Giant sciatic nerve Schwannoma — case report

The sciatic nerve is the largest and the longest nerve in the human body. Most Schwannomas (neurilemmomas, neurinomas) are benign neurogenic tumors arising from Schwann cells. These tumors have propensity for the cranial nerves, the extremities and the posterior mediastinum. Schwannomas are observed in any age group and there is no sex predilection. Schwannomas in sciatic nerve are extremely rare, with frequency less than 1%. The authors of this article presented the case of a 48-year-old white woman who was admitted to the hospital because of giant sciatic nerve Schwannoma. The patient was suffering from pain in the thigh for two years. She underwent surgical operation and left the ward on the 4th day after the surgery. After the operation, the disease symptoms were alleviated. The author performed a literature review on sciatic nerve Schwannoma

Pierwotny neuroendokrynny rak piersi u mężczyzny — opis przypadku

Primary male neuroendocrine breast carcinoma (NEBC) is extremely rare neoplasm. This type of breast carcinoma has been reported sporadically in men. The authors of this article found described only two cases neuroendocrine breast carcinoma (NEBC) in men. Most neuroendocrine tumors are mainly located in the gastrointestinal tract and are heterogeneous group of rare tumors with positive reaction to neuroendocrine makers in at least 50% of cells. Neuroendocrine breast cancer was first time recognized by the WHO in 2003. Epidemiology, histogenesis and biology of this cancer are still unknown. There is no standard treatment protocol in neuroendocrine breast carcinoma. The authors of this article presented a case of a 65-year-old Caucasian man who was treated in the hospital because of primary neuroendocrine breast cancer. The authors performed a literature review on primary neuroendocrine breast cancer diagnosis and treatment.Pierwotny neuroendokrynny rak piersi (NEBC) u mężczyzn jest niezwykle rzadkim nowotworem. Ten typ raka sutka występuje bardzo rzadko u mężczyzn. Autorzy tego artykułu znaleźli opisane tylko dwa przypadki NEBC u mężczyzn. Większość guzów neuroendokrynnych zlokalizowane jest głównie w przewodzie pokarmowym i są one niejednorodną grupą rzadkich nowotworów z pozytywną reakcją na markery neuroendokrynne w co najmniej 50% komórek. Neuroendokrynny rak piersi został pierwszy raz uznany przez WHO w 2003 roku. Epidemiologia, histogeneza i biologia tego nowotworu jest nadal nieznana. Nie ma standardowego protokołu leczenia neuroendokrynnego raka piersi. Autorzy tego artykułu przedstawili przypadek 65-letniego mężczyzny rasy białej, który został przyjęty do szpitala z powodu NEBC. Autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa na temat diagnostyki i leczenia NEBC.

Przerzut raka piersi do skóry — opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Cutaneous metastasis may occur from different carcinomas. The most common carcinomas to metastasize to the skin are malignant melanoma and breast carcinoma. Breast cancer is the most common cause of skin metastases in female population. Cutaneous breast metastases are observed mainly on the chest wall but head and neck, are also common sites. The presence of skin metastases signifies widespread systemic disease and a poor prognosis for patients. This article presents a case of an 86-year-old Caucasian woman who was treated in the hospital due to skin metastasis from breast cancer. The authors performed a literature review on skin metastases from breast cancer.Przerzuty do skóry mogą wystąpić z różnych nowotworów. Najczęstszymi nowotworami dającymi przerzuty do skóry są czerniak i rak piersi. Rak piersi jest najczęstszą przyczyną przerzutów do skóry wśród populacji kobiet. Przerzuty z raka piersi są głównie obserwowane w skórze klatki piersiowej, ale także w skórze głowy i szyi. Obecność przerzutów skórnych oznacza rozsianą chorobę nowotworową i złe rokowanie dla pacjentów. W artykule przedstawiono przypadek 86-letniej kobiety rasy białej, która była leczona w szpitalu z powodu przerzutu raka piersi do skóry. Autorzy przeprowadzili przegląd piśmiennictwa na temat przerzutów raka piersi do skóry

Leczenie chirurgiczne raka żołądka u świadka Jehowy. Opis przypadku i analiza prawna sytuacji

