Διάλογος και Ειρωνεία: Ερμηνευτική Προσέγγιση της Ποίησης του Άρι Κουτούγκου

All rights reserved © 2017, Modern Greek Studies Association of Australia and New Zealand. Reproduced with permission of the publisher.Please note: This article is in Greek. Dialogue and Irony: Hermeneutical Approach of Aris Koutoungos’ Poetry: This paper aims to provide an overview of Aris Koutoungos’ recently published poetry by emphasising on the development of its principal characteristics. On the one hand, it examines the dialogue with other Greek poets — especially Cavafy, Seferis, Solomos, Sachtouris — and different arts, like painting, music and cinema. On the other hand, it analyses the constant use of irony, which leads to the creation of a notable poetical language. By focusing on the analysis of his first two poetical works (2011, 2014) it is possible not only to examine the artistic voyage of the quantitative and qualitative transformations of the above, namely from the epidermal poetical dialogue to the most creative, and from the single level irony to the demanding irony, but also to trace the origins of the deepest anthropological meaning of Koutoungos’ poetry

Expression, pharmacology and functional role of somatostatin receptor subtypes 1 and 2 in human macrophages

Somatostatin (SRIF)-14 is recognized as an important mediator between the nervous and the immune system, although the functional role of its receptors (sst1-sst5) is poorly understood in humans. In our study, we demonstrate that human macrophages differentiated from peripheral blood mononuclear cell-derived monocytes express both sst1 and sst2 mRNAs. Both sst1 and sst2 are mostly localized at the cell surface and display active binding sites. In particular, sst1/sst2 activation results in a weak internalization of sst1 while the sst2 internalization appears more efficient. At the functional level, the activation of SRIF receptors by the multiligand analogues SOM230 and KE108, but not by SRIF-14 or cortistatin-14, reduces macrophage viability. Their effects are mimicked by the selective activation of sst1 and sst2 using CH-275 and SMS 201-995/L-779,976, respectively. Further, both sst1- and sst2-mediated effects are reversed by the sst1 antagonist SRA-880 or the sst2 antagonist CYN, respectively. CH-275, SMS 201-995 and L-779,976, but not SRIF-14, decrease both mRNA expression and secretion of the monocyte chemotactic protein-1. In addition, SRIF-14, CH-275, SMS 201-995 and L-779,976 decrease interleukine-8 secretion while they do not affect interleukine-8 mRNA expression. In contrast, SRIF-14 and sst1/sst2 agonists do not affect the secretion of matrix metalloproteinase-9. Collectively, our results suggest that the SRIF system, through sst1 and sst2, exerts mainly an immunosuppressive effect in human macrophages and may, therefore, represent a therapeutic window that can be exploited for the development of new strategies in pharmacological therapy of inflammation.L'articolo è disponibile sul sito dell'editore http://leukocytebiology.org/default.asp

Neomythology: A New Religious Mythology

The purpose of this paper was to present the link between the myths in the plots of modern entertainment products, such as science fiction novels, movies, comic books and video games, with the motifs of New Religiosity. The plots employed in these products are of a mythical nature. This re-emergence of myth is once more taking centre stage today. The social sciences and humanities concerned with this phenomenon call it “neomythology”. Neomythology, in whatever form, as a comic book, video game, etc., shows gods and supernatural heroes or villains interacting with one another in certain ways. The ways these mythical elements are combined and displayed confirm that neomythology belongs to New Religiosity and repeats motifs of New Religions and New Age myths, such as the secularization of the absolute, that is to say, the placing of the transcendental element in the material and explainable world, the absolutisation not only of the acquisition of power but also those who bear it, the correlation of magic and technology, and the reuse and utilization of the mythology of the past and of traditional religious teachings, in order to produce a new myth.</jats:p

Neomythology: A New Religious Mythology

The purpose of this paper was to present the link between the myths in the plots of modern entertainment products, such as science fiction novels, movies, comic books and video games, with the motifs of New Religiosity. The plots employed in these products are of a mythical nature. This re-emergence of myth is once more taking centre stage today. The social sciences and humanities concerned with this phenomenon call it &ldquo;neomythology&rdquo;. Neomythology, in whatever form, as a comic book, video game, etc., shows gods and supernatural heroes or villains interacting with one another in certain ways. The ways these mythical elements are combined and displayed confirm that neomythology belongs to New Religiosity and repeats motifs of New Religions and New Age myths, such as the secularization of the absolute, that is to say, the placing of the transcendental element in the material and explainable world, the absolutisation not only of the acquisition of power but also those who bear it, the correlation of magic and technology, and the reuse and utilization of the mythology of the past and of traditional religious teachings, in order to produce a new myth

