the “foundation” method. Donations were made in the presence of the “kadi” (muslim judges) and many witnesses, with the written document “endowment.” These foundations were not touched by subsequent monarchs. Payment of fees, daily expenses of the physicians, assistant personel and repairing of buildings was done by the board of trustees. Twelve of these institutions are still in use for public interest (polyclinic, museum, health museum, library, university, and education center). When modern medical schools (1827) and hospitals (1842) began to be established as of the XIXth century, these historic buildings were allocated to mental patients, while some were devastated by neglect. However, in the Republic period, they have been restored and used for health and educational purposes

Bilateral arkus aksillaris olgusu

Rutin kadavra disseksiyonu esnasında 55 yaşında bir erkek kadavrada bilateral arcus axillaris'e rastlandı. Literatürlerde “Arcus axillaris”, “Aksillopektoral kas” veya “Langers'in aksillar arkı” olarak da bildirilen bu yapı fibröz yada muskuler karakterde olabilmektedir. Bizim olgumuzda m. latissimus dorsi'den ayrılan bir kas demeti aksillar damar sinir paketinin önünden geçip m. pectoralis major'un tendonunda sonlanıyordu. Sol muskuler ark interkostobrakiyal sinir tarafından innerve edilmesine karşın sağ taraftakini innerve eden herhangi bir sinire rastlanmadı. Arkus aksillaris, kol, ön kol ve elde nörovasküler semptomlara yol açabilmektedir.Bilateral arcus axillaris was found on a 55-yearold male cadaver in our laboratory of anatomy during routine dissection. This variation which is also called as axillary arch, axillopectoral muscle or axillary arch of Langer could be fibromuscular or muscular. In our case, a fasciculus separating from latissimus dorsi muscle ended at the tendon of pectoralis major muscle after overlying the neurovascular bundle in the axilla. Althought left muscular arch was innervated by intercostobrachial nerves, right muscular arch's nerve was not identified. It might have caused neurovascular symptoms in the hand, arm and forearm

Basılan ilk Türkçe anatomi kitabı ile modern anatomi kitaplarında yer alan üriner sistem konularının karşılaştırılması

Amaç: Çalışmamızda basılmış ilk Türkçe (Osmanlıca) anatomi kitabı olan Miratü'l Ebdan fi Teşrih-I Azaü'l İnsan'da açıklanan üriner sistem ile modern anatomi kitaplarında açıklanan üriner sistemi inceledik. Amacımız çalışmamızın sonuçları ile günümüz anatomistlerine Türk tıp ve anatomi tarihinin gelişimi üzerine bir kaynak sağlamaktır. Çalışma Planı: Şanizade'nin çalışmasındaki üriner sisteme ilişkin açıklamalar günümüz Türkçesine tercüme edildi. Miratü'l Ebdan fi Teşrih-I Azaü'l İnsan'da yer alan üriner sisteme ilişkin bilgiler, aynı konuda günümüz modern anatomi kaynak kitaplarında yer alan bilgiler ile mukayese edildi. Bulgular: Miratü'l Ebdan fi Teşrih-I Azaü'l İnsan üriner sistem üzerine böbrek, kapsül ve mesane olmak üzere çeşitli bölümler içermektedir. Üretere ilişkin bilgiler böbrek bölümünde verilmiştir. İlk olarak organların yerleri, daha sonra organların görünümü ve iç yapıları açıklanmıştır. Böbreğin iç yapısının ve damar sisteminin detaylı olarak açıklanmış olması tarafımızdan dikkat çekici bulunmuştur. Sonuç: Şanizade orjinal yabancı kaynağı tercüme ederken Osmanlı Türkçesi terimlerini kullanmıştır. Zamanının bilgisini en iyi şekilde ifade etmiştir. Üriner sistem üzerine pek çok noktada modern bilgi ile uyumludur.Objectives: In our study, we examined the urinary system explained in the first printed Turkish anatomy book “Miratü'l Ebdan fi Teşrih-i Azaü'l İnsan”, and the urinary system existing in the contemporary anatomy reference books. With the results of our study, we aimed to provide a reference on the development of Turkish medicine and anatomic history for today's anatomists. Study Design: Urinary system explanations of Şanizade's work were translated into today's Turkish. The information on urinary system included in Miratü'l Ebdan fi Teşrih-i Azaü'l İnsan was compared with the information on the same topic existing in today's modern anatomy reference books. Results: Miratü'l Ebdan fi Teşrih-i Azaü'l İnsan consists of several parts on urinary system, which are kidney, capsulitis and vesica urinaria. The information about ureter is given under the part on kidney. Initially, positions of the organs, and then the physiognomy and internal structures are covered. Notably, we determined that the internal structure of kidney and the vein system is expressed in detail. Conclusion: Şanizade used Ottoman Turkish terminology when he translated the original foreign source. He expressed the knowledge of his time in the best way. There are numerous points that correspond to contemporary knowledge on urinary system

