Leptin serum levels in cachectic and non-cachectic lung cancer patients

Wstęp: Leptyna, białko uczestniczące w regulacji masy ciała, może odgrywać rolę w rozwoju wyniszczenia nowotworowego. Celem niniejszej pracy była ocena stężeń leptyny w surowicy u chorych na raka płuca z wyniszczeniem nowotworowym, bez wyniszczenia nowotworowego i w grupie osób zdrowych oraz zbadanie zależności między stężeniem leptyny a wykładnikami wyniszczenia nowotworowego. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 40 chorych na raka płuca - 20 wyniszczonych i 20 niewyniszczonych - oraz 10 osób zdrowych. U wszystkich oznaczono stężenie leptyny, masę ciała, BMI, obwód ramienia i grubość fałdu skórnego nad mięśniem trójgłowym ramienia. Wyniki: Stężenie leptyny było istotnie niższe w grupie chorych na raka płuc z wyniszczeniem nowotworowym w porównaniu z chorymi bez wyniszczenia oraz grupą kontrolną osób zdrowych. Stężenie leptyny korelowało z masą ciała, obwodem ramienia i grubością fałdu skórnego. Wnioski: Wyniszczeni chorzy z rakiem płuca mają znamiennie niższe stężenie leptyny w surowicy krwi, co może sugerować, że parametr ten nie ma decydującego wpływu na rozwój wyniszczenia nowotworowego. Stężenia leptyny dodatnio korelują ze wskaźnikami prawidłowego odżywienia. Chorzy z rakiem płuca bez wyniszczenia nowotworowego mają stężenia leptyny porównywalne do osób zdrowych.Introduction: Leptin, protein taking part in body mass regulation, might play a role in cancer cachexia development. The aim of the study was to measure leptin serum levels in cachectic, non-cachectic lung cancer patients, healthy controls and to correlate leptin concentration with nutritional status markers. Material and methods: 40 lung cancer patients were enrolled into the study: 20 with cachexia, 20 without cachexia, and 10 healthy controls. Leptin serum concentration, body mass, BMI, arm circumference and skin triceps fold thickness were measured in each subject. Results: Serum leptin level in cachectic cancer patients was significantly lower than in non-cachectic and healthy controls. Leptin concentration correlated with body mass, arm circumference and skin triceps fold thickness. Conclusions: Cachectic lung cancer patients have significantly lower serum leptin concentrations than non-cachectic patients and healthy controls which may suggest, that leptin does not play an important role in cancer cachexia development. Leptin levels positively correlate with good nutritional status markers. Non-cachectic lung cancer patients have similar leptin serum levels as healthy controls

Diagnosis and treatment of female patients with lung cancer in IV stage

Rokowanie w raku płuca jest niekorzystne. Pięcioletnie przeżycie osiąga zaledwie 13% chorych. Większość pacjentów w momencie rozpoznania ma zaawansowane stadium choroby i wymaga leczenia paliatywnego. Wprowadzenie leków ukierunkowanych molekularnie do terapii raka płuca stanowi istotny postęp związany z opóźnieniem progresji choroby przy zachowaniu dobrego komfortu leczenia. Przedstawiono opis przypadku kobiety, u której wystąpiły trudności diagnostyczne spowodowane obwodowym położeniem raka płuca. Po uzyskaniu rozpoznania pacjentkę leczono erlotynibem w drugiej linii.The prognosis of lung cancer is unfavorable. Five-year survival is achieved only 13% of patients. Most patients have advanced disease and require palliative treatment. The introduction of targeted therapy for the treatment of lung cancer is an important step associated with delay of disease progression while maintaining good life comfort during treatment. We present the case of a woman, in which the diagnostic difficulties were connected with the peripheral location of lung cancer. After the diagnosis, the patient was treated with erlotinib in the second line

Erlotinib targeted therapy in patient with advanced lung adenocarcinoma

Rak płuca jest najczęstszym nowotworem u mężczyzn i trzecim po raku piersi i jelita grubego u kobiet. Rokowanie w tym nowotworze jest niekorzystne, a rocznie umiera w Polsce około 22 000 osób. Wprowadzenie terapii celowanej stanowi znaczący postęp w leczeniu zaawansowanego raka płuca. Daje szansę na wydłużenie czasu do progresji choroby i wiąże się z mniejszymi skutkami ubocznymi w porównaniu do klasycznej chemioterapii. Skuteczność tej terapii w guzach pozbawionych tego rodzaju mutacji nie jest zadowalająca. W pracy przedstawiono przypadek pacjentki z zaawansowanym gruczolakorakiem płuca, która była leczona erlotynibem. Zastosowane leczenie pozwoliło na utrzymanie stabilizacji choroby przez 31 miesięcy przy zachowaniu bardzo dobrego komfortu życia i kontynuacji pracy zawodowej.Lung cancer is the most common cancer in men and the third most common type of cancer after breast and colon cancer in women. The prognosis for this cancer is unfavorable and die each year in Poland about 22.000 people. The introduction of targeted therapy represents a significant advance in the treatment of advanced lung cancer. It gives an opportunity to extend the time to disease progression and is associated with fewer side effects compared to the classic chemotherapy. The efficacy of this therapy in tumors without a mutation of this type is not satisfactory. We present a case of a patient with advanced adenocarcinoma of the lung, which was treated with erlotinib. This treatment allowed for the maintenance of stable disease for 31 months while maintaining a good quality of life and continue working

