Electrocardiographic diagnosis of acute coronary syndromes in patients with left bundle branch block or paced rhythm

The population of patients with a pacemaker is constantly growing in number. Myocardial infarction in these patients, like in patients with left bundle branch block (LBBB), is called the undetermined type and characterizes the highest risk of death. Therefore the early and correct diagnosis of AMI is very important. The electrocardiographic criteria of the recognition of acute myocardial infarction (AMI) in patients with a ventricular pacing are similar to the electrocardiographic criteria of the recognition of AMI in patients with LBBB. They are applicable in the first phase of AMI’s diagnostic process and they are known as Sgarbossa’s criteria. However, one should remember about differences between these two groups of patients and therefore particular criteria have got different significance in patients from each group. There are three Sgarbossa’s criteria: ST-segment elevation of ≥ 5 mm in the presence of a negative QRS complex, ST-segment elevation of ≥ 1 mm in the presence of a positive QRS complex and ST-segment depression of ≥ 1 mm in lead V1, V2 or V3. In spite of all limitations of use ECG records in the recognition of AMI in patients with a ventricular pacing it should be remembered, that this method (together with a typical medical history) is still the simplest, the cheapest and the most available means of an early diagnosis of AMI. In patients with chest pain, the presence of a pacemaker should not defer the execution of ECG recording because ECG may be very helpful in establishing of the diagnosis. (Cardiol J 2007; 14: 207-213

Burza elektryczna u pacjentów z kardiowerterem–defi brylatorem (ICD) — możliwości, zasady postępowania, perspektywy na przyszłość

Burza elektryczna to okres nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca i występowania 3 lub więcej tachyarytmii komorowych, wymagających elektroterapii (częstoskurcz komorowy, migotanie komór), w ciągu 24 godzin. U pacjentów z wszczepialnym kardiowerterem–defi brylatorem (ICD) termin oznacza 3 lub więcej adekwatnych interwencji tego urządzenia w ciągu 24 godzin. Pojęciem złośliwej burzy elektrycznej określa się 10 adekwatnych interwencji ICD w ciągu 1 godziny. Postępowanie w przypadku burzy elektrycznej obejmuje procedury farmakoterapeutyczne, przeprogramowanie ICD, jak i czasowe wyłączenie ICD z zastosowaniem zabezpieczenia defi brylatorem zewnętrznym. Dobre efekty uzyskuje się również po zastosowaniu ablacji. W pracy zostały przedstawione aktualne zasady postępowania w przypadku burzy elektrycznej u pacjentów z ICD

Wpływ stałej elektrostymulacji serca na stabilizację rytmu u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków

Wstęp: Kontrola częstości rytmu serca u pacjenta z utrwalonym migotaniem przedsionków (AF) jest niekiedy bardziej uzasadnionym rozwiązaniem. Implantacja komorowego stymulatora serca (VVI) zapewnia ochronę nie tylko przed wolnymi rytmami, ale również poprzez wsteczną depolaryzację węzła przedsionkowo-komorowego może redukować szybkie rytmy (tachy-AF) i/lub ograniczać niemiarowość komór. Materiał i metody: Do badania włączono 55 pacjentów (28 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku 52&#8211;86 lat, średnia wieku wynosiła 72 &plusmn; 7,1 roku, z utrwalonym AF i implantowanym stymulatorem VVI. W czasie 48-godzinnej obserwacji porównywano dwa tryby stymulacji VVI 40/min (własny rytm AF) i VVI 80/min, uwzględniając następujące parametry: współczynnik niemiarowości (WN), parametry zmienności rytmu (SDNN, SDNNi, SDANN, rMSSD, pNN50), średnią i maksymalną akcję serca, odsetek incydentów tachy-AF (rytm komór powyżej 90/min). Wyniki: Stymulacja VVI 80/min istotnie statystycznie zredukowała wszystkie parametry HRV i rytmu serca. Ponadto współczynnik niemiarowości podczas VVI 80/min uległ 3-krotnemu zmniejszeniu (VVI 40/min - WN = 0,24 &plusmn; 0,06 vs. VVI 80/min - WN = 0,089 &plusmn; 0,05; p < 0,01). Stymulacja VVI 80/min istotnie statystycznie zwiększała średnią dobową akcję serca w porównaniu ze stymulacją VVI 40/min (VVI 40/min HRśr = 69,09 &plusmn; 11,6 vs. VVI 80/min HRśr = 81,44 &plusmn; 3,3; p < 0,05), nie wpływała natomiast na dobową maksymalną częstość pracy serca VVI 40/min: HRmax = 141,5 &plusmn; 28,5/min vs. VVI 80/min: HRmax = 138,6 &plusmn; 26,6/min (NS, p = 0,51). Wyniki 24-godzinne wykazały, że w zakresie częstości 90&#8211;137/min w czasie stymulacji VVI 80/min w porównaniu z pacjentami z rytmem własnym następuje istotna statystycznie redukcja tych rytmów. Jedynie powyżej częstości 138/min stymulacja VVI 80/min nie wpływała na ich zmniejszenie, ale rytmy te stanowiły zaledwie 2,1%. Wnioski: Stała elektrostymulacja VVI 80/min u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków stabilizuje rytm serca i istotnie redukuje rytmy serca powyżej 90/min w czasie 24 godzin. Stymulacja VVI 80/min podnosi średnią, nie obniżając wartości maksymalnej częstości pracy serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 143&#8211;152