It is estimated that 7.965.954 live in the world of Jehovah’s witnesses and about 250 thousand in Poland. Jehovah’s witnesses undergo therapies recommended by doctors and take medications as recommended by them but limit them is a blood transfusion. Jehovah’s witnesses believe that blood transfusion and its components is incompatible with the law of God. Medical staff need to know that the patient’s rights in Poland are protected by both international and domestic law. Transfusion of blood and its components against the will of Jehovah’s witness causes a violation of its autonomy and the doctor puts the responsibility enshrined in the code of civil or criminal penalties. The authors of this article presents the case of a patient — Jehovah’s witness — operated for gastric carcinoma. The article focuses on the discussion of the legal aspects related to treatment patients who refuse blood and its components transfusion.Szacuje się, że na świecie żyje 7 965 954 świadków Jehowy, a w Polsce około 250 000. Świadkowie Jehowy poddają się terapiom zalecanym przez lekarzy i przyjmują zalecane leki, jednak ograniczenie dla nich stanowi transfuzja krwi. Uważają bowiem, że transfuzja krwi i jej składników jest niezgodna z prawem bożym. Personel medyczny musi wiedzieć, że prawa pacjenta w Polsce chronione są zarówno przez akty międzynarodowe, jak i krajowe. Przetoczenie krwi i jej składników wbrew woli pacjenta powoduje naruszenie jego autonomii i naraża lekarza na odpowiedzialność zapisaną w kodeksie cywilnym lub karnym. W niniejszym artykule autorzy przedstawili przypadek chorej — świadka Jehowy — operowanej z powodu raka żołądka. W artykule poruszono aspekty prawne związane z leczeniem chorych odmawiających przetaczania krwi i jej składników

Jak postępować z chorymi niewyrażającymi zgody na leczenie? Opis przypadku i przegląd aktów prawnych związanych z autonomią pacjenta w Polsce

Every patient, both in public and private healthcare institutions, has the right to maintain their own autonomy. This is one of the basic patient rights as well as one of the basic human rights, meaning that the patient cannot undergo treatment which is against his or her will. The patient has the full right to make independent decisions concerning his or her own life and health. Violation of the patient’s rights of autonomy by a doctor or another member of medical personnel may result in sanctions as described in article 448 of the Civil Code. The following publication describes the case of a female patient who refused consent to surgical intervention, and died shortly thereafter. The legal aspects concerning patient autonomy in Poland are also reviewed. Acta Angiol 2011; 17, 1: 109–116Każdy pacjent przebywający zarówno w publicznym, jak i niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej ma prawo do zachowania swojej autonomii. Prawo do autonomii jest jednym z podstawowych praw każdego chorego, jak również jednym z podstawowych praw człowieka. Dzięki niemu leczenie pacjentów nie może się odbywać wbrew ich woli. Chory ma pełne prawo samodecydowania o swoim życiu i zdrowiu. Za naruszenie prawa do autonomii lekarzowi lub innej osobie z personelu medycznego grożą sankcje zapisane w artykule 448 kodeksu cywilnego. W niniejszym artykule opisano przypadek chorej, która nie wyraziła zgody na leczenie operacyjne i zmarła. Przedstawiono również prawne aspekty związane z autonomią pacjenta w Polsce. Acta Angiol 2011; 17, 1: 109–11

Odpowiedzialność prawna lekarza za niewysłanie do badania histopatologicznego wycinka znamienia skórnego — opis przypadku i analiza prawna sytuacji

