DNA-bridging by an archaeal histone variant via a unique tetramerisation interface

In eukaryotes, histone paralogues form obligate heterodimers such as H3/H4 and H2A/H2B that assemble into octameric nucleosome particles. Archaeal histones are dimeric and assemble on DNA into 'hypernucleosome' particles of varying sizes with each dimer wrapping 30 bp of DNA. These are composed of canonical and variant histone paralogues, but the function of these variants is poorly understood. Here, we characterise the structure and function of the histone paralogue MJ1647 from Methanocaldococcus jannaschii that has a unique C-terminal extension enabling homotetramerisation. The 1.9 Å X-ray structure of a dimeric MJ1647 species, structural modelling of the tetramer, and site-directed mutagenesis reveal that the C-terminal tetramerization module consists of two alpha helices in a handshake arrangement. Unlike canonical histones, MJ1647 tetramers can bridge two DNA molecules in vitro. Using single-molecule tethered particle motion and DNA binding assays, we show that MJ1647 tetramers bind ~60 bp DNA and compact DNA in a highly cooperative manner. We furthermore show that MJ1647 effectively competes with the transcription machinery to block access to the promoter in vitro. To the best of our knowledge, MJ1647 is the first histone shown to have DNA bridging properties, which has important implications for genome structure and gene expression in archaea

Factors Associated with Revision Surgery after Internal Fixation of Hip Fractures

Background: Femoral neck fractures are associated with high rates of revision surgery after management with internal fixation. Using data from the Fixation using Alternative Implants for the Treatment of Hip fractures (FAITH) trial evaluating methods of internal fixation in patients with femoral neck fractures, we investigated associations between baseline and surgical factors and the need for revision surgery to promote healing, relieve pain, treat infection or improve function over 24 months postsurgery. Additionally, we investigated factors associated with (1) hardware removal and (2) implant exchange from cancellous screws (CS) or sliding hip screw (SHS) to total hip arthroplasty, hemiarthroplasty, or another internal fixation device. Methods: We identified 15 potential factors a priori that may be associated with revision surgery, 7 with hardware removal, and 14 with implant exchange. We used multivariable Cox proportional hazards analyses in our investigation. Results: Factors associated with increased risk of revision surgery included: female sex, [hazard ratio (HR) 1.79, 95% confidence interval (CI) 1.25-2.50; P = 0.001], higher body mass index (fo

DNA-bridging by an archaeal histone variant via a unique tetramerisation interface

Abstract In eukaryotes, histone paralogues form obligate heterodimers such as H3/H4 and H2A/H2B that assemble into octameric nucleosome particles. Archaeal histones are dimeric and assemble on DNA into ‘hypernucleosome’ particles of varying sizes with each dimer wrapping 30 bp of DNA. These are composed of canonical and variant histone paralogues, but the function of these variants is poorly understood. Here, we characterise the structure and function of the histone paralogue MJ1647 from Methanocaldococcus jannaschii that has a unique C-terminal extension enabling homotetramerisation. The 1.9 Å X-ray structure of a dimeric MJ1647 species, structural modelling of the tetramer, and site-directed mutagenesis reveal that the C-terminal tetramerization module consists of two alpha helices in a handshake arrangement. Unlike canonical histones, MJ1647 tetramers can bridge two DNA molecules in vitro. Using single-molecule tethered particle motion and DNA binding assays, we show that MJ1647 tetramers bind ~60 bp DNA and compact DNA in a highly cooperative manner. We furthermore show that MJ1647 effectively competes with the transcription machinery to block access to the promoter in vitro. To the best of our knowledge, MJ1647 is the first histone shown to have DNA bridging properties, which has important implications for genome structure and gene expression in archaea

Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ

n de periode 1998 – 2005 werd de indicatiestelling voor zorgverlening professioneel. Het jongste AWBZ-kind groeide op tot een volwassen discipline die snel, transparant en streng maar rechtvaardig oordeelt over de rechten op zorg van mensen met beperkingen. Dit boek doet hierover verslag. In het eerste deel komen de ontwikkelingen in de genoemde periode aan de orde. Conny Bellemakers beschrijft die in hoofdstuk 1 als patiënt, professional en beleidsmaker. Tineke van Ee doet dat in hoofdstuk 2 als manager van het Regionaal Indicatie Orgaan dat tot 1 januari 2005 in Friesland bestond. Nico Dam en Chantal IJland schetsen de vereenvoudiging van de indicatiestelling die anno 2004 volop aan de gang is (hoofdstuk 3). Dan volgen in deel 2 tal van goede voorbeelden die in de periode 1998 – 2005 tot stand zijn gekomen. Aan bod komen keuze cliënt ondersteunende informatie op een website (Marleen Vermeer, hoofdstuk 4) het gemeentelijke loket (Tom Kamsma, hoofdstuk 5), een gemeenschappelijk loket voor de AWBZ en de WVG (Hans Kraayeveld, hoofdstuk 6), één loket voor de geestelijke gezondheidszorg (Anja van den Bogaert, hoofdstuk 7), gemeenschappelijke zorgtoewijzing (Annemarie van Hout en Ria Tijmensen, hoofdstuk 8), een ziekenhuistransferpunt (Elly van der Veen, hoofdstuk 9), een ziekenhuistransferafdeling (André Vis, hoofdstuk 10) en goede zorgtoewijzing binnen een zorgketen (Rita van Gorcum, hoofdstuk 11). Voor een deel bestaan de goede voorbeelden in deel twee niet meer. Ze gingen ter ziele bij de aankondiging van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) en door concurrentie tussen zorgaanbieders. Met spijt doen de betreffende auteurs daarover verslag. Deel twee eindigt met een overzicht van 163 goede en slechte cliëntgebonden voorbeelden van indicatiestelling, die in een onderzoek werden opgetekend (Susan Jedeloo en Guus Schrijvers, hoofdstuk 12). Goede voorbeelden komen niet zo maar tot stand. Achter de schermen is daarvoor in de periode 1998 - 2005 veel werk verzet. Deel 3 doet daarover verslag. Er kwam een gemeenschappelijke ICF-taal tot stand (Sylvia Hoekstra, hoofdstuk 13), een gemeenschappelijk afwegingskader (Juul van Ogtrop, hoofdstuk 14), een samenhangende registratie (Joop Jaspers en Lisanne van de Weerdhof, hoofdstuk 15) en een scenario-aanpak om met verzamelde gegevens de toekomstige zorgvraag in kaart te brengen (Ying Li O en anderen, hoofdstuk 16). Wat zal de toekomst brengen voor cliënten die voor hun functioneren op zorg zijn aangewezen? Flip Buurmeier geeft hierop een antwoord. Eén en dezelfde, strenge maar rechtvaardige poortwachter gaat cliënten voor zowel de AWBZ, de WMO en andere voorzieningen indiceren (hoofdstuk 17). Voor de keuze van de onderwerpen en de daarbij uitgenodigde sprekers is de redactie verantwoordelijk. Alle auteurs hebben een grote expertise op het gebied van hun onderwerp: zij waren in de periode 1998 - 2005 allen professionele kartrekkers. Zij werken verspreid in Nederland. De redactie is hun zeer erkentelijk voor het schrijfwerk dat zij vaak in de avonden en weekeinden uitvoerden. Dit boek sluit de pioniersfase 1998 - 2005 van de indicatiestelling in Nederland af. Het kondigt ook een begin aan van een nieuwe decentrale periode van indicatiestelling. De redactie spreekt de hoop uit dat dit boek inspiratie oplevert om die eenheid van toegang tot AWBZ, WMO en andere voorzieningen voor mensen met beperkingen te behouden. Ons maakt het niet uit wie de indicatiestelling gaat uitvoeren en wie daarvoor eindverantwoordelijkheid draagt. Als die maar onafhankelijk, professioneel, integraal, doelmatig en snel blijft

Fracture fixation in the operative management of hip fractures (FAITH): an international, multicentre, randomised controlled trial

Background Reoperation rates are high after surgery for hip fractures. We investigated the effect of a sliding hip screw versus cancellous screws on the risk of reoperation and other key outcomes. Methods For this international, multicentre, allocation concealed randomised controlled trial, we enrolled patients aged 50 years or older with a low-energy hip fracture requiring fracture fixation from 81 clinical centres in eight countries. Patients were assigned by minimisation with a centralised computer system to receive a single large-diameter screw with a side-plate (sliding hip screw) or the present standard of care, multiple small-diameter cancellous screws. Surgeons and patients were not blinded but the data analyst, while doing the analyses, remained blinded to treatment groups. The primary outcome was hip reoperation within 24 months after initial surgery to promote fracture healing, relieve pain, treat infection, or improve function. Analyses followed the intention-to-treat principle. This study was registered with ClinicalTrials.gov, number NCT00761813. Findings Between Mar