The Preoperative Supplementation With Vitamin D Attenuated Pain Intensity and Reduced the Level of Pro-inflammatory Markers in Patients After Posterior Lumbar Interbody Fusion

The aim of this experimental study was to assess whether 5 weeks of preoperative supplementation with vitamin D affects the intensity of pain and the level of inflammatory markers in patients undergoing posterior lumbar interbody fusion (PLIF) followed by rehabilitation. 42 patients were divided, by double-blind randomization, into two groups: supplemented (SUPL) vitamin D (3200 IU dose of vitamin D/day for 5 weeks) and placebo group (PL) treated with vegetable oil. The 10-week program of early rehabilitation (3 times a week) was initiated 4 weeks following PLIF. Measurements of serum 25(OH)D3 and CRP, IL-6, TNF-α, and IL-10 were performed. Pain intensity was measured using VAS. After supplementation with vitamin D serum, the concentration of 25(OH)D3 significantly increased in the SUPL group (∗p < 0.005) and was significantly higher as compared to the PL group (∗p < 0.001). A significant reduction in pain intensity was observed 4 weeks after surgery and after rehabilitation in both groups. In the SUPL group, serum CRP and IL-6 concentration significantly decreased after rehabilitation, compared with the postsurgical level (ap < 0.04). The level of TNF-α was significantly lower after rehabilitation only in the supplemented group (∗p < 0.02). There were no significant changes in the IL-10 level in both groups during the study. Our data indicate that supplementation with vitamin D may reduce systemic inflammation and when combined with surgery and early postsurgical rehabilitation, it may decrease the intensity of pain in LBP patients undergoing PLIF. Data indicate that LBP patients undergoing spine surgery should use vitamin D perioperatively as a supplement

Down Regulation of Genes Involved in T Cell Polarity and Motility during the Induction of Heart Allograft Tolerance by Allochimeric MHC I

BACKGROUND:The allochimeric MHC class I molecule [alpha1h1/u]-RT1.Aa that contains donor-type (Wistar Furth, WF; RT1u) epitopes displayed on recipient-type (ACI, RT1a) administered in conjunction with sub-therapeutic dose of cyclosporine (CsA) induces indefinite survival of heterotopic cardiac allografts in rat model. In vascularized transplantation models, the spleen contributes to graft rejection by generating alloantigen reactive T cells. The immune response in allograft rejection involves a cascade of molecular events leading to the formation of immunological synapses between T cells and the antigen-presenting cells. METHODOLOGY/PRINCIPAL FINDINGS:To elucidate the molecular pathways involved in the immunosuppressive function of allochimeric molecule we performed microarray and quantitative RTPCR analyses of gene expression profile of splenic T cells from untreated, CsA treated, and allochimeric molecule + subtherapeutic dose of CsA treated animals at day 1, 3 and 7 of post transplantation. Allochimeric molecule treatment caused down regulation of genes involved in actin filament polymerization (RhoA and Rac1), cell adhesion (Catna1, Vcam and CD9), vacuolar transport (RhoB, Cln8 and ATP6v1b2), and MAPK pathway (Spred1 and Dusp6) involved in tubulin cytoskeleton reorganization and interaction between actin and microtubule cytoskeleton. All these genes are involved in T cell polarity and motility, i.e., their ability to move, scan and to form functional immunological synapse with antigen presenting cells (APCs). CONCLUSIONS:These results indicate that the immunosuppressive function of allochimeric molecule may depend on the impairment of T cells' movement and scanning ability, and possibly also the formation of immunological synapse. We believe that these novel findings may have important clinical implications for organ transplantation

Samotność idei? : społeczeństwo obywatelskie we współczesnym świecie

Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationCelem niniejszej pracy jest próba przedstawienia kształtu obecnych relacji i stosunków między społeczeństwem obywatelskim a wspomnianymi ideami czy procesami społecznymi.Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników jest zbiorem prac studialnych o zróżnicowanym poziomie analizy. Dla części autorów jest to próba pierwszej, samodzielnej pracy naukowo-badawczej, dla innych - kolejna okazja do podzielenia się przemyśleniami, ugruntowanymi wieloletnim doświadczeniem badawczym i studiami.Wszystkich połączyło i skłoniło do współpracy zainteresowanie tym samym - losem społeczeństwa obywatelskiego w zderzeniu z problemami współczesności

Porównanie wyników leczenia operacyjnego chorych z kręgozmykiem zwyrodnieniowym w obrębie kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego metodą spondylodezy międzytrzonowej (TLIF) i tylno-bocznej z otwartą i małoinwazyjną (MIS) stabilizacją przeznasadową

