New Insights into the Pathogenesis of Essential Hypertension

Wyniki badań z ostatnich lat dostarczyły nowych danych o patogenezie pierwotnego nadciśnienia tętniczego. Zidentyfikowano mutacje genów, które mogą wiązać się ze skłonnością do podwyższonego ciśnienia, jak również poznano mechanizmy oddziaływania czynników środowiskowych.Recent data help to explain the role of genetic and enviromental factors in pathogenesis of hypertension. Mutations in genes involved in tubular transport have been described which may predispose to abnormal sodium metabolism as well as the role of insulin and leptin in hypertension associated with obesity has been suggested

Terapia lekami hamującymi układ renina-angiotensyna a ryzyko zgonu – komentarz do metaanalizy van Vark i wsp.

Współcześnie co siódmy zgon na świecie jest bezpośrednio związany z nadciśnieniem tętniczym, które stanowi najważniejszy globalny czynnik przedwczesnej zachorowalności i śmiertelności. Począwszy od badania Amerykańskich Weteranów w 1967 roku do dnia dzisiejszego zgromadziliśmy dane z licznych badań klinicznych, które dowodzą, że obniżenie ciśnienia tętniczego pozwala na znaczące zmniejszenie ryzyka wszystkich powikłań nadciśnienia. Publikacja odległych 22-letnich wyników obserwacji pacjentów, którzy uczestniczyli w badaniu SHEP dowodzi, że osoby pierwotnie włączone do grupy leczonej aktywnie żyły dłużej niż chorzy, którym los przydzielił placebo. Przeprowadzona przy użyciu tych danych kalkulacja pozwala oszacować, że jeden miesiąc skutecznego leczenia to dodatkowy dzień życia pacjenta z nadciśnieniem tętniczym! W badaniu SHEP średni wiek pacjenta w chwili włączenia wynosił 72 lata, można więc sądzić, że przy wczesnym rozpoczęciu terapii korzyści należy mierzyć w latach! Tak właśnie postąpili autorzy z międzynarodowej grupy badaczy, którzy przeprowadzili meta-analizę 20 prób klinicznych oceniających rokowanie u chorych otrzymujących leki hamujące układ renina-angiotensyna – inhibitory ACE lub antagonistów receptora dla angiotensyny (ARB, sartany). Badana grupa zawierała ogółem 158 998 pacjentów, z których u 71 401 stosowano inhibitor układu renina-angiotensyna (iACE lub sartan), a 87 597 osób znalazło się w grupie kontrolnej, której podawano placebo lub inny lek hipotensyjny

Is hydrochlothiazide a diuretic of first choice?

Współczesne zalecenia umieszczają diuretyki tiazydowe na liście leków pierwszego wyboru w terapii hipotensyjnej. Jednocześnie zarówno w wytycznych, jak i w podręcznikach za równoważne traktuje się zarówno diuretyki tiazydowe (hydrochlorotiazyd), jak i tiazydopodobne (indapamid, chlortalidon), które były stosowane w większości badań klinicznych. Tymczasem wyniki tych właśnie badań klinicznych, jak i analiza właściwości farmakokinetycznych i farmakodynamicznych preparatów z obu grup wskazują na znaczące różnice, które mogą rzutować na ich miejsce w terapii hipotensyjnej. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 2, strony 101-108.Thiazide diuretics remain highly recommended pharmacological treatment for hypertension with hydrochlorothiazide and indapamide as most commonly used diuretics in major clinical trials and daily practice. Treatment guidelines and textbooks often consider these 2 drugs interchangeable agents within the class of thiazide or thiazidelike diuretics. However, data from controled clinical trials do not support this notion and differences between thiazide and thiazide-like diuretics. may result from significant pharmacokinetic and pharmacodynamic properties. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 2, pages 101-108

The position of Polish experts on conservative management in patients with artery diseases of lower limbs

Peripheral artery disease (PAD) is a common disease, though not very well known and often diagnosed on a very latestage, causing not only typical complications such as intermittent claudication, critical limb ischemia or amputations,but also to cardiovascular mortality. The risk of cardiovascular death can be even 11 times higher in patients withsymptomatic PAD than in healthy patients. The risk of heart attack, stroke or cardiovascular death is even higher,reaching almost 4% within one year, nearly equal to the risk for patients with coronary artery disease (CAD). Inthose patients, the 5-year mortality risk is estimated at 10–15%, with cardiovascular disorders being the mostlikely cause of death. In patients with critical limb ischemia, the risk of cardiovascular death within one year can beas high as 25% and the risk of amputation — 30%.It is estimated that the global population of patients with PAD is over 120 million. The incidence of the diseasesis 3–10%, but in patients aged 70 and more, the incidence increases to 14–29%. In Poland, around 4,000 peopleare hospitalized every year for PAD of lower limbs. The number of PAD-related amputations is over 9,000 per year.Although the methods of PAD diagnosis (e.g. ABI) are often easy and non-invasive, they are scarcely used in clinicalpractice. Also, optimal conservative management in the form of quitting smoking, modifying the cardiovascular riskfactors and supervised exercise is often overlooked.PAD is a major issue not only for vascular surgery, but also for many other medical specializations, includingangiology, general medicine, cardiology, or diabetology. As a result of long waiting times for the next visit and lackof access to patient programmes and reimbursed drugs, patients with PAD often report to the doctor when theircondition is very serious. Despite the 2017 ESC guidelines on the diagnosis and treatment of peripheral arterydisease, prepared together with ESVS, not all healthcare professionals have access to the latest knowledge on PADdiagnosis and treatment. Unfortunately, though published recently, the ESC’s guidelines do not include some ofthe recent studies, among them the possibly breakthrough COMPASS trial which has the potential to change theparadigm of management of patients with PAD.We must bear in mind that the population with PAD is a difficult patient group who need new treatment methodsand optimization of the existing ones in order to visibly improve diagnosis, treatment and prognosis