Sectoral analysis of productivity and technological change in greek industry: Α comparison with France, Denmark, Italy and Spain

Στόχος της διατριβής είναι να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για τους φορείς λήψης αποφάσεων και χάραξης πολιτικής, έτσι ώστε, με βάση και τις συνθήκες παραγωγής στις άλλες υπό εξέταση Ευρωπαϊκές χώρες που εφάρμοσαν διαφορετικές πολιτικές εκβιομηχάνισης, η μελλοντική τεχνολογική και βιομηχανική πολιτική να οδηγήσει την Ελληνική βιομηχανία σε αύξηση του μεριδίου της σε ότι αφορά το παραγόμενο προϊόν και τις εξαγωγές προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διδακτορική διατριβή αναφέρεται στη μέτρηση της τεχνολογικής προόδου και του συντελεστή συνολικής παραγωγικότητας (Total Factor Productivity), καθώς επίσης και στην σε βάθος κλαδική ανάλυση των συνθηκών παραγωγής σε επτά βιομηχανικούς κλάδους [Βιομηχανία Τροφίμων, Ποτών και Καπνού (15-16), Βιομηχανία Κλωστοϋφαντουργίας, Ειδών Ένδυσης, Υπόδησης και Δέρματος (17-18-19), Βιομηχανία Ξύλου και προϊόντων Ξύλου (20), Βιομηχανία Χάρτου, Εκδόσεων, Εκτυπώσεων, Αναπαραγωγής Μέσων Ήχου (21-22), Βιομηχανία Χημικών ουσιών και προϊόντων (24), Βιομηχανία Μη-Μεταλλικών Ορυκτών προϊόντων (26), Βιομηχανία Αυτοκινήτων Οχημάτων και λοιπού Εξοπλισμού Μεταφορών (34- 35)] και σε πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία). Για τη μέτρηση της τεχνολογικής προόδου και του συντελεστή συνολικής παραγωγικότητας (Total Factor Productivity) χρησιμοποιήθηκε η υπερβατική λογαριθμική συνάρτηση κόστους. Οι εισροές που χρησιμοποιήσαμε στην υπερβατική λογαριθμική συνάρτηση κόστους είναι το κεφάλαιο, η εργασία και η ηλεκτρική ενέργεια. Η ανάλυση που γίνεται σε σχέση με τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν τη διαδικασία παραγωγής, δηλαδή τις ατομικές (own) και σταυροειδείς (cross) ελαστικότητες ζήτησης και υποκατάστασης μεταξύ των τριών εισροών, τις οικονομίες κλίμακας, τη μορφή και το ρυθμό της τεχνολογικής προόδου και τέλος το ρυθμό μεταβολής του συντελεστή συνολικής παραγωγικότητας (TFP), αποτελεί μια σε βάθος μελέτη του τρόπου με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η βιομηχανική παραγωγή στις υπό εξέταση χώρες και κλάδους. Κάνοντας σε αυτό το σημείο μια σύντομη συνόψιση των αποτελεσμάτων της διατριβής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι με βάση το ρυθμό αύξησης της τεχνολογικής προόδου η Ελλάδα φαίνεται να κατέχει σε τέσσερις από τους επτά υπό εξέταση κλάδους τη χαμηλότερη θέση [(Βιομηχανία Κλωστοϋφαντουργίας, Ειδών Ένδυσης, Υπόδησης και Δέρματος (17-18-19), Βιομηχανία Χάρτου, Εκδόσεων, Εκτυπώσεων, Αναπαραγωγής Μέσων Ήχου (21-22), Βιομηχανία Μη-Μεταλλικών Ορυκτών προϊόντων (26), Βιομηχανία Αυτοκίνητων Οχημάτων και λοιπού Εξοπλισμού Μεταφορών (34-35)], σε δύο κλάδους κατέχει την προτελευταία θέση [(Βιομηχανία Ξύλου και προϊόντων Ξύλου (20), Βιομηχανία Χημικών ουσιών και προϊόντων (24)], ενώ μόνο στον κλάδο Τροφίμων, Ποτών και Καπνού (15-16) κατέχει τη δεύτερη θέση μετά τη Δανία

