An effectiveness evaluation of the palmar fascia irradiation of patients suffering from Dupuytren’s disease

Introduction. Dupuytren’s disease (DD) is a fibroproliferative disorder of an unknown etiology manifested by a progressive contracture of fingers. The basic method of the treatment is surgery. Among non-surgical treatments, radiotherapy (RT) represents a relevant method. The aim of the study was to evaluate the efficacy of palmar fascia irradiation in patients with Dupuytren’s Disease. Material and methods. The research included a group of 117 patients with Dupuytren’s disease irradiated in the Department of Radiotherapy in the Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in Gliwice. Patients’ medical records from the Institute of Oncology in Gliwice and the Provincial Hospital of Orthopedics and Trauma Surgery in Piekary Śląskie have been analysed retrospectively. The following were assessed: smoking history and the subjective evaluation of the effect of the therapy and its side effects before irradiation and check-up visits. All patients were irradiated to a total dose of 21 Gy given in 7 fractions. Results. After the RT, 35% of patients showed an improvement, in 58% of patients the disease progress stopped, whereas 7% of patients reported a deterioration. During the observation period, 7.5% of patients noted a deterioration of the contracture or the topical condition, in 35% stagnancy was observed, and 57.5% of patients showed a reduction of the contracture and an improvement in the topical condition. After the RT, 87.5% of patients had no side effects, in 7.5% there was a slight skin erythema, 2.5% had superficial epidermis exfoliation, and 2.5% reported dry skin. Conclusions. The obtained results allow one to conclude that palmar fascia irradiation is an effective method of treatment for patients with Dupuytren’s disease and it is characterised by a low proportion of complications

Prognostic risk factors of anastomotic leakage following anterior resection in patients with rectal cancer: when is a protective stoma needed? Literature review of 15 457 patients

Identyfikacja czynników ryzyka wystąpienia objawowej nieszczelności zespolenia (NZ) po resekcji przedniej u chorych na raka odbytnicy. Systematyczny przegląd piśmiennictwa dostępnego w bazie literaturowej PubMed, opublikowanego w okresie od1 stycznia 2000 r. do 30 czerwca 2013 r. Selekcja wstępna polegała na zapoznaniu się z abstraktami wszystkich prac, zidentyfikowanych według słów kluczowych: resekcja przednia, nieszczelność zespolenia, czynniki ryzyka. Selekcja szczegółowa oparta była na zapoznaniu się z pełnym tekstem publikacji. Z analizy wyłączono prace dotyczące: resekcji laparoskopowych, stomii prewencyjnej, odległych wyników onkologicznych, jakości życia, techniki operacyjnej, operacji ze wskazań innych niż rak odbytnicy oraz metaanalizy, przeglądy piśmiennictwa i prace oparte na małym liczebnie materiale (< 100 chorych). Ostatecznie analizę oparto na 26 publikacjach. Analizowano 53 parametry znane w okresie przed operacją i występujące śródoperacyjnie, które mogły być potencjalnie związane z ryzykiem NZ. Spośród nich 10 analizowanych parametrów okazało się niezależnym czynnikiem ryzyka nieszczelności w co najmniej 2 doniesieniach. Były to: płeć męska, wiek ≥ 60 lat, guz ≤ 10 cm od brzegu odbytu, radioterapia przedoperacyjna, palenie tytoniu, cukrzyca, niskie położenie zespolenia, utrata krwi, przetoczenie krwi oraz powikłania śródoperacyjne. Najczęściej określanymi czynnikami ryzyka NZ jest niskie położenie guza i zespolenia, płeć męska, radioterapia przedoperacyjna oraz utrata i transfuzja krwi. Sama identyfikacja czynników ryzyka nie pozwala jednak sprecyzować, kiedy wyłonienie zabezpieczającej stomii jest faktycznie niezbędne. W tym celu konieczne są dalsze prospektywne badania kliniczne.Identification of the risk factors of symptomatic anastomotic leakage (AL) after anterior resection in patients withrectal cancer. A review was made of the literature from 1 January 2000 to 31 December 2013. Studies were identified by an electronic search of the PubMed database with the keywords “anterior resection, anastomotic leakage, risk factors”. Only English-language studies were included. These focused on laparoscopic resection, quality of life, protective stoma and surgery technique, ‘non rectal’ cancer, oncological outcomes were excluded. Studies based on small numbers of patients (which we define as fewer than 100) were also excluded from the review, which is based on an analysisof data from 26 publications. The literature review identified 53 preoperative and intraoperative factors which could be potentially associated with the risk of AL. Among them, 22 have been identified as an independent risk factors for leaks in at least one publication and 10 risk factors in more than one study. The most important factors relating to anastomotic leakage were: male gender, age ≥ 60 years, tumor located ≤ 10 cm from the anal verge, preoperative radiotherapy, smoking, diabetes, low level of the anastomosis, blood loss, blood transfusion and intraoperative complications. The identification of risk factors of AL alone does not allow to indicate precisely when the construction of a protective stoma is indeed mandatory. Thus, further prospective studies are recommended

