Evaluation a renal function of patients with Medication-overuse headache (MOH)

Excessive drug use causes Medication-overuse headache (MOH) which can be manifested of chronic daily headaches, occurring monthly 15 or more days, when the medicament is used redundantly for more than three months. Recent studies concerning the epidemiology of drug-induced disorders suggest that increased risk of nephrotoxicity appears in a group of patients who abuse NSAIDs. The aim is to confirm the early phase of nephrotoxicity in patients with (MOH),were treated with NSAIDs in combination with other drugs (analgesics, triptans and antidepressants) and compared patients treated only with Diclofenac, Piroxicam, Ketoprofen, Paracetamol, Ibuprofen and Celecoxib, Besides conventional markers of renal functioning (serum/urine creatinine determined by Jaffe methods, enzymatic assay for urea serum). Imunoturbodimetric assay for determination of urinary albumin, microalbuminuria and β2-microglobulin will be used. Significant glomerular and tubular damage has been reported, and patients on combination therapy with NSAIDs and other drugs (analgesics, triptans, and antidepressants) have seen more glomerular changes than patients treated with NSAID monotherapy. Keywords: Medication-overuse headache, Nephrotoxicity, Nonsteroidalantiinflammatory drugs

Migraine and the effects of NSAIDS on renal function

Trigeminovascular system (TGV) activation is a basic mechanism for generating pain during a migraine attack. Many experimental results highlight the importance of the cyclooxygenase system in the peripheral arm of TGV and suggest that NSAIDs may be effective in migraine therapy through the action of these peripheral nociceptors. Inhibition of NSAID-mediated prostaglandin synthesis prevents neurogenically mediated inflammation of the trigeminal system and reduces pain, but at the same time inhibition of prostaglandin in the kidney may reduce renal blood flow,speed glomerular filtration retention. and water. The purpose of the study is to follow the renal function, in patients with cefaleamigraine that has been treated for a long period, treated with Diclofenac and Paracetamol.We used Jaffe’s method for the determination of serum/urine creatinine and еnzymatic assays for urea and uric acid in serum and ᵧ glutamyl transferase (ᵧ-GT) in serum and jon selective electrode (ISE) are used for determination of electrolite in serum. We used nephelometry by β2 microglobulin (β2M) and photoelectric colorimetry for microalbuminuria in urine, to monitor glomerular and tubular functioning. Any history of kidney diseases was exclusion criteria to enter the study. In chronic treatment of patients with headache with Diclofenac and Paracetamol in symptomatic headaches, they have been confirmed as renoprotective in their use. Keywords: non-steroidal anti-inflammatory drugs, migraine, renal function, trigeminovascular syste

medication-overuse headache (MOH)

Migraine is a common headache disorder that causes significant disabilities. Headache developed or significantly worsened during medication overuse (for simple analgesics and combination acute medications, intake must be 15 days or more per month for triptans, ergotamines, opioids, and combination analgesics; 10 days per month sufficient to get a diagnosis of Medication-overuse headache-MOH). A recent epidemiologic study on drug-induced disorders demonstrated that excessive drug use can lead to nephrotoxicity. Microalbuminuria was common in patients under the influence of nephrotoxic drugs. Subclinical renal damage cannot be identified by routine tests (serum creatinine), and microalbuminuria is a more sensitive indicator of renal dysfunction. The aim is to confirm the sensitivity of certain biomarkers when comparing patients treated with NSAIDs in combination with other drugs (analgesics, triptans and antidepressants) with patients treated with monotherapy by NSAIDs Besides conventional markers of renal functioning (serum/urine creatinine determined by Jaffe methods), enzymatic assay for urea serum and Jon selective electrode (ISE) are used fordetermination of electrolite in serum. Imunoturbodimetric assay for determination of urinary albumin, microalbuminuria and β2- microglobulin will be used. In the case of combination therapy (analgesics, triptans and antidepressants) a significant effect on the increase of microalbuminuria has been demonstrated. Keywords: Medication-overuse headache, Nephrotoxicity, Microalbuminuria

Comparison of the sensitivity of several biomarkers in patients with medication overuse headache (MOH)