Evaluation of Turkish males with respect to Leonardo's circle and upper extremity ratios

Amaç: Leonardo da Vinci sanatla anatomiyi bütünleştiren bir sanatçıdır. Yüzyıllar önce yaptığı çizimde erkek figürünü göbek merkezli bir çembere yerleştirmiştir. Ayrıca, aynı figürde önkol uzunluğu, kol uzunluğu ve omuz genişliği ile kulaç arasında bazı oranlar tanımlamıştır. Çalışmamızda Türk erkeklerinde ölçülen değerlerin Leonardo’nun çemberine ve eşitliklerine ne ölçüde uyduğu araştırıldı. Çalışma Planı: Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde okuyan 50 erkek öğrencinin bazı vücut ölçüleri, antropometrik ölçüm teknikleri kullanılarak alındı. Ölçümlerde bez mezura, tahta metre ve pelvimetre kullanıldı. Bulgular: Deneklerin ayak tabanı-göbek mesafesi ortalama 107.1±5.4 cm, el ucu-göbek mesafesi 108.5±4.3 cm olarak hesaplandı. Olguların sadece %28’inde bu iki uzunluğun eşit olduğu ve bu nedenle çembere uyduğu görüldü. Bu iki ölçüm değerleri açısından, deneklerin %54’ünde el ucu-göbek mesafesi daha uzun olduğu için çember aşılmakta, %18’inde ise bu mesafe daha kısa olduğundan çember içinde kalmakta idi. Ayrıca, el-önkol uzunluğunun, kol segmentinin ve omuz genişliğinin kulaça oranı sırasıyla %25.9, %11.9 ve %24.3 olarak hesaplandı. Sonuç: Türk erkeklerinin büyük bir kısmının Leonardo’nun çemberine ve eşitliklerine uymadığı gözlemlendi. Ancak, daha kapsamlı çalışmaların değişik yörelerde yapılması gerektiğini düşünüyoruzObjectives: Leonardo da Vinci combined art and anatomy. Centuries ago, in his famous figure he placed a man figure in a circle with the umbilicus being in the center; he then defined some proportions between the lengths of the forearm and arm and shoulder width and the fathom. In this study, we investigated to what extent measurements obtained from Turkish males fit Leonardo’s circle and proportions. Study Design: Body measurements of 50 male students of the Faculty of Medicine of Trakya University were carried out using anthropometric measuring techniques. We used a tape measure, meterstick and a pelvimeter. Results: The mean distances between the foot and umbilicus, and between the finger and umbilicus were 107.1±5.4 cm and 108.5±4.3 cm, respectively. These two measurements were equal in only 28% of the subjects, fitting the Leonardo’ circle. As regards the two distances from the finger and foot to the umbilicus, the former exceeded the latter in 54%, hence went beyond the circle, and was smaller in 18%, hence remained inside the circle. The ratios of the lengths of the forearm and arm segment, and shoulder width to the fathom were 25.9%, 11.9%, and 24.3%, respectively. Conclusion: We observed that the majority of the Turkish men did not fit the Leonardo’s circle and proportions.Yet, further studies should be undertaken in diverse geographical regions

“Vitruvius Square” and related equations in Turkish men in terms of artistic anatomy

