Bir olgu nedeniyle tifo-hepatit A ko-infeksiyonu

A 3 year-old boy, with persistent fever for 2 weeks before admission concomitant with mild bleeding from fissures over his lips for the last 3 days was admitted to the hospital. The patient had deteriorated coagulation tests in addition to elevated serum transaminase levels. Investigations revealed that the patient had both thyphoid fever and acute viral hepatitis A. This co-infection in childhood has not been previously reported. Although the liver is commonly involved in thyphoid fever, a concomitant infection of hepatitis A should also be considered in cases with thyphoid fever having biochemical findings of hepatic involvement, especially in those having abnormal coagulation test results.Son iki haftadır devam eden ateş ve son üç gündür devam eden dudaklarındaki çatlaklardan kanama nedeniyle başvuran üç yaşındaki erkek hastanın serum transaminazlarında artış ile birlikte koagülasyon testlerinde bozulma dikkati çekti. Gruber-Widal testi ve serum anti-HAV IgM pozitif bulunan, kan kültüründe Salmonella typhi üreyen olgu tifo-hepatit A ko-infeksiyonu tanısı aldı. Olgu, çocuk yaş grubunda bu ko-infeksiyonun daha önceden bildirilmemiş olması nedeniyle sunuldu. Tifoda hafif derecede transaminaz artışı sık görülmekle birlikte, belirgin transaminaz artışı ve kanama eğilimi varlığında tifo-hepatit A ko-infeksiyonu olabileceği düşünülmelidir

Comparison with the Pan Malaria IgG assays for malaria diagnosis and direct microscopy among suspected malaria patients in Sanliurfa

In this study, we evaluated the usage of the Pan Malaria IgG CELISA test in the diagnosis of malarial infection is endemic and there are minimal health services available. The Pan Malaria IgG CELISA (Cellabs) test, which uses recombinant antigens and detects exposure to all four forms of malaria (P falciparum, P. vivax, R ovale and P malariae) was used as individuals. Using the consensus microscopy results as the standard, sensitivity of ELISA for detection of any malarial infection in the rural populations was 83%, specificity was 85%. These results show that the performance of ELISA for the detection of any malarial infection is adequate for acute- and post-emergency situations and rural populations when the alternative is just clinical diagnosis

Şanlıurfa'da Kutanöz Leyşmanyazis Şüpheli Hastalardan Alınan Klinik Örneklerin Tanısında Kinetoplast DNA'sına Özgül Primerlerin Kullanıldığı Polimeraz Zincir Reaksiyonu ile Diğer Parazitolojik Yöntemlerin Karşılaştırılması