Good and evil in the world of video games

The theoretical context of this dissertation with the title, “Good and Evil in the World of Video Games”, can be integrated in the field of New Religiosity. In particular, it is a subject of so called “Neomythology”, which is included in the diffused New Religiosity. The New Religiosity is not observed in organized groups, movements, organizations etc., but is consisted of porous contexts of believes and practices. We come across with these believes and practices, in different media, such as movies, comics, sci-fi literature etc. This dissertation reflects the way Neomythology understands good and evil in the video games. Good and evil in the video games are not solid and completely seperatable notions. In contrary, there are combined in several ways. And for this reason we have distinguished patterns. Such prevalent patterns are: 1. The established ethics of both the hero and the villain, 2. The justification of evil regarding the hero and the villain, 3. The dangerous cuteness of the levels of video games, 4. The shapeshifter of good and evil digital character, 5. The firm as a religion, 6. The magic as science, 7. The difference between the digital personal gods and the abstract deity: the abstract deity does not interfere in the digital world and for that it is good, in the contrary the digital character who acts like a traditional personal god and for that punishes and rewards the others, tends to be evil, etc. Additionally, we locate in video games ideas of New Religiosity, such as “the god as object, the secularization of the divine, the scientificization of magic and in general metapsychical. This exactly, is this dissertation's contribution in science. In conclusion, in video games we find a wide use of traditional mythical patterns, in a new and innovative form. The myth, as it is depicted in the plots, characters and the digital worlds of video games, still has a vast part in the contemporary cultural and therefore religious life.Το θέμα της εργασίας «Το Καλό και το Κακό στον Κόσμο των Βιντεοπαιχνιδιών», ανήκει στη Νέα Θρησκευτικότητα, και συγκεκριμένα στη Διάχυτη, που αποτελεί μέρος της, ιδιαίτερα στη Νεομυθολογία, που αποτελεί μέρος της διάχυτης Νέας Θρησκευτικότητας. Διάχυτη Νέα Θρησκευτικότητα είναι η μη οργανωμένη σε κινήματα, ομάδες, οργανισμούς κ.λπ., αλλά εκείνη που αποτελείται από ελεύθερα κινούμενες ιδέες και πρακτικές, που εκφράζονται σε διάφορα μέσα, στον τύπο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, στα κόμιξ, στα τραγούδια, στην τέχνη κ.ο.κ. Η παρούσα εργασία καθρεπτίζει τον τρόπο με τον οποίο η Νεομυθολογία, αντιλαμβάνεται το καλό και το κακό. Στα βιντεοπαιχνίδια καλό και κακό είναι έννοιες που δεν αλληλοαποκλείονται, αλλά αντίθετα συνδυάζονται με διάφορους τρόπους. Αυτοί οι τρόποι, όπως επαναλαμβάνονται σε κάθε βιντεοπαιχνίδι, σχηματίζουν συγκεκριμένα μοτίβα. Τέτοια μοτίβα χαρακτηριστικά είναι: α. Η ανυποχώρητη ηθική του ήρωα και του αντίμαχου, αλλά και β. Η δικαιολόγηση της κακότητας και των δύο, γ. Η εχθρική γλυκύτητα των επιπέδων των βιντεοπαιχνιδιών, δ. Ο αλλόμορφος καλός και κακός, ε. Η εταιρεία που λειτουργεί και εμφανίζεται ως θρησκεία, στ. Η συνταύτιση μαγείας και τεχνολογίας, ζ. Η διαφοροποίηση του προσωπικού θεού από την αφηρημένη θεότητα· η αφηρημένη θεότητα, δηλαδή εκείνη που δεν επεμβαίνει στον εικονικό κόσμο, είναι καλή, ενώ ο εικονικός χαρακτήρας που φέρει τα γνωρίσματα ενός προσωπικού θεού, δηλαδή τιμωρεί και αμείβει, είναι επιρρεπής στο κακό, κ.α. Άλλα πρωτότυπα σημεία της εργασίας είναι ο εντοπισμός και στα βιντεοπαιχνίδια ιδεών που υπάρχουν στη Νέα Θρησκευτικότητα, όπως ο Θεός ως αντικείμενο, η εγκοσμιότητα του θεϊκού, η επιστημονικοποίηση της μαγείας και γενικότερα του μεταφυσικού. Η εργασία «Το Καλό και το Κακό στον Κόσμο των Βιντεοπαιχνιδιών», σε κάθε περίπτωση αποδεικνύει ότι στα βιντεοπαιχνίδια γίνεται εκτεταμένη χρήση παραδοσιακών μυθικών μοτίβων, βέβαια μεταλλαγμένων, και με πάντως με μία νέα μορφή. Αυτό φανερώνει ότι ο μύθος όχι απλώς επιβιώνει αλλά αποτελεί και στην εποχή μας τεράστιο μέρος της πολιτισμικής και συνεπώς και της θρησκευτικής ζωής

