Μορφολογική βιοχημική και μοριακή μελέτη της προστατευτικής δράσης των μορίων U-74389G (Λαζαροειδές), της Ερυθροποιητίνης, της Σιλδεναφίλης και της Οκτρεοτίδης στην συντήρηση νεφρών για μεταμόσχευση

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στο πεδίο των μεταμοσχέυσεων είναι η βέλτιστη συντήρηση των μοσχευμάτων μεταξύ της λήψης και της μεταμόσχευσης αυτών. Οι ιστικές βλάβες των οργάνων από το φαινόμενο της ισχαιμίας και της επαναιμάτωσης είναι πάντα παρούσες, με δύσκολα αντιμετωπιζόμενες συνέπειες (κακή ή μη ικανοποιητική λειτουργία των οργάνων ή πρώιμη μη λειτουργία τους – primary non function). Σκοπός αυτής της πειραματικής εργασίας είναι να εξεταστεί η πιθανή επίδραση 4 (τεσσάρων) διαφορετικών χημικών μορίων, της Ερυθροποιητίνη, της Σιλδεναφίλη, της Οκτρεοτίδη και του 21 αμινοστεροειδές U-74389G (Λαζαροειδές), στην πρόληψη των ιστικών βλαβών από την ισχαιμία, με στόχο την καλύτερη διατήρηση των προς μεταμόσχευση οργάνων. Διενεργήσαμε μια διπλα τυφλή μελέτη με control group σε ένα πειραματικό μοντέλο με χοίρους. Στο Ερευνητικό – Πειραματικό Κέντρο ELPEN μελετήθηκαν 56 ζώα (θηλυκοί και αρσενικοί χοίροι, ≥20 kg). Τα μόρια χρησιμοποιήθηκαν με δυο διαφορετικούς τρόπους χορήγησης. Είτε ως προθεραπεία ( χροηγούμενα στα ζώη 1 ώρα πριν την λήψή των οργάνων) είτε ως εμπολύτισμα του UW διαλύματος συντηρήσης. Η επίδραση των μορίων εκτιμήθηκε με 4 παθολογοανατομικούς δείκτες καθως και με την μέτρηση των επιπέδων του MDA, ως δείκτη του οξειδωτικού stress των μοσχευμάτων. Τα αποτελέσματα της Ερυθροποιητίνης, της Σιλδεναφίλης και του Λαζαροειδούς ήταν ιδιαιτέρως ενθαρυντικα προκαλώντας μια βέλτιωση κάποιων από τους εκτιμηθέντες παθολογοανατομικούς δείκτες.One of the greatest challenges in the field of organ transplantation is the effective organ preservation during the time window from donor site to the recipient. The ischaemia/reperfusion damage after the retrieval/cold storage remains a considerable risk factor for impaired function and potential failure of the grafted organ. Substantial efforts have been undertaken to improve the quality of the kidney grafts, minimizing the IRI. We studied four different pharmaceutical agents (erythropoietin, sildenafil, lazaroid, octreotide) either as enrichment of the University of Wisconsin solution and or as intravenous pretreatment (administered 1 hour before the graft harvesting). We conducted a double-blind, control group animal study including 56 Landrace/ Large-White pigs (male sex), (age>10 weeks, average weight 22± 2kg), divided in five groups of 6 pigs each. Each group received accordingly one of the four agents mentioned above as iv pretreatment and then as enrichment of the U.W solution. We studied the organs at 3 different time-points (time-point of organ retrieval, 8 and 24 hours post organ harvesting) conducting blood serum analysis, histopathological analysis and oxidative stress assessment. EPO, Sildenafil and Lazaroid providing encouraging results regarding the 4 histopoathology parameters that were assessed. There was a tendency for improvement, although the results failed to reach statistical significance. Pharmacologically modified preservation solutions, or pretreatment medication appear to be the next step in kidney transplantation in order to reduce the IRI and improve the graft quality

Morphological, biochemical and molecular study of the beneficial effect of molecules U‐74389G (Lazaroid), erythropoietin, sildenafil and octreotide, in the preservation of kidney graft for transplantation