The incidence and pathogenesis of cancer anorexia-cachexia syndrome in lung cancer

Zespół jadłowstrętu i wyniszczenia nowotworowego (CACS) stanowi częste i poważne powikłanie choroby nowotworowej. Występuje u 30-80% chorych. W chwili rozpoznania raka płuca nie stanowi jeszcze poważnego problemu, ale spadek masy ciała postępuje wraz z rozwojem choroby nowotworowej. Zespół ten charakteryzuje się jadłowstrętem, utratą masy ciała, osłabieniem, upośledzeniem funkcji układu immunologicznego oraz zaburzeniami metabolicznymi. Utrata masy ciała w warunkach prawidłowych pobudza apetyt i przyjmowanie pokarmu - zaburzenie tego mechanizmu jest jedną z cech CACS. Utrata masy ciała w CACS różni się od obserwowanej w przypadku głodzenia. Wiele badań koncentruje się na ocenie roli cytokin w rozwoju CACS. Przedmiotem badań są głównie TNF-α, IL-1 i IL-6. W wielu doniesieniach potwierdzono ich rolę w rozwoju CACS, nie brakuje też jednak wątpliwości, czy zmiany obserwowane w ich stężeniach są przyczyną, czy raczej tylko skutkiem. Część najnowszych badań koncentruje się na roli czynnika jądrowego kappa B i zapobieganiu rozwojowi CACS przez zastosowanie jego inhibitorów. Zespół jadłowstrętu i wyniszczenia nowotworowego jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym oraz zwiększa ryzyko powikłań leczenia onkologicznego.The cachexia-anorexia syndrome (CACS) is common and important implication of cancer. It occurs in 30% to 80% cancer patients. At the time of diagnosis of lung cancer CACS is not yet very important problem, but the weight loss increases with progression of the cancer. CACS is characterized by anorexia, weight loss, weakness, impaired immune system and metabolic dysfunction. Weight loss is a potent stimulus to food intake in normal humans. The persistence of anorexia in cancer patients, therefore, implies a failure of this adaptive feeding response. The weight loss in patients with CACS differs from that in simple starvation or anorexia nervosa. Most research effort has focused on the role of cytokines as mediators of CACS. The role of TNF-α, IL-1 and IL-6 in CACS development has been evaluated and confirmed in many research, but some investigators suggest that the changes in cytokines’ levels could be the result rather than the cause of CACS. A few of the latest studies concentrate on the role of nuclear factor kappa B and prevention of CACS by its inhibitors. CACS is an independent predictor of shorter survival and increases the risk of treatment failure and toxicity

The treatment of nicotine dependence based on bupropion SR and educational support - a one year observation and analysis of the reasons of relapses

Tobacco dependence is a chronic, relapsing disease causing an enormous burden of deaths. The aim of the study was a one year evaluation of the efficacy of bupropion SR supported by an educational program in the treatment of nicotine dependence and analysis of the reasons of relapses. 54 smokers were enrolled. The 12-month continuous abstinence rate was 28,3%. The most common cause of relapses in the treatment period was craving for cigarettes, in the post-treatment period stress