Sports safety for patients with implantable cardioverter-defibrillator

Implantowane kardiowertery-defibrylatory (ICD) to standard postępowania w pierwotnej i wtórnej prewencji nagłego zgonu sercowego. Urządzenia te są coraz częściej spotykane u młodych osób czynnie uprawiających sporty. Do tej pory wszczepienie ICD u wspomnianych chorych wiązało się z koniecznością zmiany trybu życia, co mogło niekorzystnie wpływać na jakość życia. Ze względu na sprzeczne doniesienia dotyczące bezpieczeństwa uprawiania sportów przez osoby po wszczepieniu ICD, w 2006 roku zainicjowano rejestr pacjentów z ICD, którzy kontynuują wyczynowe lub amatorskie uprawianie sportu. Wyniki ICD Sports Registry wskazują na możliwość czynnego uprawiania sportu przez osoby z ICD bez ryzyka poważnych urazów czy nieskutecznych wyładowań ICD.Implantable cardioverter-defibrillators (ICD) have become a standard management in primary and secondary prevention of sudden cardiac death. More and more frequently ICD are implanted in young, active patients. So far, implantation of the device was associated with the necessity to change patients’ lifestyle, which might adversely affect their quality of life. Due to discrepancies in reports on sports safety in patients with ICD, a multicentre international ICD Sport Registry was initiated in 2006. The results of this study showed that many patients with implanted cardioverter-defibrillator are physically active. ICD Sports Registry results indicate the possibility of sports participation of people with an ICD without the risk of serious injury or ineffective ICD therapy

Porównanie funkcji diagnostycznych stymulatora jednojamowego (VVI) z 24-godzinnym zapisem EKG metodą Holtera u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków

