Biological mechanisms of antipsychotics adverse reactions in the field of sexual dysfunctions in schizophrenia

A number of patients with schizophrenia suffer from drug-related sexual and endocrine problems. Questionnaire studies suggest that 40-60% of the patients report sexual dysfunctions. Sexual dysfunction in patients with schizophrenia seems to be associated with the disease itself, psychosocial factors, medical health, as well as to the use of antypsychotics. Many of the conventional or typical antipsychotics have been associated with sexual dysfunction, such as decreased libido, erectile dysfunction, anorgasmia, delayed or retrograde ejaculation, oligomenorrhoea, and amenorrhoea. The contemporary literature hardly gives any information on systematic studies on the frequency and quality of sexual functioning in patients with schizophrenia. The limited information available suggests that some antipsychotics often induce sexual side effects and comparative studies are almost completely absent. The underlying mechanisms of sexual side effects induced by antipsychotics are only partly known. Several mechanisms contribute to the effects of antipsychotics on sexual functioning. Dopamine seems to be involved in almost all aspects of sexual behaviour and antipsychotics induced dopamine blockade playing a role in the impairment of all stages of sexual performance. The prolactin elevation associated with dopamine blockade interferes with erection as well as with other aspects of sexual performance in a dose dependent manner. Also some antipsychotics induce noradrenergic blockade, which is associated with disturbances in ejaculation and possibly lubrication. In addition serotonergic, histaminergic and hormonal effects contribute to the actual sexual performance. The aim of this paper is to depict the mechanisms underlying the sexual dysfunction associated with antipsychotic treatment.Wielu pacjentów chorujących na schizofrenię cierpi z powodu zaburzeń seksualnych i endokrynologicznych związanych z przyjmowanymi lekami. Według badań kwestionariuszowych 40-60% pacjentów zgłasza zaburzenia seksualne. Zaburzenia seksualne u pacjentów ze schizofrenia mogą być związane z samą chorobą, zaburzeniami somatycznymi, czynnikami psychospołecznymi, jak również ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Zaburzenia seksualne takie jak: spadek libido, zaburzenia erekcji, anorgazmia, opóźniona lub wsteczna ejakulacja, zaburzenia miesiączkowania (oligo-, amenorrhea) związane są ze stosowaniem zarówno klasycznych jak i atypowych neuroleptyków. We współczesnym piśmiennictwie nie ma zbyt wielu informacji dotyczących badań nad intensywnością i jakością życia seksualnego chorych na schizofrenię. Ograniczona ilość danych wskazuje, że niektóre leki przeciwpsychotyczne często powodują działania niepożądane z zakresu funkcji seksualnych, ale brak jest badań porównawczych. Mechanizmy powodujące działania niepożądane w postaci dysfunkcji seksualnych zostały częściowo poznane. Do wystąpienia zaburzeń seksualnych może się przyczynić kilka mechanizmów. Wydaje się, że dopamina odgrywa rolę w prawie wszystkich aspektach zachowań seksualnych a leki przeciwpsychotyczne blokujące jej działanie mają udział w upośledzaniu prawie wszystkich etapów aktu seksualnego. Podwyższone stężenie prolaktyny w połączeniu z blokowaniem działania dopaminy zaburza mechanizm erekcji, podobnie jak innych aspektów aktywności seksualnej, w sposób zależny od dawki. Niektóre neuroleptyki blokują działanie adrenergiczne, co związane jest z zaburzeniami ejakulacji i prawdopodobnie także lubrykacji. Działanie serotoninergiczne, histaminergiczne i efekty hormonalne, również mają wpływ na funkcje seksualne. Celem tej pracy jest przedstawienie mechanizmów leżących u podstaw zaburzeń funkcji seksualnych związanych z leczeniem przeciwpsychotycznym

Factors contributing to the incidence of adverse drug reactions in a course of therapy with zolpidem