Η επίδραση των συνθετικών πεπτιδίων στην πρωτογενή ανοσολογική αντίδραση του ήπατος

Kupffer cells, the resident liver macrophages, play an important role in the primary immune response of the liver by actively participating in the defense mechanism against viruses and cancer cells. Moreover, these cells are implicated in fibrosis through the production of matrix metalloproteinases and TGF-β. The role of Kupffer cells in fibrolysis remains unclear, while Kupffer cell stimulation is considered the main mechanism of liver antitumour activity. Octreotide, the synthetic analogue of somatostatin, is widely used as therapeutic agent in cirrhotic patients and it is considered to prolong survival in patients suffering from hepatocellular carcinoma, though an identified, as yet, mechanism. In the present study, we investigated the production of two profibrotic (TGF-β1 and leptin) and two antifibrotic (MMP-1 and uPA) agents, as well as the expression of apoptotic proteins in rat liver isolated primary Kupffer cell cultures stimulated by lipopolysaccharide (LPS) and/ or octreotide. We found that isolated rat Kupffer cells produce TGF-β1 and uPA, but not leptin. LPS stimulation reduces TGF-β1 production and the same effect occurs by octreotide stimulation. Octreotide causes a significant increase on MMP-1 production by Kupffer cells. The concomitant stimulation by LPS and octreotide acts synergistically on MMP-1 production. We also observed a constant uPA production by unstimulated Kupffer cells which was significantly induced following stimulation by LPS and/ or octreotide. Moreover, mRNA studies revealed that Kupffer cells express apoptotic genes. Unstimulated Kupffer cells express bax and bcl-xS mRNA in a time dependent manner and this expression is paralleled by LICE. LPS stimulation inhibited the expression of proapoptotic bax and bcl-xS, while LICE expression showed a time-dependent reduction. Stimulation by octreotide showed a constant reduction of the proapoptotic gene expression which was accompanied by early induction and a late decrease on the expression of antiapoptotic bcl-2 and bcl-xL genes with a constant reduction of LICE. Concomitant stimulation by LPS and octreotide produced a similar result with the exception of early expression of LICE mRNA, which was probably due to the paralleled increase of the proapoptotic bax and bcl-xS. In conclusion, Kupffer cells exceed their role not only to the extracellular matix accumulation through the overproduction of TGF-β1, but also to fibrolysis by producing matrix metalloproteinases and uPA. Moreover, octreotide might be a useful therapeutic agent for reducing liver fibrosis, an issue which needs to be further investigated. Kupffer cell stimulation by LPS and/ or octreotide reverse the apoptotic process on the mRNA level, by influencing the proapoptotic and antiapoptotic protein expression. These results show that the antitumour activity of octreotide on patients with hepatocellular carcinoma may be due to its antiapoptotic activity on Kupffer cells.