Wstęp: U pacjentów z implantowanym stymulatorem komorowym serca (VVI) 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera (HZ) rejestruje jedynie okres 24&#8211;48 godzin, potencjalnie tracąc rzadko występujące, ale ważne zdarzenia. Funkcje diagnostyczne stymulatora (HS) również mogą być wykorzystywane do oceny ilości zdarzeń w znacznie dłuższym czasie. Niestety, niewiele jest prac porównujących oba systemy. Materiał i metody: Do badania włączono 55 pacjentów (28 mężczyzn i 27 kobiet; w średnim wieku 72 &plusmn; 7,1 roku) z utrwalonym migotaniem przedsionków i implantowanym stymulatorem VVI. Porównywano 24-godzinne HZ z HS, oceniając następujące parametry: liczbę zespołów własnych i wystymulowanych, średnią i maksymalną częstość pracy serca podczas stymulacji VVI 40/min i VVI 80/min. Wyniki: Stwierdzono bardzo wysoką korelację (r > 0,9; p < 0,05) pomiędzy HZ i HS w ocenie odsetka zespołów własnych i wystymulowanych. Nie było różnic istotnie statystycznych w ocenie HRśr - VVI 40/min: HZ = 68,53 &plusmn; 11,86 vs. HS = 69,09 &plusmn; 11,6 (NS); VVI//80 min: HZ = 81,87 &plusmn; 2,9 vs. HS = 81,44 &plusmn; 3,3 (NS). Wartości HRmax uzyskane z HS były istotnie wyższe niż z HZ: VVI 40/min HS = 183,1 &plusmn; 29,5/min vs. HZ = 141,5 &plusmn; 28,5/min (p < 0,01); VVI 80/min - HS = 184,2 &plusmn; 33,4/min vs. HZ = 138,6 &plusmn; 26,6/min (p < 0,01). Wnioski: Zastosowany w stymulatorze Biotronik Actros S algorytm holterowski wykazuje dużą zgodność z Holterem zewnętrznym w klasyfikacji zespołów własnych, wystymulowanych i w zakresie obliczania średniej dobowej częstości serca. Różny algorytm obliczania maksymalnej akcji serca w Holterze zewnętrznym i stymulatorowym prowadzi do różnic w otrzymanych wynikach tego parametru. (Folia Cardiol. 2004; 11: 19&#8211;26

Porównanie funkcji diagnostycznych stymulatora jednojamowego (VVI) z 24-godzinnym zapisem EKG metodą Holtera u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków

Wstęp: U pacjentów z implantowanym stymulatorem komorowym serca (VVI) 24-godzinne monitorowanie EKG metodą Holtera (HZ) rejestruje jedynie okres 24&#8211;48 godzin, potencjalnie tracąc rzadko występujące, ale ważne zdarzenia. Funkcje diagnostyczne stymulatora (HS) również mogą być wykorzystywane do oceny ilości zdarzeń w znacznie dłuższym czasie. Niestety, niewiele jest prac porównujących oba systemy. Materiał i metody: Do badania włączono 55 pacjentów (28 mężczyzn i 27 kobiet; w średnim wieku 72 &plusmn; 7,1 roku) z utrwalonym migotaniem przedsionków i implantowanym stymulatorem VVI. Porównywano 24-godzinne HZ z HS, oceniając następujące parametry: liczbę zespołów własnych i wystymulowanych, średnią i maksymalną częstość pracy serca podczas stymulacji VVI 40/min i VVI 80/min. Wyniki: Stwierdzono bardzo wysoką korelację (r > 0,9; p < 0,05) pomiędzy HZ i HS w ocenie odsetka zespołów własnych i wystymulowanych. Nie było różnic istotnie statystycznych w ocenie HRśr - VVI 40/min: HZ = 68,53 &plusmn; 11,86 vs. HS = 69,09 &plusmn; 11,6 (NS); VVI//80 min: HZ = 81,87 &plusmn; 2,9 vs. HS = 81,44 &plusmn; 3,3 (NS). Wartości HRmax uzyskane z HS były istotnie wyższe niż z HZ: VVI 40/min HS = 183,1 &plusmn; 29,5/min vs. HZ = 141,5 &plusmn; 28,5/min (p < 0,01); VVI 80/min - HS = 184,2 &plusmn; 33,4/min vs. HZ = 138,6 &plusmn; 26,6/min (p < 0,01). Wnioski: Zastosowany w stymulatorze Biotronik Actros S algorytm holterowski wykazuje dużą zgodność z Holterem zewnętrznym w klasyfikacji zespołów własnych, wystymulowanych i w zakresie obliczania średniej dobowej częstości serca. Różny algorytm obliczania maksymalnej akcji serca w Holterze zewnętrznym i stymulatorowym prowadzi do różnic w otrzymanych wynikach tego parametru. (Folia Cardiol. 2004; 11: 19&#8211;26

