Znaczenie rokownicze przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa występującego w trakcie próby wysiłkowej

Wstęp: Znaczenie kliniczne indukowanego wysiłkiem przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa (TLBBB) nie zostało jednoznacznie ustalone. Celem niniejszej pracy jest określenie związku między występowaniem TLBBB w czasie testu wysiłkowego a obecnością w koronarografii istotnych (ł 50%) zwężeń tętnic wieńcowych oraz obserwacja u tych chorych przebiegu choroby niedokrwiennej serca. Materiał i metody: Przeanalizowano 13 360 elektrokardiogramów wysiłkowych 5763 pacjentów. U 15 chorych (0,26%) w 31 elektrokardiogramach (0,22%) rozpoznano TLBBB. Do dalszej analizy zakwalifikowano 10 chorych, ponieważ zostali oni poddani koronarografii wentrykulografią. W okresie 1,5&#8211;7 lat od ostatniej hospitalizacji 8 spośród 10 analizowanych osób poddano badaniom kontrolnym, obejmującym wywiad, badanie przedmiotowe, echokardiografię i próbę wysiłkową. Wyniki: 10 analizowanych pacjentów poddano łącznie 54 próbom wysiłkowym. W 27 z nich obserwowano TLBBB, w tym w 8 testach współistniał on z potwierdzonymi koronarografią istotnymi zwężeniami tętnic wieńcowych. W pozostałych 27 testach, w których TLBBB nie wystąpił, istotne zwężenia tętnic wieńcowych stwierdzono w 2 przypadkach (p < 0,04). U 5 spośród 8 kontrolnie badanych stwierdzono postęp choroby niedokrwiennej serca, zgodnie klasyfikacją Kanadyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego (CCS). U 3 z nich doszło do utrwalenia bloku lewej odnogi w EKG spoczynkowym. U pozostałych 3 pacjentów nie zaobserwowano pogorszenia stanu klinicznego. Testy wysiłkowe tych chorych były ujemne, EKG spoczynkowe prawidłowe. Wnioski: Wystąpienie u osób z chorobą niedokrwienną serca TLBBB w czasie próby wysiłkowej wskazuje na zwiększone prawdopodobieństwo obecności istotnych (ł 50%) zwężeń w tętnicach nasierdziowych. TLBBB występujący w czasie próby wysiłkowej może się utrwalić wraz z postępem choroby niedokrwiennej serca. (Folia Cardiol. 2002; 9: 491-497

Znaczenie rokownicze przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa występującego w trakcie próby wysiłkowej

Wstęp: Znaczenie kliniczne indukowanego wysiłkiem przemijającego bloku lewej odnogi pęczka Hisa (TLBBB) nie zostało jednoznacznie ustalone. Celem niniejszej pracy jest określenie związku między występowaniem TLBBB w czasie testu wysiłkowego a obecnością w koronarografii istotnych (ł 50%) zwężeń tętnic wieńcowych oraz obserwacja u tych chorych przebiegu choroby niedokrwiennej serca. Materiał i metody: Przeanalizowano 13 360 elektrokardiogramów wysiłkowych 5763 pacjentów. U 15 chorych (0,26%) w 31 elektrokardiogramach (0,22%) rozpoznano TLBBB. Do dalszej analizy zakwalifikowano 10 chorych, ponieważ zostali oni poddani koronarografii wentrykulografią. W okresie 1,5&#8211;7 lat od ostatniej hospitalizacji 8 spośród 10 analizowanych osób poddano badaniom kontrolnym, obejmującym wywiad, badanie przedmiotowe, echokardiografię i próbę wysiłkową. Wyniki: 10 analizowanych pacjentów poddano łącznie 54 próbom wysiłkowym. W 27 z nich obserwowano TLBBB, w tym w 8 testach współistniał on z potwierdzonymi koronarografią istotnymi zwężeniami tętnic wieńcowych. W pozostałych 27 testach, w których TLBBB nie wystąpił, istotne zwężenia tętnic wieńcowych stwierdzono w 2 przypadkach (p < 0,04). U 5 spośród 8 kontrolnie badanych stwierdzono postęp choroby niedokrwiennej serca, zgodnie klasyfikacją Kanadyjskiego Towarzystwa Kardiologicznego (CCS). U 3 z nich doszło do utrwalenia bloku lewej odnogi w EKG spoczynkowym. U pozostałych 3 pacjentów nie zaobserwowano pogorszenia stanu klinicznego. Testy wysiłkowe tych chorych były ujemne, EKG spoczynkowe prawidłowe. Wnioski: Wystąpienie u osób z chorobą niedokrwienną serca TLBBB w czasie próby wysiłkowej wskazuje na zwiększone prawdopodobieństwo obecności istotnych (ł 50%) zwężeń w tętnicach nasierdziowych. TLBBB występujący w czasie próby wysiłkowej może się utrwalić wraz z postępem choroby niedokrwiennej serca. (Folia Cardiol. 2002; 9: 491-497