In the twenty-first century, patient’s rights are an integral part and concretization of broader human rights. Around the world those rights arise from a common characteristic of the twenty-first century sense of violating subjective rights and dignity of the human person. Instruments recorded in national and international legislation protect the patient against medical services that do not meet current medical knowledge. National legislation imposes an obligation on the physician to provide medical services corresponding to current medical knowledge and perform their work with due diligence. It is now one of the most important rights of the patient, which is often not observed by medical personnel. The authors of this article present the case of a 50-year-old patient in whom the surgeon excising skin lesion failed to send the excited material for routine pathological examination. After 22 months patient had melanoma metastatic lymph node in the axilla. Failure to transfer the tumor excised for microscopic examination is a mistake in the art of medicine and the diagnosis is often delayed until effective treatment of neoplasm disease is no longer possible. In this article the authors present the legal consequences that may threaten a physician who does not send excised skin lesion for routine pathological examination.W XXI wieku prawa pacjenta stanowią integralną część i konkretyzację szeroko rozumianych praw człowieka. Na całym świecie prawa te wyrastają ze wspólnego charakterystycznego dla XXI wieku poczucia zagrożenia podmiotowych praw i godności jednostki ludzkiej. Akty prawne zapisane w ustawodawstwie krajowym, jak i międzynarodowym chronią pacjenta przed usługami medycznymi, które nie odpowiadają aktualnej wiedzy medycznej. Ustawodawstwo krajowe nakłada na lekarza obowiązek udzielania świadczeń medycznych odpowiadających aktualnej wiedzy medycznej i wykonywania swojej pracy z należytą starannością. Jest to obecnie jedno z najważniejszych praw pacjenta, które często nie jest przestrzegane przez personel medyczny. Autorzy niniejszego artykułu przedstawili przypadek 50-letniego pacjenta, u którego lekarz po wycięciu zmiany skórnej nie przesłał wycinka do rutynowego badania histopatologicznego. Po 22 miesiącach u chorego stwierdzono przerzut czerniaka do węzła chłonnego w dole pachowym. Zaniechanie przekazania wyciętego guza do badania mikroskopowego jest błędem w sztuce lekarskiej i często opóźnia rozpoznanie do momentu, gdy nie będzie już możliwe skuteczne leczenie onkologiczne. W niniejszym artykule autorzy przedstawili konsekwencje prawne mogące grozić lekarzowi, który nie wysyła do rutynowego badania histopatologicznego wyciętej wcześniej zmiany skórnej

Leczenie chorego z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej i z nieoperacyjnym rakiem jelita grubego - opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Jednoczasowe występowanie u pacjenta choroby nowotworowej i pękniętego tętniaka aorty brzusznej w praktyce klinicznej występuje rzadko. Ze względu na coraz większą liczbę zachorowań na nowotwory, coraz lepsze i bardziej wyrafinowane badania diagnostyczne, a także wzrost w populacji liczby osób powyżej 65. roku życia, lekarze coraz częściej w swojej praktyce będą spotykać się z pacjentami, u których jednoczasowo występuje tętniak aorty brzusznej i choroba nowotworowa. Leczenie takich chorych wciąż budzi duże kontrowersje. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek leczenia chorego z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej i nieoperacyjnym rakiem jelita grubego. Poruszono także problematykę etyczną i prawną związaną z postępowaniem lekarza w takich przypadkach.It is very unusual to encounter in clinical practice a simultaneous neoplasm and a ruptured abdominal aortic aneurysm in one patient. Because of the growing number of patients suffering from neoplasms, better and more precise diagnostic procedures, and a growing population of people over 65 years old, doctors will, more often than not, meet patients with simultaneous abdominal aortic aneurysm and neoplasm disease. The treatment of such cases gives rise to a great deal of controversy. In this paper, the treatment of a patient with a ruptured abdominal aortic aneurysm and with unoperative colon carcinoma is presented together with the ethical and legal problems related to medical procedures in such cases

Testicular cancer risk incidence in perception of young men

Introduction. Testicular cancer is the most frequently occurring malignant tumour in young men. Self-examination of testicles allows for early detection of the disease. The objective of this paper was to evaluate the level of knowledge concerning testicular cancer among young men. Material and methods. The study was conducted among 296 students of the University of Warmia and Mazury in Olsztyn. Results. The majority of students were never previously interested in the issue of testicular cancer. The students were not able to say at what age this type of cancer usually occurs nor did they know the risk factors or symptoms of the disease. Students of Medicine had much more knowledge about testicular cancer than the students from other fields. 91% of the examined men declared that doctors never informed them about the risk of developing testicular cancer and the importance of self-examination of the testicles. 72% of students of faculties other than medical, never searched for any information concerning testicular cancer on their own. Only 29% of students of all faculties perform self-examination of their testicles. Conclusions. Young man do not have sufficient knowledge concerning testicular cancer and rarely self-examine their testicles. Therefore, it is justified to disseminate more broadly knowledge concerning testicular cancer and to encourage young men to undergo self-examination.Wstęp Rak jądra jest najczęstszym nowotworem złośliwym u młodych mężczyzn. Samobadanie jąder pozwala na wczesne wykrycie choroby. Celem pracy była ocena świadomości na temat raka jądra wśród młodych mężczyzn. Materiał i metody Badaniem ankietowym objęto 296 studentów Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Wyniki Większość studentów nigdy wcześniej nie interesowało się problemem raka jądra. Studenci nie umieli wskazać wieku, w którym najczęściej występuje rak jądra, nie znali czynników ryzyka ani objawów raka jądra. Znamiennie lepszą wiedzą wykazali się studenci medycyny. 91% badanych mężczyzn nigdy nie była informowana przez lekarzy o ryzyku zachorowania na raka jądra i samobadaniu jąder. 72% studentów wydziałów innych niż medyczne nigdy samodzielnie nie poszukiwało informacji na temat raka jądra. Tylko 27% wszystkich studentów wykonuje samobadanie jąder. Wnioski Młodzi mężczyźni nie mają odpowiedniej wiedzy na temat raka jądra i rzadko wykonują samobadanie jąder. Zasadne jest rozpowszechnianie wśród młodych mężczyzn wiedzy na temat raka jądra i zachęcanie do wykonywania samobadania

