One‑year survival of ambulatory patients with end‑stage heart failure : the analysis of prognostic factors

Introduction An increasing number of ambulatory patients are placed on orthotopic heart transplantation (OHT) waiting lists, which results in an extended waiting time and a higher mortality rate. Objectives The aim of this study was to identify the factors associated with reduced survival during a 1‑year follow‑up in patients with end‑stage heart failure listed for an OHT. Patients and methods We retrospectively analyzed the data of 221 adult patients, who were accepted for OHT in our institution over a 2‑year period between 2013 and 2014. Results The mean (SD) age of the patients was 54.7 (9.6) years, and 90.1% of them were male. The mortality rate during the follow‑up period was 43.3%. The modified Model for End‑Stage Liver Disease (modMELD) score (odds ratio [OR], 1.70; P <0.001), as well as the plasma levels of high‑sensitivity C‑reactive protein (hs‑CRP; OR, 1.10; P <0.01), sodium (OR, 0.74; P <0.001), and uric acid (UA; OR, 1.003; P <0.05) were independent factors affecting death. The receiver‑operating characteristic (ROC) analysis indicated that a modMELD cut‑off of 10 (area under the ROC curve [AUC], 0.868; P <0.001), hs‑CRP cut‑off of 5.6 mg/l (AUC, 0.674; P <0.001), plasma sodium level cut‑off of 135 mmol/l (AUC, 0.778; P <0.001), and a plasma UA cut‑off of 488 μmol/l (AUC, 0.634; P <0.001) were the most accurate factors affecting death. Conclusions In conclusion, although limited to a single center, our study demonstrated that an elevated modMELD score, incorporating a combination of renal and hepatic laboratory parameters, as well as plasma sodium, UA, and hs‑CRP levels at the time of listing are associated with reduced survival in ambulatory patients with end‑stage heart failure, accepted for OHT

Transplantacja serca i płuc, a może tylko serca? Wnioski z postępowania diagnostycznego i leczenia 52-letniego chorego

Transplantacja serca jest uznaną metodą leczenia znacznego, nieodwracalnego uszkodzenia mięśnia sercowego. Jednym z przeciwwskazań do transplantacji serca jest nieodwracalne nadciśnienie płucne. Górna wartość oporu płucnego u biorcy wynosi 6 j. Wooda, jednak bardziej przydatna jest wartość przezpłucnego gradientu ciśnienia, którego górną granicą jest 15 mm Hg. Przeszczepienie serca i płuc jest o wiele bardziej problematyczne i obciążone większym ryzykiem niż przeszczepienie samego serca. Pamiętając o powyższych zaleceniach i rozpatrując zabieg transplantacji u pacjenta z chorobą serca i płuc, zamiarem autorów jest poprowadzenie leczenia w taki sposób, aby zdecydować się na zabieg optymalny dla chorego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 393&#8211;397

Transplantacja serca i płuc, a może tylko serca? Wnioski z postępowania diagnostycznego i leczenia 52-letniego chorego

Transplantacja serca jest uznaną metodą leczenia znacznego, nieodwracalnego uszkodzenia mięśnia sercowego. Jednym z przeciwwskazań do transplantacji serca jest nieodwracalne nadciśnienie płucne. Górna wartość oporu płucnego u biorcy wynosi 6 j. Wooda, jednak bardziej przydatna jest wartość przezpłucnego gradientu ciśnienia, którego górną granicą jest 15 mm Hg. Przeszczepienie serca i płuc jest o wiele bardziej problematyczne i obciążone większym ryzykiem niż przeszczepienie samego serca. Pamiętając o powyższych zaleceniach i rozpatrując zabieg transplantacji u pacjenta z chorobą serca i płuc, zamiarem autorów jest poprowadzenie leczenia w taki sposób, aby zdecydować się na zabieg optymalny dla chorego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 393&#8211;397

Prognostic value of selected risk scales in patients with end-stage heart failure