Ocena skuteczności napromieniania rozcięgna dłoniowego u pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena

Wstęp. Choroba Dupuytrena jest zaburzeniem fibroproliferacyjnym o nieznanej etiologii. Objawia się postępującym przykurczem palców dłoni. Podstawową metodą leczenia jest postępowanie chirurgiczne. Wśród niechirurgicznych metod leczenia swoje miejsce znajduje m.in. radioterapia (RT). Celem pracy jest ocena skuteczności napromieniania rozcięgna dłoniowego u pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena. Materiał i metody. Analiząobjęto grupę 117 pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena leczonych w Zakładzie Radioterapii w Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Gliwicach. Retrospektywnie przeanalizowano dokumentacjęmedycznąInstytutu oraz Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej w Piekarach Śląskich. Zebrano dane sprzed napromieniania oraz z wizyt kontrolnych, dotyczące palenia tytoniu oraz subiektywnej oceny efektu zastosowanego leczenia i powikłań po nim. Wszyscy chorzy byli napromieniani do dawki całkowitej 21 Gy podanej w 7 dawkach frakcyjnych. Wyniki. Bezpośrednio po RT 35% chorych zgłaszało poprawę, u 58% odnotowano zatrzymanie procesu chorobowego, 7% chorych zgłosiło pogorszenie. W trakcie dalszej obserwacji u 7,5% chorych odnotowano pogorszenie stanu miejscowego, u 35% stagnację, u 57,5% poprawę stanu miejscowego. U 87,5% chorych nie odnotowano objawów ubocznych po RT, u 7,5% wystąpił niewielki rumień skóry, u 2,5% chorych powierzchowne łuszczenie naskórka, a 2,5% zgłaszało suchość dłoni. Wnioski. Uzyskane wyniki pozwalają sformułować wniosek, że radioterapia rozcięgna dłoniowego jest skutecznąmetodąleczenia pacjentów cierpiących na chorobę Dupuytrena oraz cechuje się niewielkim odsetkiem powikłań

和仏法律学校講義録

Wstęp: Bogata symptomatologia oraz złożona etiopatogeneza zespołu stymulatorowego (PS) wymagają, oprócz dokładnego wywiadu (część I) oraz 24-godzinnego badania EKG i ciśnienia tętniczego krwi (część II), zastosowania również innych metod badawczych pozwalających na ocenę stwierdzanych w PS zaburzeń hemodynamicznych, elektrofizjologicznych lub hormonalno-biochemicznych. Ocena hemodynamiczna serca w badaniu echokardiograficznym, jak również ustalenie obecności wstecznego przewodzenia komorowo-przedsionkowego (VA) w zapisie przezprzełykowym EKG (EKG-P) pozwalają na precyzyjniejszą diagnostykę zespołu stymulatorowego. Nieprawidłowa relacja czasowa pomiędzy skurczem przedsionków i komór i związany z tym wzrost ciśnienia krwi w przedsionkach ze wzmożonym napinaniem ich ścian prowadzi do zwiększonego wydzielania hormonu natriuretycznego (ANP). W związku z tym oznaczanie poziomu cGMP w surowicy chorych jako drugiego przekaźnika ANP na poziomie komórkowym umożliwia dodatkową ocenę hemodynamiki serca. Cel pracy: Celem pracy było określenie przydatności badań echokardiograficznego, EKG-P i oznaczania cGMP w diagnostyce PS oraz ocena korzyści hemodynamicznych przy zmianie sposobu stymulacji z VVI na DDD. Materiał i metody: Badaniami objęto 24 osoby (17 kobiet i 7 mężczyzn), których charakterystyka kliniczna jest opisana w I części pracy. Wyniki: Stwierdzono wybitnie znamienny (p < 0,001) spadek średniej wartości frakcji wyrzutowej (EF) o 18% w czasie stymulacji jednojamowej VVI w stosunku do dwujamowej DDD. Obserwowano także znamienne o 30% obniżenie wskaźnika sercowego (CI) w czasie stymulacji VVI w porównaniu z DDD (p < 0,01). Wartości wymiaru lewego przedsionka nie różniły się w obu typach stymulacji. Obecność wstecznego przewodzenia VA rejestrowano u 75% badanych (18 chorych). Czas wstecznego przewodzenia VA wahał się między 110-280 ms (średnio 192 &plusmn; 49 ms). Z analizy stężenia cGMP wynika, że najwyższe stężenie stwierdzono u chorych w czasie stymulacji VVI, a najmniejsze w grupie kontrolnej z rytmem zatokowym (p < 0,001). Wnioski: Badania echokardiograficzne i EKG-P są przydatnymi, nieinwazyjnymi metodami badania w diagnostyce PS. Istotnym elementem patogenetycznym i diagnostycznym PS jest stała lub okresowa obecność wstecznego przewodzenia VA. Radioimmunologiczne oznaczanie poziomu cGMP w surowicy krwi i jego 2,5-krotny wzrost w stosunku do wartości przyjętej za normę jest cennym badaniem uzupełniającym rozpoznanie zespołu stymulatorowego