Amaç: Marcus Vitruvius Pollio “De Architectura” adlı eserinde, kişinin boy yüksekliğinin kolaç uzunluğuna eşit olduğunu ve bir kareye denk düştüğünü, ayrıca kişinin boy yüksekliğini dört parçaya ayırarak, her bir mesafenin boy yüksekliğinin %25'ine denk geldiğini söylemiştir. Bu çalışmada Türk erkeklerinin Vitruvius karesi ve eşitliklerine ne ölçüde uyduğu araştırıldı. Çalışma Planı: Elli erkek öğrencinin bazı vücut bölümleri, antropometrik tekniklerle ölçülüp önceden hazırlanan formlara kaydedildi. Daha sonra her bir mesafe için grubun aritmetik ortalaması ve standart sapması hesaplanıp, Vitruvius karesi ve eşitlikleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Katılımcıların boy yüksekliği 173.3±6.83 cm ve kolaç uzunluğu 178.4±7.38 cm olarak hesaplandı. Katılımcıların yalnızca %16'sının kareye uyduğu, %12'sinin karenin içinde kaldığı ve %72'sinin karenin dışına taştığı saptandı. Eşitliklerin ise çok az bir oranda karşılandığı görüldü. Sonuç: Türk erkeklerinin büyük çoğunluğun Vitruvius karesi ve eşitliklerine uymadığı görüldü.Objectives: Marcus Vitruvius Pollio, in his book named “De Architectura”, stated that the height of a person is equal to his or her length of outstreched arms and fits to a square. He also divided one's height into four equal parts and stated that the length of each of these parts equals to 25% of the height of the individual. This study aimed to investigate to what extent Turkish men fit the Vitruvius square and its equations. Study Design: Specific body distances of 50 male students were determined by anthropometric measurement techniques and recorded in forms prepared in advance. Then, the arithmetic means and standard deviations were calculated for each distance and compared with the Vitruvius square and related equations. Results: The height of the participants was 173.3±6.83 cm and their length of outstretched arms was 178.4±7.38 cm. Only 16% of the subjects were determined to fit to the square, 12% remained within the square and 72% were out of the square. Additionally, a very low proportion of the participants met the equations. Conclusion: It was observed that a great majority of Turkish men do not fit “Vitruvius square” and its equations

Anthropometric measurements and proportions of body constitution in football players

Amaç: Sportif egzersizlerin vücut oranları üzerindeki etkisi daima araştırılan bir konu olmuştur. Bu çalışmada gelişme sürecindeki futbolcularda bazı vücut oranları araştırıldı. Çalışma Planı: Spor Yüksekokulunda okuyan 28 futbolcuda (ort. yaş 20.6) bazı antropometrik ölçüm teknikleri kullanılarak boy yüksekliği, oturma yüksekliği, biakromiyal genişlik, bideltoid genişlik, toraks genişliği, bikristal genişlik, bispinal genişlik, bitrokanterik genişlik ölçümleri yapıldı. Bulgular: Oturma yüksekliğinin boya oranı %53.57 bulundu. Omuz genişliklerinde, biakromiyal çap, bideltoid çap ve göğüs genişliği sırasıyla 36.88, 43.57 ve 28.64 cm olarak ölçüldü. Pelvis genişliklerinden bikristal çap, bispinal çap ve bitrokanterik çap sırasıyla 27.55, 25.89 ve 30.98 cm bulundu. Sonuç: Antropometriyle ilgili kaynaklarda tanımlanan indeksler ışığında göze çarpan özellikler, futbolcuların uzun gövdeli, akromio-iliyak indekse göre orantılı bir gövde yapısına sahip ve kalça indeksine göre de dar kalçalı kişiler olmalarıdır.Objectives: The effect of sportive exercises on body proportions has always been the subject of investigation. The purpose of this study was to determine some body proportions in football players. Study Design: Anthropometric measurements were performed in 28 football players mean age 20.6 years) who were students of the School of Sport Sciences. Measurements covered the following: body height, sitting altitude, biacromial, bideltoid, bispinal, and bitrochanteric diameters. Results: The ratio of sitting altitude to height was found as 53.57%. In the breadth of shoulders, biacromial and bideltoid diameters and the breadth of chest were s 36.88 cm, 43.57 cm, and 28.64 cm respectively. Concerning the breadth of pelvis, bicristal, bispinal, and bitrochanteric diameters were 27.55 cm, 25.89 cm, and 30.98 cm, respectively. Conclusion: According to the anthropometric indices, body constitution of football players comprises a long trunk, a proportional trunk build according to the acromial-iliac index, and a narrow hip according to the hip index