Visceral leishmaniasis (VL) and cutaneous leishmaniasis (CL) are seen endemically in Turkey and CL caused by Leishmania tropica is an important public health problem in southeastern as well as other regions of Turkey. The diagnosis has been usually made by clinical view of lesion and/or parasitologically using lesion aspiration smears. Histological examination does not, always reveal the parasite in the skin biopsy, particularly in chronic lesions. Besides this, due to CL infections caused by different species in endemic areas, diagnostic methods enabling species identification are in great need. Species identification, in the time of diagnosis, is an important procedure for helping the clinicians in the planning of treatment as well as control measures. Polymerase chain reaction (PCR) is a specific and sensitive diagnostic tool that can also identify the parasite at species level. Kinetoplast DNA (kDNA) is one of the genetic regions that can be used for the detection of Leishmania parasites in clinical specimens, kDNA PCR is reported as one of the most sensitive methods related to species-specific variable regions in mini-circle long time ago. It has been considered as one of the most ideal targets for the diagnosis of leishmaniasis. The aim of the study was to perform PCR targeting kDNA by using the primers of Uni21/Lmj4 in clinical samples and compare the results with other parasitological methods like smear and culture, for the diagnosis of CL. The kDNA PCR, parasite culture and microscopical evaluation of stained smears of 62 specimens from suspected CL cases who have referred to Cutaneous Leishmaniasis Diagnosis and Treatment Center in Sanliurfa, Turkey were included in the study. The kDNA PCR showed the highest sensitivity 100% of the samples (35/35) among all diagnostic assays, followed by the microscopy (25/35 positive, 71.4% sensitivity) and culture (19/35 positive, 54.3% sensitivity). The sensitivity of combination of culture and microscopy was 88.6% (31/35 positive). These results suggested that performing kDNA PCR in addition to conventional techniques is important for improving the true diagnosis of CL to the species level and also important for establishing treatment regimens and designing appropriate precautions in highly endemic area like the southeastern region of Turkey.Visseral leyşmanyazis (VL) ve kutanöz leyşmanyazis (KL) Türkiye'de endemik olarak görülmektedir. Leishmania tropica'nın neden olduğu KL, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde olduğu gibi Türkiye'nin diğer bölgelerinde de halk sağlığı problemi olarak önem kazanmıştır. Tanı, genellikle lezyonun klinik görünümü ve/veya lezyonun aspirasyon yayma preparatlarının mikroskobik incelemesiyle konulmaktadır. Özellikle kronik lezyonlarda deri biyopsi örneği histolojik olarak incelendiğinde, parazit varlığının her zaman saptanamadığı durumlar olabilmektedir. Bunun yanı sıra, endemik bölgelerde KL enfeksiyonlarının farklı türlerle de oluşması nedeniyle tür tayininin yapıldığı tanı yöntemlerini kullanmak önem arz etmektedir. KL tanısı konurken aynı zamanda türün tanımlanması, klinisyenlere tedavinin planlanmasında yardımcı olduğu gibi hastalığın kontrolünde alınması gerekli önlemlerin belirlenmesinde de önem taşımaktadır. Polimeraz zincir reaksiyonu (PCR), paraziti tür düzeyinde ayırabilen yüksek derecede özgün ve hassas bir tanı yöntemidir. Kinetoplast DNA'sı (kDNA), klinik örneklerde Leishmania parazitinin saptanmasında kullanılan hedef genetik bölgelerdendir. Farklı gen bölgelerinin hedeflendiği PCR yöntemi leyşmanyazis tanısında uzun süredir kullanılmakta olup kDNA'sının kullanıldığı PCR, parazit DNA'sının küçük daire bölgesinin türlere özgü değişken bölgelerini hedefleyen en duyarlı yöntemler arasında yer almaktadır. Kinetoplast DNA bölgesi, leyşmanyazis tanısında ideal hedeflerden birisi olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmanın amacı, KL tanısı için alınan klinik örneklerde, Uni21/Lmj4 primerleri kullanılarak kinetoplastik DNA'yı hedefleyen PCR yöntemini uygulamak ve elde edilen sonuçları yayma ve kültüre dayalı diğer parazitolojik yöntemlerle karşılaştırmaktır. Çalışmada, Şanlıurfa Şark Çıbanı Tanı ve Tedavi Merkezine başvuran KL şüpheli hastalardan alınan 62 örnek kullanılmıştır. Klinik örnekler kinetoplast DNA'yı hedefleyen PCR, parazit kültürü ve yayma preparatlarının mikroskobik incelenmesi yöntemleriyle çalışılarak sonuçlar değerlendirilmiştir. PCR ile 35 klinik örnekte KL tanısı konulmuş ve bu yöntemin tüm yöntemler arasında en yüksek duyarlılığı (%100) gösterdiği tespit edilmiştir. PCR ile tüm mikroskobik ve/veya kültür pozitif örneklerde de olumlu sonuç alınmıştır. Ayrıca, PCR ile diğer yöntemlerle saptanmayan dört KL olgusu saptanmıştır. Mikroskobik inceleme ile 25 hastada %71.4 duyarlılıkla, kültür yöntemi ile 19 hastada %54.3 duyarlılıkla tanı konulmuştur. Kültür ve mikroskobik inceleme yöntemleri birlikte uygulandığında duyarlılık %88.6 (31/35 olguda pozitiflik) olarak bulunmuştur. Bu sonuçlara göre, özellikle Güneydoğu Anadolu gibi yüksek KL açısından endemik bölgelerde klasik yöntemlerin yanı sıra kDNA PCR'nin uygulanması hem tanıda duyarlılığın yükseltilmesi hem de tür düzeyinde tanımlama yapmaya olanak vermesi, ayrıca buna bağlı olarak uygun tedavi rejimlerinin oluşturulması ve gerekli önlemlerin alınması açısından önem taşımaktadır

