Anatomical variants of the cervical vertebrae and the first thoracic vertebra in man

Anatomical variants of the cervical part of the human spine were investigated. Morphological variants were studied on 100 cervical vertebrae (37 female and 63 male). The greatest variability was demonstrated by the first cervical vertebra or atlas. The presence of some accessory bony arches embracing the vertebral artery was observed, namely the posterior bridge restraining the arcuate foramen (13.8%) and the lateral bridge restraining the transversovertical foramen (2%). Split posterior (3%) or anterior (1%) arches of the atlas were also encountered in this material. The superior articular face of the atlas divided into two parts was found in 47.8%. Variants of the remaining cervical vertebrae were limited only to the presence of a division of the transverse process foramina or their incomplete closure. Some of these anatomical variants may be a cause of certain clinical symptoms which have previously been described in the literature

Determining subunits for sign language recognition by evolutionary cluster-based segmentation of time series

Abstract. The paper considers partitioning time series into subsequences which form homogeneous groups. To determine the cut points an evolutionary optimization procedure based on multicriteria quality assessment of the resulting clusters is applied. The problem is motivated by automatic recognition of signed expressions, based on modeling gestures with subunits, which is similar to modeling speech by means of phonemes. In the paper the problem is formulated, its solution method is proposed and experimentally verified

High-dose therapy and autologous hematopoietic cel transplantation rescue in children with neuroblastoma and Ewing sarcoma

Background. High-dose therapy (HDT) with autologous stem cell rescue has been recently applied in very-poor-risk pediatric solid tumors. Promising data have become available with the use of high-dose busulfan in neuroblastoma (NBL) and Ewing sarcoma (ES), and with high-dose treosulfan in ES. HDT approach resulted in an encouraging outcome without toxic mortality for high-risk patients. Objective. The objective of this study is to present transplant outcomes, that is disease-free-survival and overall survival in children with high-risk NBL and ES undergoing auto-HSCT. Patients and methods. A total number of 47 NBL and 20 ES auto-HSCT performed between 2004 and 2016 in a single transplant center were included in this analysis. Results. Probability of 3-years pOS was 0.79±0.06 and 0.46±0.14 for NBL and ES patients, respectively. Relapse incidence at 3 years after HSCT was 0.37±0.08 and 0.26±0.11 for NBL and ES patients, respectively. The number of relapses at 3 years after HSCT was 15/47 in NBL and 6/20 in ES. Busulfan-based vs treosulfan-based conditioning in ES patients resulted in lower relapse and death rates. NBL and ES patients transplanted in complete remission (CR1) had lower relapse rates and lower death rates than patients at CR>1. Conclusion. Obtained results of auto-HSCT confirm the therapeutic benefit for children with NBL and ES. Recent reports on current practice of HSCT in Europe indicate HDT with auto-HSCT as a standard of care in pediatric patients with high risk or relapsed NBL and ES.Wstęp. Terapia wysokodawkowa (HDT) i transplantacja autologicznych komórek krwiotwórczych (auto-HSCT) została wprowadzona w leczeniu dzieci ze źle rokujacymi guzami litymi. Wstępne dane wskazują na wartość HDT opartej na busulfanie w neuroblastoma (NBL) i mięsaku Ewinga (ES) oraz zastosowaniu treosulfanu w ES. HDT z auto-HSCT stwarza możliwości poprawy wyników terapii przeciwnowotworowej, bez dodatkowej śmiertelności u pacjentów wysokiego ryzyka niepowodzenia terapeu-tycznego. Celem pracy była analiza wyników terapii u dzieci z NBL i ES poddawanym HDT i auto-HSCT. Pacjenci i metodyka. Analizie poddano wyniki przeszczepień wykonanych u 47 dzieci z NBL i 20 z ES leczonych w latach 2004-2016 w pojedynczym ośrodku. Wyniki. Prawdopodobieństwo całkowitego 3-let-niego przeżycia wyniosło odpowiednio 0,79±0,06 i 0,46±0,14 u dzieci z NBL i ES. Kumulacyjna częstość wznów w okresie 3-letnim wyniosła odpowiednio 0,37±0,08 i 0,26±0,11 u dzieci z NBL i ES. Liczba wznów w tym okresie wyniosła 15/47 w NBL i 6/20 w ES (ns). U pacjentów z ES kondycjonowanie oparte na busulfanie przyniosło niższy odsetek wznów i zgonów niż kondycjonowanie oparte na treosulfanie. Pacjenci z NBL i ES poddawani transplantacji w CR1 mieli niższy odsetek wznów i zgonów niż pacjenci z CR>1. Wnioski. Wyniki HDT z auto-HSCT potwierdzają korzyść terapeutyczną u dzieci z NBL i ES. Aktualne analizy europejskie wskazują, że takie postępowanie zostało uznane za standard opieki u dzieci z tymi chorobami