Migraine is a common headache disorder that causes significant disabilities. Headache developed or significantly worsened during medication overuse (for simple analgesics and combination acute medications, intake must be 15 days or more per month for triptans, ergotamines, opioids, and combination analgesics; 10 days per month sufficient to get a diagnosis of Medication-overuse headache-MOH). A recent epidemiologic study on drug-induced disorders demonstrated that excessive drug use can lead to nephrotoxicity. Microalbuminuria was common in patients under the influence of nephrotoxic drugs. Subclinical renal damage cannot be identified by routine tests (serum creatinine), and microalbuminuria is a more sensitive indicator of renal dysfunction. The aim is to confirm the sensitivity of certain biomarkers when comparing patients treated with NSAIDs in combination with other drugs (analgesics, triptans and antidepressants) with patients treated with monotherapy by NSAIDs Besides conventional markers of renal functioning (serum/urine creatinine determined by Jaffe methods), enzymatic assay for urea serum and Jon selective electrode (ISE) are used for determination of electrolyte in serum. Imunoturbodimetric assay for determination of urinary albumin, microalbuminuria and β2-microglobulin will be used. In the case of combined therapy with NSAIDs and other medications (analgesics, triptans and antidepressants), a significant effect on the increase of microalbuminuria has been demonstrated, which signals us for a more sensitive indicator in compared to β2M which as specific bioindicator did not show a measured sensitivity for the detection of early changes in the tubular level. Significant glomerular damage has been reported in patients with combination therapy than patients treated with NSAID monotherapy. Following the levels of specific biomarkers, we can use them as signals for early detection of nephrotoxicity, especially in patients treated with combination therapy requiring special attention when administering them

Evaluation a renal function of patients with Medication- overuse headache (MOH)

Excessive drug use causes Medication-overuse headache (MOH) which can be manifested with chronic daily headaches, occurring monthly 15 or more days when the medicament is used redundantly for more than three months. Recent studies concerning the epidemiology of drug- induced disorders suggest that an increased risk of nephrotoxicity appears in a group of patients who abuse NSAIDs. The aim is to confirm the early phase of nephrotoxicity in patients with (MOH), who were treated with NSAIDs in combination with other drugs (analgesics, triptans, and antidepressants) and compared patients treated only with Diclofenac, Piroxicam, Ketoprofen, Paracetamol, Ibuprofen, and Celecoxib. Besides conventional markers of renal functioning (serum/urine creatinine determined by Jaffe methods, enzymatic assay for urea serum). Imunoturbodimetric assay for determination of urinary albumin, microalbuminuria, and β2-microglobulin will be used. Significant glomerular and tubular damage has been reported, and patients on combination therapy with NSAIDs and other drugs (analgesics, triptans, and antidepressants) have seen more glomerular changes than patients treated with NSAID monotherapy

Nefrotoxicity of NSAID

Headache is one of the most common symptoms encountered in the general population as well as in medical practice worldwide. Migraine is the most frequent cause of headache and a common disabling neurological disorder with a serious socio-economical burden. Despite the introduction more than a decade ago of a new class of migraine-specific drugs with superior efficacy, the triptans, NSAIDs remain the most commonly used therapies for the migraine attack. Some are available over the counter and likely to be abused. Nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are capable of inducing a variety of renal function abnormalities. The adverse effects of nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are mediated via inhibition of prostaglandin synthesis by non-specific blocking cycloxygenase, leading to vasoconstriction and reversible mild renal impairment in hypoperfusion. When unopposed, this may lead to acute kidney injury (AKI). Although this presents as AKI, chronic use of NSAIDs may result in chronic kidney disease (CKD). The standard metrics to follow the progression of AKI, like serum creatinine and blood urea levels, are inconvenient and depend on kidney injury. That’s why we must use specific markers for early detection. In the present review,we will follow the levels of specific urinar biomarkers which we can use as signals for early detection of nephrotoxicity. There has not been prespective study for nefrotoxicity of NSAID used in long term by a pacient with chronic pain

Мониторинг на реналната функција кај хронично третирани пациенти со нестероидни антиинфламаторни лекови