Background: Due to the increasing number of patients placed on waiting lists for orthotopic heart transplantation (OHT), the selection of patients with the highest risk of death has become paramount.Aim: This study aimed to evaluate the predictive value of the Model for End-stage Liver Disease eXcluding INR (MELD-XI) and Meta-Analysis Global Group in Chronic Heart Failure (MAGGIC) scales in ambulatory patients awaiting OHT and compare them to the Heart Failure Survival Score (HFSS).Methods: The study was a retrospective review of 370 adult ambulatory patients with end-stage heart failure, who were added to the OHT waiting list at our institution between 2012 and 2016.Results: The median age of the patients was 54.0 (46.0–60.0) years, and 324 (87.6%) of them were male. The overall one-year mortality was 27.6%. The areas under the curve (AUCs) for the MAGGIC and HFSS scales were comparable: 0.771 (95% confidence interval [CI] 0.720–0.823); sensitivity 77%, specificity 68% vs. 0.781 (95% CI 0.732–0.829); sensitivity 90%, specificity 58%, respectively. The AUC for the MELD-XI scale was higher than that for the HFSS scale: 0.812 (95% CI 0.769–0.856); sensitivity 91%, specificity 63% vs. 0.781 (95% CI 0.732–0.829) sensitivity 90%, specificity 58%, respectively.Conclusions: Our study demonstrated that elevated MELD-XI and MAGGIC scores and lowered HFSS scores were associated with an increased risk of death during one-year follow-up. The prognostic utility of the MELD-XI scoring system was better than that of the HFSS scale, while the MAGGIC scale was comparable to the HFSS

Short- and long-term outcomes of continuous-flow left ventricular assist device therapy in 79 patients with end-stage heart failure

Introduction An increasing number of patients with end‑stage heart failure, along with a shortage of heart donors, necessitates the use of mechanical circulatory support. Objecti ves This single‑center retrospective study evaluated short- and long‑term outcomes of continuous‑flow left ventricular assist device (CF‑LVAD) therapy in patients with end‑stage heart failure. Patient s and methods We collected and assessed data of 79 patients (77 men, 2 women; mean age, 50.3 years; mean INTERMACS profile, 3.1) implanted with a CF‑LVAD between 2009 and 2017 (HeartMate 3 in 19 patients [24%]; HeartMate 2 in 9 [11.4%]; and HeartWare in 51 [64.6%]). Result s The mean time on CF‑LVAD support was 604 days (range, 1–1758 days). There were 2 device exchanges due to pump thrombosis and 1 explantation due to heart regeneration; 9 patients (11.4%) underwent heart transplant. Stroke (nondisabling, 48%) occurred in 27.8% of patients (ischemic in 9 patients; hemorrhagic, in 14; both types, in 1) despite the standardized anticoagulation regimen. Major gastrointestinal bleeding and pump thrombosis were reported in 13 patients (16.5%), while 18 patients (22.8%) developed driveline infections (recurrent in 15 patients [19%]). Hemorrhagic stroke and bacteremia had a negative impact on survival. Hemorrhagic stroke was the main cause of death. Survival probability was 0.9 at 1 month and 0.81, 0.71, 0.61, and 0.53 at 1, 2, 3, and 4 years, respectively. Conclusions Although CF‑LVAD support is associated with substantial adverse events, they do not significantly affect mortality (except hemorrhagic stroke and bacteremia). Novel devices seem to overcome these limitations, but larger studies are needed to support these findings

Ogólnopolski rejestr chorych z ciężką niewydolnością serca, zakwalifikowanych do przeszczepu serca - POLKARD-HF 2003-2007