Terapia wysokodawkowa z przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych u dzieci z nerwiakiem zarodkowym i mięsakiem Ewinga

Background. High-dose therapy (HDT) with autologous stem cell rescue has been recently applied in very-poor-risk pediatric solid tumors. Promising data have become available with the use of high-dose busulfan in neuroblastoma (NBL) and Ewing sarcoma (ES), and with high-dose treosulfan in ES. HDT approach resulted in an encouraging outcome without toxic mortality for high-risk patients.Objective. The objective of this study is to present transplant outcomes, that is disease-free-survival and overall survival in children with high-risk NBL and ES undergoing auto-HSCT.Patients and methods. A total number of 47 NBL and 20 ES auto-HSCT performed between 2004 and 2016 in a single transplant center were included in this analysis.Results. Probability of 3-years pOS was 0.79±0.06 and 0.46±0.14 for NBL and ES patients, respectively. Relapse incidence at 3 years after HSCT was 0.37±0.08 and 0.26±0.11 for NBL and ES patients, respectively. The number of relapses at 3 years after HSCT was 15/47 in NBL and 6/20 in ES. Busulfan-based vs treosulfan-based conditioning in ES patients resulted in lower relapse and death rates. NBL and ES patients transplanted in complete remission (CR1) had lower relapse rates and lower death rates than patients at CR>1.Conclusion. Obtained results of auto-HSCT confirm the therapeutic benefit for children with NBL and ES. Recent reports on current practice of HSCT in Europe indicate HDT with auto-HSCT as a standard of care in pediatric patients with high risk or relapsed NBL and ES.Wstęp. Terapia wysokodawkowa (HDT) i transplantacja autologicznych komórek krwiotwórczych (auto-HSCT) została wprowadzona w leczeniu dzieci ze źle rokujacymi guzami litymi. Wstępne dane wskazują na wartość HDT opartej na busulfanie w neuroblastoma (NBL) i mięsaku Ewinga (ES) oraz zastosowaniu treosulfanu w ES. HDT z auto-HSCT stwarza możliwości poprawy wyników terapii przeciwnowotworowej, bez dodatkowej śmiertelności u pacjentów wysokiego ryzyka niepowodzenia terapeu-tycznego.Celem pracy była analiza wyników terapii u dzieci z NBL i ES poddawanym HDT i auto-HSCT.Pacjenci i metodyka. Analizie poddano wyniki przeszczepień wykonanych u 47 dzieci z NBL i 20 z ES leczonych w latach 2004-2016 w pojedynczym ośrodku.Wyniki. Prawdopodobieństwo całkowitego 3-let-niego przeżycia wyniosło odpowiednio 0,79±0,06 i 0,46±0,14 u dzieci z NBL i ES. Kumulacyjna częstość wznów w okresie 3-letnim wyniosła odpowiednio 0,37±0,08 i 0,26±0,11 u dzieci z NBL i ES. Liczba wznów w tym okresie wyniosła 15/47 w NBL i 6/20 w ES (ns). U pacjentów z ES kondycjonowanie oparte na busulfanie przyniosło niższy odsetek wznów i zgonów niż kondycjonowanie oparte na treosulfanie. Pacjenci z NBL i ES poddawani transplantacji w CR1 mieli niższy odsetek wznów i zgonów niż pacjenci z CR>1.Wnioski. Wyniki HDT z auto-HSCT potwierdzają korzyść terapeutyczną u dzieci z NBL i ES. Aktualne analizy europejskie wskazują, że takie postępowanie zostało uznane za standard opieki u dzieci z tymi chorobami

Zastosowanie mezenchymalnych komórek macierzystych w leczeniu przewlekłej opornej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych

Introduction. Chronic graft-versus-host disease (GVHD) is a life-threatening complication after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation. Mesenchymal stem cells (MSC) are involved in tissue repair and modulating immune responses. We present report of two cases of use of third-party donor mesenchymal stem cells in the therapy of steroid-resistant chronic GVHD. Case reports. The doses of MSC in both patients were 1.08 and 1.4 x 106 cells per kg body weight respectively. Time from diagnosis of GVHD to infusion of MSC was 420 and 330 days, respectively. Both patients had single infusion of MSC. We did not observe any adverse effects after both infusions of MSC. We obtained initially a partial response and then complete response in the first patient and a partial response in the second patient. In the first patient we achieved improvement of skin involvement resulting in reduction of immunosuppression. In the second patient with scleroderma we achieved only a minor improvement. Conclusion. Administration of MSC is a safe method and might by an effective therapy for patients with chronic refractory GVHD.Wstęp. Przewlekła postać choroby przeszczep-przeciwko-gospodarzowi (chronic graft-versus-host disease, GVHD) jest zagrażającym życiu powikłaniem po przesz-czepieniu allogenicznych komórek krwiotwórczych. Mezenchymalne komórki macierzyste (MSC) mają znaczenie w procesach reparacji tkankowej oraz modulowania odpowiedzi immunologicznej. W pracy przedstawiamy opis dwóch przypadków zastosowania MSC od dawcy niezwiązanego z pacjentem, tzw. third-party donor, w terapii steroidoopornej przewlekłej GVHD. Opis przypadku. Zastosowane dawki MSC u pacjentów wynosiły odpowiednio 1,08 oraz 1,4 x 106 komórek na kg cc. Czas od rozpoznania GVHD do infuzji MSC wynosił odpowiednio 420 i 330 dni. U obydwu pacjentów dokonano pojedynczych infuzji MSC. U żadnego z nich nie obserwowano niepożądanych reakcji po zastosowaniu MSC. U pierwszego pacjenta uzyskano początkowo częściową poprawę, a po kilku miesiącach remisję całkowitą wszystkich zmian związanych z GVHD. Dzięki temu możliwe było znaczne zredukowanie dawek leków immunosupresyjnych. U drugiego pacjenta uzyskano tylko przejściową nieznaczną poprawę stanu twardzinowej skóry. Wniosek: Zastosowanie MSC jest metodą bezpieczną i może być efektywną terapią u pacjentów z przewlekłą postacią choroby GVHD

The use of mesenchymal stem cells in therapy of steroid-resistance chronic refractory graft-versus-host disease after hematopoietic stem cell transplantation

Introduction. Chronic graft-versus-host disease (GVHD) is a life-threatening complication after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation. Mesenchymal stem cells (MSC) are involved in tissue repair and modulating immune responses. We present report of two cases of use of third-party donor mesenchymal stem cells in the therapy of steroid-resistant chronic GVHD. Case reports. The doses of MSC in both patients were 1.08 and 1.4 x 106 cells per kg body weight respectively. Time from diagnosis of GVHD to infusion of MSC was 420 and 330 days, respectively. Both patients had single infusion of MSC. We did not observe any adverse effects after both infusions of MSC. We obtained initially a partial response and then complete response in the first patient and a partial response in the second patient. In the first patient we achieved improvement of skin involvement resulting in reduction of immunosuppression. In the second patient with scleroderma we achieved only a minor improvement. Conclusion. Administration of MSC is a safe method and might by an effective therapy for patients with chronic refractory GVHD.Wstęp. Przewlekła postać choroby przeszczep-przeciwko-gospodarzowi (chronic graft-versus-host disease, GVHD) jest zagrażającym życiu powikłaniem po przesz-czepieniu allogenicznych komórek krwiotwórczych. Mezenchymalne komórki macierzyste (MSC) mają znaczenie w procesach reparacji tkankowej oraz modulowania odpowiedzi immunologicznej. W pracy przedstawiamy opis dwóch przypadków zastosowania MSC od dawcy niezwiązanego z pacjentem, tzw. third-party donor, w terapii steroidoopornej przewlekłej GVHD. Opis przypadku. Zastosowane dawki MSC u pacjentów wynosiły odpowiednio 1,08 oraz 1,4 x 106 komórek na kg cc. Czas od rozpoznania GVHD do infuzji MSC wynosił odpowiednio 420 i 330 dni. U obydwu pacjentów dokonano pojedynczych infuzji MSC. U żadnego z nich nie obserwowano niepożądanych reakcji po zastosowaniu MSC. U pierwszego pacjenta uzyskano początkowo częściową poprawę, a po kilku miesiącach remisję całkowitą wszystkich zmian związanych z GVHD. Dzięki temu możliwe było znaczne zredukowanie dawek leków immunosupresyjnych. U drugiego pacjenta uzyskano tylko przejściową nieznaczną poprawę stanu twardzinowej skóry. Wniosek: Zastosowanie MSC jest metodą bezpieczną i może być efektywną terapią u pacjentów z przewlekłą postacią choroby GVHD