Introduction. One of the most commonly used surgical treatment methods for degenerative lumbar spondylolisthesis (DLS) is transforaminal lumbar interbody fusion (TLIF). It can be performed either with an open classic posterior midline approach or the minimally invasive (MIS) method using Wiltse paraspinal intermuscular accesses. Aim. To prospectively compare clinical and radiological outcomes of DLS treatment with open (O) or (MIS) TLIF. Materials and methods. Forty six surgically treated patients who met the study criteria were divided into two groups according to the access method used: O group – 24 patients, MIS group – 22 patients. Clinical and radiological outcomes were evaluated before and after the surgery and after the follow-up period in both groups. The clinical peri and postoperative parameters and complications, back and leg pain with the VAS scale, and the outcomes in the ODI scale were evaluated. Radiological outcomes were measured with the standing X-ray images in the AP and lateral projections, as well as MRI/CT and functional X-rays. During statistical comparisons, both groups were adjusted in terms of pre-operative and postoperative data. Results. Preoperative demographic data in both groups did not differ significantly, except for the follow–up period, which was longer for the O group (mean 33.2 months), and 19.5 months for the MIS group. Both VAS and ODI clinical outcomes improved in both groups. Patients from the MIS group achieved significantly better clinical results immediately after the procedure and in the early outcomes. After the follow–up period, no significant differences were found. In the MIS group, only blood loss and the length of the postoperative stay were significantly lower than in the O group. The X-ray doses were significantly higher in the MIS group. Postoperative X-ray parameters improved in both groups with no significant differences, except for the slip correction, which was better in the O group. Conclusions. Both TLIF methods lead to significant clinical and radiological improvement in patients with DLS. In certain aspects, MIS has advantages over the “open” TLIF technique in the surgical treatment of degenerative spondylolisthesis.Wstęp. Jedną z najczęściej stosowanych metod chirurgicznego leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego w odcinku lędźwiowym (KZ) jest przezotworowa lędźwiowa spondylodeza międzytrzonowa (TLIF). Można ją wykonać z klasycznego dostępu tylnego w linii pośrodkowej (na otwarto) lub metodą minimalnie inwazyjną (MIS) z wykorzystaniem przykręgosłupowych dostępów międzymięśniowych Wiltse’a. Cel. Prospektywne porównanie klinicznych i radiologicznych wyników leczenia kręgozmyku zwyrodnieniowego metodą otwartą (O) lub małoinwazyjną (MIS) TLIF. Materiał i metody. 46 chorych leczonych operacyjnie, spełniających kryteria badania, podzielono na dwie grupy w zależności od zastosowanej metody dostępu: grupa O – 24 chorych, grupa MIS – 22 chorych. Wyniki kliniczne i radiologiczne oceniano przed i po operacji oraz po okresie obserwacji w obu grupach. Wyniki kliniczne: parametry i powikłania około- i pooperacyjne, ból pleców i nóg w skali VAS oraz wyniki w skali ODI. Ocena radiologiczna obejmowała analizę rentgenogramów w pozycji stojącej w projekcji AP i bocznej, a także MRI/CT i funkcjonalnych zdjęć rentgenowskich. Podczas porównań statystycznych obie grupy zostały spasowane pod względem danych przedoperacyjnych i pooperacyjnych. Wyniki. Przedoperacyjne dane demograficzne w obu grupach nie różniły się istotnie, z wyjątkiem okresu obserwacji, który był dłuższy w grupie O (średnio 33,2 miesiące) niż w grupie MIS (średnio 19,5 miesiąca). Zarówno wyniki kliniczne VAS, jak i ODI poprawiły się w obu grupach. Pacjenci z grupy MIS uzyskali istotnie lepsze wyniki kliniczne bezpośrednio oraz we wczesnym okresie po zabiegu. Po okresie obserwacji nie stwierdzono istotnych różnic. W grupie MIS jedynie utrata krwi i długość pobytu pooperacyjnego były istotnie mniejsze niż w grupie O. Dawka promieniowania rentgenowskiego była istotnie wyższa w grupie MIS. Pooperacyjne parametry rentgenowskie poprawiły się w obu grupach bez istotnych różnic, z wyjątkiem korekcji ześlizgu, która była lepsza w grupie O. Wnioski. Obie metody TLIF prowadzą do istotnej poprawy klinicznej i radiologicznej u pacjentów z KZ. W niektórych aspektach MIS ma przewagę nad „otwartą” techniką TLIF w operacyjnym leczeniu KZ

Przegląd współcześnie używanych klasyfikacji w ocenie położenia śrub przeznasadowych w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa

Pedicle screw fixation technique has been established as the safe standard for instrumentations in all spinal regions. However, the screw position is sometimes suboptimal. Cortical breaches may occur in different regions of the vertebrae. In addition to compromising bone purchase, pedicle perforations may endanger neural, vascular, and visceral structures. Moreover, a mispositioned screw can result in a greater risk of instrumentation failure. The accuracy of screw insertion has become a frequent topic of recent publications on spine surgery. Despite that, there is no unified way of reporting pedicle screws position. Several different scales are used. Given the multitude of used classifications and rarity of reported complications exact clinical relevance of pedicle screw misplacements remain unclear. In this article, the authors review types of scoring systems and propose a structured way for pedicle screw position grading based on a combination of the most used classifications.Stabilizacja z użyciem śrub przeznasadowych jest podstawową techniką w chirurgii wszystkich odcinków kręgosłupa. Pomimo powszechnie uznawanego bezpieczeństwa położenie śrub przeznasadowych nie zawsze jest optymalne. Do perforacji kręgu przez śrubę może dojść w różnych jego miejscach. Może skutkować to nie tylko osłabionym osadzeniem implantu w kości, ale też grozić uszkodzeniem struktur nerwowych, naczyniowych oraz narządów wewnętrznych. Co więcej, nieoptmalnie położone śruby mogą powodować obniżoną wytrzymałość i większe ryzyko powikłań w postaci mechanicznego uszkodzenia instrumentarium. Precyzja położenia śrub przeznasadowych jest popularnym tematem w literaturze dotyczącej chirurgii kręgosłupa. Pomimo tego wciąż nie ustalono jednolitego sposobu opisu położenia śrub przeznasadowych. Używanych jest wiele skal. Z powodu ich mnogości i małego odsetka raportowanych powikłań stabilizacji przeznasadowej dokładne kliniczne znaczenie położenia śruby jest wciąż nieznane. W artykule proponują jednolity sposób oceny położenia śrub przeznasadowych w oparciu o powszechnie używane klasyfikacje