Wstęp: Celem opracowania ogólnopolskiego rejestru chorych z ciężką niewydolnością serca (POLKARD-HF), wstępnie kwalifikowanych do przeszczepu serca (OHT) były: charakterystyka osób zakwalifikowanych wstępnie do OHT z oceną rokowania, wyodrębnienie czynników wpływających na rokowanie tej grupy pacjentów oraz ocena rokowania po OHT. Metody: W okresie od listopada 2003 roku do końca października 2007 roku zarejestrowano 992 chorych z ciężką niewydolnością serca, wstępnie kwalifikowanych do OHT. Okres obserwacji wynosił 1-1462 dni (średnio 601 dni). Wszystkich pacjentów diagnozowano w warunkach szpitalnych - w czterech (od 2007 r. w trzech) ośrodkach wykonujących OHT. Poza standardową oceną kliniczną wykonywano: test 6-minutowego marszu, ocenę maksymalnego zużycia tlenu (VO2max), ocenę echokardiograficzną czynności serca, elektrokardiogram (EKG), pomiary hemodynamiczne w czasie cewnikowania prawej jamy serca cewnikiem Swana-Ganza, badania biochemiczne z uwzględnieniem stężenia sodu, N-końcowego fragmentu mózgowego peptydu natriuretycznego (NT-proBNP) i wysoko czułego białka C-reaktywnego (hs-CRP). Wyliczano również współczynnik ryzyka Aaronson (HFSS). Punktami końcowymi były zgon i przeszczep serca w trybie superpilnym. Wyniki: Średnia wieku chorych wynosiła 49 &#177; 11 lat, w 87,8% byli to mężczyźni. Średnia klasa NYHA wynosiła 3,2, średnia frakcja wyrzutowa (LVEF) - 20,38%. Stwierdzano umiarkowane nadciśnienie płucne (43 &#177; 18 mm Hg), niskie skurczowe ciśnienie systemowe 101 &#177; &#177; 14 mm Hg. Mediana wartości NT-proBNP wynosiła 2691 (77-46128,0) pg/ml, hs-CRP - 3,4 (0,03-347,0) mg/l, HFSS - 7,5 (średnie ryzyko zgonu). Do przeszczepu serca zakwalifikowano 658 pacjentów. Pozostali w chwili kwalifikacji nie mieli wskazań do OHT. Wśród osób zakwalifikowanych do OHT przyczyną niewydolności serca w 42,8% była kardiomiopatia niedokrwienna, a w 48,9% - kardiomiopatia rozstrzeniowa. Do zabiegu w trybie superpilnym zakwalifikowano 85 chorych (12,9%), w trybie pilnym - 59 (9%), w trybie planowym - 514 (78,1%). W czasie obserwacji wśród 658 pacjentów zakwalifikowanych do OHT 24,9% zmarło lub miało wykonany przeszczep serca w trybie superpilnym. Większość zgonów wystąpiła w okresie 6 miesięcy od chwili włączenia do rejestru. Prawdopodobieństwo zgonu w grupie chorych niezakwalifikowanych do OHT wynosiło po roku około 10%, po 2 latach - 85%, po 3 latach - 80%. Prawdopodobieństwo zgonu lub przeszczepu serca w trybie superpilnym wśród chorych zakwalifikowanych do OHT nie różniło się od prawdopodobieństwa zgonu stwierdzanego u pacjentów niezakwalifikowanych do OHT. Zarejestrowano istotną różnicę w przeżywalności przedstawionych grup w stosunku do rokowania po OHT. W okresie obserwacji (średnio 601 dni) zmarło 90 chorych (27,6%), najwyższą śmiertelność zarejestrowano w 1. miesiącu po OHT (22%). Krzywe przeżycia po i przed OHT krzyżują się po około 3 latach. Czynnikami znamiennie wpływającymi na rokowanie chorych z ciężką niewydolnością serca są: ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej powyżej 50 mm Hg, ciśnienie kapilarne płucne wynoszące 25 mm Hg lub więcej, LVEF mniejsza bądź równa 17%, systemowe ciśnienie tętnicze niższe bądź równe 90 mm Hg, hs-CRP powyżej 6,5 mg/l, NT-proBNP powyżej 4300 pg/ml, współczynnik Aaronson niższy lub równy 7,19, stężenie sodu niższe bądź równe 135 mEq/l, wskaźnik masy ciała niższy lub równy 23,8 kg/m2. Wnioski: Postęp w leczeniu ciężkiej niewydolności serca znamiennie poprawił rokowanie chorych z tej grupy. Przeszczep serca jest nadal metodą z wyboru terapii pacjentów z ciężką niewydolnością serca, u których standardowe leczenie nie przynosi poprawy. Dotychczasowe efekty OHT, przy równoczesnym spadku liczby dawców, skłaniają do opracowania bardziej precyzyjnego systemu kwalifikacyjnego do OHT. Poza uznanymi kryteriami klinicznymi należy dodatkowo uwzględniać: wartość współczynnika Aaronson, stężenie NT-proBNP i hs-CRP. Istnieje pilna konieczność stworzenia specjalistycznego systemu opieki nad chorymi z ciężką niewydolnością serca. Pozwoli to na wykorzystanie metod nowoczesnego leczenia (łącznie z mechanicznym wspomaganiem lewej komory) i wybranie optymalnego czasu OHT