The Role of the Slow-Release Drugs in the Treatment Hypertension and Target Organ Damage

Nowoczesny lek przeciwnadciśnieniowy powinien równomiernie obniżać ciśnienie tętnicze w ciągu całej doby. Preferowane jest podawanie leku w pojedynczej dawce dobowej. Dlatego szczególne znaczenie ma długotrwałe działanie hipotensyjne leku. W artykule omówiono badania kliniczne z zastosowaniem leków o wydłużonym czasie uwalniania w kontekście obecnych zaleceń, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu tych preparatów na profil dobowy ciśnienia tętniczego i regresję powikłań narządowych oraz ich tolerancji.A modern antihypertensive drug must allow for balanced 24-hour blood pressure control. It is preferred to administer the drug once a day. Therefore one of the most important properties of the drug is its long-term antihypertensive effect. The paper discusses clinical trials of slow-release preparations and focuses on the effect of discussed drugs on circadian blood pressure profile, regression of target organ damage and its tolerance

Stres psychiczny a nadciśnienie tętnicze

Zapadalność na nadciśnienie tętnicze wiąże się ze stopniem rozwoju cywilizacyjnego i narażeniem na bodźce stresowe. Zarówno powtarzający się ostry, jak i długotrwały stres może doprowadzić do wystąpienia nadciśnienia u osób podatnych. W populacji można wyodrębnić grupę, u której dochodzi do nadmiernej aktywacji odpowiedzi współczulnej na stres. Grupa ta jest predysponowana do rozwoju chorób układu krążenia, między innymi nadciśnienia tętniczego. W zapobieganiu nadmiernym wzrostom ciśnienia tętniczego w odpowiedzi na stres psychiczny wykorzystuje się różne metody farmakologiczne i niefarmakologiczne

Od chronobiologii do chronofarmakoterapii nadciśnienia tętniczego

Natężenie promieniowania słonecznego jest głównym oscylatorem procesów życiowych prostych organizmów. W procesie ewolucji wykształcił się tak zwany zegar biologiczny, a więc rytm wewnętrzny sterowany przez neurony skupione w ośrodkach nerwowych z własną cykliczną aktywnością, podobne do neuronów ośrodka oddechowego czy komórek rozrusznikowych serca. U ssaków komórki te są zlokalizowane w jądrze skrzyżowania w podwzgórzu. Synchronizatorami zewnętrznymi u człowieka stały się nie tylko natężenie światła słonecznego, ale również tryb pracy (zmianowość), aktywność życiowa czy zmiana strefy czasowej. Najwięcej dowodów na zależność między zaburzeniami rytmów dobowych, a rozwojem chorób odkryto w przypadku cukrzycy, zaburzeń depresyjnych i nadciśnienia tętniczego. Wykazano, że brak nocnego obniżenia ciśnienia tętniczego (wg którego podzielono chorych na tzw. dippers i nondippers) jest silniejszym czynnikiem ryzyka powikłań sercowo- naczyniowych niż samo występowanie nadciśnienia tętniczego. Chronofarmakologia nadciśnienia tętniczego skupia się na takich właściwościach substancji czynnej i postaci leku, aby zsynchronizować jego działanie z rytmami dobowymi. Wydaje się, że takie działania zwiększą korzyść ze stosowania leku hipotensyjnego i poprawią rokowanie chorego. Trzy podstawowe cele badań w chronoterapii to poranny wzrost ciśnienia tętniczego, nocny spadek ciśnienia tętniczego oraz tempo wzrostu ciśnienia w godzinach tuż po przebudzeniu. Stosowanie leku, który utrzyma lub nawet przywróci dobowy rytm ciśnienia oraz zminimalizuje tempo wzrostu ciśnienia w godzinach porannych i nie spowoduje nadmiernej hipotensji w godzinach nocnych, jest ideałem, do którego droga nie jest wcale taka długa. Technologiczna forma użytkowa leku, przy zastosowaniu odpowiednich substancji pomocniczych, na obecnym poziomie rozwoju przemysłu farmaceutycznego nie jest trudna. Potrzebne są jedynie dowody na to, że ingerowanie w rytmy dobowe przyniesie wymierne korzyści dla zdrowia chorego

The Role of Doxazosin in the Therapy of Hypertension

Przedstawiono najnowsze opinie dotyczące bezpieczeństwa stosowania doksazosyny - leku z grupy antagonistów receptorów a1-adrenergicznych. Zgodnie z opublikowaną ostatnią opinią FDA, doksazosyna pozostaje nadal przydatnym lekiem w terapii nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza u osób z towarzyszącym łagodnym rozrostem stercza i zaburzeniami metabolicznymi.The article addresses doubts regarding safety of the use of doxazosin - a1-adrenergic receptor antagonist - in the therapy of hypertension. According to the recent statement from FDA, doxazosin still remains a valuable choice for hypertensives with benign prostate hypertrophy as well as metabolic disturbances