Τα κύτταρα του Kupffer, ως μακροφάγα κύτταρα του ήπατος, έχουν σημαντικό ρόλο στην πρωτογενή ανοσολογική αντίδραση του ήπατος συμμετέχοντας ενεργά στην αμυντική διαδικασία κατά των ιών και των καρκινικών κυττάρων. Επιπλέον, τα κύτταρα αυτά εμπλέκονται και στο μηχανισμό ινώσεως μέσω της παραγωγής μεταλλοπρωτεασών και TGF-β. Ο ρόλος των κυττάρων του Kupffer στη διαδικασία της ινόλυσης παραμένει αδιευκρίνιστος, ενώ η ενεργοποίησή τους θεωρείται ως ο κύριος μηχανισμός αντικαρκινικής δράσης του ήπατος. Η οκτρεοτίδη, το συνθετικό ανάλογο της φυσικής σωματοστατίνης, χρησιμοποιείται ευρέως σε ασθενείς με ηπατική κίρρωση και θεωρείται ότι παρατείνει τη βιωσιμότητα των ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνο μέσω αδιευκρινίστου, έως σήμερα, μηχανισμού. Στην παρούσα μελέτη, διερευνήθηκε η παραγωγή δύο ινωτικών (TGF-β1 και λεπτίνης) και δύο αντι-ινωτικών (MMP-1 και uPA) παραγόντων, καθώς και η έκφραση πρωτεϊνών που σχετίζονται με την απόπτωση, σε καλλιέργειες κυττάρων του Kupffer που απομονώθηκαν από ήπαρ αρουραίου υπό την επίδραση ενδοτοξίνης ή/ και οκτρεοτίδης. Τα απομονωμένα κύτταρα Kupffer του αρουραίου επιβεβαιώθηκε ότι αποτελούν σημαντική πηγή TGF-β1, ενώ παράγουν MMP-1 και uPA, αλλά όχι λεπτίνη. Η επίδραση της ενδοτοξίνης μειώνει την παραγωγή του TGF-β1, ενώ το ίδιο συμβαίνει όταν στα κύτταρα επιδράσει η οκτρεοτίδη. Η οκτρεοτίδη προκαλεί σημαντική αύξηση της παραγωγής MMP-1 από τα κύτταρα του Kupffer και ο συνδυασμός της οκτρεοτίδης με την ενδοτοξίνη δρα συνεργιστικά στην παραγωγή MMP-1. Στη μελέτη αυτή παρατηρήθηκε επίσης σταθερή παραγωγή uPA από τα κύτταρα του Kupffer, η οποία ήταν σημαντικά ηυξημένη μετά την επώαση με LPS ή/ και οκτρεοτίδη. Επιπλέον, η μελέτη σε μοριακό επίπεδο έδειξε ότι τα κύτταρα του Kupffer εκφράζουν αποπτωτικά γονίδια. Τα αδιέγερτα κύτταρα Kupffer εκφράζουν στο επίπεδο του RNA τις αποπτωτικές πρωτεΐνες bax και bcl-xS, η έκφραση των οποίων αυξάνεται συνεχώς με το πέρας του χρόνου και συνοδεύεται από επαγωγή στην έκφραση του LICE. Η επίδραση της ενδοτοξίνης προκάλεσε αναστολή της έκφρασης των γονιδίων bax και bcl-xS, ενώ η έκφραση του LICE εμφανίσθηκε μειωμένη σε σχέση με το χρόνο. Η επίδραση της οκτρεοτίδης έδειξε σταδιακή μείωση των αποπτωτικών γονιδίων η οποία συνοδεύθηκε από πρώιμη αύξηση και όψιμη μείωση των αντιαποπτωτικών γονιδίων bcl-2 και bcl-xL, με σταδιακή μείωση της έκφρασης του LICE. Ο συνδυασμός ενδοτοξίνης και οκτρεοτίδης είχε παρόμοιο αποτέλεσμα με εξαίρεση την όψιμη αύξηση της έκφρασης του LICE ίσως λόγω της χρονικά συμπίπτουσας αύξησης των αποπτωτικών γονιδίων bax και bcl-xS. Συμπερασματικά, ο ρόλος των κυττάρων του Kupffer πιθανώς επεκτείνεται όχι μόνο στην εναπόθεση εξωκυτταρίου ουσίας μέσω της υπερπαραγωγής TGF-β1, αλλά και στην ινόλυση μέσω της παραγωγής μεταλλοπρωτεασών του διάμεσου ιστού και uPA. Επιπλέον, η οκτρεοτίδη ίσως αποτελεί χρήσιμο θεραπευτικό μέσο για τη μείωση της ινώσεως στη νόσο του ήπατος και χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. Στο μοριακό επίπεδο η επίδραση ενδοτοξίνη ή/ και οκτρεοτίδης δείχνουν να ανατρέπουν την αποπτωτική διαδικασία σε πρωτογενείς καλλιέργειες κυττάρων του Kupffer, επηρεάζοντας την έκφραση και των αποπτωτικών και αντιαποπτωτικών πρωτεϊνών στο επίπεδο του mRNA. Τα ανωτέρω αποτελέσματα δείχνουν ότι η αντικαρκινική δράση της οκτρεοτίδης στο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα ίσως μπορεί να ερμηνευθεί από την αντιαποπτωτική της δράση επί των κυττάρων του Kupffer