The significant impact of age on the clinical outcomes of laparoscopic appendectomy : results from the Polish Laparoscopic Appendectomy multicenter large cohort study

Acute appendicitis (AA) is the most common surgical emergency and can occur at any age. Nearly all of the studies comparing outcomes of appendectomy between younger and older patients set cut-off point at 65 years. In this multicenter observational study, we aimed to compare laparoscopic appendectomy for AA in various groups of patients with particular interest in the elderly and very elderly in comparison to younger adults. Our multicenter observational study of 18 surgical units assessed the outcomes of 4618 laparoscopic appendectomies for AA. Patients were divided in 4 groups according to their age: Group 1- 8 days. Logistic regression models comparing perioperative results of each of the 3 oldest groups compared with the youngest one showed significant differences in odds ratios of symptoms lasting >48hours, presence of complicated appendicitis, perioperative morbidity, conversion rate, prolonged LOS (>8 days). The findings of this study confirm that the outcomes of laparoscopic approach to AA in different age groups are not the same regarding outcomes and the clinical picture. Older patients are at high risk both in the preoperative, intraoperative, and postoperative period. The differences are visible already at the age of 40 years old. Since delayed diagnosis and postponed surgery result in the development of complicated appendicitis, more effort should be placed in improving treatment patterns for the elderly and their clinical outcome

Risk factors for serious morbidity, prolonged length of stay and hospital readmission after laparoscopic appendectomy : results from Pol-LA (Polish Laparoscopic Appendectomy) multicenter large cohort study

Laparoscopic appendectomy (LA) for treatment of acute appendicitis has gained acceptance with its considerable benefits over open appendectomy. LA, however, can involve some adverse outcomes: morbidity, prolonged length of hospital stay (LOS) and hospital readmission. Identification of predictive factors may help to identify and tailor treatment for patients with higher risk of these adverse events. Our aim was to identify risk factors for serious morbidity, prolonged LOS and hospital readmission after LA. A database compiled information of patients admitted for acute appendicitis from eighteen Polish and German surgical centers. It included factors related to the patient characteristics, peri- and postoperative period. Univariate and multivariate logistic regression models were used to identify risk factors for serious perioperative complications, prolonged LOS, and hospital readmissions in acute appendicitis cases. 4618 laparoscopic appendectomy patients were included. First, although several risk factors for serious perioperative complications (C-D III-V) were found in the univariate analysis, in the multivariate model only the presence of intraoperative adverse events (OR 4.09, 95% CI 1.32-12.65, p = 0.014) and complicated appendicitis (OR 3.63, 95% CI 1.74-7.61, p = 0.001) was statistically significant. Second, prolonged LOS was associated with the presence of complicated appendicitis (OR 2.8, 95%CI: 1.53-5.12, p = 0.001), postoperative morbidity (OR 5.01, 95% CI: 2.33-10.75, p < 0.001), conversions (OR 6.48, 95% CI: 3.48-12.08, p < 0.001) and reinterventions after primary procedure (OR 8.79, 95% CI: 3.2-24.14, p < 0.001) in the multivariate model. Third, although several risk factors for hospital readmissions were found in univariate analysis, in the multivariate model only the presence of postoperative complications (OR 10.33, 95% CI: 4.27-25.00), reintervention after primary procedure (OR 5.62, 95% CI: 2.17-14.54), and LA performed by resident (OR 1.96, 95%CI: 1.03-3.70) remained significant. Laparoscopic appendectomy is a safe procedure associated with low rates of complications, prolonged LOS, and readmissions. Risk factors for these adverse events include complicated appendicitis, postoperative morbidity, conversion, and re-intervention after the primary procedure. Any occurrence of these factors during treatment should alert the healthcare team to identify the patients that require more customized treatment to minimize the risk for adverse outcomes