Combined pulmonary fibrosis and emphysema - case report and literature review

Przedstawiamy przypadek 61-letniego mężczyzny, u którego poszukiwanie przyczyny przewlekłej niewydolności oddechowej, ciężkiego nadciśnienia płucnego i wtórnej erytrocytozy doprowadziło do rozpoznania włóknienia i rozedmy płuc (CPFE). CPFE to rzadko opisywane schorzenie, charakteryzujące się współistnieniem włóknienia dolnych i rozedmy górnych płatów płuc. Przyczyna choroby jest nieznana, jednak jednym z zasadniczych czynników ryzyka pozostaje palenie papierosów - w opisanym przypadku chory palił przez ponad 40 lat paczkę papierosów dziennie. Pacjent skarżył się na postępującą duszność i kaszel. W badaniu fizykalnym stwierdzono trzeszczenia u podstawy płuc i sinicę. Wykazano znacznie obniżoną pojemność dyfuzyjną płuc dla tlenku węgla (27% wartości należnej) przy niewielkich odchyleniach w badaniu spirometrycznym: FEV1/FVC 66%, FEV1 2,95 l (100% w.n.), FVC 4,41 l (118%). Gazometria ujawniła hipoksemię (pO2 37 mm Hg), hipokapnię i alkalozę oddechową. Rozpoznanie ustalono na podstawie tomografii komputerowej (TK) klatki piersiowej, dzięki której stwierdzono rozedmę górnych płatów płuc pod postacią mlecznej szyby z niewielkimi obszarami plastra miodu w płatach dolnych. Na podstawie badania echokardiograficznego, a następnie cewnikowania serca zdiagnozowano ciężkie nadciśnienie płucne (SPAP 80 mm Hg). W terapii stosowano glikokortykosteroid wziewny, domową tlenoterapię i bloker kanału wapniowego.We describe the case of a 61-year-old male patient, in which the search for the cause of chronic respiratory failure, severe pulmonary hypertension and secondary erythrocytosis resulted in a diagnosis of combined pulmonary fibrosis and emphysema (CPFE). This is a unique, recently characterised syndrome with upper-lobe emphysema and pulmonary fibrosis of the lower lungs. The cause is unknown, but one of the main risk factor remains smoking. The patient was a heavy smoker (over 40 pack-years). He complained of dyspnoea on exertion and cough. Physical examination revealed basal crackles and cyanosis. The patient had severe reduction in diffusing capacity, out of proportion to his lung volumes (DLCO 27% of predicted value, FEV1 2.95 l (100%), FVC 4.41 l (118%), FEV1/FVC (66%). The blood gas showed hypoxemia (pO2 37 mm Hg), hypocapnia and respiratory alkalosis. Diagnosis was based on chest computer tomography, which revealed upper lobe emphysema and lower lobe ground glass changes and honeycombing. Severe pulmonary hypertension (SPAP 80 mm Hg) was confirmed by echocardiography and right cardiac catherisation. The patient received long-term oxygen therapy, inhaled corticosteroid and Ca-blocker

Neurologiczne zespoły paranowotworowe w przebiegu niedrobnokomórkowego raka płuca — opis dwóch przypadków

Nowotwór płuca, zwłaszcza rak drobnokomórkowy, jest jednąz najczęstszych przyczyn neurologicznych zespołów paranowotworowych.Autorzy przedstawili dwa przypadki zespołów paranowotworowychw przebiegu niedrobnokomórkowego raka płuca.Omówiono proces diagnostyczny, obraz kliniczny oraz zakończonyletalnie przebieg choroby. Zwrócono uwagę na koniecznośćposzukiwania pierwotnego ogniska nowotworowego u chorych,u których etiologia neurologicznych zaburzeń ośrodkowych i obwodowych,budzących podejrzenie zespołu paranowotworowego,nie jest ustalona

VEGF in the Cancer Anorexia-Cachexia Syndrome in Patients with Lung Cancer

Cancer anorexia-cachexia syndrome( CACS) occurs in 30–80% of patients with cancer. CACS is con­nected with poor prognosis and higher risk of treatment complications. CACS belongs to the common cause of death in cancer patients. Main role in the development of this syndrome play cytokines like TNF, interleukin 1 and 6 and interferon α and γ. The importance of a lot of other substances is still unknown. VEGF promotes new vessels development, enhance vascular permeability and plays a role in inflammatory reaction. The aim of this study was comparison of VEGF levels in patients with lung cancer with and without CACS and in control group. The serum levels of VEGF were measured by ELISA method. The VEGF was significatly higher in patients with lung cancer then in control group (p = 0.004). There were no correlations between VEGF and weight lost, histological type and stage of disease. This suggest that VEGF doesnt play a role in development of CACS

Występowanie oraz patogeneza zespołu jadłowstrętu i wyniszczenia nowotworowego w raku płuca

Zespół jadłowstrętu i wyniszczenia nowotworowego (CACS) stanowi częste i poważne powikłanie choroby nowotworowej. Występuje u 30–80% chorych. W chwili rozpoznania raka płuca nie stanowi jeszcze poważnego problemu, ale spadek masy ciała postępuje wraz z rozwojem choroby nowotworowej. Zespół ten charakteryzuje się jadłowstrętem, utratą masy ciała, osłabieniem, upośledzeniem funkcji układu immunologicznego oraz zaburzeniami metabolicznymi. Utrata masy ciała w warunkach prawidłowych pobudza apetyt i przyjmowanie pokarmu—zaburzenie tego mechanizmu jest jedną z cech CACS. Utrata masy ciała w CACS różni się od obserwowanej w przypadku głodzenia. Wiele badań koncentruje się na ocenie roli cytokin w rozwoju CACS. Przedmiotem badań są głównie TNF-α, IL-1 i IL-6. W wielu doniesieniach potwierdzono ich rolę w rozwoju CACS, nie brakuje też jednak wątpliwości, czy zmiany obserwowane w ich stężeniach są przyczyną, czy raczej tylko skutkiem. Część najnowszych badań koncentruje się na roli czynnika jądrowego kappa B i zapobieganiu rozwojowi CACS przez zastosowanie jego inhibitorów. Zespół jadłowstrętu i wyniszczenia nowotworowego jest niekorzystnym czynnikiem prognostycznym oraz zwiększa ryzyko powikłań leczenia onkologicznego