One of the greatest challenges in the field of organ transplantation is the effective organ preservation during the time window from donor site to the recipient. The ischaemia/reperfusion damage after the retrieval/cold storage remains a considerable risk factor for impaired function and potential failure of the grafted organ. Substantial efforts have been undertaken to improve the quality of the kidney grafts, minimizing the IRI.We studied four different pharmaceutical agents (erythropoietin, sildenafil, lazaroid, octreotide) either as enrichment of the University of Wisconsin solution and or as intravenous pretreatment (administered 1 hour before the graft harvesting). We conducted a double-blind, control group animal study including 56 Landrace/ Large-White pigs (male sex), (age>10 weeks, average weight 22± 2kg), divided in five groups of 6 pigs each. Each group received accordingly one of the four agents mentioned above as iv pretreatment and then as enrichment of the U.W solution. We studied the organs at 3 different time-points (time-point of organ retrieval, 8 and 24 hours post organ harvesting) conducting blood serum analysis, histopathological analysis and oxidative stress assessment.EPO, Sildenafil and Lazaroid providing encouraging results regarding the 4 histopoathology parameters that were assessed. There was a tendency for improvement, although the results failed to reach statistical significance. Pharmacologically modified preservation solutions, or pretreatment medication appear to be the next step in kidney transplantation in order to reduce the IRI and improve the graft quality.Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στο πεδίο των μεταμοσχέυσεων είναι η βέλτιστη συντήρηση των μοσχευμάτων μεταξύ της λήψης και της μεταμόσχευσης αυτών. Οι ιστικές βλάβες των οργάνων από το φαινόμενο της ισχαιμίας και της επαναιμάτωσης είναι πάντα παρούσες, με δύσκολα αντιμετωπιζόμενες συνέπειες (κακή ή μη ικανοποιητική λειτουργία των οργάνων ή πρώιμη μη λειτουργία τους – primary non function). Σκοπός αυτής της πειραματικής εργασίας είναι να εξεταστεί η πιθανή επίδραση 4 (τεσσάρων) διαφορετικών χημικών μορίων, της Ερυθροποιητίνη, της Σιλδεναφίλη, της Οκτρεοτίδη και του 21 αμινοστεροειδές U-74389G (Λαζαροειδές), στην πρόληψη των ιστικών βλαβών από την ισχαιμία, με στόχο την καλύτερη διατήρηση των προς μεταμόσχευση οργάνων. Διενεργήσαμε μια διπλα τυφλή μελέτη με control group σε ένα πειραματικό μοντέλο με χοίρους. Στο Ερευνητικό – Πειραματικό Κέντρο ELPEN μελετήθηκαν 56 ζώα (θηλυκοί και αρσενικοί χοίροι, ≥20 kg). Τα μόρια χρησιμοποιήθηκαν με δυο διαφορετικούς τρόπους χορήγησης. Είτε ως προθεραπεία ( χροηγούμενα στα ζώη 1 ώρα πριν την λήψή των οργάνων) είτε ως εμπολύτισμα του UW διαλύματος συντηρήσης. Η επίδραση των μορίων εκτιμήθηκε με 4 παθολογοανατομικούς δείκτες καθως και με την μέτρηση των επιπέδων του MDA, ως δείκτη του οξειδωτικού stress των μοσχευμάτων. Τα αποτελέσματα της Ερυθροποιητίνης, της Σιλδεναφίλης και του Λαζαροειδούς ήταν ιδιαιτέρως ενθαρυντικα προκαλώντας μια βέλτιωση κάποιων από τους εκτιμηθέντες παθολογοανατομικούς δείκτες

Central Haemodynamics and Prediction of Cardiovascular Events in Patients With Erectile Dysfunction

BACKGROUND We investigated whether central hemodynamics predict major adverse cardiovascular events (MACEs) in erectile dysfunction (ED) patients beyond traditional risk factors. METHODS MACEs in relation to aortic pressures and augmentation index (AIx) were analyzed in 398 patients (mean age, 56 years) with ED but without established cardiovascular (CV) disease. RESULTS During the mean follow-up period of 6.5 years, a total of 29 (6.5%) MACEs occurred. The adjusted relative risk of MACEs was 1.062 (95% confidence interval (CI), 1.016-1.116) for a 10-mm Hg increase of aortic systolic pressure, 1.119 (95% CI, 1.036-1.155) for a 10-mm Hg increase of aortic pulse pressure (PP), and 1.191 (95% CI, 1.056-1.372) for a 10% absolute increase of AIx. While aortic pressures and AIx did not significantly improve the C-statistic models, the calibration for all indices was satisfactory. Regarding reclassification, the integrated discrimination improvement index (IDI) indicated improvement in risk discrimination of the models that included AIx and aortic PP compared to the reference model in identifying MACEs (IDI = 0.0069; P = 0.024, and IDI = 0.0060; P = 0.036, respectively). The based on categories for 10- year coronary heart disease risk and adapted at 6.5 years overall net reclassification index showed marginal and indicative risk reclassification for AIx (15.7%, P = 0.12) and aortic PP (7.2%, P = 0.20) respectively. CONCLUSIONS Our results show for the first time that higher central pressures and AIx are associated with increased risk for a MACE in ED patients without known CV disease. Considering the adverse prognostic role of central hemodynamics on outcomes, the present findings may explain part of the increased CV risk associated with ED