Status of High-risk Oncogenic Human Papillomavirus Subtypes Harbored in the Prepuce of Prepubertal Boys

OBJECTIVE To evaluate whether the high-risk human papillomavirus (HPV) subtypes that are strongly related to cervical cancer are harbored in the prepuce of the circumcised tissue of prepubertal boys in the period just before active sexual life. METHODS The present study enrolled 30 healthy boys (age range 4-11 years, mean age 8.1 +/- 1.6) who underwent a standard circumcision procedure, with hypospadias repair in 3 patients. All prepuceal samples were studied using real-time polymerase chain reaction and grouped according to HPV subtype prevalence as groups 1 (types 16 and 18), 2 (types 31, 33, 45, 52, and 58), and 3 (types 35, 39, 51, 56, 59, 66, and 68). RESULTS HPV DNA was reported in 25 (83.3%) of the 30 subjects. All samples showed a negative result for group 2. Although most of the positive findings were for group 3 (25 [83.3%] of 30), a positive result was reported for only 1 subject for group 1 (3.3%). CONCLUSION The results of the present study have shown that the prepuce harbored the rarest HPV types, including types 35, 39, 51, 56, 59, 66, and 68 in preadolescence boys with a high rate (83%). These findings are in contrast to the common knowledge of HPV prevalence in adults that points to the dominance of HPV subtypes 16 and 18. UROLOGY 80: 423-426, 2012. (c) 2012 Elsevier Inc

The knowledge and high seroprevalence of hepatitis A in a high-risk group (agricultural reproductive-aged women) in the southeastern region of Turkey

Background/aim: The aim of this study was to determine the seroprevalence of antihepatitis A virus (HAV), risk factors, and the knowledge of female farm workers living in the Southeastern Anatolia Region (SAR) of Turkey. Materials and methods: This representative cross-sectional survey was conducted between January and April of 2013 in the SAR. A total of 705 reproductive-aged women were randomly selected by clustering method using Epi Info software. The sera were analyzed for anti-HAV antibodies using ELISA. Sociodemographic information and the knowledge of female farm workers regarding hepatitis A were collected using a questionnaire. Results: Of the female farm workers, 99.1% were seropositive for anti-HAV. The anti-HAV seroprevalence was significantly higher in the adults than in the adolescents (P < 0.05). Of the participants, 64.5% had 7 or more family members, 58.4% had 5 or more pregnancies, 68.1% were illiterate, 65.2% were family farmers, 90.6% were poor, 71.9% used unsafe water, 58.9% had toilets outside, and 68% had no knowledge about hepatitis A. Conclusion: Turkey is considered to have high endemicity and female farm workers are considered a high-risk group for hepatitis A. This high HAV exposure might be reduced with vaccination, as well as improvements in sanitation, living conditions, health care utilization, safer drinking water, and health education.Background/aim: The aim of this study was to determine the seroprevalence of antihepatitis A virus (HAV), risk factors, and the knowledge of female farm workers living in the Southeastern Anatolia Region (SAR) of Turkey. Materials and methods: This representative cross-sectional survey was conducted between January and April of 2013 in the SAR. A total of 705 reproductive-aged women were randomly selected by clustering method using Epi Info software. The sera were analyzed for anti-HAV antibodies using ELISA. Sociodemographic information and the knowledge of female farm workers regarding hepatitis A were collected using a questionnaire. Results: Of the female farm workers, 99.1% were seropositive for anti-HAV. The anti-HAV seroprevalence was significantly higher in the adults than in the adolescents (P < 0.05). Of the participants, 64.5% had 7 or more family members, 58.4% had 5 or more pregnancies, 68.1% were illiterate, 65.2% were family farmers, 90.6% were poor, 71.9% used unsafe water, 58.9% had toilets outside, and 68% had no knowledge about hepatitis A. Conclusion: Turkey is considered to have high endemicity and female farm workers are considered a high-risk group for hepatitis A. This high HAV exposure might be reduced with vaccination, as well as improvements in sanitation, living conditions, health care utilization, safer drinking water, and health education