Zolpidem jest krótkodziałającym lekiem nasennym, należącym do rodziny pochodnych imidazopirydyny. Lek wywiera działanie nasenne przez wiązanie z kompleksem receptora benzodiazepinowego GABA-A, łącząc się preferencyjnie z tymi receptorami, które zawierają podjednostkę alfa 1. Mechanizm ten, w odróżnieniu od benzodiazepin, prawdopodobnie wiąże się z niższym ryzykiem wystąpienia uzależnienia. W literaturze jednak opisano wiele przypadków szkodliwego używania, uzależnienia oraz działań niepożądanych z napadami drgawkowymi włącznie, które są związane z farmakoterapią przy użyciu zolpidemu. W wyższym zakresie dawek działanie kliniczne zolpidemu wydaje się porównywalne z działaniem benzodiazepin. Dlatego używanie szkodliwe, uzależnienie i napady drgawkowe w przebiegu zespołu abstynencyjnego należą do spektrum działań niepożądanych leku. Rozwinięcie działań niepożądanych w dużej mierze jest zdeterminowane czynnikami farmakodynamicznymi oraz farmakokinetycznymi. Dodatkowo czynnikiem takim wydaje się płeć pacjenta. Praca stanowi zwięzły przegląd czynników przyczyniających się do zwiększonego ryzyka rozwinięcia działań niepożądanych w trakcie leczenia zolpidemem w kontekście bezpieczeństwa oraz skuteczności prowadzonej farmakoterapii.Zolpidem is a short acting hypnotic drug belonging to imidazopyridine family. It produces its hypnotic effects via the GABA-A benzodiazepine receptor complex and binds preferentially to those receptors containing the alpha-1 subunit. In comparison with benzodiazepines this mechanism is thought to reduce liability to induce dependence. However, several case reports of zolpidem abuse and dependence have been published along with a small number cases demonstrating seizures after sudden zolpidem withdrawal. At higher doses the clinical effects of zolpidem seem to be comparable to those of benzodiazepines and abuse, dependence and withdrawal seizures belong to the spectrum of its adverse drug reactions (ADRs). The susceptibility factors for adverse drug reactions include pharmacokinetic and pharmacodynamic issues. Moreover, an important issue of patients’ sex as the susceptibility factor for ADRs is addressed. The paper briefly discusses that issue and emphasizes role of susceptibility factors for zolpidem ADRs with regard to efficacy and safety in scope of patient’s zolpidem pharmacotherapy

Trazodone - efficacy and safety in clinical practice

Trazodon należy do grupy antagonistów receptora 5-HT2 i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SARI). Jest lekiem przeciwdepresyjnym, który stosuje się w szerokim spektrum zaburzeń, począwszy od zaburzeń afektywnych i zaburzeń snu, kończąc na farmakoterapii uzależnień. Lek ten jest obecnie jedynym przedstawicielem tej grupy zarejestrowanym w Polsce. Ze względu na charakterystyczny profil działania trazodon stosuje się zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z innymi preparatami. Celem pracy jest przegląd właściwości farmakologicznych trazodonu ze szczególnym odniesieniem do praktyki klinicznej. Omówiono również działania niepożądane związane ze stosowaniem trazodonu.Trazodone is a SARI (serotonin(2A) antagonists/reuptake inhibitor) antydepressive drug which is commonly used in a wide variety of mental disorders from mood and sleep disorders to the pharmacotherapy of the drugs abuse. At present, trazodone is the only SARI representative registered in Poland. The characteristic profile of trazodone action makes it a suitable pharmaceutical agent in both monotherapy and in combined therapy with other drugs. The aim of this paper is to review the pharmacological properties of trazodone in scope of the contemporary clinical practice with its therapeutical applications, drug tolerance, safety and side-effects

DIFFUSION-WEIGHTED IMAGING OF THE BRAIN IN BIPOLAR DISORDER: A CASE REPORT

Background: Some investigations strongly support a role of glial abnormalities in the pathophysiology of bipolar disorder. The degree of white matter axonal and myelination disruption is measured through the rate of water molecule diffusion. High ADC measures correspond to relatively unimpeded water diffusion, while low ADC measures reflect preserved myelinated axons. Case report: Parietal and occipital areas may be involved in the pathophysiology of bipolar disorder, particularly in cognition and perception, along with the prefrontal and temporal cortices for the disruption of emotional processing. In the literature the widespread alterations of the cortical white matter microstructure is documented. Conclusions: This case reports demonstrates the features of the increased mean ADC values in the left occipital lobe. Future DWI studies are expected to investigate the correlation of white matter changes with the functional impairment, which often persists during euthymia in bipolar disorder

Trazodone in common clinical practice

Trazodon należy do grupy antagonistów receptora 5-HT2 i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Jest lekiem przeciwdepresyjnym, który stosuje się w szerokim spektrum zaburzeń, począwszy od zaburzeń afektywnych i zaburzeń snu, kończąc na farmakoterapii uzależnień. Celem pracy był przegląd zastosowań terapeutycznych trazodonu, ze szczególnym odniesieniem do praktyki klinicznej farmakoterapii depresji, gdzie w związku z charakterystycznym profilem farmakodynamicznym lek ten stosuje się zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu z innymi preparatami. Omówiono również zastosowanie leku w zaburzeniach lękowych oraz w zaburzeniach snu, które należą do klasycznych zastosowań terapeutycznych trazodonu, a także wskazano na możliwe zastosowanie leku w wybranych postaciach zaburzeń zachowania w przebiegu otępienia oraz w leczeniu używania szkodliwego/uzależnienia od substancji psychoaktywnych. Psychiatria 2011; 8, 1: 1–6Trazodone is a SARI (serotonin[2A] antagonists/reuptake inhibitor) antidepressant which is commonly used in a wide variety of mental disorders from mood and sleep disorders up to the pharmacotherapy of the drug abuse/ /dependence. The aim of this paper is to review the scope of clinical applications of trazodone with specific focus on depression where both, monotherapy and combined treatment with other drugs are well founded in the general clinical practice. Trazodone use in pharmacotherapy of anxiety and sleep disorders is also addressed along with its use in behavioural symptoms of dementia and substance use/abuse. Psychiatry 2011; 8, 1: 1–