Главоболката е еден од најчестите симптоми што се среќава кај општата популација, како и во медицинската пракса во целиот свет. И покрај воведувањето на нова класа на мигрена специфични лекови со супериорна ефикасност пред повеќе од една деценија, триптани, NSAIDs остануваат најчесто користените терапии за напад на мигрена. Исто така, неселективните инхибитори на COX (Piroxicam, Ketoprofen, Ibuprofen) се најчесто пропишаните – NSAIDs за третман на главоболки. Celecoxib е друг вид на NSAID, која е одобрена во последните неколку години, со различни механизми на дејствување. Нестероидните антиинфламаторни лекови (NSAID)s се способни да предизвикаат различни нарушувања на бубрежната функција. Посредуваат преку инхибиција на синтезата на простагландин со неспецифично блокирање на циклооксигеназа, што доведува до вазоконстрикција и реверзибилно благо бубрежно оштетување при хипоперфузија. Пролонгираната рана детекција може да доведе до акутно бубрежно оштетување (AKI). Стандардните параметри, како што се серумските нивоа на креатинин и уреа, се неспецифични за следење на прогресијата на AКI и зависаат од степенот на реналното оштетување. Затоа е неопходно да се користат по специфични маркери за рано откривање. Целта на студијата е да се следи бубрежната функција кај хронично третирање пациенти со цефалеа-мигрена. Опис на методологијата – Користена е Jaffе-овата метода за определување на креатинин во серум/урина и ензимски методи за уреа и мокрачна киселина во серум и ᵧ-glutamyl transferase (ᵧ-GT) во урина / серум. Брзината на гломеруларната филтрација - Glomerular filtration rate (GFR) е пресметана со помош на Cockcroft Gaunt формулата и Јон-селективни електроди -(ISE) за определување на електролитите во серумот. Колориметриски методи се користени за одредување на N-ацетил–β-D--глукозамидаза (NAG) и Аланин аминопептидаза (AAP). Имунотурбодиметриски методи, нефелометрија и фотоелектричнa колориметрија се употребени за одредување на уринарните албумини, микроалбуминуриата, α1-микроглобулинот (α1M) и β2-микроглобулин (β2М) за да се следи гломеруларната и тубуларната функција. Тестиравме 136 пациенти со цефалеа мигрена третирани долги периоди на 10, 5 и 1 годинa со различни NSAIDs засновани на инхибиција на COX и комбинирана терапија со (аналгетици, антидепресивни и триптани). Пациентите се споредени со 80 испитаници од контролната група (различни во однос на регионот), а некои групи на пациенти по еден месец пауза без никаква терапија повторно се мониторирани. Резултати: Констатирано е дека нема клинички значајни промени во вредностите на креатининот (урина/серум), уреата, електролитите во серумот и GFR. Во однос на специфичните биомаркери на урината (NAG, AAP, ᵧ-GT, микроалбуминурија и α 1 M), утврдени се сигнификантни зголемувања на вредностите кај сите групи пациенти третирани со NSAIDs и комбинирана терапија со Caffetin+NSAID во споредба со контролната група на испитаници, а состојбата се нормализира по пауза од еден месец без никаква терапија. При третман на пациенти со неселективни инхибитори на на COX (Piroxicam, Ketoprofen, Ibuprofen), релативно селективни COX2 инхибитори (Nimesulid/Meloxicam) и со селективни инхибитори на COX2 (Celecoxib) при следење на специфичниот биомаркер (микроалбуминуриа) е забележана значителна разлика за p <0.01 ** кај пациентите третирани со неселективни инхибитори на COX. При следење на β2М најголеми отстапувања се забележуваат кај сите пациенти кои беа под терапија на Piroxicam и Ketoprofen, кај 91.7% пациенти под терапија со Ibuprofen, и кај 50% пациенти под терапија со Celecoxib. Но, во случај на комбинирана терапија (аналгетици, триптани и антидепресиви) докажано е значително зголемување на микроалбуминурија. Заклучок: Со употреба на NSAID, гломеруларните и тубуларните функции се засегнати во краток период кај сите пациенти, меѓутоа разликите помеѓу третираните групи се многу мали и клинички незначителни. Во споредба со овие резултати, кај пациентите кои биле третирани со неселективни инхибитори на COX и комбинирана терапија, се детектирани значителни гломеруларни и тубуларни оштетувања. Следењето на нивоата на специфичните биомаркери можеме да го користиме како сигнали за рано откривање на нефротоксичност. Иако е процесот реверзибилен, можеме да препорачаме постојан мониторинг на бубрежните функции за време на хронична употреба на различни групи на NSAIDs, особено кај пациенти третирани со неселективни инхибитори на COX и комбинирана терапија каде што е потребно посебно внимание при администрирањето. Клучни зборови: AKI, нестероидни антиинфламаторни лекови, мигрена, специфични биомаркери

