Tales of endings and beginnings : cycles of violence as a Leitmotif in the narrative structure of the Bhadrakāḷīmāhātmya

The asura’s demise at the hands of the goddess is a theme frequently revisited in Hindu myth. It is the chronicle of a death foretold. The Bhadrakāḷīmāhātmya, a sixteenth century regional purāṇa from Kerala, narrates the tale of fierce goddess Bhadrakāḷī and her triumph over asura king Dārika. Violence is ubiquitous in this narrative, which was designed with one goal in mind: glorifying the ultimate act of defeating the asura enemy. In its course it exhibits many kinds of violence: self-harm, cosmic warfare, murder, etc. This paper argues (1) that violence comes to serve as a structural aspect in the text. Reappearing consistently at key moments in the narrative, violence both frames and structures the goddess’s tale. Yet, it is not only the violent act that dominates, it is its accompaniment by equal acts of regeneration that dictate the flow of the narrative, creating a pulsating course of endings and beginnings; (2) These cycles, that strategically occur throughout the narrative, come to serve as a Leitmotif referring to the cyclic tandem of destruction and regeneration that has dominated post-Vedic Hindu myth in many forms. The pulsating dynamic of death and revival thus becomes a specific narrative design that aims to embed the regional goddess within a grander framework of Time

Evolution of mobility governance in Flanders: opening up for bottom-up initiatives or suffering from lock-in?

Mobility policy in Flanders lacks a clear discourse on implementing the policy objectives for 2020 and beyond. Though mobility planning can show success stories, mobility problems seem to aggravate. For supra local mobility projects in Flanders the executive power often lies with deconcentrated administrations at the level of the province, this is e.g. the case for public transportation and major roads, where province boundaries impede public transport projects across borders. For local mobility plans, the local administration and council have the power. But as these local mobility plans have highly formalised procedures, they tend to be rigid frameworks or administrations and risk to be suffering from lock-in. There is a need for new dynamics in mobility policy in reference to present developments. Here bottom-up or outside-in initiatives can be regarded as the key to real change. To that end radical changes in the organisation and mobility planning itself are necessary to meet these new inititiaves from the bottum-up and outside-in. Next to hardware and software approaches or innovations to turn mobility planning more sustainable, we additionally propose in this paper an ‘orgware’ solution, demonstrated in some case studies. In these cases key actors of bottom-up projects and their associations with other actors are visualised. Furthermore barriers and potentials for implementation are formulated leading onto recommendations for further research in order to improve the implementation of the policy objectives

De patstelling voorbij? Complexe infrastructuurprojecten in een actor-netwerk perspectief toegepast op het Ringland-initiatief

Tegenwoordig stranden steeds meer grote infrastructuurprojecten in Vlaanderen. Ze lopen oeverloze vertraging op en riskeren zich een steeds beter georganiseerde oppositie op de hals te halen. Typisch voor deze complexe infrastructuurprojecten is de uitdaging om de diverse ruimteclaims en bijhorende effecten voor het milieu, de gezondheid en de leefbaarheid tot een gedeeld compromis uit te werken. Maar hier loopt het nu net fout bij de huidige planningsprocessen; het aantal betrokken actoren bij het plannen van deze complexe materie ligt op voorhand vast en houdt enkel rekening met de gevestigde infrastructuuractoren. Niche-actoren of bewonersgroepen die bij de transitie naar een duurzame mobiliteit onontbeerlijk zijn, worden buitengesloten en tekenen verzet aan, waardoor de projecten procedureslagen worden. De vraag is hoe het planningsproces eruit moet zien wil het dergelijke calvarietochten overstijgen. De situationele Living Lab (LL) benadering wint in deze planningscontext aan belang. Het daarbij adopteren van een actor-netwerk perspectief geeft inzicht in de opportuniteiten voor een oplossing; het karteren van de belangrijkste actoren, hun waarden en achterban, creëert immers mogelijkheden om te navigeren doorheen de complexiteit en subsystemen (beleidsarena’s) te identificeren om een gedeelde visie en project te bereiken. In deze paper doen we de toepassing voor het Ringlandinitiatief, dat kan gezien worden als een LL in de marge van het Oosterweelproject. Deze paper werpt een licht op de actor-netwerk ontwikkeling van Ringland, dat tracht om die patstelling te doorbreken. Waar liggen de opportuniteiten en kansen voor succes en wat kan het gevoerde beleid ervan opsteken

Gedeelde belangen : (on)gedeelde processen? Complexe realiteit doet de huidige planningsstrategieën daveren op zijn grondvesten

De huidige planningsstrategieën werken zichzelf tegen op weg naar een duurzamere mobiliteit. Ze weigeren de complexe realiteit met toenemende burgeremancipatie onder ogen te komen, en het afstemmen tussen de verschillende beleidsdomeinen blijkt moeilijk. Besluitvormingsprocessen, vnl. bij grote infrastructuurprojecten (LIPs), verworden steeds vaker tot procedureslagen en ware calvarietochten; planningsprocessen worden immers niet gedeeld met iedereen en good governance lijkt ver weg. Eerder werden al tevergeefs pogingen gewaagd om de die complexiteit werkbaar te maken en projecten in goede banen te leiden, waarbij een meer dynamische governance naar voorgeschoven werd. In een casestudie over het controversiële, reeds langlopende en voorlopig onbesliste LIP Oosterweelverbinding gaven de belangrijkste stakeholders in het project tijdens een rondetafelgesprek aan wat de zwakke plekken in het proces waren, waar ze liever gedeeld hadden in de besluitvorming en wat men daaruit moet leren bij het invullen van die nieuwe benadering. Ook werd gepolst naar hun visies voor de rol van de beloofde overkappingsintendant die de zaak weer zou openbreken. (Hoe) heeft men deze nieuwe aanpak een kans gegeven en wat verandert er aan de rollen ? Dat is de centrale vraag waarop deze paper een antwoord zoekt. Een jaar later blikken we terug op de uitkomsten van omgaan met complexiteit en in het bijzonder in het Oosterweeldossier. De huidige ideeën over, en de ambities en verwezenlijkingen van de intendant vergeleken met die van voorheen