Türkiye’de Kutanöz Leyşmanyazis Etkeni Leishmania tropica’da Antimon Direnç Mekanizmasının Belirlenme

Dünya Sağlık Örgütü, yaklaşık bir milyar insanın endemik bölgelerde risk altında olduğunu, son beşyıl içinde bir milyon kutanöz leyşmanyazis (KL) olgusunun ve yılda yaklaşık 300.000 viseral leyşmanyazis (VL) olgusunun olduğunu bildirmektedir. Her yıl yaklaşık 20.000 kişinin VL’ye bağlı öldüğü bilinmektedir. Türkiye’de Leishmania tropica’nın ve Leishmania infantum’un neden olduğu KL’de yılda 2500civarında olgu bildirilmektedir. Başta Akdeniz ve Ege Bölgesi illerinde olmak üzere diğer birçok ilde sonyıllarda ortaya çıkan olgu ve odaklarda önemli oranda artış görülmesi önümüzdeki yıllarda enfeksiyon hızının yükseleceğini göstermektedir. Ülkemizdeki KL’nin ana etkeni L.tropica olup tedavide megluminantimonat kullanılmaktadır. Bu çalışmada, antimona dirençli ve dirençli olmayan L.tropica izolatlarınıngen ve protein ekspresyonları karşılaştırılarak L.tropica’ya özgü antimon direnç genlerinin saptanmasıamaçlanmıştır. Ülkemizin Ege, Akdeniz ve Güneydoğu bölgelerinden antimonat direnci bulunmayan 3KL hastasından elde edilmiş L.tropica izolatlarında, laboratuvar ortamında meglumin antimonata karşı 3dirençli izolat geliştirilmiştir. Bu izolatların mikroarray yöntemi ile gen ekspresyon değişimleri, 2 boyutlujel elektroforezi ile protein profilleri ve MALDI-TOF/TOF MS ile ilgili proteinleri tanımlanarak birbirleriylekarşılaştırma yapılmıştır. Antimon tedavisine yanıt vermemiş 10 KL hastasından elde edilmiş L.tropica izolatlarına antimon bileşiklerine yönelik direnç testleri uygulanmış ve direnç gelişiminden sorumlu genlerinekspresyonlarını saptamak amacıyla kantitatif gerçek zamanlı polimeraz zincir reaksiyonu uygulanmıştır.Ayrıca, protein profilleri karşılaştırılarak antimon direnci olan ve olmayan izolatlardaki protein ekspresyondüzeylerindeki farklılıklar belirlenmiş ve farklılık saptanan proteinlerin tanımlanması gerçekleştirilmiştir. Buçalışmalar sonucunda, L.tropica izolatlarının antimon bileşiklerine karşı direnç geliştirilen izolatlarında, direnç geliştirmesinde enolaz, “Elongation factor-2 (EF-2)”, “Heat shock protein 70 (HSP 70)”, tripanotyonredüktaz, protein kinaz C ve metalo-peptidaz proteinlerinin rol oynadığı saptanmış ve hastalardan alınandoğal dirençli izolatlarda da benzer ekspresyon değişimi gösterilmiştir. Sonuç olarak, ülkemizdeki L.tropicaizolatlarının deneysel olarak çok kısa sürede meglumin antimonata (Glucantime®) karşı direnç kazandığısaptanmıştır. Ülkemizde yaşayan ve yurt dışından ülkemize giriş yapan KL hastalarının yetersiz ve eksiktedavi görmesi durumunda, dirençli suşların ve olgu sayısının hızla artabileceği ve dirençli leyşmanyazisodaklarının oluşabileceği öngörülmektedir