MR FINDINGS IN NEUROSYPHILIS – A LITERATURE REVIEW WITH A FOCUS ON A PRACTICAL APPROACH TO NEUROIMAGING

Background: Syphilis is a sexually transmitted disease caused by Treponema pallium. The invasion of the central nervous system is observed in 5-10% of untreated patients and may occur at any stage of the disease. The diagnosis of the early stage of syphilitic infection is complex as many patients present either nonspecific symptoms or are asymptomatic. The identification of the most common radiologic characteristics of neurosyphilis is important in the proper diagnosis of the infection. Method: The paper reviews the MR findings in neurosyphilis presented in the literature with the emphasis on common traits, patterns and factors in MR neuroimaging in neurosyphilis. Results: Twelve papers were selected as suitable for analysis. Psychiatric symptomatology was the most common clinical manifestations of neurosyphilis. As MRI findings in neurosyphilis were not highly specific it proved being the most sensitive technique in detecting the changes in cerebral vasculitis commonly presenting with focal areas of high signal intensity in any distribution with areas of infarction and hemorrhage observed at times. In neurosyphilis medium and small vessels are usually involved. Parenchymal and meningeal enhancement was usually demonstrated. The most frequently involved arteries are middle cerebral artery and branches of the basilar artery. However, normal findings were also common. Conclusions: The most common MR diagnostic features are medium contrast enhancement, atrophy, white matter lesions, cerebral infarction, oedema. Radiologists, neurologists, and psychiatrists should take neurosyphilis into consideration when facing the differential diagnosis in central vascuclar disorders

CORTISOL AS AN INDICATOR OF HYPOTHALMIC-PITITUARY-ADRENAL AXIS DYSREGULATION IN PATIENTS WITH PANIC DISORDER: A LITERATURE REVIEW

Dysregulation of hypothalamic–pituitary-adrenal axis (HPA) is seen in numerous mental disorders. Data of HPA axis disturbance in panic disorder are inconsistent. In panic disorder HPA axis hyperactivity has been observed with elevated cortisol levels. However, hypocortisolism has also been noted. Salivary cortisol as a biomarker of HPA-axis activity has received special attention. The aim of this paper is to review the findings on cortisol levels in panic disorder

MR FINDINGS IN NEUROSYPHILIS – A LITERATURE REVIEW WITH A FOCUS ON A PRACTICAL APPROACH TO NEUROIMAGING

Background: Syphilis is a sexually transmitted disease caused by Treponema pallium. The invasion of the central nervous system is observed in 5-10% of untreated patients and may occur at any stage of the disease. The diagnosis of the early stage of syphilitic infection is complex as many patients present either nonspecific symptoms or are asymptomatic. The identification of the most common radiologic characteristics of neurosyphilis is important in the proper diagnosis of the infection. Method: The paper reviews the MR findings in neurosyphilis presented in the literature with the emphasis on common traits, patterns and factors in MR neuroimaging in neurosyphilis. Results: Twelve papers were selected as suitable for analysis. Psychiatric symptomatology was the most common clinical manifestations of neurosyphilis. As MRI findings in neurosyphilis were not highly specific it proved being the most sensitive technique in detecting the changes in cerebral vasculitis commonly presenting with focal areas of high signal intensity in any distribution with areas of infarction and hemorrhage observed at times. In neurosyphilis medium and small vessels are usually involved. Parenchymal and meningeal enhancement was usually demonstrated. The most frequently involved arteries are middle cerebral artery and branches of the basilar artery. However, normal findings were also common. Conclusions: The most common MR diagnostic features are medium contrast enhancement, atrophy, white matter lesions, cerebral infarction, oedema. Radiologists, neurologists, and psychiatrists should take neurosyphilis into consideration when facing the differential diagnosis in central vascuclar disorders

IMPULSIVITY IN ANXIETY DISORDERS. A CRITICAL REVIEW

Background: Anxiety symptoms and disorders are common. High comorbidity between anxiety and other psychiatric disorders has been observed in community. Still, the relationship between impulsivity and anxiety disorders is controversial and not well explored. Material and methods: The aim of this paper is to review measures of trait impulsivity in anxiety disorders. A literature review of the theoretical bases of the relationship between anxiety disorders and impulsivity is presented. Results: Impulsivity is a key feature of numerous psychiatric disorders. Traditional conceptualizations suggest that impulsivity might display a negative relationship with anxiety. However, an association of impulsivity in patients with anxiety disorders is present. Some studies support proposition that anxiety may influence impulsivity in individuals with predisposition toward behavioural disinhibition. Conclusion: There is a link between anxiety and impulsivity in psychiatric patients characterized by problems with impulse control (e.g. pathological gambling, self-harming behaviour, eating disorders), mood disorders and anxiety disorders. Behavioural and pharmacological interventions for decreasing impulsivity may effectively be used in the treatment