Nieokreślony typ ostrego zespołu wieńcowego - rola elektrokardiogramu

Pacjenci ze stymulatorem serca stanowią coraz liczniejszą grupę. Zawał serca u tych osób, podobnie jak u chorych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB), należy do typu nieokreślonego ostrego zespołu wieńcowego i wiąże się z największym ryzykiem nagłego zgonu, dlatego tak ważne jest odpowiednio wczesne i prawidłowe jego rozpoznanie. Elektrokardiograficzne kryteria rozpoznania ostrego zawału serca u pacjentów ze stymulacją komorową są w dużej mierze zbieżne z kryteriami rozpoznania zawału u pacjentów z LBBB. Znajdują one zastosowanie w pierwszym etapie procesu diagnostycznego ostrego zawału serca i znane są jako "kryteria Sgarbossy". Do "kryteriów Sgarbossy" należą: uniesienie odcinka ST większe lub równe 5 mm przy ujemnym wychyleniu zespołów QRS, uniesienie odcinka ST większe lub równe 1 mm przy dodatnim wychyleniu zespołów QRS oraz obniżenie odcinka ST większe lub równe 1 mm w odprowadzeniach V1, V2 lub V3. Należy jednak pamiętać o specyficznych różnicach mi&#234;dzy pacjentami ze stymulacją komorową a osobami z LBBB, które wskazują na odmienne znaczenie poszczególnych kryteriów w obu grupach. Pomimo licznych ograniczeń metody elektrokardiograficznej w rozpoznawaniu ostrego zawału serca u chorych ze stymulacją komorową należy pamiętać, że metoda ta nadal, wraz z typowym wywiadem, jest najprostszą, najtańszą i najbardziej dostępną formą wstępnej diagnostyki ostrego zawału serca. (Folia Cardiologica Excerpta 2007; 2: 175-182

Wpływ stałej elektrostymulacji serca na parametry hemodynamiczne i jakość życia u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków

Wstęp: Jedną z najczęściej występujących arytmii nadkomorowych jest migotanie przedsionków (AF). Arytmia ta może doprowadzić do istotnych zaburzeń hemodynamicznych, a nawet tachykardiomiopatii. Klinicznym odpowiednikiem zaburzeń hemodynamicznych w przebiegu AF są dolegliwości, które pacjent zgłasza. Celem pracy była ocena wpływu stymulacji VVI 80/min na jakość życia pacjentów z utrwalonym AF oraz parametry hemodynamiczne układu krążenia w ocenie echokardiograficznej. Materiał i metody: Badaniami objęto 55 pacjentów (28 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku 52&#8211;86 lat (śr 72 &plusmn; 7,1 roku). Badanie echokardiograficzne wykonywano przy dwóch trybach stymulacji: VVI 40/min i VVI 80/min w celu oceny wpływu stabilizacji rytmu na parametry hemodynamiczne serca. Oceniano: objętość wyrzutową - SV (ml), pojemność minutową serca - CO (l/min) oraz wskaźnik sercowy - CI (l/min/m2). Nie określono frakcji wyrzutowej lewej komory. Jej zastosowanie może mieć większe znaczenie w monitorowaniu wpływu stałej stymulacji VVI 80/min na funkcję lewej komory, np. podczas 3-miesięcznej obserwacji. U każdego pacjenta oceniano jakość życia w czasie 7-dniowej obserwacji przy stymulacji VVI 40/min i VVI 80/min według własnego kwestionariusza pytań. Wyniki: W czasie stymulacji VVI 80/min stwierdzono istotnie statystyczne wyższe wartości CO (l/min): VVI 40/min = 5,04 &plusmn; 1,87 vs. VVI 80/min = 5,8 &plusmn; 2,1 (p < 0,01) i CI (l/min/m2): VVI 40/min = 2,78 &plusmn; 1,23 vs. VVI 80/min = 3,22 &plusmn; 1,23 (p < 0,01). Objętość wyrzutowa była nieistotnie większa u pacjentów z własnym AF. Wnioski: Stabilizacja rytmu serca u pacjentów z AF wpływa na poprawę parametrów hemodynamicznych (CO i CI) w badaniu echokardiograficznym. Stymulacja VVI 80/min istotnie redukuje większość dolegliwości związanych z szybką i niemiarową pracą serca u pacjentów z AF w obserwacji 7-dniowej. (Folia Cardiol. 2004; 11: 169&#8211;176