Metastatic tumors of pancreas — whether and when surgical intervention is gainful for diseased people. Retrospective analysis of data from three surgery centers

Introduction. Metastatic tumors in the pancreas constitute a small (2–5%), but steadily growing percentage of all neoplasms of this organ. The aim of the study was to analyze the surgical treatment of metastases in the pancreas, in particular its effectiveness and the risk of surgical complications. Material and methods. The retrospective analysis was performed on 21 patients treated surgically in three surgical centers. This group included 16 women (76%) and 5 men (24%). The median age at the time of diagnosis of the underlying disease was 55.5 years (41–71). We analyzed the location of secondary lesions, their size, number, type and radicality of surgical intervention, histopathological diagnosis of the disease, as well as the occurrence of postoperative complications. Results. The starting point for metastatic lesions in 16 patients (76%) was renal cell carcinoma (RCC), in other cases — skin melanoma, eyeball melanoma, adenocarcinoma of the rectum, non-small-cell bronchi carcinoma. R0 radical surgery was performed in 15 patients (74%) and perioperative mortality was 5% (1 patient died). The median total survival time was 151 months (10–342), with 168 months for RCC (25–344) and 62 months for the remaining cancers (10–241). Conclusions. The main factor that determines the patient’s future fate is the type of primary neoplasm and surgical treatment of metastatic tumors in the pancreas is the best solution for selected RCC cases

Guzy przerzutowe trzustki — czy i kiedy leczenie operacyjne jest korzystne dla chorego. Analiza retrospektywna materiału trzech ośrodków chirurgicznych

Wstęp. Guzy przerzutowe trzustki stanowią niewielki (2–5%), ale stale rosnący, odsetek wszystkich nowotworów tego narządu. Celem pracy była analiza leczenia operacyjnego przerzutów nowotworowych do trzustki, w szczególności jego skuteczności i ryzyka powikłań chirurgicznych. Materiał i metody. Analizie retrospektywnej poddano 21 chorych leczonych operacyjnie w trzech ośrodkach chirurgicznych. W tej grupie znajdowało się 16 kobiet (76%) i 5 mężczyzn (24%). Mediana wieku chorych w chwili rozpoznania choroby podstawowej wyniosła 55,5 roku (41–71). Przeanalizowano lokalizację zmian wtórnych, ich wielkość, liczbę, typ oraz radykalność interwencji chirurgicznej, rozpoznanie histopatologiczne choroby, a także wystąpienie powikłań pooperacyjnych. Wyniki. Punktem wyjścia zmian przerzutowych u 16 chorych (76%) był rak nerkowokomórkowy nerki (renal cel carcinoma, RCC), w pozostałych przypadkach — czerniak skóry, czerniak gałki ocznej, rak gruczołowy odbytnicy, rak niedrobnokomórkowy oskrzela. Operację o radykalności R0 udało się wykonać u 15 chorych (74%), a śmiertelność okołooperacyjna wynosiła 5% (zmarł 1 chory). Mediana całkowitego czasu przeżycia wynosiła 151 miesięcy (10–342), przy czym dla RCC było to 168 miesięcy (25–344), a dla pozostałych nowotworów 62 miesiące (10–241). Wnioski. Głównym czynnikiem, który determinuje dalszy los chorego, jest rodzaj nowotworu pierwotnego, a leczenie operacyjne guzów przerzutowych trzustki jest najlepszym rozwiązaniem dla wyselekcjonowanych przypadków RCC

Bezpieczeństwo państwa a wojna hybrydowa. Ujęcie interdyscyplinarne

The article concerns the issues of state security both in legal terms and from the perspective of security science. In the first part, it presents a proposal for understanding the concept of state security based on the Polish Constitution. The article is also a contribution to the discussion on the correctness of terminology relating to the analyzed issue. The second part concerns the analysis of a new military phenomenon which is a hybrid war. The purpose of the considerations is to show its impact on state security.Artykuł dotyczy problematyki bezpieczeństwa państwa zarówno w ujęciu prawnym, jak i z perspektywy nauk o bezpieczeństwie. W pierwszej części przedstawia propozycję rozumienia pojęcia bezpieczeństwa państwa na gruncie Konstytucji RP. Artykuł stanowi również przyczynek do podjęcia dyskusji w zakresie poprawności terminologicznej odnoszącej się do analizowanego zagadnienia. Druga cześć dotyczy analizy nowego zjawiska militarnego jaki jest wojna hybrydowa. Celem rozważań jest ukazanie jej wpływu na bezpieczeństwo państwa