Мониторинг на реналната функција кај хронично третирани пациенти со нестероидни антиинфламаторни лекови - NSAID

Главоболката е еден од најчестите симптоми што се среќава кај општата популација, како и во медицинската пракса во целиот свет. И покрај воведувањето на нова класа на мигрена специфични лекови со супериорна ефикасност пред повеќе од една деценија, триптани, NSAIDs остануваат најчесто користените терапии за напад на мигрена. Исто така, неселективните инхибитори на COX (Piroxicam, Ketoprofen, Ibuprofen) се најчесто пропишаните – NSAIDs за третман на главоболки. Celecoxib е друг вид на NSAID, која е одобрена во последните неколку години, со различни механизми на дејствување. Нестероидните антиинфламаторни лекови (NSAID)s се способни да предизвикаат различни нарушувања на бубрежната функција. Посредуваат преку инхибиција на синтезата на простагландин со неспецифично блокирање на циклооксигеназа, што доведува до вазоконстрикција и реверзибилно благо бубрежно оштетување при хипоперфузија. Пролонгираната рана детекција може да доведе до акутно бубрежно оштетување (AKI). Стандардните параметри, како што се серумските нивоа на креатинин и уреа, се неспецифични за следење на прогресијата на AКI и зависаат од степенот на реналното оштетување. Затоа е неопходно да се користат по специфични маркери за рано откривање. Целта на студијата е да се следи бубрежната функција кај хронично третирање пациенти со цефалеа-мигрена. Опис на методологијата – Користена е Jaffе-овата метода за определување на креатинин во серум/урина и ензимски методи за уреа и мокрачна киселина во серум и ᵧ-glutamyl transferase (ᵧ-GT) во урина / серум. Брзината на гломеруларната филтрација - Glomerular filtration rate (GFR) е пресметана со помош на Cockcroft Gaunt формулата и Јон-селективни електроди -(ISE) за определување на електролитите во серумот. Колориметриски методи се користени за одредување на N-ацетил–β-D--глукозамидаза (NAG) и Аланин аминопептидаза (AAP). Имунотурбодиметриски методи, нефелометрија и фотоелектричнa колориметрија се употребени за одредување на уринарните албумини, микроалбуминуриата, α1-микроглобулинот (α1M) и β2-микроглобулин (β2М) за да се следи гломеруларната и тубуларната функција. Тестиравме 136 пациенти со цефалеа мигрена третирани долги периоди на 10, 5 и 1 годинa со различни NSAIDs засновани на инхибиција на COX и комбинирана терапија со (аналгетици, антидепресивни и триптани). Пациентите се споредени со 80 испитаници од контролната група (различни во однос на регионот), а некои групи на пациенти по еден месец пауза без никаква терапија повторно се мониторирани. Резултати: Констатирано е дека нема клинички значајни промени во вредностите на креатининот (урина/серум), уреата, електролитите во серумот и GFR. Во однос на специфичните биомаркери на урината (NAG, AAP, ᵧ-GT, микроалбуминурија и α 1 M), утврдени се сигнификантни зголемувања на вредностите кај сите групи пациенти третирани со NSAIDs и комбинирана терапија со Caffetin+NSAID во споредба со контролната група на испитаници, а состојбата се нормализира по пауза од еден месец без никаква терапија. При третман на пациенти со неселективни инхибитори на на COX (Piroxicam, Ketoprofen, Ibuprofen), релативно селективни COX2 инхибитори (Nimesulid/Meloxicam) и со селективни инхибитори на COX2 (Celecoxib) при следење на специфичниот биомаркер (микроалбуминуриа) е забележана значителна разлика за p <0.01 ** кај пациентите третирани со неселективни инхибитори на COX. При следење на β2М најголеми отстапувања се забележуваат кај сите пациенти кои беа под терапија на Piroxicam и Ketoprofen, кај 91.7% пациенти под терапија со Ibuprofen, и кај 50% пациенти под терапија со Celecoxib. Но, во случај на комбинирана терапија (аналгетици, триптани и антидепресиви) докажано е значително зголемување на микроалбуминурија. Заклучок: Со употреба на NSAID, гломеруларните и тубуларните функции се засегнати во краток период кај сите пациенти, меѓутоа разликите помеѓу третираните групи се многу мали и клинички незначителни. Во споредба со овие резултати, кај пациентите кои биле третирани со неселективни инхибитори на COX и комбинирана терапија, се детектирани значителни гломеруларни и тубуларни оштетувања. Следењето на нивоата на специфичните биомаркери можеме да го користиме како сигнали за рано откривање на нефротоксичност. Иако е процесот реверзибилен, можеме да препорачаме постојан мониторинг на бубрежните функции за време на хронична употреба на различни групи на NSAIDs, особено кај пациенти третирани со неселективни инхибитори на COX и комбинирана терапија каде што е потребно посебно внимание при администрирањето. Клучни зборови: AKI, нестероидни антиинфламаторни лекови, мигрена, специфични биомаркери