Etymological and semantic analysis of turkish anatomical terms

Doktora TeziBiz bu çalışmamızda materyal olarak, Cumhuriyet sonrası yayınlanmış anatomi ve tıpla ilgili 19 sözlüğü seçtik. Bu eserlerde, Terminologia Anatomica'da verilmiş ve listelediğimiz 1658 Latince terime karşılık önerilmiş Türkçe sözcükleri belirledik. Ortaya çıkan Türkçe karşılıkları Türk Dil Kurumu'nun sözlüğünden tarayıp, etimolojik ve semantik açıdan analizini yaptık. Yaptığımız inceleme neticesinde 1658 adet Latince anatomi teriminin %16.7'sine öz Türkçe karşılık üretilemediğini, bunun da %82.9'la sıfat niteliğindeki sözcüklerde olduğunu tespit ettik. Öz Türkçe karşılık olarak önerilmiş sözcüklerde türetme yöntemi olarak: %59.8'inde tercüme, %35.6'sında benzetme, %4.6'sında ise halk dilinden bir kelimenin kullanıldığını gördük. Terim türetmede kullanılan yapım eklerinden isimlerde "-cık", "-ma", "-lık" ve "-ıcı"; sıfatlarda ise "-sal", "-ıl", "-lı" ve "-sı" en sık tercih edilmişti. Ayrıca önerilmiş karşılıklar içerisinde, farklı Latince terimlerin aynı Türkçe sözcükle karşılandığını fark ettik. Yaptığımız etimolojik tarama sonrası, Türkçe olarak önerilmiş bir çok sözcüğün aslında yabancı kökenli olduğunu belirledik. Tarihi geçmişimizle doğru orantılı olarak Arapça, Farsça ve Fransızca terimler en sık karşılaştıklarımızdı. Sonuç olarak, son 60 yıllık dönemde yayınlanan sözlüklerdeki anatomi terimlerimizi etimolojik ve semantik yönden inceleyerek, mevcut durumun değerlendirmesini yaptık. Böylelikle Türkçe anatomi terimleri türetme konusunda çalışacaklara hem yardımcı, hem de yol gösterici olmayı amaçladık.We have chosen 19 dictionaries about anatomy and medicine which were published after the establishment of republic. In these Works, we have determined the Turkish words those suggested as an equivalentto the 1658 Latin terms which we have listed and were given in Terminologia Anatomica. We have analyzed the Turkish equivalents in etymological and semantic point of view by searching Türk Dil Kurum?s dictionary. As a result of our study we found that no Turkish equivalents were created for 16.7% of 1658 Latin anatomical terms and 82.9% of these terms were adjectives. We have seen that in 59.8% translation, in 35.6% simile and in 4.6% public words were used as a derivation method for Turkish equivalents. In nouns "-cık", "-ma", "-lık", "- ıcı" and in adjectives "-sal", "-ıl", "-lı", "-sı" were the mostly preferred derivational suffixes for creating terms. Besides, we have realized that different Latin terms were the equivalent for the same Turkish word, in these suggested equivalents. After the etymological search we have made, we determined that most of the words which suggested as Turkish were originally foreign. Arabic, Persian and French terms were the most seen as its considered with our historical past. As a result, we have evaluated the present situation in etymological and semantic point of view by analyzing the anatomical terms in dictionaries that have published in recent 60 years. In this manner, we intented to help and guide to whom that would work on derivation of Turkish anatomical terms

What can Anthropometric Measurements Tell us About Mallampati Classification?