The Preoperative Supplementation With Vitamin D Attenuated Pain Intensity and Reduced the Level of Pro-inflammatory Markers in Patients After Posterior Lumbar Interbody Fusion

The aim of this experimental study was to assess whether 5 weeks of preoperative supplementation with vitamin D affects the intensity of pain and the level of inflammatory markers in patients undergoing posterior lumbar interbody fusion (PLIF) followed by rehabilitation. 42 patients were divided, by double-blind randomization, into two groups: supplemented (SUPL) vitamin D (3200 IU dose of vitamin D/day for 5 weeks) and placebo group (PL) treated with vegetable oil. The 10-week program of early rehabilitation (3 times a week) was initiated 4 weeks following PLIF. Measurements of serum 25(OH)D3 and CRP, IL-6, TNF-α, and IL-10 were performed. Pain intensity was measured using VAS. After supplementation with vitamin D serum, the concentration of 25(OH)D3 significantly increased in the SUPL group (∗p &lt; 0.005) and was significantly higher as compared to the PL group (∗p &lt; 0.001). A significant reduction in pain intensity was observed 4 weeks after surgery and after rehabilitation in both groups. In the SUPL group, serum CRP and IL-6 concentration significantly decreased after rehabilitation, compared with the postsurgical level (ap &lt; 0.04). The level of TNF-α was significantly lower after rehabilitation only in the supplemented group (∗p &lt; 0.02). There were no significant changes in the IL-10 level in both groups during the study. Our data indicate that supplementation with vitamin D may reduce systemic inflammation and when combined with surgery and early postsurgical rehabilitation, it may decrease the intensity of pain in LBP patients undergoing PLIF. Data indicate that LBP patients undergoing spine surgery should use vitamin D perioperatively as a supplement

The impact of subthalamic deep brain stimulation on polysomnographic sleep pattern in patients with Parkinson's disease – Preliminary report

Aim of the study We present the preliminary results of the study focused on the impact of subthalamic deep brain stimulation (DBS-STN) on sleep and other non-motor symptoms (NMS). Materials and methods Ten patients with advanced PD, underwent two-night polysomnography (PSG) mean 1.1 week before surgery and 6.2 months post DBS programming. NMS were assessed with a set of scales before surgery and 6 months and 12 months following DBS programming. Results Contrary to previous studies, we noted deterioration of sleep pattern in the follow-up PSG. We found a decrease in total sleep time, duration of the stage N2, with prolongation of stage N1 and wakefulness after sleep onset. We did not detect any impact of DBS-STN on subjective severity of restless legs syndrome. REM – sleep behavior disorder, however reported was not observed in any patient during PSG evaluations. We also found statistically significant correlations between severity of sleep disturbances and quality of life, as well as, between severity of motor symptoms and worse objective sleep quality. Conclusions We found that DBS-STN improved quality of life, subjective quality of sleep and sleepiness, however, contrary to the previous studies the objective parameters of sleep worsened after the surgery

Ocena trafności histologicznych rozpoznań guzów wewnątrzczaszkowych przez neuroradiologów w oparciu o badanie metodą tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego

Background: Management of patients with intracranial tumor depends on accurate diagnosis of its histology. The aim of this study was to identify the accuracy with which radiologists were able to diagnose the tumor type on CT or MRI. Material/ Methods: Two groups of patients with definitive histopathological diagnoses and with complete radiological documentation were included into the study. The first group contained 85 of 110 patients operated on because of posterior cranial fossa tumor between Jan. 1, 2001, and Feb. 30, 2003. The second group comprised 63 of 100 patients operated on because of supratentorial tumor between Jan. 1 and June 30, 2002. Cases with multiple cerebral metestases or recurrent brain tumors were excluded. Accuracy, sensitivity, and specificity were calculated. Results: In the first group the histological diagnoses were as follows: 25 neurilemmomas, 19 metastases, 16 meningiomas, 10 hemangioblastomas, 7 gliomas, and in the remaining 8 other types. The sensitivities of the radiological diagnoses for the above-mentioned histological types were, respectively, 92%, 89%, 81%, 70%, 86%, and 25%. The general accuracy was 80%. In the second group, 19 were high-grade gliomas, 16 meningiomas, 10 metastases, 7 low-grade gliomas, 7 hypophyseal adenomas, and the remaining 4 were others. The sensitivities of radiological diagnoses were, respectively, 84%, 100%, 70%, 57%, 86%, and 50%. The general accuracy was 81%. Conclusions: CT with contrast, supplemented by MRI in more difficult cases, has high histological diagnostic sensitivity i