Evaluation a renal function of patients with Medication-overuse headache (MOH)

Excessive drug use causes Medication-overuse headache (MOH) which can be manifested with chronic daily headaches, occurring monthly 15 or more days when the medicament is used redundantly for more than three months. Recent studies concerning the epidemiology of drug-induced disorders suggest that an increased risk of nephrotoxicity appears in a group of patients who abuse NSAIDs. The aim is to confirm the early phase of nephrotoxicity in patients with (MOH), who were treated with NSAIDs in combination with other drugs (analgesics, triptans, and antidepressants) and compared patients treated only with Diclofenac, Piroxicam, Ketoprofen, Paracetamol, Ibuprofen, and Celecoxib. Besides conventional markers of renal functioning (serum/urine creatinine determined by Jaffe methods, enzymatic assay for urea serum). Imunoturbodimetric assay for determination of urinary albumin, microalbuminuria, and β2-microglobulin will be used. Significant glomerular and tubular damage has been reported, and patients on combination therapy with NSAIDs and other drugs (analgesics, triptans, and antidepressants) have seen more glomerular changes than patients treated with NSAID monotherapy

Monitoring of the renal function in Indometacin treated patients with rheumatoid arthritis

Abstract Nonsteroidal antiinflamatory drugs (NSAIDs) are considered as one of the most nephrotoxic drugs and their use in chronic rheumatic treatment is frequently accompanied by renal impairments of various pathophysiology and severity. The aim of this study was to evaluate the kidney performance among Indometacin treated patients with rheumatoid arthritis (RA). A total of 20 patients (14-RAsero+,6-RAsero-) with an average age of 46,57 ±7,51,suffering from chronic rheumatic pain were evaluated quarterly for one year and once more one month after discontinuation of treatment. The results were compared to the reference interval and a control group of 80 healthy individuals. A panel of 5 urinary specific nephrotoxicity biomarkers including N-Acetyl-β-(D)-Glucosaminidase  (NAG), Alanine Aminopeptidase (AAP), γ-glutamyl transferase (γ–GT),α1 Microgloglobulin (α1M) and microalbuminuria,was used to monitor glomerular and tubular functioning. Present or past history of kidney disease was considered an exclusion criteria for enrollment in the study. After a 12 month treatment with Indometacin (2x25mg) a significant increase of the evaluated markers was evident among all patients, except for microalbuminuria and α1M which were insignificantly increased among RAsero- patients and did not exit the reference interval. These findings suggest a renal impairment resulting from Indometacin nephrotoxicity but might also be affected by the rheumatic complications. Fortunately, the damage is reversible at this stage and the evaluated parameters normalize within one month after the cessation of treatment indicating that the detected impairment is predominantly caused by the toxicity of Indometacin. Further studies are needed to precisely differentiate the level of impairment caused by the NSAIDs and the rheumatic pathology itself but we strongly recommend regular monitoring of the renal performance in patients undergoing continuous Indometacin treatment for rheumatic pain. Keywords: Biomarkers, Nephrotoxicity, Nonsteroidal antiinflamatory drugs, rheumatoid arthritis.