The morphology of the hypoglossal canal and its size in relation to skull capacity in man and other mammal species

The hypoglossal canal is a permanent element of the human skull. As well as the hypoglossal nerve, the canal also contains the venous plexus and an arterial branch leading to the dura mater. It emerged from our earlier studies that the venous plexus is a dominant component in this canal. In the present work the morphology and dimensions of the canal were studied on macerated skulls of humans and animals (rhesus monkey, European bison, fox, dog, cat, hare and rat). The hypoglossal canal was found in all the human and animal skulls examined. In both humans and animals the hypoglossal canal was frequently duplicated. The double canal was found in 43% specimens of human skulls. However, no triple division of the hypoglossal canal was found in the material under investigation. It was found that the hypoglossal canal in man, rhesus monkey and European bison had significant dimensions and in fact correlated with the size of skull capacity. This suggests that the hypoglossal canal is an essential venous emissary in man, rhesus monkey and European bison, but that in the remaining species it is of secondary importance in this respect

Radykalizacja leczenia chirurgicznego w czerniaku złośliwym u dzieci

I n t r o d u c t i o n . Melanoma is one of the most malignant cancers; however, melanoma in children is a very rare disease, accounting for only 1% of all new cases of cancer diagnosed annually. The objective of this paper is to present two cases of pediatric melanoma malignum with respect to model of surgical management related to stage of the disease with surgical approach based on current guidelines of American Joint Committee on Cancer (AJCC).C a s e  r e p o r t s . In first case of 4-year old girl, the melanotic lesion was on the right arm and sentinel lymph node in in right axillary region. After sentinel lymph node biopsy (SLNB) of right axillary space and histologic diagnosis of confirmed malignancy, the patient was qualified for regional lymphadenectomy. The final staging was IIIC grade, and further therapy with interferon was continued. In the second case of 17-year old boy, with congenital naevus on the right earlobe, a SLNB of the right axillary lymph node was performed. Histologic examination of the lymph node did not reveal metastasis to the lymph node. The final was grade IIA and no further therapy was required.C o n c l u s i o n s . Both patients remain in complete clinical remission for 9 and 12 months after the diagnosis, confirmed by imaging and laboratory examinations. Both cases underline proper therapeutic approach based on radicalization of surgical treatment, sentinel lymph node biopsy followed by regional lymphadenectomy and interferon therapy in case of confirmed metastasis or no further therapy in case of negative histology of sentinel lymph node.W s t ę p . Czerniak złośliwy skóry to jeden z najbardziej złośliwych nowotworów, jednak jednocześnie bardzo rzadko występujący u dzieci. Jego częstość występowania nie przekracza 1% wszystkich przypadków nowotworów złośliwych u dzieci. Celem tej pracy jest przedstawienie opisu dwóch przypadków czerniaka złośliwego u dzieci z podkreśleniem dwóch modeli postępowania chirurgicznego w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu w oparciu o wytyczne American Joint Committee on Cancer (AJCC).O p i s y p r z y p a d k ó w . W pierwszym przypadku 4-letniej dziewczynki, zmiana była zlokalizowana na ramieniu, a węzeł chłonny wartowniczy w dole pachowym. Po wykonaniu biopsji chirurgicznej węzła wartowniczego w badaniu histopatologicznym potwierdzono przerzut, w związku z czym wykonano zabieg limfadenektomii regionalnej. Po ustaleniu stopnia zaawansowania IIIC, pacjentkę zakwalifikowano do terapii interferonem. W drugim przypadku, chłopca 17-letniego, z pierwotną zmianą na płatku ucha, wykonano biopsję węzła wartowniczego, jednak nie potwierdzono przerzutu do tego węzła. W związku z tym ostateczny stopień zaawansowania klinicznego ustalony jako IIB oznaczał zakończenie terapii.W n i o s k i . W obydwu przypadkach pacjenci pozostają w całkowitej remisji przez okres odpowiednio 12 i 9 miesięcy, potwierdzonej w badaniach obrazowych i laboratoryjnych. Obydwa przypadki pokazują prawidłowe postępowanie terapeutyczne, oparte na radykalizacji leczenia chirurgicznego, biopsji chirurgicznej węzła wartowniczego i następowej limfadenektomii regionalnej oraz terapii onkologicznej z zastosowaniem interferonu w przypadku potwierdzenia przerzutów do węzła albo zakończeniu terapii w przypadku nieobecności przerzutów