Objective: Mallampati scoring is the most common examination method for predicting possible intubation problems. The purpose of this study is to investigate the relationship of facial anthropometric measurements with the modified Mallampati score (MMS). Material and Methods: The study population consisted of 153 male and 170 female volunteers (mean ages, 48,9±16,9 and 44,1±15,4 years, respectively). All participants were subjected to Mallampati scoring and facial anthropometric measurements during pre-operative visit. Anthropometric measurements included inter-incisor gap, lower face height, thyrogonial length, thyromental distance and bigonial distance. The relationship of anthropometric measurements with the MMS was investigated by statistical analysis.Results: Bigonial distance showed a positive correlation with the MMS (r=0.857; p113 mm, and at this cut-off point, the sensitivity rate was 94.8% and the specificity rate was 95.9%. BGD was the best predictor for discriminating MMS 3-4. Conclusion: We suggest that facial measurements such as bigonial distance may be used as alternatives for Mallampati evaluation when the patient’s condition is not suitable for Mallampati scoring

Antropometrik ölçümler mallampati sınıflaması hakkında ne söyleyebilir?

Giriş: Mallampati skoru entübasyon ile ilgili olası sorunları tahmin etmek için en yaygın kullanılan yöntemidir. Bu çalışmanın amacı, modifiye Mallampati skoru (MMS) ile yüz antropometrik ölçümler arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Metod: Çalışma 153 erkek ve 170 kadın gönüllü ile (ortalama yaş, 48,9 ± 16,9 ve 44,1 ± 15,4 yıl, sırasıyla) yapıldı. Tüm katılımcılar pre-operatif ziyareti sırasında Mallampati skoru değerlendirmesi ve yüz antropometrik ölçümleri yapıldı. Antropometrik ölçümler arasında kesici dişler arası mesafe, alt yüz yüksekliği, tirogonial uzunluk, tiromental mesafe ve bigonial mesafe vardı. MMS ile antropometrik ölçümler arasındaki ilişki istatistiksel analizi ile araştırıldı. Sonuç: Bigonial mesafe MMS ile pozitif korelasyon olduğu gözlendi kesici dişler arası mesafe, alt yüz yüksekliği ve tiromental mesafe negatif korelasyon göstermekteydi (r = 0.857 p 113 mm idi ve bunun duyarlılık oranı % 94.8 ve özgüllük oranı % 95.9 idi. Bigonial mesafe MMS 3-4 için en iyi tanımlayıcı olduğu saptandı. Tartışma: Bu çalışma, hastanın genel durumunun Mallampati skorunun değerlendirmesi için uygun olmadığı zamanlarda bigonial mesafe gibi antropometrik yüz ölçümleri Mallampati değerlendirmesi için alternatif olarak kullanılabileceğini göstermektedir.Objective: Mallampati scoring is the most common examination method for predicting possible intubation problems. The purpose of this study is to investigate the relationship of facial anthropometric measurements with the modified Mallampati score (MMS). Material and Methods: The study population consisted of 153 male and 170 female volunteers (mean ages, 48,9±16,9 and 44,1±15,4 years, respectively). All participants were subjected to Mallampati scoring and facial anthropometric measurements during pre-operative visit. Anthropometric measurements included inter-incisor gap, lower face height, thyrogonial length, thyromental distance and bigonial distance. The relationship of anthropometric measurements with the MMS was investigated by statistical analysis. Results: Bigonial distance showed a positive correlation with the MMS (r=0.857; p<0.001), whereas inter-incisor gap, lower face height, and thyromental distance showed negative correlations (r=-0.809, r=-0.738, and r=-0.762 respectively p<0.001 for all). ROC and AUC analysis showed that the BGD level had the highest significant AUC (p<0.001). Optimal cut-off point for BGD was >113 mm, and at this cut-off point, the sensitivity rate was 94.8% and the specificity rate was 95.9%. BGD was the best predictor for discriminating MMS 3-4. Conclusion: We suggest that facial measurements such as bigonial distance may be used as alternatives for Mallampati evaluation when the patient's condition is not suitable for Mallampati scoring