Fractal Dimension as Robust Estimate of Low Carbon Steels Hardness

Application of computational methods in engineering and science constantly increases, which is also visible in sector of material science, often with promising results. In following paper, authors would like to propose fractal dimension, a mathematical method of quantifying self-similarity and complexity of spatial patterns, as robust method of hardness estimation of low carbon steels. A dataset of microstructure images and corresponding Vickers hardness measurements of S235JR steel under different delivery conditions was created. Then, three different computational methods for evaluation of materials hardness based on microstructure image were tested. In this paper those methods are called: (i) Otsu-based index, (ii) fractal dimension index and (iii) vision transformer index. The results were compared with method used in literature for similar problems. Comparison showed that fractal dimension performs better than other evaluated methods, in terms of median absolute error, which value was equal to 4.12 HV1, which is significantly lower than results achieved by Otsu-based index and vision transformer index, which were 4.49 HV1 and 5.07 HV1 respectively. Those results can be attributed to the relative robustness of fractal dimension index, when compared to other methods. Robust estimation is preferable, due to the high amount of noise in the dataset, which is a consequence of the nature of used material

The occurrence of Dactylorhiza incarnata subsp. incarnata (Orchidaceae) in the Polish Carpathians

Dactylorhiza incarnata subsp. incarnata is a rather frequent subspecies in Poland, found at more than 1000 localities concentrated mainly in the northern, central and eastern parts of the country. In the Polish Carpathians it is a very rare taxon, known today from only ten localities; the Red Book of the Polish Carpathians lists it as critically endangered (CR) there. Field studies carried out in the last two years, combined with a detailed herbarium and literature search, identified 23 localities of D. incarnata subsp. incarnata (11 extant, 12 extinct or lost). Four other localities are questionable, and six were mistakenly given. A distribution map (cartogram), vertical distribution diagram, and list of localities and their characteristics are given. The taxon is extremely rare in the western part of the studied Carpathian area, and in the eastern part the number of localities is increasing. A new elevation maximum in Poland was established at 580m above sea level

Zintegrowana diagnostyka zespołu stymulatorowego. Część I: Wywiad kliniczny z zastosowaniem zmodyfikowanego kwestionariusza objawów oraz skali punktowej

Wstęp: Opisany w 1969 r. przez Mitsui i wsp. zespół stymulatorowy (PS) budzi nadal wiele kontrowersji z uwagi na zmienną częstość występowania, bogatą i wieloznaczną symptomatologię kliniczną, złożoną etiopatogenezę oraz często nieskuteczne metody leczenia. Cel pracy: Ocena przydatności wywiadu klinicznego w diagnostyce zespołu stymulatorowego. Materiał i metody: Badaniami objęto 24 osoby (17 kobiet i 7 mężczyzn, średni wiek 62 &plusmn; 10 lat), u których z powodu objawów PS zmieniono operacyjnie sposób stymulacji z VVI na DDD, eliminując symptomy tego zespołu. U chorych tych 2-krotnie po 48 h stymulacji VVI i 48 h stymulacji DDD (w randomizowanej kolejności) zbierano dokładny wywiad kliniczny według własnego zmodyfikowanego kwestionariusza zawierającego 12 najczęściej występujących w PS objawów klinicznych z zastosowaniem skali punktowej 0-5. Wyniki: Stwierdzono zdecydowaną przewagę objawów klinicznych w czasie programu VVI (466 pkt) w porównaniu z DDD (297 pkt). Wykazano również znamiennie wyższą (p < 0,001) średnią wartość punktową dla wszystkich 12 objawów, przypadającą na jednego chorego w czasie stymulacji VVI (19,4 &plusmn; 9,7 pkt) w stosunku do DDD (12,4 &plusmn; 6,4 pkt), jak również dla jednego objawu na jednego chorego (odpowiednio 1,6 &plusmn; 0,4 vs 1,0 &plusmn; 0,5 pkt). W związku z tym w rozpoznaniu PS może być pomocna średnia wartość punktowa 12 objawów klinicznych wyższa od 18,8 pkt. Najczęstszymi i najsilniej wyrażonymi w czasie stymulacji VVI objawami były: uczucie zmęczenia, zawroty głowy, duszność wysiłkowa lub spoczynkowa, a także kołatanie serca, bóle głowy i wzmożona potliwość. Wnioski: Zastosowanie wyżej opisanej metody zbierania wywiadu z użyciem kwestionariusza objawów klinicznych oraz skali punktowej może być pomocne w diagnostyce zespołu stymulatorowego