Radicalization of surgical treatment in pediatric melanoma malignum

I n t r o d u c t i o n. Melanoma is one of the most malignant cancers; however, melanoma in children is a very rare disease, accounting for only 1% of all new cases of cancer diagnosed annually. The objective of this paper is to present two cases of pediatric melanoma malignum with respect to model of surgical management related to stage of the disease with surgical approach based on current guidelines of American Joint Committee on Cancer (AJCC). C a s e  r e p o r t s. In first case of 4-year old girl, the melanotic lesion was on the right arm and sentinel lymph node in in right axillary region. After sentinel lymph node biopsy (SLNB) of right axillary space and histologic diagnosis of confirmed malignancy, the patient was qualified for regional lymphadenectomy. The final staging was IIIC grade, and further therapy with interferon was continued. In the second case of 17-year old boy, with congenital naevus on the right earlobe, a SLNB of the right axillary lymph node was performed. Histologic examination of the lymph node did not reveal metastasis to the lymph node. The final was grade IIA and no further therapy was required. C o n c l u s i o n s. Both patients remain in complete clinical remission for 9 and 12 months after the diagnosis, confirmed by imaging and laboratory examinations. Both cases underline proper therapeutic approach based on radicalization of surgical treatment, sentinel lymph node biopsy followed by regional lymphadenectomy and interferon therapy in case of confirmed metastasis or no further therapy in case of negative histology of sentinel lymph node.W s t ę p. Czerniak złośliwy skóry to jeden z najbardziej złośliwych nowotworów, jednak jednocześnie bardzo rzadko występujący u dzieci. Jego częstość występowania nie przekracza 1% wszystkich przypadków nowotworów złośliwych u dzieci. Celem tej pracy jest przedstawienie opisu dwóch przypadków czerniaka złośliwego u dzieci z podkreśleniem dwóch modeli postępowania chirurgicznego w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu w oparciu o wytyczne American Joint Committee on Cancer (AJCC). O p i s y p r z y p a d k ó w. W pierwszym przypadku 4-letniej dziewczynki, zmiana była zlokalizowana na ramieniu, a węzeł chłonny wartowniczy w dole pachowym. Po wykonaniu biopsji chirurgicznej węzła wartowniczego w badaniu histopatologicznym potwierdzono przerzut, w związku z czym wykonano zabieg limfadenektomii regionalnej. Po ustaleniu stopnia zaawansowania IIIC, pacjentkę zakwalifikowano do terapii interferonem. W drugim przypadku, chłopca 17-letniego, z pierwotną zmianą na płatku ucha, wykonano biopsję węzła wartowniczego, jednak nie potwierdzono przerzutu do tego węzła. W związku z tym ostateczny stopień zaawansowania klinicznego ustalony jako IIB oznaczał zakończenie terapii. W n i o s k i. W obydwu przypadkach pacjenci pozostają w całkowitej remisji przez okres odpowiednio 12 i 9 miesięcy, potwierdzonej w badaniach obrazowych i laboratoryjnych. Obydwa przypadki pokazują prawidłowe postępowanie terapeutyczne, oparte na radykalizacji leczenia chirurgicznego, biopsji chirurgicznej węzła wartowniczego i następowej limfadenektomii regionalnej oraz terapii onkologicznej z zastosowaniem interferonu w przypadku potwierdzenia przerzutów do węzła albo zakończeniu terapii w przypadku nieobecności przerzutów